Semua Bab วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Bab 201 - Bab 210

เจียงเม่ยเอ๋อร์จ้องเมิ่งเซียว "เจ้าก็ท้องเหมือนกัน เหตุใดไม่พูดว่าเด็กในท้องเจ้าเป็นดาวอัปมงคลเล่า?"เมิ่งเซียวพึมพำเบา ๆ "หมอดูไม่ได้ว่าอย่างนั้นนะ""เจ้าระวังคำพูดหน่อยก็ดี ทารกในครรภ์ข้าเป็นลูกของฉู่เจวี๋ย หากฉู่เจวี๋ยได้ยินคำพูดเจ้า คงไม่ละเว้นเจ้าแน่" เจียงเม่ยเอ๋อร์ขึงตาขู่เมิ่งเซียวไม่พูดอะไร คิดในใจ ในวังมีคนพูดแบบนี้ตั้งมากมาย เจ้าก็กล้าขู่แค่ข้าเท่านั้นแหละ อีกอย่าง เด็กในท้องข้าก็เป็นลูกของฉู่เจวี๋ยเหมือนกันนะ!เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่ได้ยินเสียงในใจของเมิ่งเซียว สีหน้านางหม่นหมอง แม้นางจะเคยคิดจะทำแท้งทารกในครรภ์ แต่หากเจียงซุ่ยฮวนไม่ตาย พิษพยาธิในร่างของฉู่เจวี๋ยก็ไม่มีทางแก้ได้ นางไม่สามารถมีลูกคนที่สองกับฉู่เจวี๋ย จึงไม่อาจเสี่ยงไม่รู้เพราะเหตุใด แม้นางจะให้ชุ่ยหงปล่อยพยาธิเข้าสู่ร่างของเจียงซุ่ยฮวนแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้างในป่าทึบ เจียงซุ่ยฮวนค่อยๆ ลงจากหลังม้าโดยมีกู้จิ่นช่วยพยุง นางยืนบนพื้นดินนุ่ม สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดลึก ๆ แล้วถาม "พวกท่านจับสัตว์พวกนั้นได้ที่นี่เมื่อวานหรือ?"กู้จิ่นก้มหน้า ผูกม้าไว้กับต้นไม้ใหญ่ "กวางตัวนั้นล่าได้ที่นี่ สัตว์ร้าย

"อ้อ ๆ"เจียงซุ่ยฮวนมองฉู่เฉินที่ยังคงร้องครวญคราง คิดในใจว่านี่แหละกรรมตามสนอง ให้เขาเจ็บไปสักพักเถอะแม้ในเมืองหลวงหลายคนจะกลัวกู้จิ่น แต่นั่นเป็นเพราะนิสัยเย็นชาและเด็ดขาดของเขา อีกทั้งคนที่กู้จิ่นฆ่าล้วนเป็นคนชั่ว แต่ฉู่เฉินผู้นี้ต่างออกไป เขาเป็นคนวิปริตอย่างแท้จริงแววตากู้จิ่นซับซ้อน "แม้ตอนนี้ฉู่เฉินจะไม่เป็นที่โปรดปราน แต่อย่างไรก็เป็นถึงองค์ชาย หากเขารู้ว่าเป็นเจ้ายิงธนู เกรงว่าจะจองเวรเจ้า"แววตาเจียงซุ่ยฮวนวูบไหว "หรือว่า... พวกเราไม่ต้องสนใจเขา เดินจากไปเลยดีไหม?""ไม่ได้" กู้จิ่นส่ายหน้า "บนลูกธนูมีลวดลาย เขาเห็นปุ๊บก็รู้ว่าเป็นธนูของข้า""จะว่าไปก็จริง"เจียงซุ่ยฮวนกลอกตาไปมา เสนอว่า "เช่นนี้ดีไหม พวกเราออกไปตอนนี้ แกล้งทำเป็นบังเอิญผ่านมา ข้าถอนธนูออก ท่านทำลายธนูทิ้ง จะเป็นอย่างไร?"มุมปากกู้จิ่นยกขึ้น "พอดีคิดอย่างนั้นอยู่"ทั้งสองเดินออกไปเคียงข้างกัน เจียงซุ่ยฮวนแกล้งร้องอย่างตกใจ "อ้า! มีคนบาดเจ็บอยู่ที่นี่!"ฉู่เฉินเจ็บจนต้องนอนคว่ำกับพื้น เขาราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิต มือหนึ่งกุมก้น อีกมือค่อย ๆ ยื่นไปทางเจียงซุ่ยฮวน ร้องเสียงอ่อน "ช่วย...ด้วย..."เจียงซุ่

