Kinabukasan, humupa na ang bagyong Pepito, ngunit ang nag-aalab nilang damdamin ay tila nananatiling masidhi. Habang nagbibihis si Jasmine, nagpasya siyang ipahayag ang kanyang tunay na nararamdaman. "Michael," sabi niya nang prangkang, "itong relasyon natin bilang fuck buddies, tayo lang dapat ang makakaalam. Kapag nakahanap na tayo ng jowa, itigil na natin ito, deal?" Ang bawat salita niya ay tila may bigat, puno ng pangakong dapat sundin. Sa likod ng kanyang mga mata, may takot at pangambang nagkukubli, dala ng hangaring mapanatili ang kanilang ugnayan kahit na ang realidad ay nagbabanta ng pagkahiwalay.Tumango si Michael, ngunit sa mga salitang iyon, naramdaman niyang may kabuntot na takot at kalungkutan. Alam niyang hindi madali ang makipag-ayos sa mga ganitong kondisyon, ngunit naiintindihan niya ang sitwasyon.“Deal,” sagot niya, at bagamat ang kanyang mga mata ay puno ng kasiguruhan, may bahid ng hindi pagkakaunawaan. “Pero, Jasmine, hindi ba’t parang may kahirapan sa ganiton
Habang binabagtas nila ang kahabaan ng EDSA, ang mga mata ni Jasmine ay nakatutok sa mga kalsadang binabaybay nila, ngunit hindi maiwasang makaramdam ng kakaibang katahimikan sa pagitan nila ni Michael. Ang mga sasakyan sa paligid ay patuloy na dumadaan, ngunit ang isip ni Jasmine ay puno ng mga tanong na hindi niya kayang ipaliwanag—ang relasyon nila ni Michael na tahimik na nag-i-evolve, at ang mga kondisyon nilang parehong nagtakda."Okay lang ba sa'yo na mag-taxi na lang? Kailangan ko rin ng oras para makapag-isip," sabi ni Jasmine habang tinitingnan ang mga kalsadang puno ng mga sasakyan."Oo naman," sagot ni Michael, ang boses ay may konting kabuntot na pagkabahala. "Hindi ko alam kung anong mangyayari, pero baka nga kailangan din natin ng distansya."Pumuwesto sila sa taxi, at habang binabaybay ang kalsada, tanging ang tunog ng sasakyan ang naririnig. Sa mga sandaling iyon, ang bawat isa ay may sarili nilang iniisip. Si Jasmine ay nagmumuni-muni sa kasunduan nila ni Michael, ha
Pagkatapos ng bagyong Pepito, tila bumalik na sa normal ang lahat para kina Michael at Jasmine. Pareho silang nagbalik sa kani-kanilang trabaho na parang walang nangyari sa kanila. Sa courtroom, muling naging magkaibang panig ang kanilang mga pananaw—si Michael bilang matatag na depensa, at si Jasmine bilang walang takot na prosekusyon.Sa tuwing magkikita sila sa korte, walang bahid ng mga nangyari sa kanilang mga mukha. Ang mga argumento nila ay kasingsharp ng dati, ang mga palitan ng salita ay may halong tensiyon, ngunit hindi kailanman nagbigay ng pahiwatig tungkol sa mga lihim nilang sandali. Ang propesyonalismo ay nananatili sa harap ng publiko at ng kanilang mga kasamahan.Ngunit sa tuwing magtatama ang kanilang mga mata, may bahagyang pag-aalinlangan na tila gumuguhit sa pagitan nila—isang tahimik na paalala ng mga maiinit na sandaling kanilang pinagsaluhan. Sa bawat mabilis na sulyap o saglit na katahimikan, naroon ang mga alaala na hindi nila basta-basta maitatanggi, kahit g
