เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 52 ลาก่อนโลกแห่งเสียง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-05 03:15:11บทที่เกี่ยวข้อง
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 53 ถึงโลกยุทธภพแล้วก็พบปัญหาทันที
ตอนที่ 53ถึงโลกยุทธภพแล้วก็พบปัญหาทันทีเลือดสีแดงไหลรินออกมาจากบาดแผลที่กลางอกไม่ขาดสาย ฉันกัดฟันเพื่อสะกดกั้นความเจ็บปวดและพยายามหายใจต่อไปเพื่อให้ร่างนี้มีชีวิตต่ออีกสักนาที“คุณแม่ รอเดี๋ยวนะครับ ผมจะรักษาให้เดี๋ยวนี้” โอนิกซ์ ลูกชายวัยสามขวบของฉันพูดให้กำลังใจและใช้พลังเวทเขียนวงแหวนเวทมนตร์กลางอากาศ เมื่อวงแหวนเป็นรูปเป็นร่างแล้วมันก็ค่อยๆ รักษาบาดแผลของร่างกายที่กำลังบาดเจ็บหนัก ซึ่งมันเป็นร่างที่ฉันกำลังสิงอยู่ในขณะนี้ “เลือกร่างไหนไม่เลือก ทำไมต้องเลือกร่างนี้ด้วยล่ะครับ” โอนิกซ์เอ่ยพลางถอนหายใจยาว“ก็มันเหมาะที่สุดแล้วนี่นา” ฉันพูดออกมาด้วยท่าทางอ่อนแรงและทิ้งตัวนอนลงบนพื้นหญ้า ฉันหลับตาลงแต่ก็ไม่ได้นอนหลับแต่อย่างใดถ้าจะถามว่าทำไมฉันถึงมาอยู่ในร่างของผู้หญิงบาดเจ็บหนักคนนี้ได้ก็ต้องย้อนเรื่องราวกันเล็กน้อย...เมื่อกล่าวถึงโลกยุทธภพทุกคนก็จะนึกถึงจีนในยุคโบราณ ฉันได้เลือกที่จะมาโลกนี้ก็เพราะระบบ Writer แนะนำมาอีกตามเคย ซึ่งฉันก็เห็นด้วยเพราะคิดว่ามันตรงกับความต้องการเข้าพอดี เนื่องจากว่าโลกนี้มีการใช้พลังเวทซึ่งที่นี่เรียกว่าปราณธาตุ ซึ่งปราณก็สามารถใช้ควบคู่ไปกับวิชาเวทมน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 54 ภารกิจ
ตอนที่ 54 ภารกิจในฐานะศิษย์สายหลักที่เก่งที่สุดในตำหนักชุนฉันจึงได้รับภารกิจให้ไปกำจัดปีศาจ ก่อนหน้านี้ฉันได้ถูกเรียกพบโดยอาจารย์ของหลิงลี่ถิงซึ่งมีนานว่า เยว่ช่าง เขาได้มอบภารกิจให้ฉันหรือก็คือหลิงลี่ถิงออกไปจัดการปีศาจที่กำลังออกอาละวาดเมื่อไม่นานมานี้ ปีศาจที่กล่าวถึงก็คือปีศาจที่สังหารหลิงลี่ถิงตัวจริงนั่นล่ะตามเนื้อเรื่องในนิยายของนักเขียนผู้อื่น ลู่เทียนหลงจะได้เป็นหนึ่งในคนที่จะได้ไปทำภารกิจนี้ เนื่องจากในเนื้อเรื่องหลิงลี่ถิงถูกสังหารไปแล้วเยว่ช่างจึงส่งศิษย์ออกไปมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้ศิษย์คนนั้นจะเป็นเพียงศิษย์สายนอกที่ไร้ความสามารถก็ตามแต่ในตอนนี้หลิงลี่ถิงยังมีชีวิต ภารกิจครั้งนี้ศิษย์ตำหนักชุนจึงถูกส่งไปแค่ห้าคนเท่านั้น! ฉันที่ตอนนี้เป็นหลิงลี่ถิงอยากจะกรีดร้อง ฉันเลียนแบบนิสัยของหลิงลี่ถิงได้แล้วก็จริง แต่เรื่องวิชาการต่อสู้ของหลิงลี่ถิงฉันไม่เคยได้เรียนรู้อย่างจริงๆ จังๆ เลย แค่เรื่องโคจรลมปราณฉันยังทำไม่เป็นเลย! แต่จะให้ปฏิเสธภารกิจนี้ก็คงไม่ได้ ในฐานะศิษย์สายหลักของสำนักเฟยเทียนที่เก่งเป็นอันดับสามคงทำตัวขี้ขลาดไม่ได้ยังไม่ทันที่จะได้คิดหาทางที่จะปลดผนึกความท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 55 ตรงจังหวะพอดี
