All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 351 - Chapter 360

Ang babaeng kausap ni Irina ay isang taong hindi pa niya kailanman nakita. Maganda ito, at mas marangya pa ang kasuotan kaysa sa ina ni Susan.Hindi kalayuan sa babae ay nakaparada ang isang Bentley na halos tatlong milyong piso ang halaga. Sa isang iglap, naisip agad ni Irina na siguradong mayaman ang babaeng ito—marahil isang anak-mayaman.Matapang at matalim ang tono ng babae. Bagamat halatang hindi ito natuwa, ayaw nang palalain pa ni Irina ang sitwasyon, lalo na’t may gulo nang idinulot si Yngrid kaninang umaga.Sa kagustuhang pakalmahin ang tensyon, mapagkumbabang sinabi ni Irina.“Pasensya na po, sino po ba kayo sa mga magulang? Humihingi ako ng paumanhin kung hindi ako naging aktibo sa group chat nitong mga nakaraang araw—sobrang abala lang talaga ako. Dumalo naman po ako sa party na biglaang inorganisa ng grupo. Maaari niyo po bang sabihin kung saang hotel ito ginanap, o kung sa bahay po ba ng isa sa atin? Kahit saan pa ito ginanap—hotel man o tahanan—masaya akong mag-ambag n

“An important call?”Dapat ko bang akyatin at tanungin siya tungkol sa pera?Nagdalawang-isip si Irina, at nagpasya na lang na maghintay sa ibaba. Dahil umakyat siya sa taas para tumanggap ng mahalagang tawag, tiyak na may kinalaman ito sa isang bagay na lihim—isang bagay na hindi nararapat marinig ng iba.At tama ang kutob ni Irina. Ayaw ni Alec na malaman niya ang tungkol sa tawag na iyon.Sampung taon na ang nakalipas, noong si Alec ay namumuhay pa sa banyaga, nagsimula si Yngrid—ang pangalawang anak na babae ng pamilya nila, na bagong labing-walo—na maghabol sa kanya.Ngunit noong panahong iyon, wala talagang interes si Alec sa mga relasyon. Exiled siya, at ang pag-ibig ay wala sa kanyang isipan. Bukod pa rito, hindi niya gusto si Yngrid. Palasak, matigas ang ulo, at tuso siya, at wala siyang pasensya sa ganitong klase ng tao. Paulit-ulit niyang tinanggihan ang mga alok nito. Hanggang sa isang punto, para lang tuluyang makawala sa kanya, nagalit siya at mariing itinaboy si Yngrid.

Hindi na kailangang lumingon ni Irina para malaman na si Yngrid iyon. Kaya't hindi na siya tumingin pabalik.Sandali siyang nag-isip.Bagamat wala siyang maraming talento, may isang bagay na bihasa si Irina—ang magkunwaring patay. Kahit gaano pa siya pagsabihan o saktan ni Yngrid, natutunan na niyang mag-shutdown, emosyonal man o pisikal. Hindi na tungkol sa panalo o pagbalik ng laban; ang tanging layunin niya ngayon ay mabuhay, para lang makita niyang lumaki si Anri."Parang patay na baboy ka na hindi natatakot sa kumukulong tubig," pang-aasar ni Yngrid. Nang magsalita siya, nandoon na siya sa harap ng mesa ni Irina. Sumunod sa kanya ang manager, ang head ng human resources, at ang direktor ng design department. Lahat sila ay nakatingin kay Irina ng may hindi magandang expression, malinaw na hindi natuwa.Naging tense ang atmospera sa design department. Pati ang mga babaeng kasamahan ni Irina na dati’y nang-aasar sa kanya, ngayon ay naramdaman na may malamig na hangin na dumaan, na p

Nanatiling nakapako si Mari sa kinatatayuan niya, tulalang nakatitig kay Irina.“Irina… Irina, totoo ba? Yung sinabi ni Miss Yngrid… totoo ba ‘yon? Ikaw… ikaw ba ‘yung bilanggo na pinag-uusapan ng lahat nitong nakaraang dalawang buwan? ‘Yung babaeng dinala ni Alec?”Ramdam ni Irina ang pagkirot ng puso niya habang umaalingawngaw ang mga salita sa buong silid. Ang lihim niya—ibinuyangyang sa lahat sa pinaka nakakahiya at masakit na paraan.Parang hinubaran siya sa harap ng lahat, walang natira kahit isang hibla ng dangal. Hindi niya kayang magsalita. Dapat ba siyang ang mismong bumuka ng lumang sugat, para lang patunayan na sapat na ang paghihirap niya?Tumayo lang si Irina, parang isang rebulto—hindi gumagalaw, walang buhay sa mga mata, parang lumubog na lang sa loob ng sarili para makaligtas sa sakit ng sandaling iyon.At doon na tuluyang sumabog ang opisina.“Oh my God, siya nga talaga!” “Naalala ko na—no’ng unang araw niya, katabi pa natin siya sa elevator habang tsinitsismis nati

Mabilis na pumwesto si Irina sa harap ni Mari, na para bang siya ang panangga. Malungkot ang ngiti niya habang nagsalita.“Kung makakagaan 'yan ng loob mo, sige—saktan mo na ako,” mahina niyang sabi. “Kahit sino pa ang dumating para tulungan ako, hindi ako tatakbo. Sige na—suntukin mo.”Pumikit siya, handang tanggapin ang anumang gagawin ni Linda.Nang marinig ng mga tao sa opisina ang sinabi ni Irina, napabuntong-hininga sila.Sa kahit anong trabaho, hindi nawawala ang alitan at inggitan—parte na 'yan ng pulitikang opisina. Pero hindi dapat umaabot sa puntong may nasasaktan, lalo na’t baka masira pa ang mukha ng isang tao.Marami sa kanila ang hindi talaga gusto si Linda. Yung iba, tahimik na lang na lumabas ng silid—ayaw nang masaksihan ang ganoong kabastusan at kahihiyan.Pero imbes na matauhan, lalo pang tumindi ang galit sa puso ni Linda.Galit siya kay Irina—dahil sa sandaling dumating ito, tila siya agad ang paborito ni Juancho. Dahil kayang-kaya nitong punahin ang mga kamali