เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 20 ในความฝัน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-21 23:53:56บทที่เกี่ยวข้อง
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 21 ความสุขเล็กน้อยของนักเขียน
ตอนที่ 21ความสุขเล็กน้อยของนักเขียนณ ร้านโคลเวอร์เนื่องจากวันนี้ซีโร่ต้องการข้อมูลของพวกชาโดว์แฟมิลี่จากโคลว์เขาจึงได้ขนเงินมาจำนวนหนึ่งมาที่ร้านอาหารโคลเวอร์ ฉันยังคงติดตามซีโร่มาที่นี่ไม่ได้คิดจะแอบหลบไปไหนและไม่ได้คิดจะทำอะไรกับกระดิ่งแก้วทั้งสองที่จะตอบสนองกันเมื่อได้เข้าใกล้กันและกันฉันต้องการให้คีอาร์รู้ว่าฉันยังอยู่ใกล้ๆ ซีโร่ ไม่ใช่ว่าอยากทำร้ายจิตใจของคีอาร์ ฉันแค่ต้องการดูปฏิกิริยาของเขาฉันได้รู้แล้วว่าคีอาร์พยายามทำตัวเป็นเด็กดีอย่างที่ฉันหวัง เขากำลังฝืนทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้เป็น ฉันไม่ได้รู้สึกโกรธเกลียดเขาที่พยายามเสแสร้งทำตัวดีต่อหน้าตัวเองเพราะมันเป็นฉันเองที่บีบบังคับให้เขาต้องทำแบบนี้ ฉันรู้สึกเป็นห่วงคีอาร์มากกว่าจะรู้สึกแย่ที่เขากลายเป็นเด็กที่รู้จักการเสแสร้ง...ที่จริงแอบรู้สึกทึ่งหน่อยๆ กับความแนบเนียนของคีอาร์อย่างไรก็ตามฉันก็ยังรู้สึกเป็นห่วงคีอาร์ เขาอาจจะต้องอึดอัดใจที่ต้องแกล้งทำในสิ่งที่ไม่ใช้ตัวเอง จิตใจของเขาอาจจะย่ำแย่กว่าเดิมและเขาอาจจะกลายเป็นพวกสองหน้าที่ดูอันตรายกว่าเดิมสถิติของบุคคลที่น่ากลัวที่สุดระหว่าง ผู้ที่มีอารมณ์ร้ายกาจแต่มีนิสัยเปิดเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 22 พักผ่อน
ตอนที่ 22พักผ่อนสามเดือนผ่านไปแล้วนับตั้งแต่เหตุการณ์เรือส่งสินค้าถูกระเบิด ในเหตุการณ์นั้นพวกซีโร่ไม่ได้หลักฐานที่จะสามารถสาวไปถึงบริษัทของพวกชาโดว์ได้เลย จากที่สืบสวนมาได้พวกชาโดว์แฟมิลี่รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของเหล่าตำรวจจึงขนสินค้าออกจากเรือไปก่อนแล้วสาเหตุที่พวกมันรู้ตัวก่อนก็น่าจะเป็นเพราะมีตำรวจที่เป็นสายลับของพวกมันแฝงตัวอยู่ในกลุ่มนั้นล่ะ และข้อสงสัยที่ว่าทำไมพวกมันถึงกล้าระเบิดเรือทิ้งหรือทำไมผู้หญิงสามตาคนนั้นถึงยิงปืนใส่ตู้คอนเทนเนอร์โดยไม่ห่วงว่าจะโดนสินค้าเลยก็ได้คลี่คลายแล้วบนเรือนั่นไม่มีสินค้าสำคัญตั้งแต่แรกแล้วแต่ที่พวกมันยังมาที่ท่าเรือพร้อมกับสินค้าบางส่วนก็เพราะต้องการยืมมือตำรวจให้ช่วยกำจัดลูกค้าที่มารอรับของรายนั้นทิ้ง ของที่พวกมันส่งให้ลูกค้าที่นำรถบรรทุกมารอรับของถึงสามคันเป็นของผิดกฎหมายจริงๆ พวกนั้นจึงถูกตำรวจรวบตัวไปทั้งหมดแต่น่าเสียดายที่ในของผิดกฎหมายเหล่านั้นไม่มีสัญลักษณ์อะไรที่บ่งบอกว่าพวกมันเกี่ยวพันกับธุระกิจของพวกชาโดว์แฟมิลี่รึเปล่าในครั้งนั้นพวกเขาจับได้เพียงกลุ่มลูกค้าของพวกชาโดว์แฟมิลี่ที่หมดประโยชน์แล้วสำหรับพวกมัน พวกเขาจึงได้แต่พยายามส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 23 ลาก่อน
