All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 121 - Chapter 130

Ang ayos ng sala ni Alec ay isang maingat na pinagplanuhang bitag, bawat isa ay kayang pumatay ng sinumang magtangkang tumawid sa kanya. Hindi binibigyan ni Alec ng pagkakataon ang sinumang sumalungat sa kanya na humingi ng awa. Laging mabilis, malupit, at walang pag-aatubili ang kanyang mga hakbang.Sa mga sandaling iyon, wala ni Irina ang ideya kung ano talaga ang iniisip ni Alec, kaya't pinipilit niyang manatiling kalmado.Nagsalita siya sa isang malamig na tono, walang saya, galit, o kalungkutan. "Ayon sa kontrata, maaari ko lang ibigay sa'yo ang mga gastusin pagkatapos pumanaw ang ina ko. Sa ngayon, buhay pa siya."Wala nang masabi si Irina.Bago pa man siya makaproseso ng mga salitang iyon, binuksan na ni Alec ang pinto at pumasok. Wala siyang intensyon na payagan siyang makapasok, at sa isang magaan na galaw, isinara niya ang pinto sa likod niya, nilock si Irina sa labas.Habang ang pinto ay dahan-dahang nagsasara, nagsimulang maglaho ang lamig sa mga mata ni Alec.May mga sand

Nakaramdam si Greg ng kaunting awa kay Irina, ngunit ang kanyang tapat na loyalty ay nakatali nang buo kay Alec. Bilang personal na bodyguard at pinagkakatiwalaang tao ni Alec, hindi siya maaaring magpabaya o magpuno ng alinlangan.“Ano ang nakita mo?” ang malamig na boses ni Alec ay sumira sa katahimikan, matalim at puno ng utos. Hindi man lang ito lumingon kay Greg.Nag-atubili si Greg saglit, hindi sigurado kung gaano karami ang dapat niyang isiwalat.“Magsalita ka,” utos ni Alec, ang tono nito ay hindi nagpapakita ng anumang lugar para sa pagtanggi.“Parang...” nagsimula si Greg, ngunit napahinto.Napansin niyang nagkamali siya bago pa man lumabas ang mga salita mula sa kanyang bibig. Bahagya niyang pinatama ang kanyang sarili bilang parusa at agad na itinama ang sinabi.“Parang may nangyari kay Irina, at si Young Master Evans ay pumunta upang asikasuhin ito.”Nananatiling walang emosyon si Alec, ang kanyang katahimikang hitsura ay hindi nagbigay ng kahit anong pahiwatig—ni kasiya

Habang nakatingin kay Zoey si Alec ng malamig at madilim na tingin, hindi maiwasan ni Zoey na magmukhang nagtatampo.“Alec, nagpunta ako dahil nag-aalala ako sa'yo,” mahina niyang sinabi, may bahid ng pag-aalinlangan sa kanyang boses. “Alam kong napakahalaga ng libing ng nanay mo at hindi ko dapat guluhin ang kanyang kapayapaan, pero... si Henry...” Hindi na niya tinapos ang pangungusap, inilaan ang mga salitang hindi na kailangang ipahayag.Pagbanggit kay Henry, agad na naging matigas ang ekspresyon ni Alec, ang mga mata niya’y matalim at puno ng pagbabanta.Si Henry na naman!Bago pa man pumanaw ang kanyang ina, nasaksihan na ni Alec ang isang mainit na pagtatalo nina Henry at Irina sa labas ng ospital. At ngayon, si Henry na naman ang nagpapasimuno ng gulo.“Mag-salita ka!” malamig na utos niya.“Pwede ko bang... banggitin si Irina?” nag-aatubiling tanong ni Zoey.“Oo,” sagot niya nang madiin.Puno ng saya ang puso ni Zoey.Tama ang mga magulang ko—ngayon na wala na ang nanay ni Al

Sa banayad na ambon, nakaluhod si Irina sa harap ng libingan ni Amalia, hawak ang isang itim na payong. Isang puti at dilaw na chrysanthemums ang nakahimlay ng taimtim sa paanan ng lapida.Bumagsak ang mga luha mula sa mukha ni Irina habang mahina siyang nagsasalita kay Amalia, ang kanyang tinig ay puno ng lungkot.“Auntie, pasensya na at hindi ko naabutan ang iyong libing,” bulong niya. “Alam kong puno ng paghihirap at kawalan ng katiyakan ang iyong buhay. Ngunit ngayon… sa wakas, mas magaan na. Nakapiling mo na ang iyong mga magulang at kapatid. Hindi ka na nag-iisa sa kabilang buhay. Auntie, naiinggit ako sa iyo.”“Pagkamatay ng aking ina, ikaw na lang ang natirang pamilya ko. At ngayon… ngayon wala ka na rin.”Ang kanyang mga hikbi ay tumindi, tinakpan ang mukha habang ang mga salitang iyon ay natangay ng mga impit na iyak.Ang sementeryo ay nakakalungkot na tahimik, ang tunog ng kanyang kalungkutan ay nababalot ng ulan. Nang lapitan nila Alec at Greg, ang mga yapak nila ay humati

"Anong sinabi mo?" Nagtigil ang ngiti ni Duke, at pagkatapos, tila kumawala mula sa unang pagkabigla, isang mapanukso na kislap ang kumislap sa kanyang mga mata habang nakatingin siya kay Irina.Matatag na sinalubong ni Irina ang kanyang titig, ang desisyon sa kanyang puso ay hindi matitinag. Mula nang magpasya siyang maging tapat sa lalaking ito, nararapat lamang na ibigay ang katotohanan sa kanya."Dalawang taon akong nakulong, tulad ng alam mo," nagsimula siya, matatag ang boses. "Alam mo ang uri ng mga tao sa lugar na iyon. Hindi ko nga alam kung sino ang ama ng batang ito. Pero Mr. Evans, wala na ang aking ina, at si Amalia—ang tanging taong malapit sa akin—ngayon ay nakalibing na. Wala na akong pamilya sa mundong ito."Huminto siya, ang tono niya ay naging malumanay habang nagpatuloy. "Gusto ko lang itaguyod ang batang ito."Ang mga salita niya ay taos-puso at maingat."Alam kong hindi ako karapat-dapat sa'yo, Mr. Evans. Hindi ko inasahan na pakakasalan mo ako. Malaya kang tangg