"Please, Michael, huwag mo na akong pahirapan pa ng ganito." Ramdam niya ang hininga nito sa kanyang leeg habang sinisimulan nitong dahan-dahang sipsipin ang bahagi kung saan nagtatagpo ang kanyang balikat at leeg."Siyempre mahal, ilang minuto na lang at makakalis na tayo...""Bakit ilang minuto pa..." kinagat niya ang bahagi na kanyang sinisipsip na nagdulot sa kanya ng paggasgas habang ipinasok niya ang kanyang daliri sa kanyang basang puki."Magpalabas ka para sa akin, ulit, saka tayo aalis" kinagat niya ang kanyang leeg, itinutulak ang pangalawang daliri at pinapahingal siya muli halos umuungol habang itinutulak niya ang kanyang mga daliri nang mas malalim."Umangat ka ng kaunti, at papakantutin kita gamit ang mga daliri ko nang matindi at mabilis tulad ng talagang gusto mo." Sa lalong madaling panahon na magagawa niya, inangat niya ang kanyang balakang at hinayaan siyang fingerin siya nang matindi at mabilis, at bago pa niya malaman, nilabasan na siya nang matindi at mabilis, pi
"Oo, salamat." Humakbang siya palabas ng kanyang mga sapatos at hinayaan siyang dalhin siya sa kanyang silid nang tahimik. Pagdating nila doon, mabilis niyang binuksan ang pinto at nilinis ang paligid nila, na hindi naman talaga masyadong magulo, mga damit lang ang nakakalat sa sahig. Pinigilan siya niya sa kalagitnaan ng kanyang paglilinis, at hinalikan siya muli, dahan-dahan niyang naramdaman na itinutulak siya pabalik patungo sa pinto.Pagkatapos tumama ang kanyang likod sa pinto, huminto siya, humakbang pasulong, inilipat ang kanyang mga kamay sa likod ng kanyang likod at hinanap ang zipper ng kanyang damit, dahan-dahang binubuksan ang zipper at hinahayaan itong mahulog sa sahig. Ang malamig na hangin ay sumasalubong sa kanyang balat na nagdudulot ng mga goosebumps. Tumingin siya sa kanya, ang kanyang balat ay namumula at medyo mantsado habang umaakyat ang kanyang dugo sa kanyang dibdib at mukha. Ang kanyang mga labi ay dumampi sa kanya, malambot at sensual, nahuhuli ang kanyang i
Sinimulan niyang ipasok ang kanyang kamay sa kanyang buhok habang siya ay umuungol at sinisipsip ang kanyang clit nang dahan-dahan, na nag-iiwan sa kanya ng walang hininga, habang siya ay nilabasan sa lahat ng dako, pinakawalan ang kanyang buhok at hinawakan ang mga kumot dahil hindi niya mapigilan ang mga ungol at hingal na nagsisimula na at kailangan ang lahat ng ibinibigay niya sa kanya, hindi mapigilan ang pag-uga ng kanyang mga binti na nanginginig nang walang kontrol."Okay ka lang?" Tumingin siya sa kanya na hindi makakabawi ng hininga, tumango sa kanya, hinihintay na ipagpatuloy niya, hinalikan niya ang kanyang mga hita, dahan-dahang pinapahirapan siya."Gusto mo bang ipagpatuloy ko?" Tumingin siya sa kanya na may pakiusap, halos nagmamakaawa."Please don't stop, kailangan kong maramdaman ang dila mo na patuloy na dumadapo at nagpapahirap sa akin," patuloy niyang hinahalikan ng magaan ang kanyang mga hita, dahan-dahang humahalikan ang kanyang mga labi, bago muling ipinasok ang
"Okay ka lang?" bago siya makasagot, ang kamay niya ay nasa mukha niya at hinahawakan ito nang mahinahon muli. Humigop siya ng malalim na paghinga, nakatuon sa kanyang kamay sa kanyang pisngi at tumango."Please be gentle and go slow." Pumikit siya para hindi makita ang ngiting unti-unting sumisilip sa kanyang mukha, hindi nagtagal ay naramdaman niya ang kanyang mga labi sa kanya, hinahalikan siya nang dahan-dahan at puno ng damdamin, halos maguluhan ang kanyang isipan. Nararamdaman niya na iniaayos niya ang kanyang sarili upang mas mapalapit siya sa pagitan ng kanyang mga binti, ang kanyang kamay ay dumadampi sa kanyang tagiliran, at umaakyat sa kanyang braso bago magdikit ang kanilang mga daliri. Kinuha niya ang isa pa niyang kamay at inayos ito upang madali siyang makapasok. Pagkatapos, dinama niya ang kanyang binti at inayos ang kanyang mga paa upang ang isa ay mahawakan sa kanyang baywang. tumingin siya sa mga lambak ng berde na tinatawag niyang mga mata habang unti-unti niyang t
