All Chapters of ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง: Chapter 11 - Chapter 20

"หยางหยาง นี่ลูกพูดกับแม่อย่างนี้ได้ยังไง?" หลิวฮุ่ยหลิงถามเสียงดัง ไม่พอใจที่ลูกชายเข้าข้างผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า หล่อนเป็นใครก็ไม่รู้อยู่ๆ ก็มาแต่งงานกัน คงไม่พ้นหวังสมบัติแบบที่คิดแน่"ผมก็พูดแบบนี้แหละ แล้วแม่จะทำไม? แม่มีสิทธิ์อะไรไปว่าเธอ เจอหน้ากันครั้งแรกก็ทำเหมือนกลืนยาขม คอยจับผิดเธอ เพียงเพราะผมไม่ทำตามคำสั่ง ไม่ได้ไปอยู่กับจางเมิ่งเสวี่ยคนนั้น" เขาพูดอย่างจริงจัง ประกาศให้รู้ว่าเรื่องคู่ครองเขาต้องเป็นคนเลือกเองเท่านั้น"ลูกพูดผิดแล้ว จางเมิ่งเสวี่ยไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นหรอกนะ แต่ผู้หญิงที่อยู่ข้างลูกต่างหากล่ะที่เป็นคนเจ้าเล่ห์!" หลิวฮุ่ยหลิงยังคงตั้งแง่กับลูกสะใภ้ที่เธอไม่ยอมรับ"หลิวฮุ่ยหลิง เธอต้องการอะไรกันแน่? ทำไมถึงได้รังเกียจซ่งเชี่ยนเธอมีอะไรดีนักหนากัน หึ วันนั้นฉันถูกมอเตอร์ไซค์ชน ถ้าไม่ใช่เพราะซ่งเชี่ยนรีบพาฉันส่งโรงพยาบาล คงนอนตายอยู่ข้างถนนไปแล้ว เด็กสาวที่จิตใจดีขนาดนี้ เธอกลับหาว่าหล่อนเป็นคนเจ้าเล่ห์ นี่เธอสมองกลับไปแล้วหรือไงกัน หรือว่าอยากจะทำให้ฉันโมโหจนตายกันแน่!" ในที่สุดคุณย่าหลิงที่เงียบอยู่นานก็ทนไม่ไหวต้องออกปากปกป้องแม่หนูคนนั้นอีกแรง"แม่คะ แม

ที่อาคารผู้ป่วยของโรงพยาบาลประชาชนชั้น 10 ในห้องพักระดับวีไอพี หลิวฮุ่ยหลิงพูดอย่างจริงจังกับคุณยายหลิงที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย“แม่คะ หนูรู้สึกว่าผู้หญิงที่ชื่อซ่งเชี่ยนต้องมีปัญหาอะไรสักอย่างแน่ๆ!”“ปัญหาอะไร?” คุณยายหลิงพูดด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย “ไม่ต้องพูดถึงเรื่องครอบครัวหรือสถานะทางสังคมของหล่อนก็ได้ค่ะ แต่หนูรู้สึกว่าไม่มีคำพูดไหนที่ออกจากปากหล่อนเป็นความจริงเลย ไม่รู้ว่าหลิงหยางสมองมีปัญหาหรืออย่างไร ถึงได้มองว่าหล่อนดี แล้วยังพาไปจดทะเบียนแต่งงานกันอีก!” หลิวฮุ่ยหลิงบ่นต่อ“นี่แหละคือพรหมลิขิต” คุณยายหลิงพูดพร้อมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “เราเคยจัดหาคู่ให้หลิงหยาง จัดการนัดบอดหลายครั้ง เขาไม่เคยชอบใครเลย ไม่คิดว่าเด็กดื้อคนนี้จะแอบไปจดทะเบียนกับซ่งเชี่ยนอย่างลับๆ ที่สำคัญคือ ผู้หญิงคนนี้ยังเป็นคนช่วยชีวิตฉันอีก ฉันว่าหล่อนเป็นเด็กผู้หญิงที่ดี หลิงหยางแต่งกับหล่อนแล้วไม่เสียหายหรอก ฉันชอบ!”หลิวฮุ่ยหลิงรู้ดีว่าเธอคงโน้มน้าวใจคุณแม่ที่ดื้อดึงคนนี้ไม่ได้ จึงบ่นพึมพำ “ยังไงหนูก็คิดว่าเด็กคนนี้มีปัญหา เทียบกับจางเมิ่งเสวี่ยไม่ได้เลย”“เลิกพูดถึงจางเมิ่งเสวี่ยเสียที หล่อนทำได้แค่ทำให้