ตอนที่ 23ลาก่อนผ่านไปอีกหลายเดือน ซีโร่ได้พบคดีมากมายที่รอให้ค้นพบความจริงที่ซ่อนอยู่ มีบางคดีที่ได้พบศัตรูคู่หลักอย่างพวกชาโดว์แฟมิลี่ ซึ่งจำนวนตอนนิยายของซีโร่ก็มีจำนวนตอนมากกว่าห้าร้อยตอนแล้ว แยกได้ตั้งหลายภาคเลยทีเดียวคดีอื่น ๆ เหมือนเป็นคดีพักสมอง แต่ก็ยังพาตึงเครียดเหมือนเดิม ถูกใจคนรักนิยายสืบสวนสุดๆ เลยล่ะแต่น่าเสียดายที่นิยายเรื่อง นักสืบหมายเลขศูนย์ คงใกล้ถึงจุดจบเข้าแล้วจริงๆ เนื่องจากเมื่อไม่นานมานี้คฤหาสน์ของนิวโร่ถูกบุกโจมตี ซีโร่จึงได้รู้ว่าในกลุ่มของพวกเขามีสายลับแฝงตัวอยู่ ซึ่งสายลับคนนั้นก็คือคนคุ้นหน้าคุ้นตาที่ร่วมมือสืบคดีและปราบพวกชาโดว์ไปได้มากมายซีโร่รู้สึกเหมือนถูกทรยศอย่างหนักสายลับคนนั้นมีชื่อว่า ปิแอร์ ก่อนจากไปเขาไม่ได้ทำแต่ทำลายคฤหาสน์ของนิวโร่ เขาฆ่าคนสำคัญในกลุ่มคนที่พยายามเปิดเผยความชั่วร้ายขององค์กรชาโดว์ นิวโร่ที่ถูกโจมตีเช่นกันรอดมาได้แต่ก็บาดเจ็บหนัก และซาร่าเองก็ตกเป็นเป้าด้วยเหมือนกัน บ้านของเธอถูกวางระเบิด แต่โชคดีที่หลบหนีทันทำร้ายคนอื่น ๆ ไม่พอปิแอร์คนนั้นยังทำลายหลักฐานที่สำคัญไปหลายอย่าง โดยเฉพาะข้อมูลที่จะทำให้สาวไปถึงที่อยู่ของบอสใหญ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 24 อยู่กับผมนะ
ตอนที่ 24อยู่กับผมนะฉันตื่นเต้นอย่างมากเมื่อคิดว่าจะได้กลับไปหาคีอาร์ ฉันจินตนาการต่างๆ นาๆ ว่าเมื่อได้พบคีอาร์ฉันจะต้องทำตัวยังไงดี ฉันจะทักทายแบบไหนก่อนดี ปรากฏตัวตอนไหนดีให้มันถูกจังหวะที่สุด แล้วคีอาร์จะแสดงปฏิกิริยาแบบไหน? คงดีใจจนร้องไห้หรือไม่ก็โกรธที่ฉันเพิ่งจะยอมปรากฏตัวให้เขาเห็นหลังจากหายหน้าไปเกือบสองปีหวังว่ามันจะไม่ใช่อย่างหลังนะ หากเป็นแบบนั้นฉันก็คงง้อคีอาร์ไม่ถูกเหมือนกันฉันกลับไปหาคีอาร์ทันทีที่แยกจากซีโร่ แต่เพราะคีอาร์ยังอยู่ที่โรงเรียนฉันจึงยังไม่ได้ปรากฏตัวให้คีอาร์เห็น และเพื่อไม่ให้คีอาร์เสียสมาธิในระหว่างเรียนฉันจึงเก็บกระดิ่งแก้วไว้ในช่องเก็บของนักเขียนเนื่องจากคีอาร์ไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่าฉันอยู่ใกล้ๆ เขาจึงแสดงนิสัยของตัวเองออกมาเต็มที่ อย่างเช่นการทำตัวเป็นราชาในหมู่เด็กเกเร ดูเหมือนว่าหนึ่งปีกับอีกครึ่งปีคีอาร์จะสามารถเอาชนะอันธพาลเด็กทุกคนในโรงเรียนได้แล้วมันก็ไม่ได้ต่างจากที่คาดเท่าไหร่นักในเรื่องนี้ นิสัยอย่างคีอาร์ไม่เหมาะที่จะเป็นผู้ติดตามใครเขาหรอก ในอนาคตคีอาร์คงต้องเป็นผู้นำเท่านั้นล่ะ คีอาร์คงจะมีลูกน้องมากมายในอนาคตอย่างแน่นอน เขาแตกต่างจากซ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 25 ติดพี่สาว