"Salamat" bulong niya habang inihilig ang kanyang ulo sa kanyang balikat. nagpasya siyang agawin ang bimpo mula sa kanya at simulan ang paglalagay ng sabon sa kanyang leeg at balikat, dahan-dahang binibigyang-pansin ang bawat kurba o dip na ipinapakita ng kanyang balat. Tahimik siyang bumaba sa kanyang dibdib, maingat na hinuhugasan ang kanyang dibdib, nararamdaman ang tibok ng kanyang puso sa ilalim ng kanyang kamay. Tumingin si Jasmine sa kanya, ang mga mata niya ay nasa kanya habang sinimulan niyang ibaba ang kanyang kamay sa ilalim ng tubig at pinapadulas ang mga bilog sa kanyang balat."Okay ka lang?" hindi niya mapigilan ang bahagyang pag-uga ng kanyang boses, hinawakan niya ang kanyang ulo gamit ang isang kamay at ang kanyang baywang gamit ang isa pa, hinila siya sa isang malalim at matinding halik na nagpaiwan sa kanya ng hininga, hanggang sa kailangan niyang ipahinga ang kanyang ulo sa kanyang balikat."Okay lang ako Jasmine, ikaw? Kailangan ba nating lumabas?" Tumango siya a
Jasmine at Michael ay naglakad sa gitna ng mga tao na bumabati habang papunta sila sa pavilion kung saan inihanda ang kasalanan. Ang ikakasal na babae at lalaki ay umupo sa isang maliit na mesa sa harap ng lahat. Malamang ay nag-enjoy sila sa pagkain, bagaman, sa kalaunan, wala sa kanila ang nakakaalala ng marami sa hapon na iyon. Ang hapon ay tila naganap sa isang ulap. Nandiyan sila, pero hindi talaga nila ito na-enjoy. Pagkatapos ng pagkain, nagkaroon ng mga litrato, ang cake, at ang obligadong pakikisalamuha sa lahat. Sa lahat ng ito, naramdaman ni Michael ang presensya ng kanyang minamahal sa kanyang tabi. Wala siyang magawa kundi hawakan ang kanyang kamay, o yakapin siya, o baka bigyan siya ng paminsan-minsan na halik.Sa wakas, nasa kanilang sasakyan na ang dalawang magkasintahan at papunta na.Ipinatong ni Jasmine ang kanyang belo sa kanyang kandungan, at inalis ang mga pin sa kanyang buhok, hinayaan itong malayang bumagsak sa kanyang mga balikat. Isang napakalaking ginhawa an
Napangiti si Jasmine. “Oo. Masaya lang ako. Kasi ngayon, hindi lang ikaw ang nakuha ko… kundi isang buong pamilya na nagmamahal sa atin.”Hinalikan ni Michael ang noo ng kanyang asawa. “At simula ngayon, wala nang iwanan. Tayo na habambuhay.”Napuno ng tawanan at kasiyahan ang buong bulwagan habang nagsasayaw sina Michael at Jasmine sa gitna ng dance floor. Ang malambing na tunog ng musika ay lumulutang sa ere, sinasabayan ng marahang tapik ng mga paa sa sahig. Lahat ng mata ay nakatuon sa bagong kasal, kitang-kita ang wagas na pagmamahalan sa kanilang titig at ngiti."Parang panaginip," bulong ni Jasmine habang nakasandal sa dibdib ni Michael."Hindi ito panaginip, mahal. Totoo ito. Ikaw at ako, sa wakas," sagot ni Michael habang hinihigpitan ang yakap sa kanyang asawa.Isa-isa nang lumapit ang kanilang pamilya at kaibigan upang magsabit ng pera sa kanilang kasuotan, isang tradisyong sumisimbolo sa magandang buhay na kanilang pagsasama. Tuwang-tuwa ang mga bisita sa paglalagay ng per
