All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 111 - Chapter 120

Nakatayo si Alec sa harap niya, ang ekspresyon niya ay seryoso. Ang kanyang bronze na kutis ay naglalabas ng raw na lakas panlalaki, ngunit ang kanyang mukha ay naglalaman ng isang hindi maikakailang kalungkutan—tahimik, at pinipigilang ipakita.Ngunit sa kabila nito, ang kanyang mga emosyon ay nanatiling nakatago.Ang kanyang pagod at malungkot na mga mata ay nakatagpo ng mga mata ni Irina, ngunit wala siyang sinabi, ang kanyang titig ay matatag at hindi mababasa.Hindi kayang malaman ni Irina kung ano ang nasa isipan niya.Palaging ipinagmamalaki ni Irina ang pagiging kalmado at tapat sa sarili, ngunit sa harap ni Alec, pakiramdam niya'y isang piraso lang siya ng papel na malinaw—wala ni isang lihim na hindi makikita.Kahit ngayon, bagamat ang kondisyon ng kanyang ina ay patuloy na lumalala, hindi ipinakita ni Alec ang kanyang kalungkutan. Walang luha, tanging tahimik na kalungkutan ang nakabaon sa kanyang puso, itinatago at hindi ipinapakita.Sa labas, siya ay nakasuot pa rin ng po

Nakasuot si Duke ng pormal na kasuotan, at ang kanyang mukha ay seryoso at nakatutok. Maliwanag na abala siya sa trabaho—mayroon siyang kasamang measuring instrument at seryosong pinag-aaralan ang mga numerong ipinapakita ng aparato. Nakatayo siya sa gitna ng kalsada at hindi yata niya napansin si Irina hanggang sa mabangga siya nito.Sa oras ng pagkabangga, tiningnan siya ni Duke ng malamig na ekspresyon at nagsalita sa isang tuwid na tono, "Bakit ikaw? Hindi mo ba nakita na nagtatrabaho ako? Bakit ka sumugod papunta sa mga kamay ko? Masyado kang pabaya! Ang mga personal na bagay ay personal, at ang trabaho ay trabaho. Sa susunod, lalo na kapag nagtatrabaho ako, kailangan mong maging mas maingat."Walang biro o pang-uuyam sa tono ng kanyang mga salita. Talaga namang naiinis siya na inistorbo siya ni Irina habang nakatutok siya sa kanyang gawain.Pumikit si Irina at mahinang nag-sorry, "Pasensya na."Pagkatapos, itinagilid niya ang ulo at mabilis na lumakad palayo sa kanya, papunta sa

Hinawakan ng matandang lalaki si Irina nang mahigpit, hinila siya papalapit sa kanyang bisig habang tumatawa nang malakas."Ah, talaga bang makakalimutin ka? Lagi kang humihingi sa akin ng pera at kung anu-ano noong dalawang taon sa kolehiyo. Noon pa nga, tinatawag mo pa akong 'asawa.' Pero ngayon, pagkatapos mong tumira doon ng dalawang taon, iba na ang tawag mo sa akin? 'Lolo' na ngayon? Ganun na ba talaga ako katanda?"Pumiglas si Irina, namumula ang mukha sa inis. "Sino ka ba? Bitawan mo ako! Kung hindi, tatawag ako ng pulis!"Ang matanda sa kanyang harapan ay mukhang hindi bababa sa dalawampung taon ang tanda kaysa kay Nicholas. Paano niya nagagawang magsalita ng ganito kabastos sa gitna ng liwanag ng araw? Nagngingitngit si Irina, halos nais na niyang sampalin ang lalaki.Ngunit mahigpit na hawak ng matanda ang kanyang braso, at kahit anong pagpupumiglas niya, hindi siya makawala. Bagama't mukha itong nasa animnapu't lima hanggang pitumpung taong gulang, nakakagulat ang lakas ng

Sa loob ng marangyang kwarto, malayo ang tagpo sa inaasahan nina Duke at Zeus.Si Henry, ang matabang matandang lalaki, ay nakahandusay sa sahig, pumipilipit sa sakit, at napapalibutan ng dugo sa paligid niya.Si Irina, may hawak na sirang bote ng alak, ay nakatayo sa ibabaw niya, paulit-ulit na tinatarakan ang matanda nang may matinding galit at precision. Bawat saksak ay sinadya at brutal, ngunit ang kanyang ekspresyon ay nanatiling nakakabahala—kalma at walang emosyon.Nakatayo si Duke at Zeus, tila na-freeze sa kanilang kinatatayuan, habang ang gulat at hindi makapaniwalang reaksyon ay malinaw na nakasulat sa kanilang mga mukha.Nang sipain nila ang pinto, gumapang si Henry sa direksyon ni Duke, parang nagmamakaawa sa kanya na parang ito ang kanyang huling pag-asa. Ang kanyang tinig ay puno ng pagdurusa at desperasyon."Mr. Evans, tulungan mo ako! Pakiusap, tawagan mo ang mga tauhan ko! Papuntahin mo sila dito para supilin ang baliw na babaeng ito! Patayin ninyo siya sa harapan ko

Dahan-dahang tumayo si Irina, ang mga mata niyang puno ng pagod ay tumingin kay Alec. "Alam kong abala ka nitong mga nakaraang araw. Ang sakit ni Auntie Amalia ang kumain ng karamihan ng oras mo, at hindi mo pa nahaharap ang ibang mga bagay. Pero... pwede ba nating pag-usapan ang kontrata?"Nag-atubili siya saglit bago nilunok ang kanyang kaba, ang mga mata niya ay naghanap sa mukha ni Alec.Maghapon siyang nagtatrabaho, at ngayon ay ramdam na niya ang pagod. Kanina lang, siya ay dinala ni Henry sa isang box, at sa pagkabigla ng mga pangyayari, tinusok niya ito gamit ang basag na bote ng alak.Sa galit niya, hindi niya inisip ang anuman. Pero ngayon, habang lumalamig ang ulo, unti-unting dumating ang takot. Nasa ospital pa si Henry, kahit na pinigilan ni Duke ang sitwasyon.Gayunpaman, wala siyang pera para bayaran ang mga medical bills.Alam niyang tanging si Alec at ang kontrata nila ang tanging lugar na maaari niyang lapitan para humingi ng tulong.Ngunit si Alec ay tinitigan siya