Semua Bab ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม: Bab 411 - Bab 420

ด้วยนิสัยของเยี่ยเฟิงไม่มีทางกล้าเปิดเผยตัวกับฮองเต้และฮองเฮาฉู่เป็นแน่หากนางพูดออกไปจริงๆ มีแต่จะบีบให้เยี่ยเฟิงตกที่นั่งลำบากร่างของฮองเฮาฉู่ซวนเซไปเล็กน้อย สีหน้าพลันขาวซีด เกือบจะเป็นล้มลมไปอีกรอบ"เจ้า...เจ้าเองก็ไม่รู้หรือว่าเขาอยู่ที่ใด""ข้าไม่รู้""เช่นนั้นเขาไปไหน เหตุใดข้าส่งคนตั้งมากมายออกไปตามหาก็ไม่พบร่องรอยของเขาเลย" เขาใช่ลูกน้อยผู้น่าสงสารของนางใช่หรือไม่"แม่นางกู้ ข้าขอร้องเจ้าให้คิดอีกที เขากับเจ้าสนิทชิดเชื้อกัน เจ้าจะต้องรู้ว่าปกติแล้วเขาชอบไปที่ใดใช่หรือไม่""ขออภัย ข้าไม่รู้จริงๆ ข้ากับเขาก็ไม่ได้สนิทกันมากนัก ฮูหยิน ที่นี่คือป่าเขาลำเนาไพร ห่างไกลผู้คน ร่างกายท่านอ่อนแอ ไม่ควรอยู่ที่นี่ หาหมู่บ้านสักแห่งไปบำรุงรักษาตัวให้ดีก่อนเถอะ"ซิ่งเอ๋อร์พูดด้วยความเป็นห่วง "ฮูหยิน คุณหนูกู้พูดถูก หลายวันมานี้ พระวรกายของท่านอ่อนแอลงเรื่อยๆ ขืนเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่ายังไม่ทันหาตัวคุณชายเยี่ยพบ พระวรกายของท่านจะทนไม่ไหวเสียก่อน"ฮองเฮาฉู่กวาดสายตามองดูองครักษ์ที่บาดเจ็บล้มตาย ความรู้สึกผิดพลันแล่นเข้ามาในหัว"ข้าเห็นแก่ตัวยิ่งนัก ทำให้พวกเจ้าต้องมา...ที่นี่อยู่

ทะเลโลหิตเหอะ......คนในอดีตเรียกมันว่าทะเลโลหิต ช่างน่ากลัวยิ่งนัก"ประครองเขาเข้าไปในถัง"กู้ชูหน่วนทำยาสมุนไพร พลางเอ่ยที่แห่งนี้ร้อนระอุสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเย่จิ่งหานแล้ว กลับไม่รู้สึกถึงความร้อนแต่อย่างใดเย่จิ่งหานเพิ่งเข้าไปในถัง อุณหภูมิในถังก็พลันเย็นเยียบกู้ชูหน่วนสาดตัวยาจำนวนไม่น้อยลงไปในถัง ก่อนจะตีน้องเก้าที่พันข้อมือนางอยู่เบาๆเย่จิ่งหานรีบคว้าพวกพ้องของตนเอาไว้ ถลึงตามองกู้ชูหน่วนด้วยความระวังตัว"เจ้าคิดจะทำอะไรอีก"กู้ชูหน่วนมองบนใส่ไปหนึ่งที "ท่านคิดว่าข้าจะทำอะไร"ที่นี่ร้อนจะตายอยู่แล้ว จะไปหามดมวกแมลงพิษที่ไหนมาให้เขาแช่"น้องเก้า ไป เอาน้ำจากทะเลโลหิตมาใส่ในถังหน่อย"ทุกคนตกตะลึงนั่นคือลาวาทะเลโลหิตเชียวนะลาวาทะเลโลหิตมีอุณหภูมิที่สูงจนคร่าชีวิตได้ แม้แต่หินเหล็กยังละลายได้หากนำน้ำจากทะเลโลหิตเข้ามาในถัง จะไม่ลวกนายท่านให้ตายทั้งเป็นเลยหรือ"พระชายา ท่านล้อกันเล่นใช่หรือไม่""เจ้าเห็นท่าทางข้าเหมือนกำลังล้อเล่นรึ" กู้ชูหน่วนพูดด้วยความจริงจังแววตาของนางเต็มไปด้วยความหนักแน่น ไม่มีแววหยอกล้อเลยแม้แต่น้อย"แต่...นั่นคือลาวาทะเลโลหิตเชี