ตอนที่ 25ติดพี่สาววันเวลาดำเนินไปอย่างรวดเร็วรู้สึกตัวอีกทีก็ผ่านไปหลายปี นับตั้งแต่ตอนที่ฉันมายังโลกนี้มันก็ผ่านไปเจ็ดปีแล้ว คีอาร์ตอนนี้ก็อายุ 12 ปีแล้วเช่นกัน เขาเพิ่งเรียนจบประถมหกและกำลังขึ้นชั้นมัธยมต้น คีอาร์ในช่วงนี้จึงพยายามเตรียมตัวก่อนที่จะได้เข้าไปเรียนในโรงเรียนใหม่หลายปีมานี้คีอาร์ค่อนข้างมีความสนใจในด้านคอมพิวเตอร์เขาจึงสอบเข้าโรงเรียนอีเมอร์ที่เด่นในด้านสอนเรื่องเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ คีอาร์เคยบอกฉันว่าเขาสนใจการเขียนโปรแกรมเกมเพราะเคยเล่นเกมแล้วรู้สึกว่ามันสุดยอดและต้องการให้มันยิ่งใหญ่กว่านี้ฉันอาจจะได้พระเอกเป็นนักเขียนโปรแกรมก็เป็นได้ แต่คีอาร์ก็ไม่เคยบอกว่าจะทำอาชีพเป็นนักเขียนโปรแกรมแต่อย่างใด เรื่องอาชีพในอนาคตฉันไม่เร่งรีบจึงไม่ได้เร่งให้คีอาร์ตัดสินใจ เพราะยังไงคีอาร์ก็ยังมีเวลาเหลืออีกตั้งหลายปีกว่าจะเรียนจบซึ่งฉันรู้สึกว่ามันนานมากเลยจึงเคยเสนอคีอาร์ไปว่าจะให้ฉันเขียนเรื่องราวของเขาในวัยเรียนเลยดีไหม เพราะมันก็มีนิยายหลายเรื่องที่เล่าเรื่องของตัวเอกในวัยเรียนจนกระทั่งเรียนจบ และยังมีการบรรยายว่า มันเพิ่งเริ่มต้น แต่ก็ไม่มีภาคต่อแต่อย่างใดซึ่งคีอาร์ก็ตอบป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 26 มันก็เป็นอย่างนี้ล่ะ
ตอนที่ 26มันก็เป็นอย่างนี้ล่ะเช้าวันต่อมาโคลว์มารับคีอาร์ ฮันนี่ และไรเนอร์ไปที่โรงพยาบาล เด็กทั้งสามไม่ได้เป็นอะไร แต่หนุ่มๆ ทั้งสามคนต่างหากที่เป็น ตามตัวโจนี่และเจนอสมีบาดแผลเต็มไปหมด แต่ก็ถือว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับโคนี่ที่ต้องนอนโรงพยาบาลดูเหมือนว่าตั้งแต่เย็นวานนี้เจนอสได้พบกับคนกลุ่มหนึ่ง จากที่ฟังโคลว์เล่าคนพวกนั้นต้องการตัวเจนอสจึงลงมือทำร้าย โจนี่และโคนี่จึงเข้าไปช่วย แต่ทุกคนก็ถูกจัดการและถูกลากไปขังในที่แห่งหนึ่ง โคนี่พยายามต่อสู้ปกป้องโจนี่และเจนอสจนตัวเองต้องบาดเจ็บหนักกว่าโคลว์จะหาตัวพวกเขาเจอและเข้าไปช่วยโคนี่ก็ถูกอัดจนเกือบตายการกระทำของโคนี่โคตรเท่เลยล่ะ โคนี่ก็มีนิสัยแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ในสมัยเด็กก็เป็นเขานั่นล่ะที่ช่วยโจนี่และเจนอสที่ไม่มีที่ไปให้มีบ้าน มีที่นอนและอาหาร อีกทั้งยังสอนการเอาตัวรอดในสถานที่ยากจนโคนี่เป็นพวกจิตใจดีงามแบบนี้โจนี่และเจนอสจะไม่รักเพื่อนคนนี้ได้ยังไง เชื่อเลยว่าลึกๆ แล้วสองคนนี้รู้สึกกับโคนี่เหมือนกับว่าเป็นพี่ชายของพวกเขา คงไม่ต้องการให้โคนี่มาเจอเรื่องอันตรายแบบนี้หรอกเหตุผลที่โจนี่ไม่ตามสืบหาความจริงของการตายของครอบครัวไม่ใช่เพรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-24writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 27 ความจริงที่เลี่ยงไม่ได้
