All Chapters of ระบบห้ามฆ่าตัวตายบังคับให้เป็นอาจารย์ของตัวร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 12.1 ลูกศิษย์คนใหม่สมองเติบโตไม่ครบส่วนนัก สามวันผ่านไปหลังจากที่ฟางเซียนออกมาจากปรโลก [พยายามเข้าครับคุณฟางเซียน! เดินอีก 100 ก้าวคุณก็จะถึงประตูเมืองหลวงของแคว้นฉินแล้ว! และหลังจากนั้นคุณจะได้รับรับแต้มลบ 1000 แต้มเชียวนะ] เสียงให้กำลังใจของระบบไม่ได้ทำให้ฟางเซียนมีกำลังใจเลยสักนิด กลับกันมันทำให้ฟางเซียนเข่นเขี้ยวด้วยความโกรธแค้น มันไม่น่ายินดีเลยสักนิดที่ระบบไม่คิดจะหวงแต้มลบอีกต่อไป ก็ดูแต้มโชคของนางตอนนี้สิ! มันปาขึ้นไปสิบล้านกว่าแต้มแล้ว! มันเกือบจะแตะยี่สิบล้านด้วยซ้ำ นางจะต้องใช้เวลานานอีกเท่าไหร่กันกว่าจะลบแต้มโชคได้ทั้งหมด! คราวก่อนกว่านางจะลบแต้มโชคดีหนึ่งล้านแต้มได้สำเร็จ นางถึงกับต้องใช้เวลาตั้งแปดปี แล้วคราวนี้นางจะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่!? แค่คิดก็สิ้นหวังแล้ว! [พยายามเข้านะครับคุณฟางเซียน! อีกไม่กี่ก้าวคุณก็จะถึงประตูเมืองแล้ว!] ระบบพูดเพื่อกระตุ้นให้ฟางเซียนเดินต่อไป เพราะตั้งแต่ฟางเซียนออกมาจากปรโลกนางก็ไม่มีความกระตือรือร้นใดๆ เลยนอกเหนือจากการอาบน้ำล้างตัว ระบบก็เลยต้องเอาแต้มลบมาล่อเพื่อให้ฟางเซียนมีกำลังใจในการเดินทางมาทำภารกิจรับลูกศิษย์คนใหม่ ซึ่

บทที่ 13.1 พบกันอีกครั้งลูกศิษย์ก็จู่โจมอาจารย์ [นกยูงเป็นสัญลักษณ์ของความสวยงาม อวดโฉม อลังการ ความรัก ความสุข ความโชคดี และความเจริญในด้านการเงิน เพราะงั้นบ้านของลู่เหลียนจึงออกมาเป็นรูปแบบนี้นั่นเอง] ระบบอธิบายด้วยน้ำเสียงอลังการและจุดพลุเสริม “ไม่ ไม่ สิ่งที่ฉันต้องการรู้ก็คือทำไมลู่เหลียนถึงมีปราสาท!” ฟางเซียนชี้นิ้วไปที่ปราสาทที่กำลังส่องแสงประกายราวกับดวงอาทิตย์ดวงที่สองของโลก นางไม่ได้คิดไว้ก่อนว่าลู่เหลียนจะร่ำรวยเช่นนี้จึงไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก แต่เมื่อเห็นป้ายชื่อของปราสาทว่า ไป๋ข่งเชวีย ซึ่งมีความหมายว่า นกยูงขาว นางก็คงต้องเชื่อแล้วละว่ามันคือปราสาทของลู่เหลียน [ตัวร้ายสูงสุดย่อมไม่มีความธรรมดา เขาต้องร่ำรวย โดดเด่น หน้าตาดี ชั่วร้าย และมากความสามารถ และที่สำคัญคือเขาต้องมีผู้ติดตามจำนวนมาก! เพื่อสร้างกลุ่มผู้ติดตามลู่เหลียนจึงได้ก่อตั้งพรรคมารนามว่าข่งเชวียขึ้นมาเมื่อ 280 ปีก่อนหรือก็คือหลังจากที่คุณร่วงลงไปในปรโลกประมาณยี่สิบปี ตอนนั้นอายุของลู่เหลียนยังถือว่ายังน้อยการก่อตั้งพรรคมารในตอนแรกจึงค่อนข้างมีปัญหา แต่ตอนนี้พรรคมารข่งเชวียมั่นคงแล้วและยิ่งใหญ่มากจนไม่มีใครส

