Paglabas ni Michael mula sa korte, naramdaman niya agad ang tensyon sa paligid. Ang ilang grupo ng mga tao, pawang mga tagasuporta ni Mara—ang biktimang ipinagtanggol niya laban kay Mr. Tan noong nakaraan—ay nakatayo malapit sa hagdanan. Sa kabila ng kanyang mahinahong kilos, ramdam niya ang malamig na tingin ng galit at pagkadismaya mula sa kanila.Hindi nagtagal, isang itlog ang sumalpok sa kanyang balikat. Nagulat siya, ngunit hindi ito lumingon. Kasunod nito, bumagsak ang ilang bulok na gulay sa kanyang harapan. Tumigil siya saglit, habang ang sigawan ng mga tao ay umalingawngaw.“Hindi kami susuko, isa kang walang kwentang abogado!” sigaw ng isang babae, ang tinig nito ay puno ng hinanakit at galit.Si Michael ay hindi kumibo. Pinilit niyang panatilihin ang propesyonal na tindig sa kabila ng kahihiyan at pang-iinsulto. Alam niya ang bigat ng pagkatalo, ngunit mas mabigat ang bigat ng moralidad na bumalot sa kanya."Magsalita ka! Hindi ba't ang galing-galing mong magsalita sa kort
Habang bumabagtas si Michael sa basang kalsada papasok sa opisina, ang kalangitan ay tila sumasalamin sa bigat ng kanyang nararamdaman. Ang bagyong Pepito ay nagdadala ng malakas na ulan, at sa bawat pagbagsak ng tubig, tila nagpapalala ito ng mga naiwan pang tanong at pagdududa sa kanyang isipan.Ngunit nang makarating siya sa intersection malapit sa opisina, napansin niya ang isang pamilyar na pigura sa gilid ng kalsada. Si Jasmine. Nakasuot ito ng pormal na pang-opisina—ang kanyang blusa at palda ay tila napinsala na ng ulan, at halatang naipit ito sa sitwasyon. Ang kanyang sasakyan ay nakaparada sa tabi, at mukhang nasiraan ito.Huminto si Michael sa tabi nito, ibinaba ang bintana, at sinilip si Jasmine. “Nasiraan ka ba?” tanong niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng ulan.“Oo,” sagot ni Jasmine, na bahagyang tumatakip sa sarili mula sa ulan gamit ang isang folder. “Hindi ko alam kung may dadating pang towing service sa ganitong panahon.”Lumalakas na ang ulan, at ang tubig-b
Habang tumataas ang baha at ang ulan ay bumubuhos nang walang tigil, ang dalawa ay pilit na naglakad sa tubig na umaabot na sa beywang. Si Michael, nakahawak sa braso ni Jasmine, ay sinisigurong ligtas silang makakarating sa hotel na ilang hakbang na lang ang layo. Basang-basa na sila, ang malamig na hangin ay tila sumasalungat sa bawat galaw nila, ngunit wala silang ibang pagpipilian."Mabilis, Jasmine," sabi ni Michael, halos sumigaw upang marinig sa ingay ng ulan. "Baka mas tumindi pa ang baha."Tumango si Jasmine, ngunit halata sa kanyang mukha ang pagod. Sa bawat hakbang, ramdam niya ang bigat ng basa niyang damit at sapatos. Ngunit sa kabila ng lahat, naroroon si Michael, hindi siya iniwan kahit isang saglit.Nang makarating sila sa hotel, agad silang tinanggap ng receptionist na tila sanay na sa ganitong sitwasyon. "Puwede po kayong mag-stay dito, sir, ma'am. May mga bakante pa kaming kwarto.""Dalawa," sabi ni Michael, ngunit sumabat ang receptionist. "Pasensya na po, sir, per
