"Salamat" bulong niya habang inihilig ang kanyang ulo sa kanyang balikat. nagpasya siyang agawin ang bimpo mula sa kanya at simulan ang paglalagay ng sabon sa kanyang leeg at balikat, dahan-dahang binibigyang-pansin ang bawat kurba o dip na ipinapakita ng kanyang balat. Tahimik siyang bumaba sa kanyang dibdib, maingat na hinuhugasan ang kanyang dibdib, nararamdaman ang tibok ng kanyang puso sa ilalim ng kanyang kamay. Tumingin si Jasmine sa kanya, ang mga mata niya ay nasa kanya habang sinimulan niyang ibaba ang kanyang kamay sa ilalim ng tubig at pinapadulas ang mga bilog sa kanyang balat."Okay ka lang?" hindi niya mapigilan ang bahagyang pag-uga ng kanyang boses, hinawakan niya ang kanyang ulo gamit ang isang kamay at ang kanyang baywang gamit ang isa pa, hinila siya sa isang malalim at matinding halik na nagpaiwan sa kanya ng hininga, hanggang sa kailangan niyang ipahinga ang kanyang ulo sa kanyang balikat."Okay lang ako Jasmine, ikaw? Kailangan ba nating lumabas?" Tumango siya a
Kinabukasan, maagang nagising si Michael, tahimik na naghanda upang umalis. Habang inaayos ang kanyang damit, sinulyapan niya si Jasmine, na mahimbing pang natutulog. Bahagya siyang ngumiti, ngunit agad na binura iyon mula sa kanyang mukha, pinaalalahanan ang sarili ng kanilang kasunduan—walang attachment, walang komplikasyon.Lumapit siya saglit sa tabi ni Jasmine at marahang bumulong, "Mauna na ako. Kita na lang tayo sa susunod." Pagkatapos, maingat na isinara ang pinto at bumaba upang sumakay pabalik sa kanyang bahay.Tumango lamang si Jasmine habang nakapikit pa, ramdam ang pagod mula sa gabing pinagsaluhan nila. Halos hindi niya narinig ang pagbuntong-hininga ni Michael habang inaayos nito ang kanyang gamit. Hindi na siya nagpaalam nang buo, sapagkat alam niyang bahagi na ito ng kanilang kasunduan—walang drama, walang emosyon.Nang marinig ang mahinang pagsara ng pinto, muli niyang ipinikit ang mga mata, sinusubukang balewalain ang kakaibang pakiramdam na tila gumagapang sa kanya
Habang tahimik na tinitignan ni Michael ang mga dokumentong iniwan ni Maryjane, naramdaman niya ang bigat ng sitwasyon. Ang kaso ay hindi lamang tungkol sa mga ari-arian kundi pati na rin sa posibilidad ng isang krimen na maaaring sumira sa isang pamilya.Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga at hinaplos ang kanyang sentido. "Kung totoo ang mga hinala niya, napakalaki ng implikasyon nito," bulong niya sa sarili. Sa pag-usisa sa mga dokumento, nakita niya ang mga titulo ng lupa, mga kontrata, at iba pang papeles na nagpapakita ng pagmamay-ari ng pamilya ni Maryjane.Walang duda na may basehan ang reklamo niya tungkol sa pagkamkam ng ari-arian, naisip niya. Ngunit ang posibilidad ng foul play sa pagkamatay ng ama ni Maryjane ang higit na gumugulo sa kanyang isip.Bumalik siya sa kanyang mesa at sinimulang i-type ang kanyang mga obserbasyon at posibleng hakbang sa kaso. Kasabay nito, nagdesisyon siyang kumuha ng forensic expert upang suriin ang mga papeles na maaaring magbigay-l