ตอนที่ 27ความจริงที่เลี่ยงไม่ได้ขณะนี้เมืองมิวเลอร์ได้เข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว หิมะเริ่มโปรยปรายลงมาหนามากขึ้นทุกวัน ที่จริงความหนาวมันก็ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับฉันที่เป็นจิตวิญญาณหรอก แต่นั่นมันก็เฉพาะกับตอนที่ฉันอยู่ในโหมดทะลุทุกอย่างน่ะนะฉันตื่นเช้าขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกหนาวที่ใบหน้า แต่ร่างกายกลับรู้สึกอบอุ่นและรู้สึกว่ามันน่าอึดอัดมาก ฉันก้มมองสิ่งที่ทำให้ร่างกายเหมือนกลายเป็นอัมพาต ซึ่งฉันก็พบกับกลุ่มผมสีดำ เจ้าของก็คงไม่พ้นคีอาร์อยู่แล้วฉันเปิดโหมดสัมผัสกับสิ่งของในต่างโลกตลอดเวลาการนอนคีอาร์จึงสามารถกอดก่ายตัวของฉันได้ตามใจ เขาทำเหมือนกับว่าฉันเป็นหมอนข้างเลยล่ะ ซึ่งฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาในเรื่องนี้หรอกนะ แต่ข้อเสียของมันก็คือฉันต้องสัมผัสกับอากาศหนาวของโลกนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้ หากไม่ได้คีอาร์กอดหรือซุกอยู่ใต้ผ้าห่มทั้งตัวฉันก็จะรู้สึกหนาวมากประเทศไทยของฉันมันไม่เคยมีหิมะตกนี่นา คงจะทำตัวให้ชินกับอากาศไม่ได้ฉันมองออกไปที่นอกหน้าต่างที่ยังเห็นหิมะตกลงมาตลอดเวลา แค่เห็นฉันก็รู้สึกหนาวเย็นแล้ว ว่าแต่ทำไมในห้องถึงเย็นพอๆ กับอุณหภูมิข้างนอกล่ะเนี่ย คีอาร์ลืมเปิดเครื่องทำความร้อนรึไงกั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-24writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 28 งานพบปะนักเขียน
ตอนที่ 28งานพบปะนักเขียนฉันเงยหน้าขึ้นมอง ไม่ได้มองท้องฟ้าหรอกนะ แต่ฉันกำลังมองหน้าคีอาร์ต่างหากล่ะ ฉันอยากจะร่ำไห้ เวลาผ่านไปอีกแค่สองปีกับอีกครึ่งปีคีอาร์ก็สูงแซงฉันไปมากแล้ว สามปีก่อนเขาสูงแค่หนึ่งร้อยห้าสิบห้าเซนติเมตร แต่ตอนนี้เขาสูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรทั้งที่ตอนนี้เขาอายุแค่สิบห้าปี!บอกทีเถอะคีอาร์ว่าเธอแอบไปกินยาเพิ่มส่วนสูงมาใช่ไหม? ความสูงของเธอทำให้ฉันรู้สึกคิดถึงคีอาร์เมื่อสิบปีก่อนจริงๆ“มีอะไรเหรอเลย์?” คีอาร์เอียงคอถามและจ้องมองฉันตาแป๋ว ฉันยิ้มและส่ายหัวตอบ ในสายตาของฉันแม้คีอาร์จะสูงจนสามารถเรียกได้ว่าเป็นเด็กโข่งแต่ฉันก็ยังเห็นว่าเขาเป็นน้องชายที่น่ารักอยู่ดีช่วงเวลาสามปีมานี้เหตุการณ์ที่น่าสนใจมีหลายอย่าง อย่างแรกคือเรื่องของพวกเจนอส พวกเขาถูกดึงให้เข้าไปในโลกมืดอย่างที่ฉันคาด พวกเขาจึงพยายามที่จะเอาชีวิตรอดในโลกมืดให้ได้โดยการกลายเป็นคนในโลกมืดไป แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมาย โจนี่ได้สร้างธุรกิจของตัวเองและร่วมมือเป็นพันธมิตรกับบริษัทที่สามารถหนุนหลังตัวเขาได้ โจนี่เอาตัวรอดได้ดีในสังคมนักธุรกิจโคนี่เองก็ก่อตั้งแก๊งของตัวเอง แต่ถึงจะถูกเรียกว่าแก๊ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-24