Ang halik ay nagiging malalim mula sa kanilang dalawa, tila parang uhaw na uhaw sila at puno ng sobrang pananabik."Wait, magkaroon tayo ng kasunduan," ungol ni Jasmine habang pinipigilan ang sariling mapasuko sa init ng kanilang sandali. Nakatingala siya kay Michael, na ang mga mata ay nagbabaga sa pagnanasa, ngunit napahinto ito, tumitig sa kanya na tila naguguluhan."Ano yun?" tanong ni Michael, pilit na nagtitimpi sa tumitinding sensasyon na nararamdaman niya sa bawat sandal nilang magkalapit."Mangako ka," sagot ni Jasmine, pilit pinapalakas ang kanyang tinig kahit nanginginig ang kanyang boses. "Ginagawa lang natin ito dahil sa physical needs natin. Walang emosyon, walang komplikasyon. Bawal ang ma-in love."Tila nawala ang ngiti sa labi ni Michael, pero mabilis siyang ngumisi, parang may nais itago. "At kung nainlove ang isa sa atin?" tanong nito, kahit alam niyang ang sagot ay maaaring magdala ng komplikasyon.Tumitig nang mariin si Jasmine, parang sinusukat ang magiging epekt
Naghalikan sila nang may matinding damdamin. Matapos niyang itulak ang kanyang buhok palayo sa kanyang mukha, tumigil si Michael sa paghalik nang nagpasya siyang tanggalin ang kanyang bathrobe nang marinig niyang sinabi niya, "Huwag tumigil."Tumingin siya sa kanan at nakita niyang nakabukas ang kanyang mga mata na nakatingin sa kanya na may titig na hindi pa niya kailanman nakita sa kanya. Isang kombinasyon ng pagmamahal, pagnanasa, at pananabik ang pinakamainam na paglalarawan sa paraan ng pagtingin niya sa kanya. "Please don't stop." sabi niya sa malambing na boses na parang nagmamaktol, na nagpadaloy ng kilabot sa kanyang katawan. Kinuha niya ang kamay niya na nakapatong sa kanyang dibdib at hinila ito papunta sa kanya. Hinalikan niya ang bawat dulo ng kanyang daliri bago idinampi ang likod ng kanyang kamay sa kanyang pisngi. "Mmm." ungol niya habang dinadampi ang kanyang pisngi sa kamay nito. "Ang sarap ng mga kamay mo sa akin." siya'y nag-ungol at kahit sa madilim na kwarto ay a
Matapos niyang dalhin siya sa kanyang ikaapat na orgasmo, nag-pause sila sandali nang bigla siyang gumulong sa kanya at nagsimulang sakyan siya muli. Ang kanyang matigas na ari ay hindi siya pinabayaan sa buong oras na iyon habang tila nasisiyahan siya sa bawat segundo nito sa kanya. Sa puntong ito, handa na siya para sa kaunting ginhawa. Hindi nagtagal ay nagsimula na siyang muling sakyan siya, naramdaman niya ang kanyang ari na nag-uumpisang mag-throb nang hindi mapigilan at ang kanyang mga bayag na parang humihigpit at alam niyang malapit na siya."Jasmine!" Sabi niya nang hingal habang mas binilisan niya ang pag-indayog. "Hindi na ako tatagal ng matagal pa." Kung narinig man siya, wala siyang ipinakitang senyales kundi ang mas lalo pang magpahigpit. Ang kanyang ari ay namaga sa loob niya at pinanood niya habang kinagat niya ang kanyang ibabang labi sa sarap at nagbago ang kanyang mukha. Nararamdaman niyang nagsisimulang humigpit ang kanyang puki sa paligid niya sa ikalimang pagkak
Kinabukasan, humupa na ang bagyong Pepito, ngunit ang nag-aalab nilang damdamin ay tila nananatiling masidhi. Habang nagbibihis si Jasmine, nagpasya siyang ipahayag ang kanyang tunay na nararamdaman. "Michael," sabi niya nang prangkang, "itong relasyon natin bilang fuck buddies, tayo lang dapat ang makakaalam. Kapag nakahanap na tayo ng jowa, itigil na natin ito, deal?" Ang bawat salita niya ay tila may bigat, puno ng pangakong dapat sundin. Sa likod ng kanyang mga mata, may takot at pangambang nagkukubli, dala ng hangaring mapanatili ang kanilang ugnayan kahit na ang realidad ay nagbabanta ng pagkahiwalay.Tumango si Michael, ngunit sa mga salitang iyon, naramdaman niyang may kabuntot na takot at kalungkutan. Alam niyang hindi madali ang makipag-ayos sa mga ganitong kondisyon, ngunit naiintindihan niya ang sitwasyon.“Deal,” sagot niya, at bagamat ang kanyang mga mata ay puno ng kasiguruhan, may bahid ng hindi pagkakaunawaan. “Pero, Jasmine, hindi ba’t parang may kahirapan sa ganiton