เจียงซุ่ยฮวนตะลึง ไม่คิดว่ากู้จิ่นจะนึกถึงตัวนาง นางลังเลครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า "ถูกต้อง ข้าก็เป็นเช่นกัน"กู้จิ่นมองนางอย่างครุ่นคิด เสียงทุ้มต่ำ "หมายความว่า ในร่างของเจ้ามีสองบุคลิกงั้นหรือ?"ก่อนรู้จักเจียงซุ่ยฮวน กู้จิ่นให้คนสืบประวัตินาง ได้ความว่านางเป็นคนขี้ขลาด การเรียนรู้ช้า และไร้เดียงสาเกินไป แต่พอได้รู้จักนางจริง ๆ กลับพบว่านิสัยนางต่างจากที่สืบมาโดยสิ้นเชิง ไม่เพียงแต่กล้าหาญ ยังฉลาดเฉลียวยิ่งนักมาถึงตอนนี้ ทุกอย่างก็ดูสมเหตุสมผลเจียงซุ่ยฮวนรู้ว่านางไม่อาจบอกความจริงกับกู้จิ่น ถึงนางจะบอกไป กู้จิ่นก็อาจไม่เชื่อนางหลบสายตาอย่างเกรง ๆ ไม่กล้าสบตากู้จิ่น "เมื่อไม่กี่เดือนก่อน บุคลิกอีกคนถูกฉู่เจวี๋ยกับเจียงเม่ยเอ๋อร์ร่วมมือกันฆ่าตาย ในร่างนี้ตอนนี้มีเพียงข้าคนเดียว"แววตากู้จิ่นลึกล้ำ ราวกับมองทะลุเข้าไปในใจเจียงซุ่ยฮวน เขารู้ว่านางปิดบังบางสิ่งจากเขา แต่เขาก็ไม่อยากเปิดโปงเขารักเจียงซุ่ยฮวน และเป็นเจียงซุ่ยฮวนในตอนนี้ แค่นี้ก็พอแล้ว"พวกเจ้าพักที่นี่ก่อน ข้าจะไปดูรอบ ๆ ว่ามีสัตว์อะไรบ้าง" กู้จิ่นเปลี่ยนเรื่อง หยิบธนูแล้วหายเข้าไปในป่าทึบฉู่เฉินเห็นกู้จิ่นจากไปก