บทล่าสุด
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนพิเศษ พี่น้อง
ตอนพิเศษ พี่น้องชื่อของเขาคือโอนิกซ์ อายุเจ็ดขวบแล้ว เขามีน้องสาวชื่อเอย์ลิน เขาและน้องสาวมีความทรงจำของชาติเดิมอยู่ครบไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ถ้าให้เดาก็คงเป็นเพราะคุณพ่อของเขา คีอาร์...คือตัวปัญหาระดับจักรวาล แม้แต่การจะมีลูกยังสร้างปัญหาโดยการดึงวิญญาณจากโลกอื่นให้มาเกิดเป็นลูกตัวเองอีกแม่ของเขาชื่อว่าเลล่า เป็นนักเขียน ได้ยินว่าแบบนั้น เป็นนักเขียนที่มีพลังมากที่สุดเท่าที่เขาเคยรู้จักมาเลยแต่วันนี้โอนิกซ์ไม่ได้จะมาเล่าเรื่องของพ่อแม่ เขาจะเล่าช่วงเวลาที่เขาได้ดูแลน้องสาวของเขา!โอนิกซ์ได้รับหน้าที่ดูแลน้องสาววัยสองขวบเพราะพ่อแม่ของพวกเขาติดงาน โอนิกซ์ได้ใช้เวลาสอนน้องสาวให้เดิน พูดและเข้าใจภาษาของคนที่นี่ มันจะดีกว่าหากเข้าใจที่คนอื่นพูดโดยไม่ต้องใช้เวทเข้าใจภาษาโอนิกซ์สามารถทำให้เอย์ลินเรียนรู้ภาษาได้อย่างรวดเร็วเพราะเขาและเอย์ลินมาจากโลกเดียวกันในชาติก่อนจึงพูดภาษาเดียวกัน โอนิกซ์ไม่ค่อยสนใจนักว่าน้องสาวของเขาจะเป็นใครในชีวิตก่อน เขามีความสุขกับครอบครัวในตอนนี้ เขาดีใจที่มีน้องสาวน่ารัก"เอย์ลิน เรียกพี่ชายหน่อยสิ เธอไม่เคยเรียกพี่ชายเลยนะ พี่ชายโอนิกซ์น่ะ" โอนิกซ์พยายามยิ้มสว
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! บทพิเศษ
บทพิเศษ[ดูแลคนท้อง]คนท้องต้องถูกดูแลอย่างดี โอนิกซ์ได้รับคำสอนจากท่านพ่อของเขามาอย่างนั้นเพราะงั้นเขาจึงระวังตัวเต็มที่เพื่อปกป้องท่านแม่ของเขาด้วยเหตุนี้เองไม่ว่าเลล่าจะไปไหนหรือทำอะไรทุกคนก็ต้องเห็นโอนิกซ์เกาะติดแม่ของเขาไม่ห่าง หากไม่มีโอนิกซ์ก็จะมีคีอาร์มาแทน สองพ่อลูกร่วมมือกันทำงานตามติดเลล่าอย่างเป็นระบบระเบียบกันเลยทีเดียว“นี่...ก็รู้อยู่หรอกนะว่าเป็นห่วง แต่ถ้าจะตามทุกฝีก้าวแบบนี้มันอึดอัดนะ! จะให้ฉันรำคาญจนล้มป่วยรึไง!”เนื่องจากคนท้องมักจะมีอารมณ์แปรปรวนอยู่แล้ว บ่อยครั้งจึงจะได้เห็นเลล่าตะโกนไล่สองพ่อลูกให้ออกห่างๆ บ้างตามติดมากไปมันก็น่ารำคาญนะ!“ขอโทษ...ผมแค่อยากอยู่กับเลย์ตลอดเวลา” คีอาร์ทำหน้าเศร้า“ผมแค่ดีใจที่จะมีน้องแล้วเอง...” โอนิกซ์เอ่ยเสียงเหงาหงอย เลล่าปิดปากเงียบไม่พูดกับพวกเขาแต่สุดท้ายเลล่าก็ต้องใจอ่อนเมื่อเห็นสีหน้าที่เหมือนกับลูกหมาถูกทิ้งของพวกเขา แค่คนเดียวก็พออดทนได้อยู่หรอก แต่สองพ่อลูกนั่นทำพร้อมกันเลยนี่นา หัวใจของเลล่าทำงานหนักจริงๆ ...“ก็แค่อย่ามากไปเท่านั้น และอย่าทำท่าทางระวังตัวตลอดเวลาด้วย อารมณ์มันเหมือนอยู่ในสนามรบตลอดเวลา คนท้องจะเครี
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 72 มีความสุขจริงๆ!
