All Chapters of writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก!: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 11ความคืบหน้า นับตั้งแต่วันที่ฉันได้พบคีอาร์นี่ก็ผ่านมาได้สองปีแล้ว นับตามเวลาโลกของฉันมันก็ผ่านไปได้ประมาณหกสิบชั่วโมงหรือเกือบสามวัน งานแข่งขันการเขียนนิยายของนักเขียนที่ได้รับดวงตาพระเจ้าก็เหลืออยู่สิบสองวัน หรือหากให้นับตามเวลาในโลก MP ก็จะเหลือเวลาแปดถึงเก้าปีฉันจึงไม่รีบร้อนเขียนนิยายเรื่อง นักสืบหมายเลขศูนย์ ให้จบและยังพยายามตัดบทที่ไม่สำคัญออกจนเหลือแต่เนื้อหาส่วนสำคัญ ส่วนมากเป็นเนื้อหาการสืบคดีฉันจึงต้องตัดออกสักคดีเพื่อไม่ให้เรื่อง นักสืบหมายเลขศูนย์ ยาวเกินไปนับรวมแล้วนิยายเรื่อง นักสืบหมายเลขศูนย์ มีประมาณหกสิบตอนแล้ว เยอะเกินไปสำหรับนิยายที่ยังไม่ได้เบาะแสเป้าหมายหลักเป้าหมายของซีโร่ก็คือเป้าหมายของนิยาย ซึ่งเป้าหมายที่ว่านั้นก็คือล้มล้างองค์กรมาเฟีย ชาโดว์แฟมิลี่ ซีโร่ได้ข้อมูลเกี่ยวกับองค์กรนี้มาน้อยมาก เป

ตอนที่ 13รางวัลพิเศษของนักอ่าน? คีอาร์ทำอย่างที่พูดจริงๆ เขาเกาะกลุ่มกับเด็กผู้ชายห้องเดียวกันแล้วไปท้าสู้กับเด็กที่อยู่ชั้นปีที่สูงกว่า ในแต่ละชั้นปีจะมีเด็กคนหนึ่งถูกยกย่องว่าเก่งที่สุด หากคีอาร์ชนะได้หมดทุกคนคีอาร์จะกลายเป็นคนที่เก่งที่สุดในโรงเรียนฉันพยายามห้ามปรามคีอาร์แล้ว แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ทันแล้วจริงๆ หากคีอาร์ไม่ไปหาเรื่องใครตามที่ฉันบอกสุดท้ายก็จะมีเด็กคนอื่นมาขอท้าสู้ด้วยอยู่ดี ถึงจะเป็นการต่อสู้แบบเด็ก ๆ ที่ได้แผลถลอกกันเล็กน้อยแต่มันก็ยังเป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงอยู่ดี เด็กที่มีพลังจิตน่ากลัวๆ มันยิ่งดูอันตรายใครเป็นคนเริ่มธรรมเนียมบ้าๆ นี้ขึ้นมานะ อยากปลูกฝังให้เด็ก ๆ กลายเป็นพวกใช้ความรุนแรงรึไงเรื่องพวกนี้ทำให้ฉันขัดใจอย่างมาก อาจารย์ของโรงเรียนรู้ว่าเด็ก ๆ ตีกัน แต่ก็ห้ามเฉพาะที่พบเห็นไม่คิดจะปราบปรามอย่างจริงจัง ก็รู้

ตอนที่ 15แย่แล้วระดับสูง!คีอาร์ได้รู้แล้วว่าซีโร่ก็คือคนที่เป็นต้นเหตุของธุระที่ฉันกล่าวอ้าง เมื่อได้รู้อย่างนั้นแล้วคีอาร์ก็ได้สร้างลูกบอลสีดำที่ชื่อชูบี้ออกมาและกำลังสั่งให้มันมาทำร้ายซีโร่ฉันรับรู้สึกถึงจิตสังหารผ่านสายตาของคีอาร์ที่เต็มไปด้วยความโกรธอย่างชัดเจน ฉันรีบเข้าไปจับแขนคีอาร์และลากเขาออกจากงานเลี้ยงไปที่ระเบียงทางเดินก่อนที่เขาจะก่อเรื่องทำร้ายคนท่ามกลางเหล่าตำรวจและนักสืบมากมาย ฉันต้องอธิบายให้คีอาร์เข้าใจและยอมรับ ไม่อย่างนั้นฉันได้สูญเสียพระเอกนิยายเรื่อง นักสืบหมายเลขศูนย์ ไปแน่“เลย์...นั่นคือคนที่คุณเลือกใช่ไหม? เหมือนกับผม” คีอาร์เริ่มบทสนทนาขึ้นมาก่อน สีหน้าเขาดูเย็นชาอย่างมาก ฉันพยักหน้าตอบคีอาร์“ใช่แล้วล่ะ เขาคืออีกคนที่พี่เลือก”“ทำไม...ทำไมไม่ใช่ผมแค่คนเดียว...ผู้บันทึกอย่างเลย์ไม่ใช่ว่าสามารถเลือกได้แค่คนเดียวไม่ใช่เหรอ?” คีอาร์เอ่ยด้วยแววตาที่คุกรุ่นด้วยความไม่พอใจ“ก็ไม่ใช่อย่างนั้นซะทีเดียว มันขึ้นอยู่กับความสะดวกด้วย ที่พี่สาวสามารถเลือกซีโร่ได้ก็เนื่องมาจากมันยังไม่ถึงเวลาที่จะบันทึกเรื่องราวของเธอ พี่จึงมีเวลามากพอที่จะบันทึกเรื่องราวของซีโร่น่ะ”

