Lahat ng Kabanata ng Sandoval Series #2 : A BEAUTIFUL NIGHTMARE : Kabanata 41 - Kabanata 50

Warning: Read Responsibly. Bawal minor dito. Skip niyo ang chapter na to._____________________________"I-I'm sorry if it took me years to find you, Princess." His voice cracked, pained. Tears are continuously falling down his cheeks. Para ding pinipiga ang puso ko habang nakatingin sa kanya. Para akong nakatingin kay Tatay Nestor. Tumingin ako sa mga mata nya, puno ito ng luha na halos hindi ko na makita."It's late when I know about your father. We tried looking for him. I tried, I really tried looking for him but I failed." He said crying. "I didn't know that I have a brother. Late ko nang nabasa ang sulat ng Papá para sa akin. He tried looking for them too, but his mother died leaving no trace. I tried my best to find Nestor but I was late, too late because he's already gone. I'm so sorry..."Hindi ko na napigilan ang malayang pagbagsak ng mga luha mula sa mga mata ko. Kagat ko ang aking labi at tuluyan na akong humagulhol."I'm so sorry, princess. We are not there when your fam

"I am Chiara Andromeda Leviste Montenegro-Sandoval." I declared proudly, everyone inside the room was quiet, shocked. I shifted my gaze at the doctor, smiling with sarcasm. "What?! Cat got your tongue, B*tch? Do I need to say it again?" Malakas akong tumawa at isa-isa silang tiningnan. Kulang ang salitang nagulat sa reaksyon ng mga mukha nila. Ang ex ni Gaston, ang demonyitang sekretarya ni Gustavo, yung mga lalaking inaabutan ko ng mga papeles noon, pati ang Senyora ay halatang hindi makapaniwala. Yung ibang mga matatanda na ay kinikilala ako. Kung naabutan nila ang nanay ko sigurado akong makikilala nila ako dahil sa pagakakahawig namin. "Mamá, umupo ka muna." Nanayo ang balahibo ko sa tinuran nung ex ni Gaston. Inalalayan nito ang Senyora na maupo at para naman itong nanghihinang nagpaubaya sa hilaw niyang manok. Mamá your face! Kapal ng mukhang umastang asawa ni Gaston dinaig pa si Camilla sa pagkasipsip niya at ito namang matapobreng ginang halatang boto sa isa pang bwe

Third person POV"Montenegro, I'm reminding you. We are not criminals here." Nathaniel said in low voice reminding Gaden because the brutes looks so furious. His jaw is clenching like he's ready for a battle. Magkatabi silang dalawa ngayon pero para itong walang kasama. Ni hindi man lang sya tinapunan ng tingin. "Lucas are you listening?" Uli ni Castillo pero hindi sya pinansin ng huli. Tila ba wala itong narinig. Kanina pa ito hindi mapakali. Madilim at diritso ang tingin nito sa unahan habang mahigpit at nagngangalit ang mga ugat na hawak ang baril nya. Sa kanilang magkakaibigan si Gaden ang isa sa pinaka masayahin, pinaka maligalig at pinaka magaling makisama pero sya din ang pinaka iba sa lahat kapag nagagalit. Nawawala ito sa sarili niya.Tumawag kanina ang mga tauhan nila para ipaalam na nahuli na nila ang mga lalaking gumawa ng krimen sa pamilya ni Chiara at Jia."We are all mad at what they did but we need to control ourselves. Remember, we are not criminals here?" Kalmado

"Thank you Atty. Gonzales—"I was cut off from thanking our lawyer Atty. Tristan Angelo Gonzales when a soft grip touched my wrist. Pagtingin ko sa may -ari ng kamay na nakahawak sa akin, nasalubong ko ang luhaang mukha ng doktora. Hindi paman ako nakapagsalita nang dahan-dahan nitong binaba ang katawan para lumuhod sa aking harapan. "What are you doing Miss Gatchalian? Stand up.""Chiara..." Lumakas ang pag-iyak nito ang lumuwag ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Agad naman akong inalalayan ni Gustavo para ilayo sa kanya. "Let's go, Baby." Sabi ni Gustavo sa akin pero hindi ko maalis ang tingin sa babaeng nakaluhod sa harapan ko. "Please G, I just want to ask something. Nakikiusap ako wag muna kayong umalis.""Stand up, Dra. Gatchalian." Mahina kong sabi sa kanya. Ang mga tao sa paligid ay nabaling na ang tingin sa amin. "Your dad admitted to his crimes. If you want to file a petition our lawyer will see you in court."Sunod-sunod itong umiling. Humahagulhol na pero wala akong na

Hinayaan ko siyang umiyak at ilabas lahat ng mga nagpapabigat sa puso niya. Kahit sa gAnung paraan man lang maibsan ang sakit na dinadala niya. That night Gustavo slept with a heavy heart. Nakatulugan nito ang pag-iyak habang yakap ako. Nalulungkot ako sa nangyayari sa pamilya nila pero wala naman akong magagawa. Tanging magagawa ko lang ay ang suportahan ang asawa ko. Kinabukasan maaga na naman itong gumising. Balik sa pag-aasikaso sa negosyo nila. It was like a routine for him. But despite his busy schedule he never fails to take care of me. He still finds way to go with me for my check ups. He still wakes up in the middle of the night checking if I am okay and the babies inside my tummy. He knew about my pregnancy already. It was supposed to be a surprised but one time he had a breakdown and I don't know what to do with him anymore. Hindi ko na napigilan ang sarili kong sabihin sa kanya. I gave him something he could look forward to. And I can say that it helped him. May surp