ตอนที่ 72มีความสุขจริงๆ!ฉันประคองร่างของเรมไว้ในอ้อมแขน แม้ฉันจะรู้จักกับเรมแค่วันเดียวแต่ก็รู้สึกเสียใจที่เธอต้องตายเพราะปกป้องฉัน ฉันกอดร่างของเธอไว้ด้วยความรู้สึกเสียใจและรู้สึกผิดและรู้สึกโกรธตัวเองที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เด็กที่ใสซื่อคนหนึ่งต้องตายในตอนนั้นเองคีอาร์ก็สามารถทำให้ลูกแก้วเข้าไปในวิญญาณของเอมิลี่ได้สำเร็จ เอมิลี่แสดงท่าทีทรมานออกมาเมื่อลูกแก้วเข้าไปในร่าง ฉันรู้สึกได้ว่าแรงกดดันจากของพลังของเธอลดลงอย่างรวดเร็ว“ไม่นะ พลังของฉันเกิดอะไรขึ้น!” เอมิลี่กรีดร้องอย่างไม่พอใจเมื่อพลังของเธอหายไปอย่างรวดเร็ว ผ่านไปสักพักลูกแก้วนั้นก็ออกมาจากร่างของเอมิลี่และบินตรงกลับมาหาฉัน ฉันรับลูกแก้วไว้ขณะเดียวกันก็ให้เรมนอนอย่างสงบบนพื้น“ขอบคุณที่ช่วยเหลือเด็กน้อย” ฉันเอ่ยเสียงเบา ขณะผละออกจากเรมและเดินไปหาเอมิลี่“ลูกแก้วนั่น! เอาคืนมาให้ฉัน!” เอมิลี่รู้ว่าพลังตัวเองหายไปไหน เธอจึงพุ่งเข้ามาหาฉันเพื่อแย่งลูกแก้วไป ฉันจึงเก็บมันเข้าไปในช่องเก็บของเพื่อไม่ให้มันถูกแย่งไปเอมิลี่แสดงสีหน้าโกรธจัดออกมาและเหมือนจะเข้ามาทำร้ายฉัน คีอาร์จึงใช้พลังตรึงร่างที่เป็นวิญญาณของเอมิลี่ไว้และดึงเธอใ
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 71 ต่อสู้จนโลกถล่ม
ตอนที่ 71ต่อสู้จนโลกถล่มความวุ่นวายและความวินาศสันตะโรเข้าปกคลุมฐานทัพลี้ภัยแห่งหนึ่ง สาเหตุที่ทำให้เกิดสถานการณ์นี้ขึ้นไม่ได้เกิดมาจากซอมบี้ซึ่งเป็นศัตรูของมนุษยชาติแต่อย่างใด แต่เกิดมาจากมนุษย์ที่เป็นมากกว่ามนุษย์สองคนต่อสู้กันต่างหากเอมิลี่อดีตนักเขียนผู้มีดวงตาพระเจ้า เนื่องจากเธอกลืนกินคนที่พลังเหมือนกันเธอจึงมีพลังมหาศาลและมากพอที่จะทำให้โลกเกิดความวุ่นวายได้ เธอถือว่าเป็นตัวอันตรายสำหรับเหล่านักเขียนผู้มีดวงตาพระเจ้าทุกคนเลยล่ะส่วนอีกคนก็คือ คีอาร์ มนุษย์ผู้มีพลังจิตจากโลก MP เขามีความทะเยอทะยานในการสร้างพลังที่ยิ่งใหญ่ นั่นทำให้เขากลายเป็นตัวปัญหาระดับจักรวาลเนื่องจากพลังที่แหกกฎจักรวาลที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยตัวเองเมื่อทั้งสองสู้กันมันคงไม่ใช่การต่อสู้เล็กน้อยตูม!เสียงระเบิดดังขึ้นมาตามด้วยตึกที่พังละลายลงมาเป็นแถบ เอมิลี่เดินออกจากซากตึกที่ถล่มลงมาและควบคุมซากตึกรอบบริเวณให้ลอยขึ้นและพุ่งเข้าไปโจมตีคีอาร์ที่ลอยอยู่เหนือพื้น เมื่อพลังดวงตาพระเจ้ารวมกันเธอก็เริ่มที่จะทำอะไรได้หลายอย่างคล้ายกับพลังแห่งการควบคุมสรรพสิ่งของพระเจ้า ยิ่งเธอกลืนกินมากเท่าไหร่พลังก็จะยิ่งแข็งแกร่
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 70 เจอกันแล้ว
ตอนที่ 70เจอกันแล้วการที่ได้ตื่นขึ้นมาในที่แปลกตาทำเอาฉันนั่งมึนไปพักใหญ่ ฉันจำได้ว่าก่อนที่จะนอนหลับไปตัวเองได้นอนอยู่ข้างๆ คีอาร์นะ แต่ไหงพอตื่นขึ้นมาอีกทีฉันถึงได้มาอยู่กลางดงพืชมีชีวิตไปได้ล่ะ? รอบข้างของฉันมีแต่พวกพืชมีชีวิตเคลื่อนไหวได้เต็มไปหมด ดูเหมือนฉันจะถูกลักพาตัวโดยพืชมีชีวิตพวกนี้นะว่าแต่พวกมันพาฉันมาทำไม? พวกมันไม่ได้เอาฉันไปย่อยกิน แต่นำฉันมาปล่อยไว้กลางดงพวกมันโดยไม่ทำอะไรเลยแต่อย่างไรก็ตามฉันควรออกจากที่นี่ก่อนที่พวกมันจะเปลี่ยนใจมากินฉัน พลังน้ำแข็งของฉันได้แช่แข็งพวกมันในชั่วพริบตา ฉันจึงวิ่งออกจากดงของพวกพืชมีชีวิตได้อย่างง่ายดาย ซึ่งหลังจากที่ฉันออกมาได้พวกมันก็พังน้ำแข็งออกมาได้พอดี