Habang binabagtas nila ang kahabaan ng EDSA, ang mga mata ni Jasmine ay nakatutok sa mga kalsadang binabaybay nila, ngunit hindi maiwasang makaramdam ng kakaibang katahimikan sa pagitan nila ni Michael. Ang mga sasakyan sa paligid ay patuloy na dumadaan, ngunit ang isip ni Jasmine ay puno ng mga tanong na hindi niya kayang ipaliwanag—ang relasyon nila ni Michael na tahimik na nag-i-evolve, at ang mga kondisyon nilang parehong nagtakda."Okay lang ba sa'yo na mag-taxi na lang? Kailangan ko rin ng oras para makapag-isip," sabi ni Jasmine habang tinitingnan ang mga kalsadang puno ng mga sasakyan."Oo naman," sagot ni Michael, ang boses ay may konting kabuntot na pagkabahala. "Hindi ko alam kung anong mangyayari, pero baka nga kailangan din natin ng distansya."Pumuwesto sila sa taxi, at habang binabaybay ang kalsada, tanging ang tunog ng sasakyan ang naririnig. Sa mga sandaling iyon, ang bawat isa ay may sarili nilang iniisip. Si Jasmine ay nagmumuni-muni sa kasunduan nila ni Michael, ha
Jasmine at Michael ay naglakad sa gitna ng mga tao na bumabati habang papunta sila sa pavilion kung saan inihanda ang kasalanan. Ang ikakasal na babae at lalaki ay umupo sa isang maliit na mesa sa harap ng lahat. Malamang ay nag-enjoy sila sa pagkain, bagaman, sa kalaunan, wala sa kanila ang nakakaalala ng marami sa hapon na iyon. Ang hapon ay tila naganap sa isang ulap. Nandiyan sila, pero hindi talaga nila ito na-enjoy. Pagkatapos ng pagkain, nagkaroon ng mga litrato, ang cake, at ang obligadong pakikisalamuha sa lahat. Sa lahat ng ito, naramdaman ni Michael ang presensya ng kanyang minamahal sa kanyang tabi. Wala siyang magawa kundi hawakan ang kanyang kamay, o yakapin siya, o baka bigyan siya ng paminsan-minsan na halik.Sa wakas, nasa kanilang sasakyan na ang dalawang magkasintahan at papunta na.Ipinatong ni Jasmine ang kanyang belo sa kanyang kandungan, at inalis ang mga pin sa kanyang buhok, hinayaan itong malayang bumagsak sa kanyang mga balikat. Isang napakalaking ginhawa an
Napangiti si Jasmine. “Oo. Masaya lang ako. Kasi ngayon, hindi lang ikaw ang nakuha ko… kundi isang buong pamilya na nagmamahal sa atin.”Hinalikan ni Michael ang noo ng kanyang asawa. “At simula ngayon, wala nang iwanan. Tayo na habambuhay.”Napuno ng tawanan at kasiyahan ang buong bulwagan habang nagsasayaw sina Michael at Jasmine sa gitna ng dance floor. Ang malambing na tunog ng musika ay lumulutang sa ere, sinasabayan ng marahang tapik ng mga paa sa sahig. Lahat ng mata ay nakatuon sa bagong kasal, kitang-kita ang wagas na pagmamahalan sa kanilang titig at ngiti."Parang panaginip," bulong ni Jasmine habang nakasandal sa dibdib ni Michael."Hindi ito panaginip, mahal. Totoo ito. Ikaw at ako, sa wakas," sagot ni Michael habang hinihigpitan ang yakap sa kanyang asawa.Isa-isa nang lumapit ang kanilang pamilya at kaibigan upang magsabit ng pera sa kanilang kasuotan, isang tradisyong sumisimbolo sa magandang buhay na kanilang pagsasama. Tuwang-tuwa ang mga bisita sa paglalagay ng per
