All Chapters of UNCHAINED MY HEART : Chapter 21 - Chapter 30

Habang ang mga paa ni Michael ay humahakbang pabalik sa courtroom, dama niya ang bigat ng bawat hakbang. Para bang ang lahat ng kanyang nagawa sa nakaraan—ang kanyang mga maling desisyon, ang kanyang pag-ibig sa pera at kapangyarihan—ay nagbigay daan sa sandaling ito. Ngayon, siya ay hindi na isang abogado lamang; siya ay isang tao na muling natagpuan ang kanyang konsensya.Sa kabilang banda, si Jasmine ay tahimik na naglalakad, pero ang bawat hakbang ay puno ng determinasyon. Tumingin siya kay Joy, na sa kabila ng lahat ng pinagdaanan ay nananatiling matatag. Ang babaeng minsang biktima ay unti-unting nagiging simbolo ng tapang.Sa pagbukas ng mabibigat na pinto ng korte, ang mata ng lahat ay nakatuon sa kanila. Bumalik sila sa kani-kanilang mga upuan, at naramdaman ni Michael ang malamig na tingin ni Carlos."Huwag kang magkakamali, Luna," bulong ni Carlos habang dumaan ito. "Hindi pa tapos ang laban."Ngunit hindi na siya sinagot ni Michael. Alam niyang ang mga banta ni Carlos ay t

Paglabas ni Michael mula sa korte, naramdaman niya agad ang tensyon sa paligid. Ang ilang grupo ng mga tao, pawang mga tagasuporta ni Mara—ang biktimang ipinagtanggol niya laban kay Mr. Tan noong nakaraan—ay nakatayo malapit sa hagdanan. Sa kabila ng kanyang mahinahong kilos, ramdam niya ang malamig na tingin ng galit at pagkadismaya mula sa kanila.Hindi nagtagal, isang itlog ang sumalpok sa kanyang balikat. Nagulat siya, ngunit hindi ito lumingon. Kasunod nito, bumagsak ang ilang bulok na gulay sa kanyang harapan. Tumigil siya saglit, habang ang sigawan ng mga tao ay umalingawngaw.“Hindi kami susuko, isa kang walang kwentang abogado!” sigaw ng isang babae, ang tinig nito ay puno ng hinanakit at galit.Si Michael ay hindi kumibo. Pinilit niyang panatilihin ang propesyonal na tindig sa kabila ng kahihiyan at pang-iinsulto. Alam niya ang bigat ng pagkatalo, ngunit mas mabigat ang bigat ng moralidad na bumalot sa kanya."Magsalita ka! Hindi ba't ang galing-galing mong magsalita sa kort

Habang tumataas ang baha at ang ulan ay bumubuhos nang walang tigil, ang dalawa ay pilit na naglakad sa tubig na umaabot na sa beywang. Si Michael, nakahawak sa braso ni Jasmine, ay sinisigurong ligtas silang makakarating sa hotel na ilang hakbang na lang ang layo. Basang-basa na sila, ang malamig na hangin ay tila sumasalungat sa bawat galaw nila, ngunit wala silang ibang pagpipilian."Mabilis, Jasmine," sabi ni Michael, halos sumigaw upang marinig sa ingay ng ulan. "Baka mas tumindi pa ang baha."Tumango si Jasmine, ngunit halata sa kanyang mukha ang pagod. Sa bawat hakbang, ramdam niya ang bigat ng basa niyang damit at sapatos. Ngunit sa kabila ng lahat, naroroon si Michael, hindi siya iniwan kahit isang saglit.Nang makarating sila sa hotel, agad silang tinanggap ng receptionist na tila sanay na sa ganitong sitwasyon. "Puwede po kayong mag-stay dito, sir, ma'am. May mga bakante pa kaming kwarto.""Dalawa," sabi ni Michael, ngunit sumabat ang receptionist. "Pasensya na po, sir, per

Naghalikan sila nang may matinding damdamin. Matapos niyang itulak ang kanyang buhok palayo sa kanyang mukha, tumigil si Michael sa paghalik nang nagpasya siyang tanggalin ang kanyang bathrobe nang marinig niyang sinabi niya, "Huwag tumigil."Tumingin siya sa kanan at nakita niyang nakabukas ang kanyang mga mata na nakatingin sa kanya na may titig na hindi pa niya kailanman nakita sa kanya. Isang kombinasyon ng pagmamahal, pagnanasa, at pananabik ang pinakamainam na paglalarawan sa paraan ng pagtingin niya sa kanya. "Please don't stop." sabi niya sa malambing na boses na parang nagmamaktol, na nagpadaloy ng kilabot sa kanyang katawan. Kinuha niya ang kamay niya na nakapatong sa kanyang dibdib at hinila ito papunta sa kanya. Hinalikan niya ang bawat dulo ng kanyang daliri bago idinampi ang likod ng kanyang kamay sa kanyang pisngi. "Mmm." ungol niya habang dinadampi ang kanyang pisngi sa kamay nito. "Ang sarap ng mga kamay mo sa akin." siya'y nag-ungol at kahit sa madilim na kwarto ay a

Kinabukasan, humupa na ang bagyong Pepito, ngunit ang nag-aalab nilang damdamin ay tila nananatiling masidhi. Habang nagbibihis si Jasmine, nagpasya siyang ipahayag ang kanyang tunay na nararamdaman. "Michael," sabi niya nang prangkang, "itong relasyon natin bilang fuck buddies, tayo lang dapat ang makakaalam. Kapag nakahanap na tayo ng jowa, itigil na natin ito, deal?" Ang bawat salita niya ay tila may bigat, puno ng pangakong dapat sundin. Sa likod ng kanyang mga mata, may takot at pangambang nagkukubli, dala ng hangaring mapanatili ang kanilang ugnayan kahit na ang realidad ay nagbabanta ng pagkahiwalay.Tumango si Michael, ngunit sa mga salitang iyon, naramdaman niyang may kabuntot na takot at kalungkutan. Alam niyang hindi madali ang makipag-ayos sa mga ganitong kondisyon, ngunit naiintindihan niya ang sitwasyon.“Deal,” sagot niya, at bagamat ang kanyang mga mata ay puno ng kasiguruhan, may bahid ng hindi pagkakaunawaan. “Pero, Jasmine, hindi ba’t parang may kahirapan sa ganiton