อาจจะเพราะพวกมันมีน้ำกรดเคลือบตัวอยู่จึงละลายน้ำแข็งของฉันได้อย่างง่ายดายพวกมันดูอันตรายกว่าที่คิด และมันจะยิ่งอันตรายหากพวกมันจับฉันได้ ฉันหนีออกจากที่นั่นไปไกลเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่คาดเลยว่าระหว่างที่หนีออกจากดงพืชมีชีวิตพวกนั้นฉันจะไปจ๊ะเอ๋กับคนกลุ่มหนึ่ง“อย่าขยับ! ถ้าเธอขยับพวกเราจะยิง!” หนึ่งในสี่คนในกลุ่มนั้นตะโกนและเล็งปืนมาทางฉันฉันยกมือขึ้นโดยอัตโนมัติเมื่อถูกจ่อปืนใส่
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 69 หาย
ตอนที่ 69หายในที่สุดพวกฉันก็มาถึงเมือง B แต่พวกเราก็ต้องผิดหวังเมื่อพบว่าเมืองแห่งนี้ถูกทำลายไปหมดแล้ว ที่นี่เต็มไปด้วยซอมบี้ไม่มีมนุษย์เหลืออยู่เลย ฉันอดไม่ได้ที่จะนำลูกแก้วที่ออสตินให้มาออกมาเพื่อตรวจดู ลูกแก้วนี้จะมีปฏิกิริยาเมื่อมันสัมผัสได้ถึงพลังดวงตาพระเจ้าที่มีพลังมากกว่าดวงตาพระเจ้าปกติทั่วไป ถึงมันจะไม่เคยส่งสัญญาณแปลกๆ แต่ฉันก็คิดว่าเรื่องพวกนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับผู้แทรกแซงจากโลกอื่นแต่ลูกแก้วไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยฉันสงสัยว่ามันใช้ได้จริงๆ งั้นเหรอ? หรือเพราะอยู่ห่างไกลเกินไปจึงสัมผัสมันถึงตัวตนของเอมิลี่ไม่ได้...ว่าแต่ไกลแค่ไหนกัน คงไม่ใช่ว่าคนละซีกโลกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นฉันจะไปยังไง โลกนี้ยิ่งไม่ปกติอยู่ด้วย ไม่มีเครื่องบินให้โดยสารในโลกที่เป็นแบบนี้แน่“เอายังไงต่อดี? กลับเมือง A หรือจะไปต่อ?” โคนี่หันมาถามความเห็นทุกคน ในโลกที่ถูกทอดทิ้งนี้ทุกคนดูไม่มีเป้าหมายนอกจากการเอาชีวิตรอด พวกเขาจะไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะพบสถานที่ปลอดภัยที่แท้จริง“นี่ รู้กันรึเปล่าว่าซอมบี้พวกนี้เกิดมาจากอะไร?” ฉันตั้งคำถามขึ้นมา โคนี่และเจมส์ชะงัก เอลล่าหันมามองหน้าฉันประมาณว่าทำไมถึงถามขึ้นมา“เอ่อ.
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 68 ออกจากเมือง
ตอนที่ 68ออกจากเมืองเมื่อเสียงเตือนภัยซอมบี้บุกได้ดังขึ้นในช่วงเวลาเพียงไม่นานเมือง A ก็ได้กลายเป็นสถานที่วุ่นวายและเสียงดังอย่างมาก ผู้ที่มีพลังพยายามที่จะไปจัดการพวกซอมบี้ แต่ไม่รู้ว่าไปทำอีท่าไหนกำแพงถึงได้เกิดไฟไหม้และระเบิด ซอมบี้ที่อยู่ด้านนอกบุกเข้ามาเยอะมากขึ้นกว่าเดิมฉันที่กำลังมองเหตุการณ์จากที่สูงถอนหายใจและกุมขมับ การที่จะฟื้นฟูพื้นที่เป็นเรื่องยากซะแล้วสิ“ไปช่วยพวกเขาเท่าที่จะทำได้แล้วกัน” ฉันพูดกับคีอาร์และโอนิกซ์“พวกเขาไม่ใช่คนในปกครองของผม แต่ก็จะพยายามช่วยแล้วกัน” โอนิกซ์พึมพำ ฉันขมวดคิ้วสงสัยกับคำว่า คนในปกครองของเขา“น่าสนุกดีนะ...ผมจะได้รับพลังใหม่ไหมเมื่อให้ชูบี้กินชอมบี้เข้าไปน่ะ” คีอาร์เอ่ยกับตัวเองด้วยท่าทีสนใจ จะว่าไปถ้าไม่ใช่พวกคลั่งไคล้การไขว่คว้าหาพลังใหม่ๆ เพื่อความแข็งแกร่งจริงๆ คีอาร์คงไม่มีแรงผลักดันจนดิ้นรนมาถึงจุดนี้ได้หรอก ความสนใจในการค้นหาความสามารถและพลังใหม่ๆ ของเขาทำให้เขาแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆถึงว่าล่ะทำไมออสตินถึงบอกว่าคีอาร์คือตัวปัญหา“อย่าให้เละมากล่ะ” ฉันเตือนพวกเขา“ไม่ต้องห่วง” โอนิกซ์ยิ้มสดใส แต่ฉันไม่ไว้ใจอยู่ดี ฉันได้รู้แล้วว่
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 67 ซอมบี้บุกเมือง? ช่างมันสิ!