บทที่ 14.1 อาจารย์มักลำเอียงเข้าหาลูกศิษย์คนโปรดเป็นธรรมดาลู่เหลียนรู้สึกกระสับกระส่าย นั่นทำให้เขาข่มตานอนไม่หลับตลอดทั้งคืน อาการนอนไม่หลับของลู่เหลียนเป็นมาแล้วหลายปีและมันก็เพิ่งจะรุนแรงขึ้นเมื่อหนึ่งเดือนก่อน และมันก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเมื่อเขาได้พบฟางเซียนอีกครั้ง ในเมื่อนอนไม่หลับลู่เหลียนจึงลุกออกจากเตียงและเดินตรงไปยังห้องนอนของคนที่ทำให้เขารู้สึกกระสับกระส่ายจนนอนไม่หลับ เขาหยุดยืนอยู่หน้าห้องสักพักก่อนจะตัดสินใจแอบเปิดประตูและย่องเข้าไปอย่างเงียบเชียบ แม้จะไม่ได้แอบทำอะไรลับๆ ล่อๆ เช่นนี้มานานหลายปีแล้ว แต่เขาก็ยังแอบเข้าไปข้างในได้อย่างลื่นไหลและไปหยุดอยู่ข้างเตียงของฟางเซียน เขาหวังว่าจะได้ทำอย่างที่เคยทำ แต่ทว่า... “เป็นเจ้า?” ฟางเซียนลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการงัวเงียเล็กน้อย ลู่เหลียนยืนตัวแข็งค้าง เขาไม่คิดว่าฟางเซียนจะตื่นขึ้นมาเพราะเขามั่นใจในทักษะย่องเบาของเขามาก “มีธุระอะไร?” ฟางเซียนถามพลางนวดหางคิ้ว แม้ว่าจะแข็งแกร่ง แต่เมื่อนอนไม่พอมันก็ทำให้นางรู้สึกเครียดจนปวดหัวได้เหมือนกัน ข้อดีที่มีพลังมหาศาลไม่มีเลยสักนิดเพราะแม้ว่าจะนอนหลับนางก็ยังคงรับรู้ได้ว่า

บทที่ 15.1 งานของอาจารย์ของตัวร้ายคือช่วยเหลือพระเอกดินแดนทางเขตเหนือของพรรคมารข่งเชวียเกิดการจลาจลขึ้น ในฐานะประมุข ลู่เหลียนจะต้องไปจัดการเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้น ฟางเซียนนึกดีใจที่จะไม่มีนกยูงมาคอยเดินตามก้น แต่กลับกลายเป็นว่านางถูกลู่เหลียนอุ้มขึ้นรถม้าและเดินทางไปด้วยกัน พอจะขัดขืนระบบก็ดันสนับสนุนให้นางเดินทางไปกับลู่เหลียนโดยใช้แต้มลบเป็นของรางวัลหลอกล่อท้ายที่สุดฟางเซียนก็เลยต้องมานั่งเบียดกับลู่เหลียนในรถม้าอยู่ในขณะนี้“เจ้านั่งกินพื้นที่ของข้าเกินไปแล้ว ขยับออกไปได้ไหม?” ฟางเซียนกัดฟันพูด“ในรถม้ามันแคบขอรับ” ลู่เหลียนอ้าง“มีเงินทองสร้างปราสาทหยกแต่ไม่มีเงินซื้อรถม้าอีกคันรึไง!?ไม่สิ เจ้าเป็นนกยูงธรรมดารึไงถึงได้เดินทางด้วยรถม้าแทนที่จะเป็นขี่กระบี่น่ะ!” ฟางเซียนโวยวายอย่างหัวเสีย แต่ลู่เหลียนเลือกที่จะตอบด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุขฟางเซียนมองลู่เหลียนที่ยิ้มหน้าระรื่นอย่างหมดคำพูด นางกำลังตำหนิเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ?แล้วทำไมเขาถึงดูมีความสุขอย่างนั้น?“หยุดยิ้มและหยุดเอาตัวมาแนบชิดข้าได้แล้ว!” ฟางเซียนถอยจนตัวจะแนบชิดกับผนังรถม้าอยู่แล้ว อีกสักหน่อยฟางเซียนก็หมดความอดทนและ

บทที่ 16.1 ความรู้สึกที่ไม่ยอมรับ “อะไรกัน? พวกเจ้ามาต้อนรับข้ารึ?” หวังหลิงฟู่กล่าวทักทายผู้บำเพ็ญเพียรหลายสิบคนที่กำลังชี้อาวุธมาทางเขา ดูอย่างไรมันก็ไม่ใช่การต้อนรับที่ดี “เกิดอะไรขึ้น!?” เว่ยหลงเทียนอุทานอย่างตกใจ เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าทันทีที่ก้าวออกมาจากสุสานผู้บำเพ็ญเพียรสายเซียนจำนวนมากจะวิ่งเข้ามาล้อมพวกเขาพร้อมอาวุธครบมือเช่นนี้ “ปีศาจออกมาแล้ว! ล้อมมันไว้อย่าให้มันหนีได้ไปแม้แต่คนเดียว!” ชายคนหนึ่งตะโกน “มะ มีอะไรเข้าใจผิด...” เว่ยหลงเทียนกำลังจะแก้ตัว แต่เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าคนข้างตัวของเขาก็เป็นปีศาจจริงๆ เว่ยหลงเทียนสอดสายตามองไปรอบตัวอย่างกังวลจนกระทั่งสายตาของเขาไปสะดุดเข้ากับผู้ที่มีตำแหน่งเป็นถึงอาจารย์ของเขา “ท่านอาจารย์ เรื่องนี้...” เว่ยหลงเทียนหวังว่าฮุ่ยหวงจะสังเกตเห็นเขาและช่วยหยุดไม่ให้เหล่าเซียนแสดงท่าทีคุกคามเช่นนั้น ไม่เช่นนั้นสตรีชุดแดงและสิงโตยักษ์ของนางจะเปิดศึกทันที แต่เขากลับไม่ได้รับความสนใจจากฮุ่ยหวง ฮุ่ยหวงเพียงชายตามองเว่ยหลงเทียนด้วยสายตาราบเรียบก่อนที่จะออกคำสั่งที่ไม่น่าเชื่อสำหรับเว่ยหลงเทียน “จัดการพวกมันให้สิ้นซาก” เว่ยหลงเทียนนิ่งค้