บทที่18 ไม่ว่าใครก็ห้ามแตะภรรยาผม

ก่อนหน้านี้เมื่อช่วงสายจางเมิ่งเสวี่ยได้รับโทรศัพท์ จากหลิวฮุ่ยหลิงมารดาของหลิงหยาง หล่อนบอกเธอในโทรศัพท์ว่า หลิงหยางได้จดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงคนหนึ่งชื่อซ่งเชี่ยน พร้อมทั้งบอกด้วยว่า ผู้หญิงคนนั้นทำงานอยู่ในบริษัทโฆษณาหลานเถียน แต่กลับบอกว่าไม่รู้จักเธอ เป็นผู้หญิงที่โกหกได้อย่างหน้าด้านๆ หลังจากวางสายโทรศัพท์ของหลิวฮุ่ยหลิง จางเมิ่งเสวี่ยรู้สึกขุ่นเคืองใจมาก

เธอคิดว่าตัวเองไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์หรือบุคลิก ทุกอย่างดีกว่าซ่งเชี่ยน แต่หลิงหยางกลับไม่ชอบเธอ แต่เลือกแต่งงานกับซ่งเชี่ยน และเธอเกลียดผู้หญิงคนนั้นมาก แต่แล้วก็คิดได้ว่า...

ถึงแม้ว่าซ่งเชี่ยนจะมีความสวยอยู่บ้าง แต่ฐานะของหล่อนไม่ดีนัก หลิงหยางคงแค่เล่นๆ เท่านั้น คนที่แต่งงานกับหลิงหยางไม่ใช่ซ่งเชี่ยนที่ทำงานในบริษัทของเธอแน่ๆ เพื่อยืนยันความสงสัย จางเมิ่งเสวี่ยจึงโทรเรียกซ่งเชี่ยนกลับมาที่บริษัท และให้ซุนจิ่นเหยาปฏิเสธว่าซ่งเชี่ยนไม่ได้ขอลาหยุด

ในขณะที่ทั้งคู่ร่วมมือกันนั้น เพื่อเตรียมจะกลั่นแกล้งซ่งเชี่ยน แต่หล่อนดันเปิดโปงความลับต่อหน้าพนักงานในบริษัท ถึงแม้ว่าซ่งเชี่ยนจะไม่ได้เอ่ยชื่อหลิงหยาง แต่จางเมิ่งเสวี่ยก็มั่นใจว่าเขาแ