All Chapters of writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก!: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 46 เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ส่วนคนที่จะเข้ามาแทรกนั้น...ฉันได้พบเจอกับคนที่ตัวเองคิดถึงมาตลอดหลายเดือนแล้ว ฉันดีใจจนแทบเก็บอาการไม่อยู่แต่โชคดีที่เก็บอาการอยู่เพราะตอนนั้นพวกเราไม่ได้อยู่ในที่ลับตาคน พวกเราอยู่ท่ามกลางฝูงชน! มีสายตามากกว่าร้อยคู่จับจ้องมองมายังฉันและคีอาร์...ในร่าง คุโรอิ เรย์เป็นเรื่องที่น่าตกใจมากที่ฉันได้เจอคีอาร์อีกครั้งที่นี่ แต่เรื่องที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือการที่คีอาร์กลายเป็น คุโรอิ เรย์ ไปแล้ว ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างนี้ได้ยังไง แต่ฉันก็รู้สึกดีใจเกินกว่าที่จะสนใจตอนนี้ เมื่ออยู่ในที่ลับตาแล้วฉันก็เกาะติดกับคีอาร์ไม่ปล่อย คีอาร์เองก็เช่นกัน เขาคิดถึงฉันเหมือนกับที่ฉันคิดถึงเขามาตลอด ความรู้สึกหนักอึ้งในใจของฉันละลายหายไปเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดของคีอาร์ เขาเรียกชื่อของฉันซ้ำไปซ้ำมาและจูบไปทั่วใบหน้าของฉันอย่างโหยหากว่าเราจะเข้าเรื่องกันได้มันก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมง คีอาร์ที่มีรูปลักษณ์ของ คุโรอิ เรย์ ในตอนนี้ได้เริ่มเล่าว่าตัวเขาหลงอยู่ในโลกอื่นและในช่องว่างมิตินานถึง 5 ปี ดูเหมือนว่าเพราะกาลเวลาที่บิดเบี้ยวจึงทำให้เวลาของฉันและของคีอาร์แตกต่างกัน ช่

ตอนที่ 48บทลงโทษเริ่มจากล้วงมือเข้าไปใน... ฉันได้ถามคีอาร์ว่าทำไมถึงไปปรากฏตัวต่อหน้ามิโนรุและทำท่าเหมือนจะเปิดเผยความสัมพันธ์ที่แท้จริงของพวกเราด้วย คีอาร์ก็ได้ตอบมาว่าเขาแค่ต้องการประกาศออกไป พวกที่สนใจฉันจะได้ไม่เข้ามายุ่งกับฉันอีกแต่ฉันเป็นคนท้องนะ! ใครเห็นก็ไม่อยากเข้ามาสนใจในทางชู้สาวทั้งนั้นล่ะ แต่ขอเว้นมิโนรุไว้คนหนึ่งนะฉันจึงได้ถามต่อว่าหากมีเหตุการณ์ที่มีคนมาชอบฉันหรือเข้าไปชอบเขาแล้วเขาจะทำยังไง คีอาร์ตอบว่าเขาจะตัดรำคาญทุกทาง และหากมีโอกาสเขาจะบอกคนอื่นว่าเขามีภรรยาแล้ว และภรรยาคนนั้นก็คือฉัน!ซึ่งการทำแบบนั้นฉันขอคัดค้าน! ในโลกนี้ฉันเป็นอาจารย์ห้องพยาบาลที่กำลังท้องและเพิ่งเสียสามีไป ส่วนคีอาร์เป็นเด็กหนุ่มอายุสิบสี่และยังเป็นนักร้องดัง หากเราได้คู่กันแบบเปิดเผยในโลกนี้ พวกเราคงโดนกดดันจากคนรอบข้าง ฉันสามารถเมินได้ก็จริง แต่ลูกของฉันจะต้องเติบโตที่นี่อย่างน้อยก็หลายปีหรืออาจจะตลอดชีวิตหากฉันไม่สามารถพาลูกข้ามโลกไปด้วยได้ เพราะงั้นฉันจะให้เขาเกิดมาเจอโลกแบบนั้นไม่ได้โดยเด็ดขาดยังไงซะฉันและคีอาร์ก็เป็นสามีภรรยากันจริงๆ อยู่แล้ว ฐานะภายนอกจะเป็นยังไงก็ไม่จำเป็นต้องไปสนใ

ตอนที่ 50 การเลี้ยงลูก“โอนิกซ์ หากนายโตขึ้นผมจะสอนวิชาการต่อสู้ให้อย่างแน่นอน นายจะต้องแข็งแกร่งเพราะนายคือลูกของผม ความอ่อนแอจะทำให้นายไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ หากเป็นแบบนั้นนายจะปกป้องเลย์ไม่ได้ด้วย ลูกชายของผมต้องแข็งแกร่งเท่านั้น” คีอาร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาปล่อยความกดดันไปยังคนที่เขากำลังพูดคุยด้วย “เลย์น่ะ มักจะดึงดูดพวกน่ารำคาญอยู่เสมอ นายต้องกีดกันพวกนั้นออกไปให้ห่างจากเลย์”คีอาร์ยังคงพูดต่อไป แม้ว่าคู่สนทนาของเขาจะเป็นเพียงทารกที่ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูดเลยก็ตาม...“พลังของนายกำลังจะตื่นในอีกไม่ช้า หากเป็นพลังที่แข็งแกร่งอย่างผมจะดีมาก ผมจะสอนวิธีควบคุมให้เอง และรวมถึงวิธีสังหารศัตรูอย่างไร้ร่องรอยด้วย” คีอาร์พูดกับโอนิกซ์ที่นั่งดูดนิ้วข้างตัวเองต่อไปโดยที่ไม่สนใจว่าลูกจะเข้าใจหรือไม่ “การฆาตกรรมต้องรอบคอบไม่งั้นจะถูกจับได้ หากถูกจับได้การฆาตกรรมครั้งต่อไปจะทำลำบากมากขึ้น”ฉันส่ายหัวปลงเมื่อคีอาร์ยัดเยียดความคิดอันชั่วร้ายให้ลูกตั้งแต่ยังเป็นทารก อย่าบอกนะว่าอดัมที่เป็นพ่อของคีอาร์ก็ทำแบบนี้เหมือนกัน? นี่สินะสาเหตุที่ทำให้คีอาร์กลายเป็นแบบนี้เมื่อโตขึ้น ซึ่งฉันไม่ยอมให