ตอนที่ 55 ตรงจังหวะพอดีในที่สุดพวกเราก็หนีจิ้งจอกตัวนั้นพ้น แต่คงหนีพ้นได้เพียงครู่เดียวเพราะปีศาจจิ้งจอกตัวนั้นกำลังหาพวกฉันแทบพลิกป่าอยู่แล้ว ขณะนี้ฉัน โอนิกซ์ ลู่เทียนหลง และฟางหมิงจิวได้แอบซ่อนตัวอยู่ในโพรงไม้แห่งหนึ่ง มันเป็นเหมือนกับถ้ำขนาดย่อมจึงสามารถเป็นที่ซ่อนให้พวกเราได้สักพัก“ปีศาจที่กำลังอาละวาดรับมือยากยิ่ง แต่หากเราใช้การวางกับดักและเล่ห์กลอาจจะสามารถเอาชนะมันที่กำลังไร้สตินึกคิดได้” ลู่เทียนหลงเสนอความคิดด้วยสีหน้าจริงจัง“หากทำอย่างที่เจ้าว่าอาจจะชนะก็ได้” ฉันพยักหน้า “แต่ครั้งนี้ข้าจะออกไปสู้เพียงคนเดียว”“ไม่ได้นะขอรับศิษย์พี่หลิง หากทำเช่นนั้นมันอาจจะเป็นอันตรายกับท่านได้!” ลู่เทียนหลงอุทานอย่างตื่นตระหนกและเป็นกังวล“สู้ไม่ได้ๆ” ฟางหมิงจิวส่ายหัวรัวๆ“พวกเจ้าคิดจะดูถูกความสามารถของข้ารึ!” ฉันตะโกนออกไปด้วยความเกรี้ยวกราด ทั้งสองสะดุ้งเฮือกทันใด“ศิษย์น้องผู้นี้ไม่ได้หมายความว่าเช่นนั้น โปรดให้อภัย” ลู่เทียนหลงรีบคำนับฉันแทบไม่ทัน “ศิษย์น้องเพียงรู้สึกเป็นห่วงศิษย์พี่ที่อาจจะบาดเจ็บจากการต่อสู้”ฟางหมิงจิวรีบพยักหน้ารัวๆ เพื่อแสดงออกว่าเขาเห็นด้วยกับคำพูดของลู่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 56 ความทรงจำ
ตอนที่ 56 ความทรงจำบรรยากาศมันชวนอึดอัดจริงๆ คนที่ทำให้บรรยากาศอึมครึมแบบนี้ไม่พ้นเป็นคีอาร์อย่างแน่นอน ถึงตอนนี้จะยังเป็นลู่เทียนหลงอยู่แต่ท่าทางตอนนี้ของเขาไม่ต่างจากตอนเป็นคีอาร์เลยถึงฉันจะผละออกจากฟางหมิงจิวแล้วคีอาร์ก็ยังคงจ้องเขม่นไปที่ฟางหมิงจิวพร้อมกับจิตสังหาร เขาเดินตรงไปหาฟางหมิงจิวเตรียมกระชากคออีกฝ่าย แต่คีอาร์ก็ต้องผงะเมื่อถูกผลักจากข้างหลังโดยใครบางคนที่ฉันเพิ่งเห็นว่าอยู่ที่นี่ด้วย“เจ้าบอกว่าศิษย์พี่เป็นของใครกัน! ลู่เทียนหลง เจ้าชักจะเหิมเกริมเกินไปแล้ว!” เป็นหลี่หยางนั่นเองที่ผลักคีอาร์ คนที่เคารพนับถือหลิงลี่ถิงอย่างมากนั่นเอง ฉันเพิ่งเห็นนะเนี่ยว่าเขาก็อยู่ด้วย “เจ้าด้วย! เจ้าตัวสกปรกมีสิทธิ์อะไรมาแตะต้องศิษย์พี่หลิง! สมควรตาย!” หลี่หยางหันมาตะโกนด่าฟางหมิงจิวต่อฉันไม่สนใจหลี่หยางนัก ฉันสังเกตดูท่าทางของคีอาร์ตอนนี้ซึ่งตอนนี้คีอาร์ได้กลับมาเป็นลู่เทียนหลงเหมือนเดิมแล้ว ท่าทางหึงหวงหายไปเหลือเพียงสีหน้ามึนงงเท่านั้นหลี่หยาง นายมาขัดขวางโอกาสที่จะฟื้นความทรงจำของคีอาร์ทำไมกัน!แต่มองอีกมุมก็อาจจะดี หากความทรงจำปลดล็อกตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าจะห้ามคีอาร์ไม่ให้ฆ่าฟาง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 57 สับสน