Pinaplano ni Michael ang mga susunod na hakbang, naramdaman niyang tumitindi ang bigat ng responsibilidad na nakasalalay sa kanya. Ang kasong ito ay hindi ordinaryo. Hindi lang ito isang simpleng isyu ng mana at ari-arian—isang buhay ang nawala, at may mga tao sa likod ng mga anino ng kasinungalingan at kasakiman. Sa kabila ng lahat ng ito, hindi siya pwedeng magpadala sa takot o alinlangan. Alam niyang sa bawat hakbang ay may panganib, pero ang pagtahak sa tamang landas ay laging may halaga.Nagdesisyon si Michael na magsimula sa mga posibleng ebidensiya mula sa bahay ni Maryjane. At dinala ni Maryjane ang mga recording ng cctv sa bahay at pinanood nila. Nang dumating ang mga recording mula sa CCTV, agad niya itong inanalisa. Nakita niyang may ilang oras bago ang insidente ng pagkamatay ni Eduardo na may kakaibang galaw sa bahay, partikular ang isang hindi inaasahang pagbisita ni Meldelyn sa kwarto ng kanyang asawa. Makikita sa footage na mag-isa lang si Eduardo sa silid, ngunit ang
Habang nagbabalik-aral si Michael sa lahat ng ebidensiya at mga detalye ng kaso, nararamdaman niyang unti-unti nang umuusad ang kanilang laban. Ang pag-aresto kay Meldelyn Ramos ay isang malaking hakbang patungo sa katarungan para kay Maryjane, ngunit alam ni Michael na ang tunay na hamon ay magsisimula pa lamang sa hearing kinabukasan.Sa gabi bago ang hearing, nagtipon si Michael kasama si Maryjane at ang kanyang legal team upang repasuhin ang bawat aspeto ng kaso. Pinag-usapan nila ang mga piraso ng ebidensiya, ang mga saksi, at ang mga posibleng tanong na ipapasa ng depensa. Alam nilang magiging mahirap ang laban dahil may mga posibleng pagtatangkang gawing kahina-hinala ang mga testimonya at ebidensiya na hawak nila."Hindi pwedeng magkamali. Ang bawat detalye ay may kahulugan," sabi ni Michael habang binabalikan ang mga dokumento at pagsusuri ng mga CCTV footage."Tama ka," sagot ni Maryjane, halatang napagod ngunit determinado. "Wala nang atrasan. Gagawin ko ito para kay Papa."
Ang tensyon sa loob ng korte ay tila napakabigat habang ang bawat isa ay naghihintay sa susunod na hakbang ni Atty. Michael Luna. Ngayon, si Mendelyn Ramos, ang pangunahing suspek, ang pagtatanungan. Tumayo si Atty. Luna mula sa kanyang pwesto, ang kanyang mga mata ay matalim at seryoso, ang katawan ay matatag, at ang kanyang tinig ay puno ng awtoridad. Walang palya, ang bawat tanong ay isang hakbang patungo sa pagpapakita ng katotohanan.Atty. Luna (malalim at matalim ang tinig)"Ms. Ramos, nakikita natin sa mga CCTV footage na ikaw ang pumasok sa kwarto ng iyong asawa bago siya pumanaw. May mga hindi pagkakasunod-sunod na nangyari bago ang pagkamatay ni Eduardo San Luis, ngunit sa mga oras na iyon, ikaw lamang ang naroroon sa kwarto kasama siya. Ano ang iyong reaksyon sa mga ebidensiyang ito?"Ang tanong ni Atty. Luna ay direktang tumama sa sentro ng kaso, at ang tinig na lumabas kay Mendelyn ay halatang may halong kaba. Tumugon siya ng medyo magulo, ipinagpipilitan ang sarili nguni
Ang mga salita ni Atty. Luna ay tumagos kay Mendelyn. Hindi na niya kayang itago ang takot at kaba sa kanyang mga mata. Halata ang kanyang pag-aalangan, ngunit sa kabila ng lahat ng ito, patuloy pa rin niyang tinatanggi ang mga paratang.Mendelyn (nagkakamali, nagsisinungaling):"Hindi ko siya pinatay, wala akong kinalaman sa lahat ng iyon. Hindi totoo ang sinasabi ni Atty. Luna. Ang insurance na iyon ay simpleng papeles lamang."Ang korte ay naging saksi sa isang matinding tunggalian sa pagitan ng dalawang abogado—si Atty. Salazar, ang abogado ni Mendelyn, at si Atty. Luna, ang abogado ng pamilya ni Eduardo. Ang bawat sagot at tanong ay puno ng tensyon, at ang dalawang panig ay naglaban upang maipakita ang kani-kanilang katotohanan at mga argumento.Atty. Salazar (tinutok ang mga mata kay Atty. Luna, mahinahong nagsalita):"Atty. Luna, bakit ba tinutok mo lang ang hindi makatarungang ebidensiya? Ang insurance na iyon ay isang legal na dokumento na pinirmahan ng kliyente ko at hindi s
