บทที่ 14.2 อาจารย์มักลำเอียงเข้าหาลูกศิษย์คนโปรดเป็นธรรมดา

บทที่ 14.2 อาจารย์มักลำเอียงเข้าหาลูกศิษย์คนโปรดเป็นธรรมดา

หลังจากงานเลี้ยงต้อนรับครั้งนั้น เวลาก็ได้ผ่านไปเกือบหนึ่งเดือนแล้ว ชีวิตของฟางเซียนก็เข้าสู่โหมดขี้เกียจ นางไม่ทำอะไรเลยนอนจากกินและนอน ส่วนเรื่องสอนวิชามารให้จินชิงจู ฟางเซียนก็ได้ปล่อยให้ลู่เหลียนรังแก...นางหมายถึงนางปล่อยให้ลู่เหลียนดูแลศิษย์น้องของเขา ไม่ว่าจะเรื่องวิชามารและวิชาการต่อสู้นางก็ปล่อยให้ลู่เหลียนสอนจินชิงจูทั้งหมด

ตลอดเวลาหนึ่งเดือนนี้จินชิงจูพัฒนาอย่างก้าวกระโดดเพราะตอนนี้จินชิงจูพอที่จะสามารถใช้ยันต์และร่ายคาถาระดับต่ำได้แล้ว มันถือว่าเป็นพัฒนาการที่ดีสำหรับคนโง่อย่างจินชิงจูทีเดียว แต่ลู่เหลียนไม่พอใจกับพัฒนาการนี้ของจินชิงจู เขาจึงฝึกฝนจินชิงจูอย่างหนักกว่าเดิม

ซึ่งขณะนี้จินชิงจูก็ได้นอนเป็นซากศพเพราะทนการสอนของลู่เหลียนไม่ไหว

“ศิษย์น้องพัฒนาได้ดีมากทีเดียวขอรับ” ลู่เหลียนพูดด้วยสีหน้าสดใสหลังจากอัดจินชิงจูจนกลายเป็นศพ

“...” ฟางเซียนไร้คำพูด นางถอนหายใจอย่างเอือมระอา ทำไมลู่เหลียนชอบรังแกศิษย์น้องของเขาจังนะ “พอแล้ว เดี๋ยวจินชิงจูก็ตายเอาหรอก ส่วนเจ้าก็พักบ้าง เจ้าดูเหนื่อยล้าเล็กน้อย ช่วงนี้ไม่ได้น