ตอนที่ 57 สับสนคีอาร์ที่เป็นลู่เทียนหลงในตอนนี้ได้พยายามหลบหน้าของฉัน มันทำเอารู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเลยแฮะ ด้วยเหตุนี้เองฉันจึงตัดสินใจที่จะรุกเข้าหาลู่เทียนหลง ไม่ว่าจะพูดจาเกี้ยวพาราสีเชิญชวนให้อีกฝ่ายมาเป็นพ่อของโอนิกซ์ หรือพูดจาหยอกล้อให้อีกฝ่ายเขิน หรือไม่ก็แตะเนื้อต้องตัวมากขึ้น ทั้งกอด ทั้งเกาะ และยังมีแอบเข้าไปนอนเบียดบนเตียงของเขาในตอนกลางคืนอีกด้วยลู่เทียนหลงผวาเลยทีเดียว เมื่อเห็นหน้าของฉันเขาก็จะรีบวิ่งหนีทันที เวลาเข้านอนก็จะพยายามล็อกห้องอย่างแน่นหนา และคอยสอดส่องทุกวันว่ามีสิ่งแปลกปลอมอยู่ในห้องรึเปล่าฉันและโอนิกซ์หัวเราะกับท่าทางของลู่เทียนหลงอย่างสนุกสนาน สุขใจสุดๆ เมื่อได้รวมหัวกันกลั่นแกล้งคีอาร์ในร่างลู่เทียนหลง“เทียนหลง ไยเจ้าถึงได้พยายามหลบหน้าข้าถึงเพียงนั้น? ข้าเสียใจนะ” ฉันเดินเข้าไปดักหน้าลู่เทียนหลงและเอ่ยด้วยน้ำเสียงเสียใจ ฉันตามตื๊อแบบนี้มาได้สักพักแล้วล่ะ ไม่แปลกที่เขาจะพยายามหนีลู่เทียนหลงอึกอักไม่รู้จะตอบยังไง ท่าทางลำบากใจปนเขินอาย“ศิษย์พี่...ทำไมถึงได้ล้อเล่นเช่นนี้กันล่ะขอรับ” ลู่เทียนหลงถามฉันและทำท่าทางเหนื่อยอ่อน “เจ้าไม่คิดว่าข้าตามเจ้าเช่นน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 58 ท่านพ่อ!! ท่านแม่มีชู้แล้ว!!
ตอนที่ 58ท่านพ่อ!! ท่านแม่มีชู้แล้ว!!อีกไม่กี่อาทิตย์งานประลองของทั้งห้าสำนักยุทธภพก็จะเริ่มขึ้นแล้ว ฉันค่อนข้างกลุ้มใจที่ต้องต่อสู้บนเวทีใหญ่ต่อหน้าผู้คนหลายร้อยพัน!แต่เรื่องกลุ้มใจของฉันไม่ได้มีแค่เรื่องนี้ หม่ามี่ฝู่ เป็นชื่อของปีศาจแมงมุมที่มาหาโอนิกซ์ในครั้งนั้น ตั้งแต่วันที่ฉันกระโดดถีบหน้าเจ้านั่น เจ้านั่นก็ยังคงติดตามโอนิกซ์ อยู่ห่างๆ ฉันกังวลว่ามันจะเป็นอันตรายกับโอนิกซ์จึงจับตาดูอีกฝ่ายกลับซึ่งมันก็เหมือนการเพิ่มงานให้ตัวเอง ทั้งต้องเตรียมตัวขึ้นประลองในงานประลองประจำปี ทั้งต้องจับตาดูปีศาจแมงมุมไม่ให้เข้าใกล้โอนิกซ์ ทั้งยังต้องเขียนบันทึกนิยายของลู่เทียนหลง และยังต้องฟื้นความทรงจำให้คีอาร์ ซึ่งเจ้าตัวปฏิเสธอย่างหนักว่าตอนนี้ตัวเองคือลู่เทียนหลงไม่ใช่คีอาร์นี่คงเป็นนิสัยส่วนดื้อด้านของคีอาร์ เขาคงจะไม่เชื่ออะไรนอกจากตัวเอง เนื่องจากเขาคิดว่าความทรงจำลู่เทียนหลงอยู่กับตัวเองมาตลอดชีวิต เขาจึงปักใจเชื่อว่ามันคือความทรงจำที่แท้จริงของตัวเอง เมื่อมีความทรงจำอื่นเข้ามาแทรกเขาคงจะรู้สึกเหมือนถูกควบคุมจึงรู้สึกต่อต้าน และกลายเป็นการปฏิเสธในที่สุดคีอาร์นะคีอาร์ อยากจะเห็นสีหน้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 59 ก็คีอาร์นั่นล่ะ
