All Chapters of วิวาห์ตัวสำรอง: Chapter 51 - Chapter 60

เคลวินขับรถมาจอดที่สนามบิน จากนั้นเขาก็ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา และหันหน้ามามองหล่อน“เหลือเวลาอีกพอสมควรกว่าเครื่องจะออก”หล่อนไม่ได้ตอบเขา เมินหน้าหนีมองออกไปนอกกระจกรถ หยาดน้ำใสๆ ยังคงเอ่อคลอสองดวงตาเขาจะพาหล่อนกลับไปที่นั่นอีกทำไม ในเมื่อเขาไม่ได้ต้องการหล่อนแล้ว ทั้งในฐานะเด็กในปกครอง และเมียชั่วคราว ทุกอย่างมันจบลงแล้ว และก็จบลงอย่างสมบูรณ์แบบตั้งแต่เขาแต่งงานกับณิชาในค่ำคืนนั้นน้ำใสๆ ไหลออกมาจากดวงตา หลั่งรินลงมาตามร่องแก้ม มือเล็กยกขึ้นป้ายทิ้ง กลีบปากอิ่มสั่นระริก“หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้”คำสั่งเผด็จการของคนใจร้าย ทำให้หล่อนลืมความขลาดกลัวไปชั่วขณะ หล่อนผินหน้ากลับมามองเขา มองดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ตอนนี้กลายเป็นสีดำด้วยแววตาท้าทาย“พ่อเลี้ยงสั่งหนูไม่ได้อีกแล้วล่ะค่ะ”“ทำไม”“พ่อเลี้ยงจำคำพูดของตัวเองไม่ได้เลยเหรอคะ” แววตาท้าทายเต้นระริกอยู่ในดวงตาที่ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำแห่งความเสียใจ “คำพูดร้ายๆ ก่อนที่พ่อเลี้ยงจะขับไล่หนูออกมาจากไร่ยังไงล่ะคะ”หล่อนเห็นกรามแกร่งที่มีไรหนวดมากกว่าที่เคยเห็นเป็นประจำขบกันแน่นจนเป็นสันนูนเป่ง ก่อนที่เขาจะปลดเข็มขัดนิรภัยให้กับตนเอง และโน้มตัวเข้าม

หลังจากทักทายกับป้าลำดวนและหอมแก้มน้องหนึ่งอยู่สักพัก เฌอปรางก็เข้ามาเก็บตัวเงียบอยู่ภายในห้องพักเดิมที่เคยอยู่ หล่อนทิ้งตัวลงนั่งกับพื้น ยกหัวเข่าขึ้นมากอด ซบหน้าลงไปร้องไห้เงียบๆหล่อนจะทนอยู่ที่นี่ได้นานแค่ไหนกัน ในเมื่อต้องเห็นภาพบาดตาบาดใจระหว่างเคลวินกับณิชาเขาช่างใจร้ายนัก ไล่หล่อนไปแล้วยังไม่พอใจ ยังคิดจะฆ่าให้ตายทั้งเป็นด้วยการลากหล่อนกลับมาให้เห็นเขากับณิชาพลอดรักกัน“คนใจร้าย... พ่อเลี้ยงใจร้าย...”“เดี๋ยวนี้ปากร้ายขนาดกล้าด่าฉันเชียวหรือ เฌอปราง”คำพูดห้วนๆ ของคนที่ปรากฏขึ้นหลังบานประตูไม้ที่ปิดเอาไว้เฉยๆ โดยไม่ได้ลงกลอนดังมาเข้าหูคนที่นั่งกอดเข่าร้องไห้น้ำตาท่วมใบหน้าอยู่นั้น รีบเงยหน้าขึ้นทันที และเมื่อเห็นว่าเป็นเคลวิน ดวงหน้านวลก็ซีดเผือด“พ่อ... เลี้ยง”เขาก้าวเข้ามาภายในห้อง ดึงบานประตูไม้ปิดลงพร้อมกับลงกลอนตามหลังหล่อนรีบป้ายน้ำตาทิ้ง พร้อมกับขยับกายลุกขึ้น จะกระเถิบถอยหนี แต่เขาคว้าแขนเรียวเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับรั้งเพียงเบาๆ ร่างอรชรก็เซถลาเข้าไปในอ้อมอกกว้างอย่างง่ายดาย“ปะ... ปล่อยหนูค่ะ”เขาไม่ปล่อย แถมยังกอดรัดแน่นจนกระดูกของหล่อนแทบจะหักขาดอีกด้วย“ปล่อยค่

เซ็กซ์ร้อนฉ่าที่เรือนพักคนงานสองครั้ง จากนั้นเคลวินก็พาหล่อนกลับมาที่บ้าน และอุ้มหล่อนเข้ามาในห้องนอนของเขา ก่อนจะจูงมือหล่อนขึ้นไปท่องเที่ยวบนสวรรค์ด้วยกันหลายชั่วโมงต่อเนื่อง จนกระทั่งหล่อนผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลียและจากบทรักร้อนฉ่ายาวนานแทบไม่ได้หยุดพักเมื่อคืน ก็ทำให้เช้าวันนี้หล่อนตื่นสาย และตื่นขึ้นพร้อมกับความเมื่อยขบไปทั่วทั้งเรือนร่างเฌอปรางจ้องมองไปยังแสงแดดที่สาดผ่านรอยแยกของหน้าต่างสีเข้มเข้ามาชั่วขณะ ก่อนจะหันมามองที่นอนข้างกาย ซึ่งก็พบแต่รอยยับของผ้าปูเตียงเท่านั้น ร่างกำยำที่มีพละกำลังมหาศาลลุกหายไปแล้วหล่อนทอดถอนใจออกมาอย่างอ่อนล้า ขณะกัดฟันขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ผ้าห่มร่นลงไปกองที่หน้าขา ทำให้หล่อนเห็นรอยดูดจากปากของเคลวินเต็มเต้านมทั้งสองข้าง แก้มนวลแดงระเรื่อ และบางส่วนที่ถูกปากของเคลวินโลมเลียอย่างตะกรุมตะกรามก็ร้อนฉ่าคล้ายกับมีใครสุมไฟเอาไว้ในนั้น มือเล็กรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายเอาไว้ด้วยความขัดเขินเขากินดุมาก เลียตรงนั้นของหล่อนราวกับมันคืออาหารจานโปรดที่เขาต้องฟาดให้เรียบหล่อนยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้เป็นอย่างดี ลิ้นอ่อนนุ่มชุ่มชื้นของผู้ชายใจร้าย ปาดเลีย แ

