All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 201 - Chapter 210

Ang mga kuko ni Irina ay kumiskis sa kanyang palad habang pilit niyang pinipigilan ang bagyong pumapalag sa loob niya.Si Zoey.Buhos sa kayamanan, kumikinang sa mga hiyas ng marangyang buhay na itinayo sa kasinungalingan at ninakaw na inosente.Anim na taon. Anim na taon na mula nang huling makita niya ang babae.Noong mga panahong iyon, siya ay inosente, pinagtaksilan, at iniwan para mabulok sa kulungan habang si Zoey ay malayang nakalakad. Noon, ang buong pamilya Jin ang kinamumuhian niya. Ngunit ngayon—ngayon, si Zoey na lang ang nakikita niyang personipikasyon ng lahat ng pinagdaanan niyang pasakit.Isang kaaway na hindi niya kailanman mapapatawad.Ang katawan ni Irina ay bahagyang nanginginig, hindi dahil sa takot, kundi sa galit na napakabigat na para bang kayang lamunin siya ng buong buo. Napaka-ironyo. Ang taong dumapa sa kanyang buhay ay ngayon ay nakatayo sa harap niya, nagtatamasa ng yaman at posisyon na hindi nararapat sa kanya.Ang kanyang krimen, nakatago. Ang kanyang m

Ang matandang lalaki ay isang tunay na bastos.Matapos niyang marinig ang isang usapan tungkol kay Irina, agad niyang naisip na nahuli siya ni Alec. Alam niyang hindi siya pakakawalan ni Alec nang basta-basta, kaya't isang baluktot na ideya ang pumasok sa kanyang isipan—hindi lang siya makikinabang kay Alec, kundi maaari niyang makuha ang babae na kinaiinggitan at kinamumuhian ng lahat.Isang perpektong pagkakataon.Habang tinitingnan si Irina, may kasamang kilig at pagpapakita ng kasiyahan sa mata, ngumiti ang matandang pervert at nagsalita ng may pang-iinsulto, "Ikaw, wala ka nang silbi, ginagawa ko 'to para kay Young Master."Bago pa man siya makapagsalita ulit, "Plop!"—isang biglaang lakas ang nagpabagsak sa kanya. Tumakbo si Anri at walang pag-aalinlangan siyang itinulak ang matanda ng malakas. Ang halos 200-pound na lalaki ay bumagsak sa lupa, ang mga binti ay nakatukod sa maling anggulo at ang katawan ay nanginginig mula sa lakas ng pagkakatumba.Hindi pa siya nakaka-react ng b

Pilit na nagpumiglas si Irina, ngunit habang lalong lumalakas ang kanyang paglaban, lalo ring humihigpit ang hawak nito sa kanya. Walang awang bumalot sa kanya si Alec.Sa harap ng kanyang lakas, wala siyang laban—lubos na dehado. Kahit pa may sampu siyang katawan, hindi pa rin siya makakawala mula sa kanyang pagkakahawak. Unti-unting nanghina ang kanyang paglaban.Dahan-dahan, ang matindi niyang pagpupumiglas ay nauwi sa wala. Isang biglaang pagkaunawa ang bumagsak sa kanya—mabigat, hindi matakasan. Ano pa ang silbi ng paglaban?Noong sinundan niya ito pabalik sa syudad mula sa probinsya. Noong kinuha siya nito mula sa ospital. Noong dinala niya si Anri pabalik sa bahay nito. Hindi ba’t matagal nang napagdesisyunan ang lahat? Hindi ba’t matagal na niyang isinuko ang kanyang kapalaran?Isang bulong ang gumapang sa kanyang isipan.Matagal mo nang inisip ito, hindi ba? Ito naman talaga ang gusto mo, hindi ba?Ilang taon siyang tumakbo palayo. Paulit-ulit niyang tinanggihan ito, iniiwasa

Walang magawa si Irina kundi umiyak, puno ng pagdurusa. “Hindi… hindi na ako tatakas. Hindi na ako kailanman tatakas.”Isang malamig na ngiti ang gumuhit sa labi ni Alec bago niya unti-unting ibinaba ang kanyang ulo at hinalikan siya.Ang sumunod na nangyari ay tila likas lamang—ang bunga ng anim na taong paghahanap. Ito rin ang naging hantungan ng kanyang katawan at kaluluwang uhaw sa loob ng mahabang panahon.Kalaunan, nakatulog si Irina sa bisig ni Alec. Ngunit kahit mahimbing ang kanyang tulog, nanatiling bakas sa kanyang mga mata ang malinaw at walang magawang luha.Mahigpit siyang niyakap ng lalaki habang dahan-dahang bumangon. Pinagpag niya ang maliliit na patak ng tubig sa kanyang balat, saka kinuha ang isang malaking tuwalya mula sa washstand. Binalot niya ang katawan nilang dalawa bago siya tumayo at binuhat siya palabas.Mahimbing ang kanyang tulog, at dahil sa kawalan ng panimbang, kusa niyang ikinulong ang kanyang mga kamay sa batok at leeg ng lalaki—parang isang sanggol

Sa malaki at magulong kama, mahimbing pa rin ang tulog ni Alec.Hindi tulad ng matalim at matikas niyang anyo kapag gising, ngayon, sa kanyang mahimbing na pagtulog, may kakaibang lambing ang kanyang mukha. Lalo pa itong gumuwapo—parang isang obrang nililok ng mismong Diyos. Ang matitigas na linya ng kanyang mukha, parang hinulma ng matalas na kutsilyo at matibay na palakol, ay nagpapakita ng perpektong anyo.Ang kanyang balat, kasing tikas ng isang mandirigmang sanay sa laban, ay may mainam na kulay—isang malusog na tansong kayumanggi, magaspang ngunit kaakit-akit.Ngunit sa gitna ng kanyang matikas na balat, may isang makintab na linya ng likido na bahagyang kumikinang sa liwanag.Mabilis na napagtanto ni Irina kung ano iyon—laway niya.Diyos ko!Ano bang kahihiyan ito?!Pinapangaralan niya ang sarili na kahit anong mangyari, kahit gaano pa siya pahirapan ni Alec, kailangan niyang panatilihin ang natitirang dignidad niya. Pero ano ang nangyari? Napasarap ang tulog niya sa mga bisig