ตอนที่ 59 ก็คีอาร์นั่นล่ะลู่เทียนหลงหรือตอนนี้อาจจะเป็นคีอาร์กำลังปล่อยจิตสังหารออกมา ผู้คนรอบข้างต่างหันมาสนใจจิตสังหารที่รุนแรงนี้ ฉันรีบเข้าไปหาเขาเพื่อบอกให้ใจเย็นลงไม่อย่างนั้นได้เกิดเรื่องขึ้นมาแน่ ที่นี่มีแต่คนที่มีฝีมือเก่งกาจทั้งนั้น หากเกิดการวิวาทขึ้นคนอื่น ๆ ไม่มีทางอยู่เฉยแน่ ซึ่งคนที่ก่อเรื่องวิวาทก็ไม่มีทางจบสวยงาม“ออกจากที่นี่กันเถอะ ข้าอยากพัก” ฉันพูดพลางพยายามทำให้คีอาร์ละสายตาไปจากหลี่หยางและฟางหมิงจิว หากให้เขาจ้องมากกว่านั้นมีความเป็นไปได้ที่เขาจะกระโจนเข้าไปหาเรื่องเมื่อออกจากงานมาได้แล้วฉันก็พาคีอาร์ไปยังสถานที่ที่มีผู้คนน้อย ๆ คีอาร์ไม่ปริปากพูดอะไรออกมาตลอดทาง เขาเพียงกอดอกด้วยใบถมึงทึง มันคือสีหน้าเย็นชาเวลางอนของคีอาร์อย่างไม่ต้องสงสัย“คีอาร์” ฉันเรียกเสียงเบา คนถูกเรียกหันขวับมาทางฉันด้วยสายตาไม่พอใจ“ข้าไม่ใช่คีอาร์ ข้าคือลู่เทียนหลง! อย่าได้เรียกผิด” พูดแล้วก็สะบัดหน้าไปทางอื่น ฉันคิ้วกระตุก ท่าทางและนิสัยที่แสดงออกมาต้องเป็นคีอาร์อย่างแน่นอน แต่ทำไมถึงยังบอกว่าตัวเองคือลู่เทียนหลงคีอาร์หัวแข็งชะมัด!“ได้ๆ ลู่เทียนหลงก็ลู่เทียนหลง” ฉันยกมือยอมแพ้และ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 60 นักเขียนอีกคน
ตอนที่ 60นักเขียนอีกคนสิ่งแรกที่ฉันเห็นเมื่อตื่นขึ้นมาก็คือป่าที่พังราบ มันน่าจะเป็นร่องรอยการต่อสู้ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งขณะนี้ก็น่าจะยังมีการต่อสู้อยู่เพราะฉันได้ยินเสียงตูมตามดังอยู่ไม่ไกลจากที่ตัวเองอยู่ เพราะเสียงพวกนั้นนั่นแหละทำให้ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเร็วกว่าปกติฉันมองไปรอบตัวอย่างมึนงงและพยายามนึกย้อนว่าตัวเองมานอนอยู่ในป่านี้ได้ยังไง ก่อนที่สติจะดับไปฉันถูกหม่ามี่ฝู่จับมาและคีอาร์ก็ตามมา?เสียงตูมตามที่ดังอยู่ขณะนี้น่าจะเกิดจากคีอาร์และหม่ามี่ฝู่ที่กำลังสู้กันแน่ ๆฉันรีบลุกขึ้นยืนและเดินไปทางต้นเสียงทันที แต่ก่อนที่จะไปถึงเสียงทุกอย่างก็เงียบลงไปก่อน ฉันรีบเร่งเดินไปดูทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นแม้จะยังรู้สึกมึนงงจากยาพิษของหม่ามี่ฝู่อยู่ก็ตาม“คีอาร์?” ฉันเรียกคีอาร์เมื่อเห็นเขายืนอยู่ไม่ไกล ซึ่งตรงหน้าของคีอาร์มีร่างของหม่ามี่ฝู่นอนอยู่ด้วย ร่างของเขาท่วมไปด้วยเลือด ไม่ทราบแน่ชัดว่ายังมีชีวิตอยู่รึเปล่าคีอาร์ยกเท้าถีบร่างของหม่ามี่ฝู่อย่างโหดร้าย ทั้งที่ร่างนั่นน่าจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วแท้ๆ แต่เขาก็ยังพยายามระบายอารมณ์ใส่ร่างนั่น“คีอาร์” ฉันเรียกเขาอีกครั้งด้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07
