All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 291 - Chapter 300

Kinabukasan, napakaganda ng panahon.Ang banayad na sinag ng umaga ay sumisilip sa pagitan ng mga kurtina, nag-iiwan ng malambot at ginintuang liwanag sa buong silid.Dahan-dahang nagising si Irina mula sa kanyang panaginip, ngunit agad niyang napansin na wala na ang lalaking katabi niya. Siyempre. Palagi itong maaga kung gumising.Pero siya?Siya ay latang-lata.Ang gabing iyon ay tuluyang sumaid sa kanyang lakas—isang pagod na hindi lang nakakapanghina, kundi… hindi rin niya malilimutan.Nang sa wakas ay bumangon siya, agad niyang naramdaman ang epekto ng kanilang tinatawag na ‘pagkakasundo.’Nanlalambot ang kanyang mga binti, halos hindi niya kayang tumayo nang matagal.Sa unang dalawang hakbang pa lang, napayuko siya nang bahagya, pilit na inaabot ang dingding upang hindi matumba.Pagkalabas niya ng banyo, agad na napansin ni Alec ang kakaibang paraan ng kanyang paglakad.Kumunot ang noo nito. "Anong nangyari sa’yo?"Mabilis na namula ang mukha ni Irina.Napangiwi siya, saka nagkr

Walang pakundangang magsalita ang mga bata.Biglang namula nang husto ang mukha ni Irina, waring isang nagbabagang bakal. Agad siyang lumingon kay Alec, tahimik na umaasang matulungan siya.Matigas ang boses ni Alec. “Itigil ang sasakyan.”Nanginig ang mga kamay ni Greg. “Young Master…”Hindi pa nga ako nagiging reporter, wala pa akong inilalabas na balita! Balak mo ba akong patayin dito mismo? At kung sakali man, hindi ba dapat ang munting prinsesa ang mauna?Di ba’t pantay dapat ang batas para sa maharlika at karaniwang tao?May kirot sa ekspresyon ni Greg nang tumingin siya sa kanyang asawa, umaasang magmamakaawa ito para sa kanya.Mukha man itong malamig at walang pakialam, alam niyang malambot ang puso nito.At tama nga siya—kahit namumula pa rin, sa wakas ay nagsalita si Irina. “Ayos lang, Assistant Greg. Nakarating na tayo sa kindergarten ni Anri. Pwede mong itigil dito. Ilang metro na lang ang layo—ako na mismo ang pupunta at susunduin siya.”Pinahiran ni Greg ang pawis sa noo

Hindi man lang nilingon ni Irina si Queenie. Diretso siyang naglakad patungo sa lobby, patungo sa elevator.Hindi ba’t sinabi ni Alec na huwag siyang magpapatalo? Na lumaban siya nang may tapang at hindi patagong umatras?Pero hindi naman siya ang tipo ng taong mahilig sa walang saysay na kumpetisyon—lalo na sa trabaho. Si Queenie ay isa lang babaeng may pribilehiyo na ginamit ang koneksyon ng pamilya upang makapasok sa kumpanya. Wala siyang tunay na talento, wala siyang responsibilidad—puro kayabangan lang.Hindi siya sulit pag-aksayahan ng oras.Kalmahan niyang pinindot ang mga pindutan ng parehong elevator.Sa sandaling bumukas ang isa, nagmamadaling sumunod si Queenie sa kanya."Irina! Sino ka ba sa tingin mo?" nginisian siya ni Queenie. "Dahil lang ba napatingin sa’yo si Juancho ng dalawang beses kahapon, akala mo mas mataas ka na sa akin? Ha! Sa totoo lang, ni hindi ka man lang kagalang-galang na parang isang babaeng kinukupkop ng mayaman!"Ni hindi nagpatinag si Irina. Sa halip

Naroon lang si Irina at walang imik na sinulyapan si Linda bago niya pinulot ang isang bungkos ng mga dokumentong na-proofread na. Lumapit siya sa mesa nito at diretso niyang sinabi, "Linda, tapos ko nang i-proofread ang mga ito. Heto na."Kinuha ni Linda ang mga papeles, walang ekspresyon ang mukha habang nakatitig kay Irina.Walang pagbabago sa tono nito nang muling magsalita si Irina. "Lalabas muna ako para magtanghalian. Pagbalik ko, rerepasuhin ko ulit ang lahat. Mas mabuti nang maaga akong kumain—mas tahimik sa cafeteria, mas kaunti ang matang nakatitig."Matalim ang ngisi ni Linda. "Aba, Irina. Mukhang natututo ka na talaga."Bahagyang ngumiti si Irina. "Kailangan mong matutong umangkop sa trabaho. Sige, alis na ako."Hindi na siya naghintay ng sagot at diretsong lumabas ng design department.Pagkaalis niya, nagsimulang magbulungan ang mga empleyado."Mukhang mabibigo na naman ang plano ni Miss Queenie.""Wag kang excited. Hindi pa alam ni Irina ang totoong nangyayari. Maaga la

Laging puno ng gulo ang syudad para kay Irina. Mula nang dumating siya rito sa edad na labindalawa, parang itinakda na ng tadhana ang kapalaran niya. Kaya naman, noong nagsimula siyang magtrabaho sa kumpanya, matagal na niyang natutunang harapin ang bawat pagsubok nang walang pag-aalinlangan.Dahil nakatali na siya sa buhay sa syudad, wala siyang ibang pagpipilian kundi magpakatatag at makibagay. Kung hindi maiiwasan ang gulo, edi harapin niya ito—gaya ng palagi niyang ginagawa.Pero sa ngayon, ang tanging gusto lang niya ay isang maayos at tahimik na trabaho. Wala siyang balak makipag-away o makisali sa anumang alitan.Nang sabihin niya ito, natahimik ang mga tao sa paligid. Walang nangahas na magsalita pa.Nang hapong iyon, nanatili si Irina sa kanyang mesa, abala sa pagrerebisa ng mga draft designs na ibinigay sa kanya ni Linda. Habang nagtatrabaho, sandali siyang nagdalawang-isip bago maingat na nagtanong, “Linda, tungkol sa mga disenyo mo…”Nanigas ang ekspresyon ni Linda. Hindi