Habang naririnig ni Mendelyn ang bawat salitang binibitawan ni Maryjane, nararamdaman niya ang bigat ng mga akusasyon. Ang mga mata ng korte ay nakatingin sa kanya, at bawat saglit ay tila isang walang katapusang pagnanais ng hustisya para kay Eduardo at sa pamilya nito. Sa mga patuloy na sigaw at pagtuligsa ni Maryjane, unti-unting lumalabo ang mga depensa ni Mendelyn. Ang kanyang mga kasinungalingan ay nawawala sa harap ng matibay na ebidensiya at mga testigo.Mendelyn (tinutuklaw ang labi, naguguluhan at nag-aalangan)"Hindi ko... hindi ko ginawa 'yon..."Ang kanyang tinig ay nagiging mahina, puno ng takot, ngunit ang kanyang mga mata ay nagsasalamin ng isang malalim na takot—takot na mapagtibay ang mga akusasyon laban sa kanya.Si Atty. Luna ay tumayo mula sa kanyang pwesto, tahimik ngunit determinado. Bawat salita na kanyang ibinibigkas ay naglalaman ng mga katotohanan na hindi maaring baluktutin ni Mendelyn. Tinutok niya ang kanyang mga mata kay Mendelyn at nagsalita nang matali
Jasmine at Michael ay naglakad sa gitna ng mga tao na bumabati habang papunta sila sa pavilion kung saan inihanda ang kasalanan. Ang ikakasal na babae at lalaki ay umupo sa isang maliit na mesa sa harap ng lahat. Malamang ay nag-enjoy sila sa pagkain, bagaman, sa kalaunan, wala sa kanila ang nakakaalala ng marami sa hapon na iyon. Ang hapon ay tila naganap sa isang ulap. Nandiyan sila, pero hindi talaga nila ito na-enjoy. Pagkatapos ng pagkain, nagkaroon ng mga litrato, ang cake, at ang obligadong pakikisalamuha sa lahat. Sa lahat ng ito, naramdaman ni Michael ang presensya ng kanyang minamahal sa kanyang tabi. Wala siyang magawa kundi hawakan ang kanyang kamay, o yakapin siya, o baka bigyan siya ng paminsan-minsan na halik.Sa wakas, nasa kanilang sasakyan na ang dalawang magkasintahan at papunta na.Ipinatong ni Jasmine ang kanyang belo sa kanyang kandungan, at inalis ang mga pin sa kanyang buhok, hinayaan itong malayang bumagsak sa kanyang mga balikat. Isang napakalaking ginhawa an
Napangiti si Jasmine. “Oo. Masaya lang ako. Kasi ngayon, hindi lang ikaw ang nakuha ko… kundi isang buong pamilya na nagmamahal sa atin.”Hinalikan ni Michael ang noo ng kanyang asawa. “At simula ngayon, wala nang iwanan. Tayo na habambuhay.”Napuno ng tawanan at kasiyahan ang buong bulwagan habang nagsasayaw sina Michael at Jasmine sa gitna ng dance floor. Ang malambing na tunog ng musika ay lumulutang sa ere, sinasabayan ng marahang tapik ng mga paa sa sahig. Lahat ng mata ay nakatuon sa bagong kasal, kitang-kita ang wagas na pagmamahalan sa kanilang titig at ngiti."Parang panaginip," bulong ni Jasmine habang nakasandal sa dibdib ni Michael."Hindi ito panaginip, mahal. Totoo ito. Ikaw at ako, sa wakas," sagot ni Michael habang hinihigpitan ang yakap sa kanyang asawa.Isa-isa nang lumapit ang kanilang pamilya at kaibigan upang magsabit ng pera sa kanilang kasuotan, isang tradisyong sumisimbolo sa magandang buhay na kanilang pagsasama. Tuwang-tuwa ang mga bisita sa paglalagay ng per