บทล่าสุด
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนพิเศษ พี่น้อง
ตอนพิเศษ พี่น้องชื่อของเขาคือโอนิกซ์ อายุเจ็ดขวบแล้ว เขามีน้องสาวชื่อเอย์ลิน เขาและน้องสาวมีความทรงจำของชาติเดิมอยู่ครบไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ถ้าให้เดาก็คงเป็นเพราะคุณพ่อของเขา คีอาร์...คือตัวปัญหาระดับจักรวาล แม้แต่การจะมีลูกยังสร้างปัญหาโดยการดึงวิญญาณจากโลกอื่นให้มาเกิดเป็นลูกตัวเองอีกแม่ของเขาชื่อว่าเลล่า เป็นนักเขียน ได้ยินว่าแบบนั้น เป็นนักเขียนที่มีพลังมากที่สุดเท่าที่เขาเคยรู้จักมาเลยแต่วันนี้โอนิกซ์ไม่ได้จะมาเล่าเรื่องของพ่อแม่ เขาจะเล่าช่วงเวลาที่เขาได้ดูแลน้องสาวของเขา!โอนิกซ์ได้รับหน้าที่ดูแลน้องสาววัยสองขวบเพราะพ่อแม่ของพวกเขาติดงาน โอนิกซ์ได้ใช้เวลาสอนน้องสาวให้เดิน พูดและเข้าใจภาษาของคนที่นี่ มันจะดีกว่าหากเข้าใจที่คนอื่นพูดโดยไม่ต้องใช้เวทเข้าใจภาษาโอนิกซ์สามารถทำให้เอย์ลินเรียนรู้ภาษาได้อย่างรวดเร็วเพราะเขาและเอย์ลินมาจากโลกเดียวกันในชาติก่อนจึงพูดภาษาเดียวกัน โอนิกซ์ไม่ค่อยสนใจนักว่าน้องสาวของเขาจะเป็นใครในชีวิตก่อน เขามีความสุขกับครอบครัวในตอนนี้ เขาดีใจที่มีน้องสาวน่ารัก"เอย์ลิน เรียกพี่ชายหน่อยสิ เธอไม่เคยเรียกพี่ชายเลยนะ พี่ชายโอนิกซ์น่ะ" โอนิกซ์พยายามยิ้มสว
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! บทพิเศษ
บทพิเศษ[ดูแลคนท้อง]คนท้องต้องถูกดูแลอย่างดี โอนิกซ์ได้รับคำสอนจากท่านพ่อของเขามาอย่างนั้นเพราะงั้นเขาจึงระวังตัวเต็มที่เพื่อปกป้องท่านแม่ของเขาด้วยเหตุนี้เองไม่ว่าเลล่าจะไปไหนหรือทำอะไรทุกคนก็ต้องเห็นโอนิกซ์เกาะติดแม่ของเขาไม่ห่าง หากไม่มีโอนิกซ์ก็จะมีคีอาร์มาแทน สองพ่อลูกร่วมมือกันทำงานตามติดเลล่าอย่างเป็นระบบระเบียบกันเลยทีเดียว“นี่...ก็รู้อยู่หรอกนะว่าเป็นห่วง แต่ถ้าจะตามทุกฝีก้าวแบบนี้มันอึดอัดนะ! จะให้ฉันรำคาญจนล้มป่วยรึไง!”เนื่องจากคนท้องมักจะมีอารมณ์แปรปรวนอยู่แล้ว บ่อยครั้งจึงจะได้เห็นเลล่าตะโกนไล่สองพ่อลูกให้ออกห่างๆ บ้างตามติดมากไปมันก็น่ารำคาญนะ!“ขอโทษ...ผมแค่อยากอยู่กับเลย์ตลอดเวลา” คีอาร์ทำหน้าเศร้า“ผมแค่ดีใจที่จะมีน้องแล้วเอง...” โอนิกซ์เอ่ยเสียงเหงาหงอย เลล่าปิดปากเงียบไม่พูดกับพวกเขาแต่สุดท้ายเลล่าก็ต้องใจอ่อนเมื่อเห็นสีหน้าที่เหมือนกับลูกหมาถูกทิ้งของพวกเขา แค่คนเดียวก็พออดทนได้อยู่หรอก แต่สองพ่อลูกนั่นทำพร้อมกันเลยนี่นา หัวใจของเลล่าทำงานหนักจริงๆ ...“ก็แค่อย่ามากไปเท่านั้น และอย่าทำท่าทางระวังตัวตลอดเวลาด้วย อารมณ์มันเหมือนอยู่ในสนามรบตลอดเวลา คนท้องจะเครี
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 72 มีความสุขจริงๆ!