“Ikaw ang tahanan ko,” sabi ni Michael habang pinapansin ang mga mata ni Jasmine na nagsisilbing ilaw sa dilim ng kanyang buhay. “At sa kahit anong bagyo o pagsubok, hindi kita iiwan.”Si Jasmine, na may isang malalim na ngiti sa kanyang labi, ay tumugon, “Ikaw ang pangarap kong natupad, Michael. At ngayon, hawak ko na ang buong mundo sa pamamagitan ng pagmamahal mo.”“Ang love ko for you is beyond words, Jasmine. Walang katapusan.”Napaluha si Jasmine, ngunit ito ay luha ng labis na kasiyahan.“Ikaw ang pangarap kong natupad,” sagot niya, may bahagyang panginginig sa boses. “Ikaw ang liwanag sa buhay ko, ang dahilan kung bakit ko gustong bumangon araw-araw. Wala nang ibang hihigit pa sa pag-ibig ko sa’yo. Mamahalin kita sa bawat segundo ng buhay ko.”Maraming sa kanilang mga bisita ang napaluha sa ganda ng kanilang panata.“Sa ngalan ng pag-ibig na pinagtibay ng Diyos, ngayo’y ipinahahayag ko kayong mag-asawa,” malakas at puno ng kasiguraduhan na sabi ng pari. Pinatnubayan sila ng p
Dumating na ang araw na matagal nang inaabangan—ang kasal ni Michael at Jasmine. Sa loob ng marangyang simbahan, ang lahat ay abala sa paghahanda. Ang mga mahal sa buhay, mga kaibigan, at mga kasamahan sa trabaho ay naroroon, puno ng saya at emosyon.Nakatayo si Michael sa harap ng altar, suot ang isang itim na tuxedo na pino at elegante. Ngunit sa kabila ng hitsura niyang kalmado, kitang-kita ang kaba sa kanyang mga mata. Ang mga kamay niyang bahagyang nanginginig, at hindi maiwasang mag-alala tungkol sa kung anong mangyayari.Naramdaman ito ng kanyang best man, si Ruben, kaya’t tinapik siya nito sa balikat. “Relax lang, pare. Sigurado ka na diyan?”Ngumiti si Michael, kahit na ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga kamay. “Walang kahit anong makakapigil sa akin na pakasalan siya.”Napangiti si Romeo. “Maganda ‘yan. Kasi kung sakali, tataliin ka namin sa altar.”Tumawa si Michael, ngunit hindi maikakaila ang tensyon sa kanyang boses. “Matagal ko nang alam na siya lang ang gusto k
At sa gabing iyon, sa kabila ng kilig, saya, at pang-aasar ng kanyang mga kapatid, ramdam ni Jasmine ang isang bagay—hindi lang pagmamahal ni Michael kundi ang pagmamahal at suporta ng kanyang pamilya.Bukas, magsisimula na ang bagong yugto ng kanyang buhay. At handa na siya.Natawa si Jasmine sa biro ng kanyang mga kapatid, sabay yakap sa tatlo. "Salamat, mga kuya ko. Hindi ko alam ang gagawin ko kung wala kayo."Ngunit sa yakap niyang iyon, naramdaman niya ang bigat ng kanilang pag-aalala. Hindi lang simpleng pang-aasar ang ginagawa ng kanyang mga kuya—tunay silang nagmamahal at nag-aalala sa kanya.Si Romeo, ang panganay, ang unang bumitaw sa yakap at tiningnan siya nang seryoso. "Jas, alam mo namang hindi ka na namin baby girl, ‘di ba?""Pero kahit kailan, hindi rin namin hahayaan na mag-isa ka," dugtong ni Roel, halatang pinipigil ang emosyon.Si Ruben naman ay pasimpleng huminga nang malalim bago nagsalita. "Ate, gusto lang naming siguraduhin na kahit ikinasal ka na, hindi ka ma
Lahat ng wedding invitations ay handa na—maingat na nakalagay sa mamahaling sobre na may eleganteng embossing ng pangalan nina Atty. Jasmine at Atty. Michael. Ang bawat detalyeng pinili nila ay sumasalamin sa kanilang pagmamahal—mula sa engrandeng disenyo ng imbitasyon hanggang sa maselang pagkakayari ng wedding gown ni Jasmine, isang obra maestra na idinisenyo upang mapanatili ang kanyang kagandahan at pagiging elegante sa araw na iyon.Ang reception venue ay hindi rin basta-basta. Pinili nilang mabuti ang lugar na magiging saksi sa simula ng kanilang buhay bilang mag-asawa. Isang malawak at eleganteng garden venue na napapaligiran ng makukulay na bulaklak at ilaw na magbibigay ng mahiwagang ambiance sa gabi ng kanilang pag-iisang dibdib.Sa opisina ni Michael, maingay ang kulitan at pagbati ng mga kasamahan niya.“Pare, hindi ko akalaing may makakapagpaamo sa ‘yo!” natatawang biro ni Atty. Ramirez habang tinapik siya sa balikat. “Akala namin, ikakasal ka na lang sa trabaho mo!”Napa
