Lahat ng Kabanata ng Sandoval Series #2 : A BEAUTIFUL NIGHTMARE : Kabanata 21 - Kabanata 30

Let's end this...Hindi ako nakapagsalita agad. Kahit na inaasahan ko na ganito ang mangyayari masakit pa rin pala. Masakit palang marinig mula sa taong pinagbuksan ko ng aking puso ang mga katagang ito. Sabi ko kanina ayos lang, pero hindi pala. Sobrang sakit pala sa dibdib. Akala ko wala na akong ikakadurog pa pero meron pa pala. Ang kaninang sakit na naramdaman ko ay tila ba ilang ulit na dinoble. Sobrang sakit, literal na sakit na para bang hindi ako makahinga. Sakit na nakakapanghina. Nararamdaman ko ang sakit hanggang sa kaibuturan. Nanginginig ang aking katawan. Para akong sinasakal. Parang may pumipiga sa puso ko.Naninikip ang aking dibdib, namamanhid ang utak ko, parang may matinis na tunog akong narinig sa loob ng tenga ko. Para akong nabibingi. Naramdaman ko ang sobrang lakas na tibok ng aking puso. Para na itong lalabas sa aking dibdib. "I'm so tired." His voice broke. His shoulder started trembling. He started crying. Halos hindi ko na sya makita sa dami nang luhang

"Time is up class, that's all for today." Nakangiti kong sabi sabay pahid sa kaonting luhang namuo sa gilid ng mga mata ko. Tiningnan ko sila isa-isa, wala ni isang tumayo sa kanila. Ang iba nagpapahid pa ng luha, habang ang iba naman ay nakayuko. I just finished telling them some parts my life story. Those parts that I can only share. Yung parte ng buhay na pakiramdam ko pwede ko lang ibahagi at hindi na mabigat sa puso ko."Why are you crying? I told you not to cry, diba? I'm okay now. Those were just part of my past at kapag past na ibig sabihin parte na yun ng nakaraan at hindi na binabalikan pa." Sabi ko pero walang sagot ang mga ito.I am now a teacher. Graduated Cum Laude and luckily top 8 in licensure exam. I am teaching in high school here in Davao."There are some lessons in life that we need to learn the hard way but it's okay. That's how life is and we have to deal with it in order for us to survive." I said softly and smiled. That's the reality of life sometimes we ar

"Araguy! Lintian Kuya Gus! Kagaina ka pa bala. Gaina mo pa ako ginasakit ha. Sakit-sakit na sang dapungol mo sa akon ginkusi mo pa gid ko. Ako na gani nagbantay sa bebe mo ako pa akigan mo? Sumbong ta gid ka bala kay Papá." [Ouch! What the hell Kuya Gus! You are too much. Kanina mo pa ako sinasaktan. Ang sakit ng suntok mo kinurot mo pa ako. Ako na nga nagbabantay sa bebe mo, ako pa pinapagalitan mo? Isusumbong na talaga kita kay Papá"]The guts of this brute to act hurt after I punched his face. Kulang pa nga yun kung tutuusin. Sino ba naman kasi ang hindi magagalit sa ginawa nyang paglilihim sa akin?I told him to tell me everything and anything about Andromeda but he didn't. Ang masaklap pa ngayon ko lang nalaman na may anak na kami. The hell!I was fuming mad. Galit ako hindi kay Cairo kundi sa sarili ko. Fuck! I'm so stupid!"Why didn't you tell me?" I asked trying to control my anger. I should think calmly now. Hindi ako pwedeng magpadalos-dalos lalo't kita ko ang galit sa mga

I went inside my room to get some beddings for Gustavo. I'm not sure if he's really serious na dito sya matutulog o nang-go-good time lang pero naghanda pa rin ako. Wala din naman akong choice dahil pumayag na si Lolo tsaka konsenysa ko pa kapag nadisgrasya sa daan.Dalawa lang ang silid dito sa bahay ni Lolo. Ang isa ay doon natutulog si Lolo at ang isa naman ay ang silid na ginagamit ko. Maliit lang ang kama ni Lolo at hindi sya pwedeng tumabi doon. Medyo malaki ang kama sa silid ko dahil ito ang dating ginagamit ni Nanay at Tatay kapag dumadalaw sila dito pero hindi ibig sabihin na pwede siyang tumabi sa akin dito. Ano sya sinuswerte?Pinalitan ko ng punda ng mga unan at kumuha din ako ng kumot at banig para ibigay sa kanya sakaling totohanin niyang dito siya matutulog. Which I doubt kung kaya nya ba? I'm sure hindi ito sanay matulog sa matigas na higaan. Bahala sya! Wala kaming extrang foam pero meron akong manipis na conforter. Meron din kaming extrang kulambo na ginagamit lan

Present time...***Hindi ko alam kung anong oras ako nakatulog kagabi sa sobrang pag-iisip kung bakit sya andito ulit. Bakit ginugulo na naman nya na naman ako? Tahimik na ang buhay ko. Pinaubaya ko na siya pero bakit ba nagpakita sya ulit sa akin ngayon? Ang dami kong katanungan sa aking isip. Gulong-gulo ang utak ko. Nasira na naman ang sistema ko. Ang resulta, mataas na ang araw ng magising ako at medyo masama ang aking pakiramdam. Saan na kaya ang lalaking yun ngayon? Umuwi na kaya ito? Dito kaya talaga sya natulog kagabi?Nauulinigan kong may nag-uusap sa labas ng bahay at parang may lumalagitik na para bang tunog galing sa pagsisibak. Ang aga namang nagsibak ni Lolo at sino ang kausap nya? Kailangan ko na palang bumangon para maghanda ng agahan namin. Mabilis kong inayos ang aking sarili. Kahit na medyo nahihilo pa ako lumabas na ako ng silid. Tinali ko ang mahabang buhok, naghilamos at nagtoothbrush bago ako nagpakita sa kanila. "Tama na yan, Senyorito. Madami-dami na ito