ตอนที่ 72มีความสุขจริงๆ!ฉันประคองร่างของเรมไว้ในอ้อมแขน แม้ฉันจะรู้จักกับเรมแค่วันเดียวแต่ก็รู้สึกเสียใจที่เธอต้องตายเพราะปกป้องฉัน ฉันกอดร่างของเธอไว้ด้วยความรู้สึกเสียใจและรู้สึกผิดและรู้สึกโกรธตัวเองที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เด็กที่ใสซื่อคนหนึ่งต้องตายในตอนนั้นเองคีอาร์ก็สามารถทำให้ลูกแก้วเข้าไปในวิญญาณของเอมิลี่ได้สำเร็จ เอมิลี่แสดงท่าทีทรมานออกมาเมื่อลูกแก้วเข้าไปในร่าง ฉันรู้สึกได้ว่าแรงกดดันจากของพลังของเธอลดลงอย่างรวดเร็ว“ไม่นะ พลังของฉันเกิดอะไรขึ้น!” เอมิลี่กรีดร้องอย่างไม่พอใจเมื่อพลังของเธอหายไปอย่างรวดเร็ว ผ่านไปสักพักลูกแก้วนั้นก็ออกมาจากร่างของเอมิลี่และบินตรงกลับมาหาฉัน ฉันรับลูกแก้วไว้ขณะเดียวกันก็ให้เรมนอนอย่างสงบบนพื้น“ขอบคุณที่ช่วยเหลือเด็กน้อย” ฉันเอ่ยเสียงเบา ขณะผละออกจากเรมและเดินไปหาเอมิลี่“ลูกแก้วนั่น! เอาคืนมาให้ฉัน!” เอมิลี่รู้ว่าพลังตัวเองหายไปไหน เธอจึงพุ่งเข้ามาหาฉันเพื่อแย่งลูกแก้วไป ฉันจึงเก็บมันเข้าไปในช่องเก็บของเพื่อไม่ให้มันถูกแย่งไปเอมิลี่แสดงสีหน้าโกรธจัดออกมาและเหมือนจะเข้ามาทำร้ายฉัน คีอาร์จึงใช้พลังตรึงร่างที่เป็นวิญญาณของเอมิลี่ไว้และดึงเธอใ
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 71 ต่อสู้จนโลกถล่ม
ตอนที่ 71ต่อสู้จนโลกถล่มความวุ่นวายและความวินาศสันตะโรเข้าปกคลุมฐานทัพลี้ภัยแห่งหนึ่ง สาเหตุที่ทำให้เกิดสถานการณ์นี้ขึ้นไม่ได้เกิดมาจากซอมบี้ซึ่งเป็นศัตรูของมนุษยชาติแต่อย่างใด แต่เกิดมาจากมนุษย์ที่เป็นมากกว่ามนุษย์สองคนต่อสู้กันต่างหากเอมิลี่อดีตนักเขียนผู้มีดวงตาพระเจ้า เนื่องจากเธอกลืนกินคนที่พลังเหมือนกันเธอจึงมีพลังมหาศาลและมากพอที่จะทำให้โลกเกิดความวุ่นวายได้ เธอถือว่าเป็นตัวอันตรายสำหรับเหล่านักเขียนผู้มีดวงตาพระเจ้าทุกคนเลยล่ะส่วนอีกคนก็คือ คีอาร์ มนุษย์ผู้มีพลังจิตจากโลก MP เขามีความทะเยอทะยานในการสร้างพลังที่ยิ่งใหญ่ นั่นทำให้เขากลายเป็นตัวปัญหาระดับจักรวาลเนื่องจากพลังที่แหกกฎจักรวาลที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยตัวเองเมื่อทั้งสองสู้กันมันคงไม่ใช่การต่อสู้เล็กน้อยตูม!เสียงระเบิดดังขึ้นมาตามด้วยตึกที่พังละลายลงมาเป็นแถบ เอมิลี่เดินออกจากซากตึกที่ถล่มลงมาและควบคุมซากตึกรอบบริเวณให้ลอยขึ้นและพุ่งเข้าไปโจมตีคีอาร์ที่ลอยอยู่เหนือพื้น เมื่อพลังดวงตาพระเจ้ารวมกันเธอก็เริ่มที่จะทำอะไรได้หลายอย่างคล้ายกับพลังแห่งการควบคุมสรรพสิ่งของพระเจ้า ยิ่งเธอกลืนกินมากเท่าไหร่พลังก็จะยิ่งแข็งแกร่
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 70 เจอกันแล้ว
ตอนที่ 70เจอกันแล้วการที่ได้ตื่นขึ้นมาในที่แปลกตาทำเอาฉันนั่งมึนไปพักใหญ่ ฉันจำได้ว่าก่อนที่จะนอนหลับไปตัวเองได้นอนอยู่ข้างๆ คีอาร์นะ แต่ไหงพอตื่นขึ้นมาอีกทีฉันถึงได้มาอยู่กลางดงพืชมีชีวิตไปได้ล่ะ? รอบข้างของฉันมีแต่พวกพืชมีชีวิตเคลื่อนไหวได้เต็มไปหมด ดูเหมือนฉันจะถูกลักพาตัวโดยพืชมีชีวิตพวกนี้นะว่าแต่พวกมันพาฉันมาทำไม? พวกมันไม่ได้เอาฉันไปย่อยกิน แต่นำฉันมาปล่อยไว้กลางดงพวกมันโดยไม่ทำอะไรเลยแต่อย่างไรก็ตามฉันควรออกจากที่นี่ก่อนที่พวกมันจะเปลี่ยนใจมากินฉัน พลังน้ำแข็งของฉันได้แช่แข็งพวกมันในชั่วพริบตา ฉันจึงวิ่งออกจากดงของพวกพืชมีชีวิตได้อย่างง่ายดาย ซึ่งหลังจากที่ฉันออกมาได้พวกมันก็พังน้ำแข็งออกมาได้พอดี