All Chapters of UNCHAINED MY HEART : Chapter 31 - Chapter 40

Pagkatapos ng bagyong Pepito, tila bumalik na sa normal ang lahat para kina Michael at Jasmine. Pareho silang nagbalik sa kani-kanilang trabaho na parang walang nangyari sa kanila. Sa courtroom, muling naging magkaibang panig ang kanilang mga pananaw—si Michael bilang matatag na depensa, at si Jasmine bilang walang takot na prosekusyon.Sa tuwing magkikita sila sa korte, walang bahid ng mga nangyari sa kanilang mga mukha. Ang mga argumento nila ay kasingsharp ng dati, ang mga palitan ng salita ay may halong tensiyon, ngunit hindi kailanman nagbigay ng pahiwatig tungkol sa mga lihim nilang sandali. Ang propesyonalismo ay nananatili sa harap ng publiko at ng kanilang mga kasamahan.Ngunit sa tuwing magtatama ang kanilang mga mata, may bahagyang pag-aalinlangan na tila gumuguhit sa pagitan nila—isang tahimik na paalala ng mga maiinit na sandaling kanilang pinagsaluhan. Sa bawat mabilis na sulyap o saglit na katahimikan, naroon ang mga alaala na hindi nila basta-basta maitatanggi, kahit g

"Oo, salamat." Humakbang siya palabas ng kanyang mga sapatos at hinayaan siyang dalhin siya sa kanyang silid nang tahimik. Pagdating nila doon, mabilis niyang binuksan ang pinto at nilinis ang paligid nila, na hindi naman talaga masyadong magulo, mga damit lang ang nakakalat sa sahig. Pinigilan siya niya sa kalagitnaan ng kanyang paglilinis, at hinalikan siya muli, dahan-dahan niyang naramdaman na itinutulak siya pabalik patungo sa pinto.Pagkatapos tumama ang kanyang likod sa pinto, huminto siya, humakbang pasulong, inilipat ang kanyang mga kamay sa likod ng kanyang likod at hinanap ang zipper ng kanyang damit, dahan-dahang binubuksan ang zipper at hinahayaan itong mahulog sa sahig. Ang malamig na hangin ay sumasalubong sa kanyang balat na nagdudulot ng mga goosebumps. Tumingin siya sa kanya, ang kanyang balat ay namumula at medyo mantsado habang umaakyat ang kanyang dugo sa kanyang dibdib at mukha. Ang kanyang mga labi ay dumampi sa kanya, malambot at sensual, nahuhuli ang kanyang i

"Okay ka lang?" bago siya makasagot, ang kamay niya ay nasa mukha niya at hinahawakan ito nang mahinahon muli. Humigop siya ng malalim na paghinga, nakatuon sa kanyang kamay sa kanyang pisngi at tumango."Please be gentle and go slow." Pumikit siya para hindi makita ang ngiting unti-unting sumisilip sa kanyang mukha, hindi nagtagal ay naramdaman niya ang kanyang mga labi sa kanya, hinahalikan siya nang dahan-dahan at puno ng damdamin, halos maguluhan ang kanyang isipan. Nararamdaman niya na iniaayos niya ang kanyang sarili upang mas mapalapit siya sa pagitan ng kanyang mga binti, ang kanyang kamay ay dumadampi sa kanyang tagiliran, at umaakyat sa kanyang braso bago magdikit ang kanilang mga daliri. Kinuha niya ang isa pa niyang kamay at inayos ito upang madali siyang makapasok. Pagkatapos, dinama niya ang kanyang binti at inayos ang kanyang mga paa upang ang isa ay mahawakan sa kanyang baywang. tumingin siya sa mga lambak ng berde na tinatawag niyang mga mata habang unti-unti niyang t

Kinabukasan, maagang nagising si Michael, tahimik na naghanda upang umalis. Habang inaayos ang kanyang damit, sinulyapan niya si Jasmine, na mahimbing pang natutulog. Bahagya siyang ngumiti, ngunit agad na binura iyon mula sa kanyang mukha, pinaalalahanan ang sarili ng kanilang kasunduan—walang attachment, walang komplikasyon.Lumapit siya saglit sa tabi ni Jasmine at marahang bumulong, "Mauna na ako. Kita na lang tayo sa susunod." Pagkatapos, maingat na isinara ang pinto at bumaba upang sumakay pabalik sa kanyang bahay.Tumango lamang si Jasmine habang nakapikit pa, ramdam ang pagod mula sa gabing pinagsaluhan nila. Halos hindi niya narinig ang pagbuntong-hininga ni Michael habang inaayos nito ang kanyang gamit. Hindi na siya nagpaalam nang buo, sapagkat alam niyang bahagi na ito ng kanilang kasunduan—walang drama, walang emosyon.Nang marinig ang mahinang pagsara ng pinto, muli niyang ipinikit ang mga mata, sinusubukang balewalain ang kakaibang pakiramdam na tila gumagapang sa kanya

Pinaplano ni Michael ang mga susunod na hakbang, naramdaman niyang tumitindi ang bigat ng responsibilidad na nakasalalay sa kanya. Ang kasong ito ay hindi ordinaryo. Hindi lang ito isang simpleng isyu ng mana at ari-arian—isang buhay ang nawala, at may mga tao sa likod ng mga anino ng kasinungalingan at kasakiman. Sa kabila ng lahat ng ito, hindi siya pwedeng magpadala sa takot o alinlangan. Alam niyang sa bawat hakbang ay may panganib, pero ang pagtahak sa tamang landas ay laging may halaga.Nagdesisyon si Michael na magsimula sa mga posibleng ebidensiya mula sa bahay ni Maryjane. At dinala ni Maryjane ang mga recording ng cctv sa bahay at pinanood nila. Nang dumating ang mga recording mula sa CCTV, agad niya itong inanalisa. Nakita niyang may ilang oras bago ang insidente ng pagkamatay ni Eduardo na may kakaibang galaw sa bahay, partikular ang isang hindi inaasahang pagbisita ni Meldelyn sa kwarto ng kanyang asawa. Makikita sa footage na mag-isa lang si Eduardo sa silid, ngunit ang