นางไม่กังวลที่จะให้พวกเขายืมเกล็ดผลึกหิมะน้ำจากทะเลโลหิตในถังเริ่มเปลี่ยนจากสีเหลืองทองเป็นสีแดงเลือด ค่อยๆ กลายเป็นสีดำ ส่งกลิ่นเหม็นคาวคุ้งกู้ชูหน่วนปาดเหงื่อ มุมปากเผยให้เห็นรอยยิ้มแห่งความยินดีนางเดาไม่ผิด หากต้องการจะกดพิษในร่างของเขา ก็จำเป็นต้องหาวิธีที่รุนแรงเผด็จการกว่าภายในร่างของเขาตั้งแต่อดีตกาล น้ำกับไฟไม่ถูกกัน พิษเหมันต์ใช้ลาวาข่มเป็นดีที่สุดน้องเก้ายังคงตั้งใจนำน้ำจากทะเลโลหิตเข้าถังอย่างไม่ลดละหัวที่ใหญ่โตของมันส่ายไปมาไม่หยุด ราวกับไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่า อุณหภูมิของน้ำจากทะเลโลหิตสูงเพียงนี้ เหตุใดพอเข้าไปในถังไม้ก็ลดฮวบกะทันหัน"ตอนนี้ข้าจะฝังเข็มให้ท่าน เข็มนี้หากฝังลงไปแล้ว ในเจ็ดวัน กำลังภายในของท่านจะหายไปโดยสิ้นเชิง ท่านเตรียมพร้อมหรือยัง"ดวงตามืดดำคู่นั้นของเย่จิ่งหานกวาดไปมองทางหลีลั่วหลีลั่วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง "นายท่านโปรดวางใจ ข้าน้อยเตรียมพร้อมทุกอย่างไว้หมดแล้ว รับประกันได้ว่าไม่มีผู้ใดรู้ได้ว่าท่านและพระชายามาที่เมืองอู๋ซวง ยิ่งไม่มีผู้ใดรู้ได้ว่าท่านและพระชายาอยู่ที่นี่"เย่จิ่งหานกำมือแน่น พยายามจะระงับความเจ็บปวดภายในร่างกาย เขากัด

กู้ชูหน่วนพูดพลางออกแรงตี "น้องชาย" ของเขาเบาๆเย่จิ่งหานจุกจนงอตัวขึ้นมาเขาไม่รู้ว่าไปเอาแรงมากจากไหน ใช้ฝ่ามือกระแทกลงไปที่พื้นอย่างแรง พลางจ้องกู้ชูหน่วนด้วยความดุดันแม้จะไม่มีกำลังภายในแล้ว แม้จะแช่ยาจนร่างกายอ่อนปวกเปียก ไม่เหลือพละกำลังเลยแต่อย่างใด แต่ฝ่ามือเดียวของเขาก็ยังคงทำให้พื้นสะเทือนได้กู้ชูหน่วนหดคอหมอนี่ ฤทธิ์มากจริงๆ ไม่แน่ว่าจู่ๆ จากความอายแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธกะทันหัน แล้วอาจปลิดชีวิตนางก็เป็นได้กู้ชูหน่วนเอ่ย "พวกเจ้าสองคน ใช้ผ้าเหล่านี้มัดเย่จิ่งหานเอาไว้ จำไว้ จะต้องมัดให้แน่น อย่าให้เขาขยับไปเรื่อยได้เด็ดขาด จะได้ไม่กระทบกับการฝังเข็ม""เหนียงเหนี่ยง ทำเช่นนี้ไม่ได้เด็ดขาด นายท่านสูงศักดิ์นัก ข้าเป็นเพียงแค่ผู้ใต้บัญชาตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ไหนเลยจะกล้ามัดนายของตัวเอง""เช่นนั้นข้ามีทางเลือกให้พวกเจ้าสองทาง หนึ่ง มัดเย่จิ่งหานเอาไว้ ป้องกันไม่ให้เขาขยับเรื่อยเปื่อย สอง มองดูฤทธิ์ยาของเขาคอยๆ จางหายไป แล้วถูกพิษจนตาย พวกเจ้าเลือกเองแล้วกัน เขาไม่มีเวลาเหลือแล้ว แต่อย่างไรข้าก็มีเวลาเหลือเฟือ หากกลายเป็นหม้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ ข้ายังแต่งงานใหม่ได้""นี่.....

ด้านล่างของเขาน้ำเต้า คนของเผ่าเทียนเฝินหลายสิบคนกำลังมา โดยมีเวินเส้าอี๋เป็นผู้นำ พวกเขาล้วนแต่เป็นชายหนุ่มทั้งหมด มีทั้งวัยเยาว์และชราเมื่อยิ่งเข้าใกล้เทือกเขา หลายๆ คนก็รู้สึกร้อนจนเหงื่อไหลผู้อาวุโสตงที่รูปร่างผอมบาง ช่ำชองในการควบคุมงูขมวดคิ้วมุ่น "ที่แห่งนี้มีทะเลโลหิตอยู่ทั่ว อุณหภูมิสูงเกินไป ยากนักที่ศิษย์ทั่วไปจะข้ามไปได้ แม้แต่ลูกรักของข้าก็ขึ้นไปไม่ได้"ใครๆ ต่างก็รู้ว่าลูกรักที่เขาพูดถึงก็คือฝูงงูพิษแมลงพิษผู้อาวุโสสืออายุเลยหกสิบ ท่าทางชราภาพ ทว่าดวงตากลับเป็นใสเป็นประกาย ไม่เหมือนผู้สูงอายุเลยสักนิดเขากวาดสายตามองปากน้ำเต้าที่สูงเสียดฟ้า และลาวาทะเลโลหิตสองฝั่งที่เดือดระอุอยู่ใต้หน้าผา อดไม่ได้ที่จะใจเต้นตึกตัก"ไม่รู้ว่าข้อมูลมีความคลาดเคลื่อนหรือไม่ คนของพวกเราค้นที่นี่จนทั่วแล้ว ก็ไม่พบข้อมูลใดๆ ที่เกี่ยวกับกับแก้วมังกรเลย""หากที่นี่ไม่มี เหตุใดคนของเผ่าหมอและหุบเขาตานหุยถึงมาที่นี่เล่า"คนของเผ่าเทียนเฝินคิดไม่ตกทว่ายิ่งขึ้นไปด้านบน อุณหภูมิก็ยิ่งสูงขึ้น ผู้อาวุโสของพวกเขายังพอทนได้ แต่ลูกศิษย์เด็กหนุ่มทั่วไปไม่มีผู้ใดอดทนไปจนถึงปากน้ำเต้าเส้นที่สองได้