All Chapters of ยอดหญิงในเงามาร: Chapter 371 - Chapter 380

ในชาติก่อนท้ายที่สุดแล้วเพราะองค์รัชทายาทเสียมารยาทในพิธีรับเสด็จ จึงเป็นเหตุให้ถูกฮ่องเต้หย่งชางทอดทิ้ง กอปรกับอ๋องฉีในตอนนั้นยิ่งได้รับความโปรดปรานเพิ่มขึ้นทุกขณะ ฮ่องเต้หย่งชางทรงมีดำริจะปลดรัชทายาทหลายครั้ง ครั้งหนึ่งฮ่องเต้หย่งชางเคยถึงขั้นตั้งคำถามกับฉู่ป๋อราชเลขาธิการสำนักขุนนางหลวงในตอนนั้น โดยถามว่าหากเขาปลดรัชทายาท ควรจะแต่งตั้งผู้ใดเป็นรัชทายาทแทน? ตัวฉู่ป๋อเองแม้ยึดมั่นในระบบสืบทอดราชวงศ์ แต่กระนั้นก็ทราบดีว่าฮ่องเต้หย่งชางในขณะนั้นกำลังพิโรธถึงที่สุด ก็ใช้ไหวพริบ ตอบกลับไปว่า: “นับแต่โบราณกาลแต่งตั้งมกุฎราชกุมารนั้นหากมิใช่แต่งตั้งโอรสพระองค์โตแล้ว ก็ต้องแต่งตั้งโอรสสายตรงพ่ะย่ะค่ะ หากว่าฝ่าบาทมีพระประสงค์จะปลดรัชทายาทและแต่งตั้งวังบูรพาอีกพระองค์ขึ้นดำรงตำแหน่งแทนแล้ว กระหม่อมเห็นควรว่าต้องหาตัวพระชายาหลิ่วให้พบ และแต่งตั้งโอรสพระองค์โตที่เกิดจากพระชายาเอกขึ้นเป็นรัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ!” เมื่อถ้อยคำนี้ถูกเอ่ยออกมา แม้แต่คนที่สนับสนุนฝ่ายรัชทายาทเองก็ยังส่งเสริมแนวคิดนี้ กราบทูลให้ฮ่องเต้หย่งชางทรงมีราชโองการตามหาตัวพระชายาหลิ่วและโอรสพระองค์โตให้พบ ฮ่องเต้หย่งชางเดิม

หลายปีที่ผ่านมา องค์หญิงใหญ่ไม่เคยเชื่อว่าราชบุตรเขยลู่จะเสียชีวิตไปแล้ว สกุลลู่ในตอนนั้นปรารถนาจะตั้งป้ายวิญญาณให้กับลู่หมิงอัน และต้องการสร้างแผ่นศิลาจารึกให้กับลู่จิ่นถางบุตรของพวกนาง ทว่าทั้งหมดล้วนถูกองค์หญิงใหญ่คัดค้านอย่างเด็ดขาด นางไม่ยอมรับว่าลู่หมิงอันและลู่จิ่นถางตายไปแล้ว และยืนกรานปฏิเสธเรื่องนี้ด้วยท่าทีแข็งกร้าวมาตลอด ด้วยท่าทีแข็งกร้าวไม่ยอมท้อถอย กอปรกับความรู้สึกผิดอย่างจริงใจของฮ่องเต้หย่งชางที่มีต่อพระกนิษฐา ทำให้เรื่องนี้ถูกปล่อยให้ค้างคาและไม่มีข้อสรุปมาโดยตลอด ทว่าแม้นางจะมีท่าทีแข็งกร้าวไม่ยอมพ่ายแพ้ ทว่าเมื่อกาลเวลาผ่านพ้นไปทีละเล็กทีละน้อย แม้นางจะยังคงแสดงท่าทีแข็งกร้าวออกมาเหมือนเก่า ทว่าภายในใจกลับสูญสิ้นความหวังไปนานแล้ว เนิ่นนานเพียงนี้ หากว่าลู่หมิงอันยังไม่ตายจริง ๆ ต่อให้คลานก็ควรจะคลานกลับมาถึงเมืองหลวงได้แล้ว กลับคิดไม่ถึงเลยว่า บัดนี้ในตอนที่นางสูญสิ้นความหวังไปนานแล้ว กลับกลายเป็นว่าลู่หมิงอันได้กลับมาอย่างปลอดภัยจริง ๆ! ลูกประคำในมือของนางพลันขาดสะบั้น เม็ดลูกประคำร่วงกระจัดกระจายบนพื้น ทันใดนั้น นางลุกพรวดขึ้นมาในทันที ความคิดในศี