อาจจะเพราะพวกมันมีน้ำกรดเคลือบตัวอยู่จึงละลายน้ำแข็งของฉันได้อย่างง่ายดายพวกมันดูอันตรายกว่าที่คิด และมันจะยิ่งอันตรายหากพวกมันจับฉันได้ ฉันหนีออกจากที่นั่นไปไกลเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่คาดเลยว่าระหว่างที่หนีออกจากดงพืชมีชีวิตพวกนั้นฉันจะไปจ๊ะเอ๋กับคนกลุ่มหนึ่ง“อย่าขยับ! ถ้าเธอขยับพวกเราจะยิง!” หนึ่งในสี่คนในกลุ่มนั้นตะโกนและเล็งปืนมาทางฉันฉันยกมือขึ้นโดยอัตโนมัติเมื่อถูกจ่อปืนใส่
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 69 หาย
ตอนที่ 69หายในที่สุดพวกฉันก็มาถึงเมือง B แต่พวกเราก็ต้องผิดหวังเมื่อพบว่าเมืองแห่งนี้ถูกทำลายไปหมดแล้ว ที่นี่เต็มไปด้วยซอมบี้ไม่มีมนุษย์เหลืออยู่เลย ฉันอดไม่ได้ที่จะนำลูกแก้วที่ออสตินให้มาออกมาเพื่อตรวจดู ลูกแก้วนี้จะมีปฏิกิริยาเมื่อมันสัมผัสได้ถึงพลังดวงตาพระเจ้าที่มีพลังมากกว่าดวงตาพระเจ้าปกติทั่วไป ถึงมันจะไม่เคยส่งสัญญาณแปลกๆ แต่ฉันก็คิดว่าเรื่องพวกนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับผู้แทรกแซงจากโลกอื่นแต่ลูกแก้วไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยฉันสงสัยว่ามันใช้ได้จริงๆ งั้นเหรอ? หรือเพราะอยู่ห่างไกลเกินไปจึงสัมผัสมันถึงตัวตนของเอมิลี่ไม่ได้...ว่าแต่ไกลแค่ไหนกัน คงไม่ใช่ว่าคนละซีกโลกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นฉันจะไปยังไง โลกนี้ยิ่งไม่ปกติอยู่ด้วย ไม่มีเครื่องบินให้โดยสารในโลกที่เป็นแบบนี้แน่“เอายังไงต่อดี? กลับเมือง A หรือจะไปต่อ?” โคนี่หันมาถามความเห็นทุกคน ในโลกที่ถูกทอดทิ้งนี้ทุกคนดูไม่มีเป้าหมายนอกจากการเอาชีวิตรอด พวกเขาจะไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะพบสถานที่ปลอดภัยที่แท้จริง“นี่ รู้กันรึเปล่าว่าซอมบี้พวกนี้เกิดมาจากอะไร?” ฉันตั้งคำถามขึ้นมา โคนี่และเจมส์ชะงัก เอลล่าหันมามองหน้าฉันประมาณว่าทำไมถึงถามขึ้นมา“เอ่อ.
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 68 ออกจากเมือง
ตอนที่ 68ออกจากเมืองเมื่อเสียงเตือนภัยซอมบี้บุกได้ดังขึ้นในช่วงเวลาเพียงไม่นานเมือง A ก็ได้กลายเป็นสถานที่วุ่นวายและเสียงดังอย่างมาก ผู้ที่มีพลังพยายามที่จะไปจัดการพวกซอมบี้ แต่ไม่รู้ว่าไปทำอีท่าไหนกำแพงถึงได้เกิดไฟไหม้และระเบิด ซอมบี้ที่อยู่ด้านนอกบุกเข้ามาเยอะมากขึ้นกว่าเดิมฉันที่กำลังมองเหตุการณ์จากที่สูงถอนหายใจและกุมขมับ การที่จะฟื้นฟูพื้นที่เป็นเรื่องยากซะแล้วสิ“ไปช่วยพวกเขาเท่าที่จะทำได้แล้วกัน” ฉันพูดกับคีอาร์และโอนิกซ์“พวกเขาไม่ใช่คนในปกครองของผม แต่ก็จะพยายามช่วยแล้วกัน” โอนิกซ์พึมพำ ฉันขมวดคิ้วสงสัยกับคำว่า คนในปกครองของเขา“น่าสนุกดีนะ...ผมจะได้รับพลังใหม่ไหมเมื่อให้ชูบี้กินชอมบี้เข้าไปน่ะ” คีอาร์เอ่ยกับตัวเองด้วยท่าทีสนใจ จะว่าไปถ้าไม่ใช่พวกคลั่งไคล้การไขว่คว้าหาพลังใหม่ๆ เพื่อความแข็งแกร่งจริงๆ คีอาร์คงไม่มีแรงผลักดันจนดิ้นรนมาถึงจุดนี้ได้หรอก ความสนใจในการค้นหาความสามารถและพลังใหม่ๆ ของเขาทำให้เขาแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆถึงว่าล่ะทำไมออสตินถึงบอกว่าคีอาร์คือตัวปัญหา“อย่าให้เละมากล่ะ” ฉันเตือนพวกเขา“ไม่ต้องห่วง” โอนิกซ์ยิ้มสดใส แต่ฉันไม่ไว้ใจอยู่ดี ฉันได้รู้แล้วว่
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 67 ซอมบี้บุกเมือง? ช่างมันสิ!