“Ikaw ang tahanan ko,” sabi ni Michael habang pinapansin ang mga mata ni Jasmine na nagsisilbing ilaw sa dilim ng kanyang buhay. “At sa kahit anong bagyo o pagsubok, hindi kita iiwan.”Si Jasmine, na may isang malalim na ngiti sa kanyang labi, ay tumugon, “Ikaw ang pangarap kong natupad, Michael. At ngayon, hawak ko na ang buong mundo sa pamamagitan ng pagmamahal mo.”“Ang love ko for you is beyond words, Jasmine. Walang katapusan.”Napaluha si Jasmine, ngunit ito ay luha ng labis na kasiyahan.“Ikaw ang pangarap kong natupad,” sagot niya, may bahagyang panginginig sa boses. “Ikaw ang liwanag sa buhay ko, ang dahilan kung bakit ko gustong bumangon araw-araw. Wala nang ibang hihigit pa sa pag-ibig ko sa’yo. Mamahalin kita sa bawat segundo ng buhay ko.”Maraming sa kanilang mga bisita ang napaluha sa ganda ng kanilang panata.“Sa ngalan ng pag-ibig na pinagtibay ng Diyos, ngayo’y ipinahahayag ko kayong mag-asawa,” malakas at puno ng kasiguraduhan na sabi ng pari. Pinatnubayan sila ng p
Dumating na ang araw na matagal nang inaabangan—ang kasal ni Michael at Jasmine. Sa loob ng marangyang simbahan, ang lahat ay abala sa paghahanda. Ang mga mahal sa buhay, mga kaibigan, at mga kasamahan sa trabaho ay naroroon, puno ng saya at emosyon.Nakatayo si Michael sa harap ng altar, suot ang isang itim na tuxedo na pino at elegante. Ngunit sa kabila ng hitsura niyang kalmado, kitang-kita ang kaba sa kanyang mga mata. Ang mga kamay niyang bahagyang nanginginig, at hindi maiwasang mag-alala tungkol sa kung anong mangyayari.Naramdaman ito ng kanyang best man, si Ruben, kaya’t tinapik siya nito sa balikat. “Relax lang, pare. Sigurado ka na diyan?”Ngumiti si Michael, kahit na ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga kamay. “Walang kahit anong makakapigil sa akin na pakasalan siya.”Napangiti si Romeo. “Maganda ‘yan. Kasi kung sakali, tataliin ka namin sa altar.”Tumawa si Michael, ngunit hindi maikakaila ang tensyon sa kanyang boses. “Matagal ko nang alam na siya lang ang gusto k
At sa gabing iyon, sa kabila ng kilig, saya, at pang-aasar ng kanyang mga kapatid, ramdam ni Jasmine ang isang bagay—hindi lang pagmamahal ni Michael kundi ang pagmamahal at suporta ng kanyang pamilya.Bukas, magsisimula na ang bagong yugto ng kanyang buhay. At handa na siya.Natawa si Jasmine sa biro ng kanyang mga kapatid, sabay yakap sa tatlo. "Salamat, mga kuya ko. Hindi ko alam ang gagawin ko kung wala kayo."Ngunit sa yakap niyang iyon, naramdaman niya ang bigat ng kanilang pag-aalala. Hindi lang simpleng pang-aasar ang ginagawa ng kanyang mga kuya—tunay silang nagmamahal at nag-aalala sa kanya.Si Romeo, ang panganay, ang unang bumitaw sa yakap at tiningnan siya nang seryoso. "Jas, alam mo namang hindi ka na namin baby girl, ‘di ba?""Pero kahit kailan, hindi rin namin hahayaan na mag-isa ka," dugtong ni Roel, halatang pinipigil ang emosyon.Si Ruben naman ay pasimpleng huminga nang malalim bago nagsalita. "Ate, gusto lang naming siguraduhin na kahit ikinasal ka na, hindi ka ma
Lahat ng wedding invitations ay handa na—maingat na nakalagay sa mamahaling sobre na may eleganteng embossing ng pangalan nina Atty. Jasmine at Atty. Michael. Ang bawat detalyeng pinili nila ay sumasalamin sa kanilang pagmamahal—mula sa engrandeng disenyo ng imbitasyon hanggang sa maselang pagkakayari ng wedding gown ni Jasmine, isang obra maestra na idinisenyo upang mapanatili ang kanyang kagandahan at pagiging elegante sa araw na iyon.Ang reception venue ay hindi rin basta-basta. Pinili nilang mabuti ang lugar na magiging saksi sa simula ng kanilang buhay bilang mag-asawa. Isang malawak at eleganteng garden venue na napapaligiran ng makukulay na bulaklak at ilaw na magbibigay ng mahiwagang ambiance sa gabi ng kanilang pag-iisang dibdib.Sa opisina ni Michael, maingay ang kulitan at pagbati ng mga kasamahan niya.“Pare, hindi ko akalaing may makakapagpaamo sa ‘yo!” natatawang biro ni Atty. Ramirez habang tinapik siya sa balikat. “Akala namin, ikakasal ka na lang sa trabaho mo!”Napa