ตอนที่ 67ซอมบี้บุกเมือง? ช่างมันสิ!โลกที่ถูกทอดทิ้งเป็นโลกที่อยู่ยากมาก ในเขตเมืองที่อยู่อาศัยค่อนข้างสกปรกและแออัด ก็เข้าใจว่าทุกคนพยายามหนีเอาตัวรอดและมาอาศัยในที่เดียวกันจนรักษาระเบียบและความสะอาดไม่ไหว แต่กลิ่นที่เหม็นจนไม่อยากอยู่นี่มันอะไรกันฉัน ไม่สิ คีอาร์โชคดีหน่อยที่เป็นนายทหารเขาจึงได้อาศัยอยู่ในอะพาร์ตเมนต์ที่ดูดีกว่าคนทั่วไป แต่ออกจะมีพื้นที่เล็กสักนิดหน่อยสำหรับครอบครัวหนึ่ง เนื่องจากมีเตียงเดียวฉัน โอนิกซ์ และคีอาร์จึงต้องนอนเบียดกันในคืนแรก แม้ว่าคีอาร์จะชอบนอนเบียดกับฉันแต่คีอาร์ก็อดบ่นถึงความแคบและล้าสมัยของที่นี่ไม่ได้ก็เพราะคีอาร์เกิดในโลกที่มีเทคโนโลยีล้ำสมัย มีรถบินได้ มีพลังหลากหลาย และอื่น ๆ ที่นี่เทียบไม่ติดเลยล่ะฉันเห็นโลกที่เป็นแบบนี้แล้วก็คิดอยากจะฟื้นฟูและพัฒนามัน อย่างแรกคงต้องเพิ่มพลังในโลกนี้ก่อน พลังจากภายนอกหรือก็คือจากนักอ่านมันจะทำให้โลกสามารถฟื้นฟูตัวเองได้ง่ายขึ้น พลังจะไปเสริมธรรมชาติของโลก มีอากาศที่ดี มีน้ำสะอาด มีป่าที่อุดมสมบูรณ์ และคงจะไปเสริมพลังให้มนุษย์ด้วย นั่นจะทำให้มนุษย์สามารถเอาตัวรอดจากภัยพิบัติได้ฉันเพิ่งเคยเห็นโลกที่ใกล้จะล่ม
writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตอยู่จริงในต่างโลก! ตอนที่ 66 โลกที่ถูกทิ้งก็ต้องมีซอมบี้
ตอนที่ 66โลกที่ถูกทิ้งก็ต้องมีซอมบี้“ในเมื่อคุณหายดีแล้วผมคงจะต้องส่งคุณไปที่โลกที่ถูกทอดทิ้งทันที แต่ก่อนที่คุณจะไปผมต้องบอกเรื่องอย่างหนึ่งกับคุณ นั่นก็คือเรื่องร่างที่คุณจะใช้ในโลกนั้น ทางเราจะตัดสินใจเองว่าคุณจะได้ร่างไหน รวมถึงร่างของคนรักและลูกของคุณด้วยนะ เนื่องจากโลกนั้นใกล้ล่มสลายมากกว่าโลกอื่น ๆ เราจึงค่อนข้างระวังเป็นพิเศษ แต่หากจะต่อสู้ก็ต่อสู้แบบเต็มที่ได้เลย แต่อย่าบ่อยเกินไปก็พอ และไม่ต้องกังวลว่าหากตายในโลกนั้นจะเป็นอันตรายกับคุณ พวกเราจะหาร่างใหม่ให้ทันทีเมื่อร่างเดิมตาย และอีกเรื่อง คุณต้องระวังการใช้ระบบด้วยเพราะหากผู้ทรยศอยู่ใกล้ๆ อีกฝ่ายจะรู้ตัวทันทีว่าคุณเป็นนักเขียน และสุดท้ายขอให้คุณโชคดี”ออสตินร่ายยาวไม่หยุดพักหายใจ จากนั้นเขาก็โบกมือส่งฉันไปที่โลกที่ถูกทอดทิ้งโดยไม่ให้ฉันเอ่ยอะไรเพิ่มเติมฉันรู้สึกเอ๋อไปครู่หนึ่ง หลังจากที่ออสตินตรวจพบว่าวิญญาณของฉันหายเป็นปกติแล้วเขาก็มาหาฉันและได้ร่ายประโยคยาวๆ เมื่อครู่และส่งฉันไปโลกต่อไปโดยไม่ให้ฉันได้อ้าปากพูดอะไรเลย อะไรจะรีบปานนั้น...เจ็บ...ความรู้สึกแรกเมื่อมาถึงร่างที่ออสตินเตรียมไว้ให้ในโลกที่ถูกทอดทิ้งคือความร