“Ikaw ang tahanan ko,” sabi ni Michael habang pinapansin ang mga mata ni Jasmine na nagsisilbing ilaw sa dilim ng kanyang buhay. “At sa kahit anong bagyo o pagsubok, hindi kita iiwan.”Si Jasmine, na may isang malalim na ngiti sa kanyang labi, ay tumugon, “Ikaw ang pangarap kong natupad, Michael. At ngayon, hawak ko na ang buong mundo sa pamamagitan ng pagmamahal mo.”“Ang love ko for you is beyond words, Jasmine. Walang katapusan.”Napaluha si Jasmine, ngunit ito ay luha ng labis na kasiyahan.“Ikaw ang pangarap kong natupad,” sagot niya, may bahagyang panginginig sa boses. “Ikaw ang liwanag sa buhay ko, ang dahilan kung bakit ko gustong bumangon araw-araw. Wala nang ibang hihigit pa sa pag-ibig ko sa’yo. Mamahalin kita sa bawat segundo ng buhay ko.”Maraming sa kanilang mga bisita ang napaluha sa ganda ng kanilang panata.“Sa ngalan ng pag-ibig na pinagtibay ng Diyos, ngayo’y ipinahahayag ko kayong mag-asawa,” malakas at puno ng kasiguraduhan na sabi ng pari. Pinatnubayan sila ng p
Dumating na ang araw na matagal nang inaabangan—ang kasal ni Michael at Jasmine. Sa loob ng marangyang simbahan, ang lahat ay abala sa paghahanda. Ang mga mahal sa buhay, mga kaibigan, at mga kasamahan sa trabaho ay naroroon, puno ng saya at emosyon.Nakatayo si Michael sa harap ng altar, suot ang isang itim na tuxedo na pino at elegante. Ngunit sa kabila ng hitsura niyang kalmado, kitang-kita ang kaba sa kanyang mga mata. Ang mga kamay niyang bahagyang nanginginig, at hindi maiwasang mag-alala tungkol sa kung anong mangyayari.Naramdaman ito ng kanyang best man, si Ruben, kaya’t tinapik siya nito sa balikat. “Relax lang, pare. Sigurado ka na diyan?”Ngumiti si Michael, kahit na ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga kamay. “Walang kahit anong makakapigil sa akin na pakasalan siya.”Napangiti si Romeo. “Maganda ‘yan. Kasi kung sakali, tataliin ka namin sa altar.”Tumawa si Michael, ngunit hindi maikakaila ang tensyon sa kanyang boses. “Matagal ko nang alam na siya lang ang gusto k
At sa gabing iyon, sa kabila ng kilig, saya, at pang-aasar ng kanyang mga kapatid, ramdam ni Jasmine ang isang bagay—hindi lang pagmamahal ni Michael kundi ang pagmamahal at suporta ng kanyang pamilya.Bukas, magsisimula na ang bagong yugto ng kanyang buhay. At handa na siya.Natawa si Jasmine sa biro ng kanyang mga kapatid, sabay yakap sa tatlo. "Salamat, mga kuya ko. Hindi ko alam ang gagawin ko kung wala kayo."Ngunit sa yakap niyang iyon, naramdaman niya ang bigat ng kanilang pag-aalala. Hindi lang simpleng pang-aasar ang ginagawa ng kanyang mga kuya—tunay silang nagmamahal at nag-aalala sa kanya.Si Romeo, ang panganay, ang unang bumitaw sa yakap at tiningnan siya nang seryoso. "Jas, alam mo namang hindi ka na namin baby girl, ‘di ba?""Pero kahit kailan, hindi rin namin hahayaan na mag-isa ka," dugtong ni Roel, halatang pinipigil ang emosyon.Si Ruben naman ay pasimpleng huminga nang malalim bago nagsalita. "Ate, gusto lang naming siguraduhin na kahit ikinasal ka na, hindi ka ma
Lahat ng wedding invitations ay handa na—maingat na nakalagay sa mamahaling sobre na may eleganteng embossing ng pangalan nina Atty. Jasmine at Atty. Michael. Ang bawat detalyeng pinili nila ay sumasalamin sa kanilang pagmamahal—mula sa engrandeng disenyo ng imbitasyon hanggang sa maselang pagkakayari ng wedding gown ni Jasmine, isang obra maestra na idinisenyo upang mapanatili ang kanyang kagandahan at pagiging elegante sa araw na iyon.Ang reception venue ay hindi rin basta-basta. Pinili nilang mabuti ang lugar na magiging saksi sa simula ng kanilang buhay bilang mag-asawa. Isang malawak at eleganteng garden venue na napapaligiran ng makukulay na bulaklak at ilaw na magbibigay ng mahiwagang ambiance sa gabi ng kanilang pag-iisang dibdib.Sa opisina ni Michael, maingay ang kulitan at pagbati ng mga kasamahan niya.“Pare, hindi ko akalaing may makakapagpaamo sa ‘yo!” natatawang biro ni Atty. Ramirez habang tinapik siya sa balikat. “Akala namin, ikakasal ka na lang sa trabaho mo!”Napa
