Lahat ng Kabanata ng Love and Coffee Spills (SYJUCO SIBLINGS Series #1: XANDER): Kabanata 11 - Kabanata 20

Bumangon si Tori mula sa pagkakahiga. Kanina pa siya naihatid ni Xander, pero mula nang dumating siya ay hindi na siya mapakali at nakatulog. Hindi niya alam kung bakit paulit-ulit na naglalaro sa isip niya ang eksena kanina sa sasakyan ni Xander.Sinilip ni Tori ang orasan sa tabi ng kama niya. Ala-una na ng madaling-araw. Umahon siya mula sa kama at nagpunta sa kusina at saka nagbukas ng ref. Sandaling nag-isip si Tori habang nakatayo sa nakabukas na ref. Iniisip niya kung ano ba ang gusto niyang inumin o kung ano ba ang iinumin niya. Gusto niya ng makakatulong para makatulog na siya. Hanggang sa mapagpasyahan ni Tori na red wine na lang ang inumin. Nang maubos ni Tori ang kalahating baso ng red wine, muli siyang bumalik sa kuwarto at nahiga. Kampante si Tori na makakatulog na siya ngayon ng mahimbing. Pero may ilang minuto na rin siyang nakahiga ay hindi pa rin siya dalawin ng antok. Ang guwapong mukha ni Xander ang laman ng isip niya. Nagtataka naman si TorI kung bakit, hindi nam

“Excuse me? Anong tumakas ka riyan?” Pinanlakihan ni Cassandra ng mga mata si Xander. “Of course not. Alam ng Daddy mo na pupunta ako rito. By the way iho, bakit wala si Tori dun sa construction sa ibaba?”Napahawak si Xander sa batok niya, at saka hinimas-himas iyon. Nagtataka siya kung bakit halos sabay na hinahanap ng ina at kapatid ang dalaga.“I don’t know, ‘My. Baka bukas siya pupunta. O sa isang araw? Wala naman kasi siyang itinerary sa akin.” “Hindi ba dapat alam mo? You are working with her. You two should have a good communication. Paano magiging successful ang cafè natin kung hindi kayo nag-uusap na dalawa?”Iginiya ni Xander ang ina sa upuan sa harap ng mesa niya. “Mommy, may monitoring reports naman. Kalma. Tori is professional. I'm sure maayos na matatapos ang construction ng coffee corner.” “Hindi mo ba talaga alam kung nasaan si Tori?” muling tanong ng ina kay Xander habang nakatingala sa nakatayong anak sa tabi niya. Lihim na napabuntong-hininga si Xander. Umaga

“No… hindi ko pa naranasan since I was a kid. Hindi ko rin naisip na mag-request sa Mom ko.”“Oh… maybe ito na ang magiging start ng pagiging fur mom mo.”Nagsalubong ang mga kilay ni Tori.“Fur mom?”Lumapad ang ngiti ni Evelyn.“Yeah… iyon ang tawag nila ngayon sa mga individuals na nag-aalaga ng mga dogs na parang totoong baby nila. Fur parent. Ganun.”“I see…” patango-tango na sagot ni Tori.Bago sa pandinig niya iyon. Wala talaga siyang idea sa pag-aalaga ng mga pet. Ayaw kasi ng Daddy niya na may mga hayop na pagala-gala sa bakuran nila. Ang natatandaan niya ay may mga aso sila noon, pero inilalabas lang sa kulungan ang mga iyon kapag hatinggabi na para dagdag seguridad sa malaking bahay nila.“Can you describe to me kung sino itong dog na naka-catch ng attention mo? Isasama kita sa kanya, malay mo, sabi mo nga, you two are meant for each other.”“Ay, nagbibiro lang naman ako doon, Evelyn.”Umiling-iling si Evelyn.“No. Sa laki ng ambag mo dito sa shelter, willing ako na i-let

“Doon na muna siya sa bahay habang naghahanap ka ng malilipatan mo.”Napalingon si Tori kay Xander. Maang siyang napatingin sa binata. Kung alam lang ni Xander na gusto na nga siyang iwasan ng dalaga.“Ah, hindi. Okay lang. Babalikan ko na lang siya. I believe, they still need to process the papers?” nagbaling ng tingin si Tori kay Evelyn para magkumpirma, “right?” Hindi naman talaga sure si Tori sa sinasabi niyang papeles. Naisip lang niya iyon para makaiwas sa offer ni Xander. “Oh, pwede namang I-email na lang namin sa ‘yo ang legal documents ni Mocha, Tori. Kahit mamaya lang o bukas mare-receive mo na ‘yun. Nothing to worry about.”Hindi malaman ni Tori kung anong palusot pa ang pwede niyang gawin. Siguro ay papayag na muna siya ngayon sa suggestioj ni Xander. Makaka-isip din siya mamaya ng alibi sa lalaki. “By the way, I am Evelyn Vergara, I own this place and Paws Haven,” pakilala ni Evelyn sa sarili kay. Xander.“Oh, sorry. I forgot to introduce you to Xasnder,” nahihiyan

“Are you okay?” Lumipad ang tingin ni Tori kay Xander. Matamang nakatingin ang binata sa kanya na tila pinag-aaralan ang mukha niya. “Ah, y-yeah. Medyo… nangawit lang sa pag-upo.”“Come, aalalayan na kita,” prisinta naman ni Xander.“Ay, hindi! Okay lang,” pagkontra naman ni Tori, sabay mabilis na bumaba na mula sa sasakyan ni Xander.Pero sadyang makulit si Xander dahil inalalayan pa rin niya ang dalaga sa pagbaba. Hawak-hawak niya sa siko niya si Tori, habang karga sa isang kamay ang asong si Mocha.Hindi na nagawang humindi ni Tori. Pero naroroon na naman ang mga insekto sa tiyan niya. Tila nagliliparan na naman sila sa pagkakahawak ni Xander kahit sa siko lang naman siya hinawakan. Hanggang sa naglalakad na sila papunta sa lugar kung nasaan ang mga kamag-anak ni Xander ay hindi na inalis ni Xander ang hawak sa siko niya. Agad namang nakaramdam ng pagka-ilang si Tori. Lahat kasi ng pamilya ni Xander at mga pamilya ng dalawang tiyuhin niya ay sa kanila nakatingin. Walang nagsa