ตอนที่ 17ไปซื้อรถถังซะ!ฉันติดตามซีโร่ด้วยอาการเหม่อลอย ใจหนึ่งก็อยากไปแอบดูคีอาร์แต่อีกใจก็ไม่อยากดูเพราะกลัวว่าตัวเองจะใจอ่อน ฉันจึงพยายามที่จะลืมเรื่องของคีอาร์ชั่วคราว ยังไงเขาก็มีโคลว์ดูแลอยู่คงไม่คิดทำอะไรบ้าๆ ขึ้นมาอย่างการอาละวาดหรอก ถ้าหากเขายังเชื่อฟังคำพูดของฉันเขาคงไม่ทำแน่ ๆ แต่หากไม่ยอมฟังฉันก็ขอไว้อาลัยให้กับร้านอาหารของโคลว์ล่วงหน้า...แค่ก! อย่าไปกังวลเลย ร้านของโคลว์ต้องปลอดภัยอยู่แล้วสิ! ตอนนี้กลับมาให้ความสนใจซีโร่ดีกว่าล่าสุดซีโร่ได้ให้ความร่วมมือกับนิวโร่เกี่ยวกับการกำจัดสายลับขององค์กรชาโดว์แฟมิลี่ ข้อมูลหนึ่งในห้าที่ซีโร่ให้นิวโร่ไปกำลังถูกนำไปใช้กำจัดพวกสายลับพวกนั้น ซีโร่เฝ้าดูว่านิวโร่จะกำจัดพวกนั้นจริงรึเปล่าเพราะเขายังไม่ให้ความไว้ใจกับนิวโร่เต็มร้อย หากนิวโร่กำจัดพวกนั้นจริงซีโร่ถึงจะให้ความเชื่อใจกับนิวโร่มากขึ้นการสืบสวนและสืบคดีของนิวโร่เพิ่งเริ่มขึ้นไปไม่นานจึงต้องรอดูผลกันสักพัก ระหว่างนั้นซีโร่ก็แวะไปหาเพื่อนนักสืบของตนเอง นักสืบคนนั้นเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง เธอคนนั้นมีชื่อว่า ซาร่า บูส ฉันคาดว่าคนๆ นี้อาจจะเป็นนางเอกเพราะผู้หญิงที่ซีโร่เกี่ยวข้องมากท

ตอนที่ 19นักสืบชอบหาเรื่องใส่ตัวฉันกลับมาที่โลกเดิมของตัวเองแล้ว ขณะนี้เป็นเวลาหกโมงเช้าพอดี อากาศกำลังเย็นสบายฉันจึงแต่งตัวและออกไปวิ่งยืดเส้นยืดสาย ฉันต้องดูแลร่างกายของตัวเองให้ดีไม่อย่างนั้นอาจจะป่วยได้ ถึงฉันจะท่องไปในต่างโลกได้และอยู่เป็นเหมือนมนุษย์อมตะในต่างโลก แต่หากร่างจริงตายก็หมายความถึงความตายที่แท้จริงฉันออกวิ่งไปรอบสวนสาธารณะด้วยจังหวะที่เชื่องช้านั่นก็เพื่อให้ร่างกายได้ปรับตัวนั่นเอง ฉันวิ่งไปสักพักหนึ่งก็มีคนๆ หนึ่งวิ่งเข้ามาทักทาย“ไงนิรา เธอมาวิ่งตอนเช้าเหมือนกันเหรอ น่าแปลกนะฉันมาวิ่งทุกเช้าแต่ไม่เคยเห็นเธอเลย” ผู้ชายผิวสีแทนแบบฉบับคนไทยพูดกับฉันอย่างสนิทสนมในระดับหนึ่ง ฉันหรี่ตามองพยายามนึกว่าเขาคือใคร ฉันสำรวจใบหน้าของเขา ทั้งดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ริมฝีปากที่ได้รูป จมูกที่โด่ง และเส้นผมสีน้ำตาลที่ไหม้แดด ฉันไล่สายตาไปทั่วก่อนจะหยุดที่ไฝสีดำกลางหน้าผากของเขา“ไฝนั่น...นายคือพระอาทิตย์เหรอ?” ฉันทักเขาออกไป พระอาทิตย์ทำหน้าประหลาดออกมา“อะไรของเธอ ฉันชื่อสุริยันต่างหากล่ะ! อย่าบอกนะว่าลืมกันไปแล้ว? ไม่เจอกันแค่เดือนกว่าเธอกลับจำเพื่อนร่วมมหาลัยไม่ได้เนี่ยนะ!” เขาตะ