เจียงซุ่ยฮวนตบไหล่ฉู่เฉินปลอบใจ "อาจารย์อายุมากแล้ว อย่าโกรธเลย ข้ามีแผนของตัวเอง จะไม่ปล่อยคนพวกนั้นไปแน่""อาจารย์รู้ว่าเจ้าฉลาด ทำอะไรล้วนมีแผนการของตัวเอง" ฉู่เฉินพูดไปก็นึกขึ้นได้ โกรธ "เจ้าว่าใครอายุมาก?"เขาชี้หน้าตัวเอง "เห็นหน้านี้ไหม? ยังหนุ่มมากนะ!"เขาหยิบมีดผ่าตัดข้าง ๆ มาดูหน้าตัวเองไปมา "ตั้งแต่มาอยู่ในร่างนี้ สิ่งเดียวที่อาจารย์พอใจก็คือหน้านี้แหละ ผิวเนียนละเอียด ทั้งยังเรียบลื่น"เจียงซุ่ยฮวนขนลุก ทนดูไม่ไหวแล้ว นางแย่งมีดผ่าตัดจากมือฉู่เฉิน "พวกเราต้องออกไปแล้ว ไม่อย่างนั้นกู้จิ่นกลับมาจะหาพวกเราไม่เจอ"พูดจบ นางก็จับแขนฉู่เฉิน ทั้งสองออกจากห้องทดลองกลับไปที่เดิมฉู่เฉินมองเจียงซุ่ยฮวนอย่างมีนัยสำคัญ "เจ้าเก้า เจ้ากับองค์ชายเป่ยโม่เป็นอย่างไรกัน?"เจียงซุ่ยฮวนก้มหน้าลูบท้อง "ไม่มีอะไรหรอก เป็นแค่ความสัมพันธ์ร่วมมือกันอย่างบริสุทธิ์""อ๋อ~" ฉู่เฉินลากเสียงยาว แล้วจ้องท้องเจียงซุ่ยฮวน ยิ้มตาหยี "ไม่นึกเลยว่า ไม่เจอกันตั้งนาน ข้าก็จะได้เป็นคุณตาแล้ว"เขาทำเสียงจึ๊กจั๊ก "น่าเสียดาย ถ้ารู้ว่าพ่อเด็กเป็นใครก็จะดีกว่านี้"แต่เจียงซุ่ยฮวนไม่ใส่ใจ "รู้ไปก็เท่านั้น ข

จิ่นซิ่วสวมชุดสีม่วง ผมถักเปียรวบสูง ประกอบกับใบหน้างดงามโดดเด่น ทั้งร่างดูสง่าผ่าเผยอย่างยิ่ง นางมองลงมาที่เจียงซุ่ยฮวนถาม "เหตุใดเจ้าจึงอยู่ที่นี่?"เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้า แสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านใบไม้ทำให้ต้องหรี่ตา "วันนี้ฮ่องเต้ประชวร จึงรับสั่งให้ข้าตามองค์ชายเป่ยโม่มาล่าสัตว์"จิ่นซิ่วเป็นหนึ่งในผู้เข้าแข่งขัน เมื่อวานโกรธจนขังตัวเองในห้องทั้งวัน วันนี้คิดได้แล้วจึงรีบมา แต่มาช้าไปหน่อย จึงไม่รู้เรื่องนี้แววตานางวาบขึ้นด้วยความดุร้าย พูดว่า "เจ้าเป็นหมอหลวงหญิง ควรดูแลรักษาสตรีในวัง เหตุใดเสด็จพ่อจึงส่งเจ้ามาเป็นเพื่อนเสด็จอา?"เจียงซุ่ยฮวนลุกขึ้น ปัดฝุ่นบนชายเสื้อ "ก็เพราะข้าเก่งที่สุดไง ฮ่องเต้ทรงไว้วางพระทัยข้า จึงให้ข้าตามองค์ชายเป่ยโม่มา""เจ้ากับเสด็จอาของข้าไม่ถูกกัน ใครจะรู้ว่าเจ้าจะไม่ฉวยโอกาสทำร้ายท่านลับ ๆ!" นางแค่นเสียง "ที่นี่ไม่จำเป็นต้องมีเจ้าแล้ว เจ้ากลับไปเถอะ"เจียงซุ่ยฮวนยิ้มไม่จริงใจ "องค์หญิงจิ่นซิ่ว ข้ารับพระบัญชาฮ่องเต้มาเป็นเพื่อนองค์ชายเป่ยโม่ จะไปก็ไปไม่ได้ หากองค์ชายเป่ยโม่บาดเจ็บ ท่านรับผิดชอบไหวหรือ?"จิ่นซิ่วพูดไม่ออก นางคิดจะไล่เจียงซุ่ยฮวนไป แล้ว