หลิงหยางรู้สึกผิดหวังกับการตัดสินใจที่ฉับพลันของพ่อแม่ แต่ก็ไม่สามารถหาเหตุผลหรือวิธีใดๆ มาปกป้องซ่งเชี่ยนได้ เนื่องจากเหตุการณ์นี้ดูแปลกและซับซ้อนเกินไป เดิมทีครั้งแรกที่รู้เขาก็คิดแบบนั้นเช่นกัน แต่เมื่อลองมาคิดดูดีๆ แล้วภรรยาไม่ได้มีนิสัยแบบนั้นเลย แต่ก็ยังต้องไขคดีให้กระจ่าง"หลิงหยาง ตระกูลหลิงของเราในไห่เฉิงก็ถือว่าเป็นครอบครัวชนชั้นสูง และลูกในฐานะลูกชายคนโตของตระกูลหลิง การแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เราไม่ยอมรับคนที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมเข้ามาในตระกูลหลิง และไม่ยอมรับคนเช่นนี้เป็นลูกสะใภ้ของเราแน่ พ่อเคารพความคิดเห็นของแม่ลูก แต่พวกเธอหย่ากันซะเถอะ" เมื่อเห็นว่าหลิงหยางลังเลหลิงฉิงจึงเสริมเหตุผล"ไม่ครับ ผมไม่เห็นด้วย ยังไงผมก็ไม่หย่า!" หลิงหยางตอบแบบไม่ต้องคิด แม้สถานการณ์จะบีบคั้นมาก แต่ก็ต้องรอให้เรื่องนี้คลี่คลายก่อน เขาจะด่วนตัดสินใจไม่ได้ซ่งเชี่ยนไม่เคยคาดคิดมาก่อน ว่าพ่อแม่ของหลิงหยางจะมีอคติต่อเธอมากถึงเพียงนี้ พวกเขายืนยันว่าเธอเป็นผู้บงการที่ทำให้คุณย่าได้รับบาดเจ็บ และพยายามที่จะทำลายการความสัมพันธ์ แม้ว่าการแต่งงานจะเป็นการแต่งงานหลอกๆ แต่ก็ยังคงได้รับการคุ้มครองตามกฎ

ซ่งเชี่ยนมองดูชื่อที่แสดงบนหน้าจอโทรศัพท์ แล้วขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว"เธอโทรมาทำไมกัน? หรือว่า..."หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ซ่งเชี่ยนก็กดรับสาย ทันทีที่โทรศัพท์เชื่อมต่อ เสียงตะโกนของจางเมิ่งเสวี่ยก็ดังลั่นขึ้นมา“ซ่งเชี่ยน เธอหายไปไหนมา? ถ้าไม่อยากทำงานแล้ว ก็เก็บข้าวของแล้วไปซะ บริษัทเราไม่เลี้ยงคนขี้เกียจ!”“ฉัน... ฉันแค่ออกไปทำธุระข้างนอก” ซ่งเชี่ยนรีบตอบอย่างตะกุกตะกัก“ทำธุระอะไร? ใครอนุญาตให้เธอออกไปทำธุระ?” จางเมิ่งเสวี่ยขัดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว“ก่อนเริ่มงาน ฉันโทรไปลางานกับหัวหน้าซุนแล้ว ฉัน...” ซ่งเชี่ยนตอบตามความจริง“พอเถอะ ฉันไม่สนใจว่าเธอจะลางานกับใคร ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน วันลาของเธอก็ไม่มีผลอะไร รีบกลับมาที่บริษัทเดี๋ยวนี้!” จางเมิ่งเสวี่ยพูดอย่างเผด็จการ ไม่ทันให้ซ่งเชี่ยนพูดอะไรเพิ่มเติม เธอก็ตัดสายทิ้งไปหลังจากถูกไล่จากห้องทำงานของหลิงหยางในบริษัทหลิงกรุ๊ป จางเมิ่งเสวี่ยก็กลับมาที่บริษัทโฆษณาหลานเถียนด้วยความโกรธ มองไปทางไหนก็ไม่พอใจไปหมด จึงดุด่าว่ากล่าวพนักงานทั้งสี่ห้าคนในแผนกออกแบบจนหมดทุกคนเมื่อเธอโทรหาซ่งเชี่ยน ก็บ่นระบายอารมณ์ใส่ทันที เจียงอิ๋งเสวี่ยที่ได้ย

พนักงานคนหนึ่งใช้มือชี้ไปที่เงาหลังของหลิงหยาง พร้อมถามโจวหยุนหลง“ท่านประธานโจว ผู้ชายคนนี้คือใครกันคะ? ทำไมคุณถึงเรียกเขาว่านายน้อยหลิง แล้วทำไมถึงกลัวเขาขนาดนั้น?”“เธอนี่โง่จริงๆ” โจวหยุนหลงเหลือบมองอย่างเย็นชา “แม้แต่ทายาทตระกูลหลิง ประธานบริษัทหลิงกรุ๊ปอย่างหลิงหยาง เธอยังไม่รู้จักอีกหรือ? คนใหญ่คนโตแบบเขา ฉันจะไปกล้าหาเรื่องได้ยังไง?”“อ๋อ ที่แท้ก็คือคุณชายเพชรเม็ดงามในตำนานคนนั้นนี่เอง” อู๋เสี่ยวลี่พูดด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ไม่ใช่ว่ามีข่าวลือว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงหรอกเหรอ? แล้วทำไมถึงปกป้องซ่งเชี่ยนขนาดนั้นล่ะ? ระหว่างพวกเขามีความสัมพันธ์อะไรกันแน่?”“เธอถามฉัน แล้วฉันจะไปถามใครล่ะ?” โจวหยุนหลงจ้องหล่อนด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะหันไปมองที่จางเมิ่งเสวี่ย “จางเมิ่งเสวี่ย เธอมาที่ห้องทำงานของฉันหน่อย!”พูดจบเขาก็เดินออกไปจากห้องทำงานทันที จางเมิ่งเสวี่ยเข้าใจจุดประสงค์ของโจวหยุนหลงดี ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ ขณะก้มหน้าและเดินตามเขาออกไป ทั้งสองเดินตามกันเข้าไปในห้องทำงานของผู้จัดการทั่วไป ทันทีที่เข้ามาในห้อง โจวหยุนหลงก็ปิดประตูอย่างแรงหัวใจของจางเมิ่งเสวี่ยเต้นเร็วด้วยความกังวล เธอรู