ป้าปราณีอมยิ้มเมื่อเห็นหล่อนเดินเคียงคู่มากับเคลวิน ซึ่งก็ทำให้หล่อนอดที่จะเสหลบสายตาด้วยความขัดเขินไม่ได้“ตั้งโต๊ะเลยครับป้า”“วันนี้พ่อเลี้ยงยิ้มแย้มต่างไปจากทุกวันเลยนะคะ” ป้าปราณีหันไปสั่งจิตกับแจ่มให้ตั้งโต๊ะแล้วก็อดที่จะแซวเคลวินที่เพิ่งจะเลื่อนเก้าอี้ให้เฌอปรางนั่งไม่ได้เคลวินหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะดึงมือเล็กบนตักมากุมเอาไว้“ผู้ชายเวลามีเมียเด็กก็อารมณ์ดีประมาณผมทุกคนแหละครับ”หล่อนได้ยินคำตอบของเคลวินก็ยิ่งเอียงอาย แต่ทันทีที่จิตกับแจ่มยกอาหารมาตั้งบนโต๊ะ และกลิ่นอาหารหน้าตาดีโชยเข้ามาในจมูกเท่านั้น ความวิงเวียนพะอืดพะอมก็ตีตื้นขึ้นมากระจุกรออยู่ที่ลำคอ มือเล็กยกขึ้นปิดปาก“เป็นอะไรไปเฌอปราง ไม่สบายหรือ”หล่อนไม่อาจจะตอบความสงสัยของเคลวินได้ เพราะต้องรีบพุ่งตัวไปห้องน้ำให้ทันเวลาเสียงโอ้กอ้ากของเด็กสาวดังมาเข้าหูเคลวิน เขาลุกขึ้นยืนจะเดินเข้าไปดู แต่ป้าปราณีห้ามเอาไว้เสียก่อน จากนั้นก็สั่งให้จิตเข้าไปดูเฌอปรางแทน“จิต เอ็งเข้าไปดูหนูปรางหน่อย”“จ้ะ ป้า”“ส่วนเอ็งก็ไปยกน้ำส้มมาให้หนูปราง นังแจ่ม”“จ้ะป้า”สองสาวใช้หายกันไปคนละทิศละทางแล้ว ป้าปราณีก็มองหน้าเคลวินและ

“แล้วถ้าพ่อเลี้ยงรักหนูไม่ได้ล่ะคะ”“มันไม่มีวันนั้นหรอก”“ทำไมพ่อเลี้ยงถึงมั่นใจนักล่ะคะว่าจะรักหนูได้”เคลวินอยากจะกระชากแม่เด็กสาวช่างถามเข้ามาจูบปิดปากเสียให้รู้แล้วรู้รอด นี่หล่อนต้องการให้เขาสารภาพออกไปเลยหรือไงว่าตอนนี้เขารักหล่อนเรียบร้อยแล้วบ้าจริง...เขาไม่กล้าสารภาพออกไปหรอก ให้เฌอปรางรับรู้ถึงความรักของเขาผ่านการกระทำดีกว่า“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ามาซักไซ้ผู้ใหญ่นักเลย นั่งอยู่ตรงนี้ห้ามไปไหนนะ ฉันไปจ่ายเงินก่อน” คนตัวโตได้จังหวะหลบเลี่ยงในที่สุด“ถึงพ่อเลี้ยงจะใจดีกับหนูมากกว่าเมื่อก่อน แต่หนูก็ยังต้องการให้พ่อเลี้ยงรักหนู... เหมือนที่หนูรักพ่อเลี้ยง...” เฌอปรางมองตามร่างสูงใหญ่ของเคลวินที่เดินไปยังเคาน์เตอร์คิดเงินด้วยสายตาตัดพ้อน้อยใจหล่อนนั่งเศร้าอยู่สักพักเคลวินก็เดินกลับมา พร้อมกับถุงใส่ยาที่คุณหมอจ่ายให้สำหรับหญิงตั้งครรภ์“กลับกันเถอะ”รอยยิ้มอบอุ่นของเขาทำให้หล่อนตัดสินใจวางมือเล็กลงในอุ้งมือใหญ่ที่ยื่นมาตรงหน้าอุ้งมือของเขาอบอุ่นเหลือเกิน และมันก็ทำให้หล่อนรู้สึกปลอดภัยยิ่งนัก“ค่อยๆ เดินนะ มาฉันประคอง”“หนูเดินได้ค่ะพ่อเลี้ยง”“ก็บอกแล้วไงอย่าดื้อ... เดินดีๆ ค่อ