Ang pagbibigay ng oral ay hindi isang gawain; ito ay isang bagay na mahal na mahal niyang gawin. Gusto niyang pasayahin si Michael sa ganitong paraan ng maraming oras, pinapaligaya siya nang paulit-ulit.Labanan ni Michael ang pagnanais na kontrolin ang sitwasyon; inubos nito ang lahat ng kanyang sariling kalooban upang hindi ipasok ang kanyang ari sa matamis na bibig ni Jasmine. Bawat dila, o sipsip, o halik na ibinigay niya sa kanyang ari ay parang kuryente. "Putang ina!" sigaw niya nang suck-an niya ang ulo ng kanyang titi, "ang galing mo!"Jasmine ay ngumiti sa loob sa kanyang kasigasigan; ginamit niya ang kanyang dila sa sensitibong ilalim habang maayos na sinipsip ang makapal na ulo ng kanyang ari. Pumasok siya sa isang lugar kung saan lahat ay tumigil sa pag-iral maliban sa kanyang pangangailangan na mapasaya.Nahihirapan siyang kontrolin ang panginginig sa kanyang mga binti. Hindi niya kailanman naisip na si Jasmine ay nasa kanyang mga tuhod, sinususo ang kanyang ari. Hindi, n
Ang dalawang magkasintahan na ngayon ay engaged na ay nagdikit sa isa't isa, tinatamasa ang pagiging malapit ng kanilang mga katawan. Ang mga kamay ni Michael ay nag-explore sa katawan ni Jasmine mula sa kanyang matigas at masikip na puwit hanggang sa kanyang makinis na puki at pataas sa kanyang maliliit na suso. Jasmine binuka ang kanyang mga binti, at ang titi ni Michael ay tumayo nang mataas sa kanyang mga binti, na nagpapahintulot sa kanya na himasin ito sa tubig. Ang laki ng titi ni Michael ay ikinabahala siya, at sa isip niya ay nagtataka siya kung tama bang ialok niya ang kanyang puwit sa kanya.Pareho silang napatalon nang muling umawit ang loon sa kanila. Walang nakapansin sa tahimik na pagbalik ng ibon habang lumulutang ito sa kanal at huminto ilang talampakan sa harap nila."Parang may tagahanga tayo," tawang sabi ni Jasmine, "siguro akala niya pinapasok natin ang kanyang teritoryo.""Either that or gusto niyang manood," tawa ni Michael."Hmm, dapat ba tayong pumunta sa da
Nagpasya sina Michael at Jasmine na gumugol ng tahimik ngunit makabuluhang weekend sa lawa upang i-celebrate ang tagumpay ni Michael sa kaso. Habang papunta sa lugar, ang stereo ng sasakyan ay tumutugtog ng malalambing na kanta, at ang bawat minuto ng biyahe ay parang isang panibagong simula. Tumigil sila sa isang tahimik na bahagi ng lawa kung saan ang kalikasan ay tila kumakanta rin ng kanilang tagumpay—ang banayad na alon, ang mahinang ihip ng hangin, at ang magiliw na liwanag ng araw.Habang naglalakad sila sa gilid ng lawa, isang ski boat ang dumaan, na puno ng masasayang tao. Ang tunog ng lumang kanta ng Iron Butterfly, In-A-Gadda-Da-Vida, ay umalingawngaw sa paligid. Napatingin si Michael sa bangka, at may ngiti sa kanyang mukha. “Alam mo ba, Jasmine, natatandaan ko pa ang kantang 'yan. Noong bata pa ako, naririnig ko 'yan sa radyo ng lolo ko habang nagkakape kami sa likod ng bahay. Parang kailan lang.”Napangiti si Jasmine habang nakatingin sa kanya. “Lagi kang may magandang k