บทที่ 15.1 งานของอาจารย์ของตัวร้ายคือช่วยเหลือพระเอก

บทที่ 15.1 งานของอาจารย์ของตัวร้ายคือช่วยเหลือพระเอก

ดินแดนทางเขตเหนือของพรรคมารข่งเชวียเกิดการจลาจลขึ้น ในฐานะประมุข ลู่เหลียนจะต้องไปจัดการเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้น ฟางเซียนนึกดีใจที่จะไม่มีนกยูงมาคอยเดินตามก้น แต่กลับกลายเป็นว่านางถูกลู่เหลียนอุ้มขึ้นรถม้าและเดินทางไปด้วยกัน พอจะขัดขืนระบบก็ดันสนับสนุนให้นางเดินทางไปกับลู่เหลียนโดยใช้แต้มลบเป็นของรางวัลหลอกล่อ

ท้ายที่สุดฟางเซียนก็เลยต้องมานั่งเบียดกับลู่เหลียนในรถม้าอยู่ในขณะนี้

“เจ้านั่งกินพื้นที่ของข้าเกินไปแล้ว ขยับออกไปได้ไหม?” ฟางเซียนกัดฟันพูด

“ในรถม้ามันแคบขอรับ” ลู่เหลียนอ้าง

“มีเงินทองสร้างปราสาทหยกแต่ไม่มีเงินซื้อรถม้าอีกคันรึไง!?ไม่สิ เจ้าเป็นนกยูงธรรมดารึไงถึงได้เดินทางด้วยรถม้าแทนที่จะเป็นขี่กระบี่น่ะ!” ฟางเซียนโวยวายอย่างหัวเสีย แต่ลู่เหลียนเลือกที่จะตอบด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข

ฟางเซียนมองลู่เหลียนที่ยิ้มหน้าระรื่นอย่างหมดคำพูด นางกำลังตำหนิเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ?แล้วทำไมเขาถึงดูมีความสุขอย่างนั้น?

“หยุดยิ้มและหยุดเอาตัวมาแนบชิดข้าได้แล้ว!” ฟางเซียนถอยจนตัวจะแนบชิดกับผนังรถม้าอยู่แล้ว อีกสักหน่อยฟางเซียนก็หมดความอดทนและ