ตอนที่ 67ซอมบี้บุกเมือง? ช่างมันสิ!โลกที่ถูกทอดทิ้งเป็นโลกที่อยู่ยากมาก ในเขตเมืองที่อยู่อาศัยค่อนข้างสกปรกและแออัด ก็เข้าใจว่าทุกคนพยายามหนีเอาตัวรอดและมาอาศัยในที่เดียวกันจนรักษาระเบียบและความสะอาดไม่ไหว แต่กลิ่นที่เหม็นจนไม่อยากอยู่นี่มันอะไรกันฉัน ไม่สิ คีอาร์โชคดีหน่อยที่เป็นนายทหารเขาจึงได้อาศัยอยู่ในอะพาร์ตเมนต์ที่ดูดีกว่าคนทั่วไป แต่ออกจะมีพื้นที่เล็กสักนิดหน่อยสำหรับครอบครัวหนึ่ง เนื่องจากมีเตียงเดียวฉัน โอนิกซ์ และคีอาร์จึงต้องนอนเบียดกันในคืนแรก แม้ว่าคีอาร์จะชอบนอนเบียดกับฉันแต่คีอาร์ก็อดบ่นถึงความแคบและล้าสมัยของที่นี่ไม่ได้ก็เพราะคีอาร์เกิดในโลกที่มีเทคโนโลยีล้ำสมัย มีรถบินได้ มีพลังหลากหลาย และอื่น ๆ ที่นี่เทียบไม่ติดเลยล่ะฉันเห็นโลกที่เป็นแบบนี้แล้วก็คิดอยากจะฟื้นฟูและพัฒนามัน อย่างแรกคงต้องเพิ่มพลังในโลกนี้ก่อน พลังจากภายนอกหรือก็คือจากนักอ่านมันจะทำให้โลกสามารถฟื้นฟูตัวเองได้ง่ายขึ้น พลังจะไปเสริมธรรมชาติของโลก มีอากาศที่ดี มีน้ำสะอาด มีป่าที่อุดมสมบูรณ์ และคงจะไปเสริมพลังให้มนุษย์ด้วย นั่นจะทำให้มนุษย์สามารถเอาตัวรอดจากภัยพิบัติได้ฉันเพิ่งเคยเห็นโลกที่ใกล้จะล่ม
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 66 โลกที่ถูกทิ้งก็ต้องมีซอมบี้
ตอนที่ 66โลกที่ถูกทิ้งก็ต้องมีซอมบี้“ในเมื่อคุณหายดีแล้วผมคงจะต้องส่งคุณไปที่โลกที่ถูกทอดทิ้งทันที แต่ก่อนที่คุณจะไปผมต้องบอกเรื่องอย่างหนึ่งกับคุณ นั่นก็คือเรื่องร่างที่คุณจะใช้ในโลกนั้น ทางเราจะตัดสินใจเองว่าคุณจะได้ร่างไหน รวมถึงร่างของคนรักและลูกของคุณด้วยนะ เนื่องจากโลกนั้นใกล้ล่มสลายมากกว่าโลกอื่น ๆ เราจึงค่อนข้างระวังเป็นพิเศษ แต่หากจะต่อสู้ก็ต่อสู้แบบเต็มที่ได้เลย แต่อย่าบ่อยเกินไปก็พอ และไม่ต้องกังวลว่าหากตายในโลกนั้นจะเป็นอันตรายกับคุณ พวกเราจะหาร่างใหม่ให้ทันทีเมื่อร่างเดิมตาย และอีกเรื่อง คุณต้องระวังการใช้ระบบด้วยเพราะหากผู้ทรยศอยู่ใกล้ๆ อีกฝ่ายจะรู้ตัวทันทีว่าคุณเป็นนักเขียน และสุดท้ายขอให้คุณโชคดี”ออสตินร่ายยาวไม่หยุดพักหายใจ จากนั้นเขาก็โบกมือส่งฉันไปที่โลกที่ถูกทอดทิ้งโดยไม่ให้ฉันเอ่ยอะไรเพิ่มเติมฉันรู้สึกเอ๋อไปครู่หนึ่ง หลังจากที่ออสตินตรวจพบว่าวิญญาณของฉันหายเป็นปกติแล้วเขาก็มาหาฉันและได้ร่ายประโยคยาวๆ เมื่อครู่และส่งฉันไปโลกต่อไปโดยไม่ให้ฉันได้อ้าปากพูดอะไรเลย อะไรจะรีบปานนั้น...เจ็บ...ความรู้สึกแรกเมื่อมาถึงร่างที่ออสตินเตรียมไว้ให้ในโลกที่ถูกทอดทิ้งคือความร