Ang pagbibigay ng oral ay hindi isang gawain; ito ay isang bagay na mahal na mahal niyang gawin. Gusto niyang pasayahin si Michael sa ganitong paraan ng maraming oras, pinapaligaya siya nang paulit-ulit.Labanan ni Michael ang pagnanais na kontrolin ang sitwasyon; inubos nito ang lahat ng kanyang sariling kalooban upang hindi ipasok ang kanyang ari sa matamis na bibig ni Jasmine. Bawat dila, o sipsip, o halik na ibinigay niya sa kanyang ari ay parang kuryente. "Putang ina!" sigaw niya nang suck-an niya ang ulo ng kanyang titi, "ang galing mo!"Jasmine ay ngumiti sa loob sa kanyang kasigasigan; ginamit niya ang kanyang dila sa sensitibong ilalim habang maayos na sinipsip ang makapal na ulo ng kanyang ari. Pumasok siya sa isang lugar kung saan lahat ay tumigil sa pag-iral maliban sa kanyang pangangailangan na mapasaya.Nahihirapan siyang kontrolin ang panginginig sa kanyang mga binti. Hindi niya kailanman naisip na si Jasmine ay nasa kanyang mga tuhod, sinususo ang kanyang ari. Hindi, n
Ang dalawang magkasintahan na ngayon ay engaged na ay nagdikit sa isa't isa, tinatamasa ang pagiging malapit ng kanilang mga katawan. Ang mga kamay ni Michael ay nag-explore sa katawan ni Jasmine mula sa kanyang matigas at masikip na puwit hanggang sa kanyang makinis na puki at pataas sa kanyang maliliit na suso. Jasmine binuka ang kanyang mga binti, at ang titi ni Michael ay tumayo nang mataas sa kanyang mga binti, na nagpapahintulot sa kanya na himasin ito sa tubig. Ang laki ng titi ni Michael ay ikinabahala siya, at sa isip niya ay nagtataka siya kung tama bang ialok niya ang kanyang puwit sa kanya.Pareho silang napatalon nang muling umawit ang loon sa kanila. Walang nakapansin sa tahimik na pagbalik ng ibon habang lumulutang ito sa kanal at huminto ilang talampakan sa harap nila."Parang may tagahanga tayo," tawang sabi ni Jasmine, "siguro akala niya pinapasok natin ang kanyang teritoryo.""Either that or gusto niyang manood," tawa ni Michael."Hmm, dapat ba tayong pumunta sa da
Nagpasya sina Michael at Jasmine na gumugol ng tahimik ngunit makabuluhang weekend sa lawa upang i-celebrate ang tagumpay ni Michael sa kaso. Habang papunta sa lugar, ang stereo ng sasakyan ay tumutugtog ng malalambing na kanta, at ang bawat minuto ng biyahe ay parang isang panibagong simula. Tumigil sila sa isang tahimik na bahagi ng lawa kung saan ang kalikasan ay tila kumakanta rin ng kanilang tagumpay—ang banayad na alon, ang mahinang ihip ng hangin, at ang magiliw na liwanag ng araw.Habang naglalakad sila sa gilid ng lawa, isang ski boat ang dumaan, na puno ng masasayang tao. Ang tunog ng lumang kanta ng Iron Butterfly, In-A-Gadda-Da-Vida, ay umalingawngaw sa paligid. Napatingin si Michael sa bangka, at may ngiti sa kanyang mukha. “Alam mo ba, Jasmine, natatandaan ko pa ang kantang 'yan. Noong bata pa ako, naririnig ko 'yan sa radyo ng lolo ko habang nagkakape kami sa likod ng bahay. Parang kailan lang.”Napangiti si Jasmine habang nakatingin sa kanya. “Lagi kang may magandang k