All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 281 - Chapter 290

Halatang wala talagang alam ang dalawang babaeng tsismosa tungkol kay Irina. Ni hindi nila napansin na ang babaeng kanilang pinaguusapan ay nasa harapan lang nila. Sa totoo lang, hindi man lang nila alam ang pangalan niya.Walang pakundangan silang nag-usap, sarap na sarap sa kanilang kwentuhan, hindi man lang iniisip kung sino ang maaaring nakikinig."Uy, narinig mo na ba? May nakuha akong balita mula sa mapagkakatiwalaang tao sa dating ari-arian ng mga Beaufort—inaamin na raw nila ang anak sa labas nila.""Ha? Totoo ba ‘yan? Bakit naman nila kikilalanin ang anak ng isang babaeng nahuli lang at dinala roon? Hindi ba’t tutol na tutol ang matatanda? Ang narinig ko pa nga, nakulong na raw ‘yang babae dati.""Kung tutuusin, hinding-hindi tatanggapin ng mga nakatatanda ang isang anak sa labas. Pero ang sabi-sabi, mahal daw ng matandang panginoon ang batang ‘yon. At isipin mo na lang—iisa lang ang lalaking tagapagmana ng pamilya, si Alec. Ang anak niya ang nag-iisang apo sa tuhod nila. Sin

Narinig ni Irina ang matinis na sigaw ng babae at napatingala siya rito.Bihis na bihis ito sa mamahaling gown, nakatayo sa matataas na takong na lampas sampung sentimetro. Bawat kilos niya ay nagpapakilos din sa malalaking hikaw niyang kumikinang sa liwanag, bumagay sa mahaba at alon-alon niyang itim na buhok na lalong nagbigay sa kanya ng kagandahan at karisma. Ngunit sa kabila ng kanyang kaakit-akit na anyo, malamig at punung-puno ng pangmamaliit ang tingin niya kay Irina.Muli siyang nagsalita, puno ng panunuya ang tinig. “Tinanong kita—anong ginagawa mo rito?”Sa tapat ni Irina, napaatras si Mari, halatang takot. Pasimple siyang sumipa sa paa ni Irina sa ilalim ng mesa—isang tahimik na babala. Hindi na niya kailangang magsalita. Nakuha agad ni Irina ang ibig niyang iparating.Ang babaeng ito… hindi siya dapat kasamaan ng loob.Muli niyang pinagmasdan ang babae. Hindi niya ito kilala.Saglit na dumaan sa isipan niya ang isang katanungan—ipinanganak ba talaga siyang dapat kasuklama

Matapos ang mahabang katahimikan, muling nagsalita si Juancho. “Unang araw mo pa lang sa trabaho, wala ka pa dapat masyadong ginagawa. Bakit abala ka na agad? Kung pinapaovertime ka na ng boss mo sa unang araw mo pa lang, hindi maganda ‘yan para sa kumpanya. Kakausapin ko siya!”Tumaas ang kilay ni Juancho at may nanunuksong ngiti sa labi. “Ayan, wala nang problema sa overtime. Ano pang dahilan mo para tanggihan ako?”“Hindi,” sagot ni Irina, malamig ang boses.Bago pa siya makapag-react, kinuha na nito ang natitirang mga pinggan at tuluyang lumayo.Nanatiling tulala si Juancho.Pinanood niya ang papalayong pigura ng dalaga, saka natawa at napailing. Mahinang bulong niya, “Ang kulit rin nito.”Samantala, ang mga empleyado sa paligid—lalo na ang mga babae—ay natigilan. “...”Saksi sila sa mismong sandaling tinanggihan ng isang bagong empleyado si Juancho, at sa halip na magalit o mapahiya, tila wala lang ito sa kanya.Kung hindi man siya apektado, ibang usapan naman para sa mga babaeng

Si Irina ay kalmadong nagsalita, "Wala akong dapat sabihin."Kahit si Greg, na nagmamaneho, ay di napigilang lumingon saglit sa kanya.Talagang kakaiba si Madam. Sa lungsod na ito, siya lang ang may lakas ng loob na kausapin ang Young Master nang ganito. Wala nang iba pang magtatangkang gawin ito.Makalipas ang ilang saglit, bahagyang tinaas ni Alec ang kilay."Hindi naman ako nagtatrabaho sa kumpanya mo, paano ko malalaman? Kailangan mo pa ring sabihin sa akin."Bihira siyang magkaroon ng tiyagang pagmasdan ang isang babaeng sanay makipagsagutan, pero tila may sarili itong istilo sa pakikitungo sa mga sitwasyon.Napapalibutan na siya sa cafeteria, pero kalmado pa rin itong kumakain, tila walang nangyayari. Hindi man lang natinag.Talagang siya ang ina ni Anri.Biglang napagtanto ni Alec—ang talino, tuso, at matalas na isip ni Anri ay hindi lang nagmula sa kanyang ama. Ang ina nito ay kasing tindi rin.Malamig na sinulyapan ni Irina si Greg at kalmadong sinabi, "Hindi mo ba ipinapasok

Tahimik na pinagmasdan ni Irina ang anak niyang abala sa ginagawa nito. Buong puso itong nagtatrabaho, sinusundan ang bawat hakbang nang hindi man lang namamalayan.Ang ningning ng tagumpay sa mukha ng bata ay nagbigay ng init sa kanyang puso. Hindi lang ito nakakapagpagaan ng loob ni Irina—lalo rin nitong hinikayat si Anri.Nang sa wakas ay matapos ng batang babae ang kanyang unang robot, matapos tiisin ang lahat ng pagsubok nang mag-isa, napuno siya ng pananabik. Walang pag-aalinlangan, kinuha niya agad ang pangalawang kit, sabik na buuin ang susunod.Nakatayo sa tabi niya si Alec, bahagyang tinaas ang kilay bago nagbabala, “Mas mahirap ‘yang susunod kaysa sa nauna.”Hindi naman talaga niya inasahan na magtagumpay ang bata. Sa isip niya, isa pa rin itong musmos. Ang pagkatuto ay may proseso—kailangan munang sanayin sa mga pundasyon bago lumipat sa mas mahihirap na gawain.Pero hindi gano’n si Anri. Hindi siya madaling umatras sa hamon. Inangat niya ang kilay, may matigas na kislap s