Ang pagbibigay ng oral ay hindi isang gawain; ito ay isang bagay na mahal na mahal niyang gawin. Gusto niyang pasayahin si Michael sa ganitong paraan ng maraming oras, pinapaligaya siya nang paulit-ulit.Labanan ni Michael ang pagnanais na kontrolin ang sitwasyon; inubos nito ang lahat ng kanyang sariling kalooban upang hindi ipasok ang kanyang ari sa matamis na bibig ni Jasmine. Bawat dila, o sipsip, o halik na ibinigay niya sa kanyang ari ay parang kuryente. "Putang ina!" sigaw niya nang suck-an niya ang ulo ng kanyang titi, "ang galing mo!"Jasmine ay ngumiti sa loob sa kanyang kasigasigan; ginamit niya ang kanyang dila sa sensitibong ilalim habang maayos na sinipsip ang makapal na ulo ng kanyang ari. Pumasok siya sa isang lugar kung saan lahat ay tumigil sa pag-iral maliban sa kanyang pangangailangan na mapasaya.Nahihirapan siyang kontrolin ang panginginig sa kanyang mga binti. Hindi niya kailanman naisip na si Jasmine ay nasa kanyang mga tuhod, sinususo ang kanyang ari. Hindi, n
Ang dalawang magkasintahan na ngayon ay engaged na ay nagdikit sa isa't isa, tinatamasa ang pagiging malapit ng kanilang mga katawan. Ang mga kamay ni Michael ay nag-explore sa katawan ni Jasmine mula sa kanyang matigas at masikip na puwit hanggang sa kanyang makinis na puki at pataas sa kanyang maliliit na suso. Jasmine binuka ang kanyang mga binti, at ang titi ni Michael ay tumayo nang mataas sa kanyang mga binti, na nagpapahintulot sa kanya na himasin ito sa tubig. Ang laki ng titi ni Michael ay ikinabahala siya, at sa isip niya ay nagtataka siya kung tama bang ialok niya ang kanyang puwit sa kanya.Pareho silang napatalon nang muling umawit ang loon sa kanila. Walang nakapansin sa tahimik na pagbalik ng ibon habang lumulutang ito sa kanal at huminto ilang talampakan sa harap nila."Parang may tagahanga tayo," tawang sabi ni Jasmine, "siguro akala niya pinapasok natin ang kanyang teritoryo.""Either that or gusto niyang manood," tawa ni Michael."Hmm, dapat ba tayong pumunta sa da
Nagpasya sina Michael at Jasmine na gumugol ng tahimik ngunit makabuluhang weekend sa lawa upang i-celebrate ang tagumpay ni Michael sa kaso. Habang papunta sa lugar, ang stereo ng sasakyan ay tumutugtog ng malalambing na kanta, at ang bawat minuto ng biyahe ay parang isang panibagong simula. Tumigil sila sa isang tahimik na bahagi ng lawa kung saan ang kalikasan ay tila kumakanta rin ng kanilang tagumpay—ang banayad na alon, ang mahinang ihip ng hangin, at ang magiliw na liwanag ng araw.Habang naglalakad sila sa gilid ng lawa, isang ski boat ang dumaan, na puno ng masasayang tao. Ang tunog ng lumang kanta ng Iron Butterfly, In-A-Gadda-Da-Vida, ay umalingawngaw sa paligid. Napatingin si Michael sa bangka, at may ngiti sa kanyang mukha. “Alam mo ba, Jasmine, natatandaan ko pa ang kantang 'yan. Noong bata pa ako, naririnig ko 'yan sa radyo ng lolo ko habang nagkakape kami sa likod ng bahay. Parang kailan lang.”Napangiti si Jasmine habang nakatingin sa kanya. “Lagi kang may magandang k