ตอนที่ 52 ลาก่อนโลกแห่งเสียงพลังจิตของโอนิกซ์แสดงออกมาแล้ว คีอาร์ดูพอใจพอสมควรเมื่อรู้ว่าพลังนั้นมีความสามารถอะไร พลังจิตของโอนิกซ์ปรากฏออกมาเป็นรูปร่างวงแหวนสีดำอยู่เหนือหัวของเขา มันเหมือนกับวงแหวนเทวดาแต่เป็นสีดำ ซึ่งวงแหวนเทวดาสีดำนั่นสามารถเปลี่ยนรูปร่างเป็นอะไรก็ได้คล้ายๆ กับชูบี้ของคีอาร์แต่รูปร่างที่มันเปลี่ยนนั้นจะต้องไม่ซับซ้อนและสร้างได้ทีละอย่างด้วย แต่คีอาร์บอกว่ามันอาจจะมีการพัฒนาเขาจึงบอกให้ลูกลองฝึกไปเรื่อย ๆฉันคิดว่าลูกเป็นเพียงทารกคงไม่เข้าใจสิ่งที่คีอาร์อยากให้ทำหรอก แต่ว่าน่าแปลกที่โอนิกซ์แสดงท่าทางเหมือนเข้าใจสิ่งที่พวกเราพูดมากขึ้น ถ้าจะบอกว่าเป็นการพัฒนาการมันก็เร็วไปหน่อยนะถึงจะน่าสงสัยแต่ฉันก็สนับสนุนให้โอนิกซ์ควบคุมพลังให้ได้ อย่างน้อยเขาต้องอยู่ในสังคมนี้อีกนาน เขาต้องใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไปบ้างและมีเพื่อนฝูงด้วย อยู่คนเดียวมันคงโดดเดี่ยวและเหงาหงอย และฉันหวังว่าโอนิกซ์จะไม่เหมือนคีอาร์เมื่อก่อน รายนั้นเรียกคนที่รุมล้อมตัวเองว่า ทาส แทนที่จะเป็น เพื่อน ฉันล่ะเหนื่อยใจเลยล่ะการเข้าสังคมธรรมดาๆ ของคีอาร์ต่ำเตี้ยเรี่ยดินสุดๆ ไปเลยล่ะ ถึงจะได้รับความทรงจำขอ

ตอนที่ 54 ภารกิจในฐานะศิษย์สายหลักที่เก่งที่สุดในตำหนักชุนฉันจึงได้รับภารกิจให้ไปกำจัดปีศาจ ก่อนหน้านี้ฉันได้ถูกเรียกพบโดยอาจารย์ของหลิงลี่ถิงซึ่งมีนานว่า เยว่ช่าง เขาได้มอบภารกิจให้ฉันหรือก็คือหลิงลี่ถิงออกไปจัดการปีศาจที่กำลังออกอาละวาดเมื่อไม่นานมานี้ ปีศาจที่กล่าวถึงก็คือปีศาจที่สังหารหลิงลี่ถิงตัวจริงนั่นล่ะตามเนื้อเรื่องในนิยายของนักเขียนผู้อื่น ลู่เทียนหลงจะได้เป็นหนึ่งในคนที่จะได้ไปทำภารกิจนี้ เนื่องจากในเนื้อเรื่องหลิงลี่ถิงถูกสังหารไปแล้วเยว่ช่างจึงส่งศิษย์ออกไปมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้ศิษย์คนนั้นจะเป็นเพียงศิษย์สายนอกที่ไร้ความสามารถก็ตามแต่ในตอนนี้หลิงลี่ถิงยังมีชีวิต ภารกิจครั้งนี้ศิษย์ตำหนักชุนจึงถูกส่งไปแค่ห้าคนเท่านั้น! ฉันที่ตอนนี้เป็นหลิงลี่ถิงอยากจะกรีดร้อง ฉันเลียนแบบนิสัยของหลิงลี่ถิงได้แล้วก็จริง แต่เรื่องวิชาการต่อสู้ของหลิงลี่ถิงฉันไม่เคยได้เรียนรู้อย่างจริงๆ จังๆ เลย แค่เรื่องโคจรลมปราณฉันยังทำไม่เป็นเลย! แต่จะให้ปฏิเสธภารกิจนี้ก็คงไม่ได้ ในฐานะศิษย์สายหลักของสำนักเฟยเทียนที่เก่งเป็นอันดับสามคงทำตัวขี้ขลาดไม่ได้ยังไม่ทันที่จะได้คิดหาทางที่จะปลดผนึกความท