ภายในวังหลวง พระชายาหลิ่วเกร็งไปทั้งตัว ทั่วร่างกายสั่นเทิ้มไม่หยุด สวรรค์ย่อมรู้ว่าหลายปีที่ผ่านมานางต้องอดทนอย่างไรบ้าง ขณะที่ถูกไล่ล่า นางต้องอุ้มท้องโต ๆ วิ่งหนีตายกลางฤดูหนาวซ่อนตัวอยู่ในไหดองสุราของคนอื่น เปียกชุ่มโชกไปทั้งร่างกาย จนเกือบแข็งตาย ต่อมาท่ามกลางหิมะตกโปรยปรายภายใต้การคุ้มกันของคนสนิท นางได้ให้กำเนิดบุตรชายในเรือนของชาวบ้านกลางหุบเขา และยังต้องซ่อนตัวหลบหนีจากการไล่ล่าที่ไม่หยุดพัก ท้ายที่สุด พวกเขาก็หลบหนีไปจนถึงสถานที่แห่งหนึ่งในเมืองเจียงซีอันไกลโพ้น ซ่อนตัวโดยการปกปิดชื่อแซ่ แต่กระนั้นก็ยังเกือบถูกจับได้หลายครั้ง นางคิดว่าชีวิตมันเลวร้ายพอแล้ว ทว่าต่อมา ตอนที่บุตรชายวัยได้หนึ่งขวบกว่าเกิดอาการตัวร้อนไข้ขึ้นสูงไม่หยุด เพราะไม่สามารถหาหมอที่ดีมารักษาได้ จึงถูกพิษไข้เล่นงานอย่างสาหัสจนกลายเป็นเด็กสติปัญญาบกพร่องไป หลายปีที่ผ่านมา นางอาศัยเพียงแค่ลมหายใจประคองชีวิตให้รอดต่อไปได้ นางอยากจะถามกลับ ถามต่อหน้าฉู่กั๋วกง แม้แต่พยัคฆาดุร้ายยังไม่กินลูกของมัน แล้วเหตุใดเขาถึงได้เลวทรามต่ำช้าจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตเพียงนี้? นางอยากจะถามสักคำ ว่าเหตุใดต้องทำกับนาง

องค์หญิงใหญ่กุมมือฮ่องเต้หย่งชางไว้ด้วยสองมือ ออกแรงบีบแน่น ร่างกายสั่นเทิ้มใบหน้าซีดขาว: “เสด็จพี่ หม่อมฉันขอร้องพระองค์ หลายปีที่ผ่านมานี้หม่อมฉันไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดจากพระองค์เลย แต่ครั้งนี้หม่อมฉันขอร้องพระองค์ ได้โปรดปกป้องราชบุตรเขยและจิ่นถางของหม่อมฉันด้วยเพคะ!” นางเอ่ยพลางน้ำตาไหลพรากดังฝนเทลงมา ทำให้ฮ่องเต้หย่งชางอดรู้สึกหงุดหงิดไม่สบอารมณ์ขึ้นมาไม่ได้ เขาเอ่ยด้วยเสียงขรึม: “เจ้าวางใจ หมิงอันกลับมาแล้ว อีกไม่นานเราจะให้คนไปรับพวกเขากลับมา” ไม่เพียงลู่หมิงอันอยู่ที่เขตชานเมือง โอรสของเขาก็อยู่ที่เขตชานเมืองด้วย ถึงแม้ว่า ถึงแม้ว่าเด็กคนนั้นจะสติปัญญาบกพร่อง แต่ถึงอย่างไรก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา! พระชายาหลิ่วมององค์หญิงใหญ่ด้วยความตื่นตะลึง ภายในใจเต็มไปด้วยความว่างเปล่า อดไม่ไหวเอื้อมมือไปหมายจะดึงปิ่นบนศีรษะออก นางยังคาดหวังอะไรได้อีกหรือ? ฮ่องเต้หย่งชางก็แสดงท่าทีชัดเจนว่าไม่เข้าข้างนางแล้ว นางกลับมาคราวนี้ มิเพียงสิ้นหนทางแก้แค้น แม้แต่ชาติกำเนิดตนเองยังถูกปฏิเสธ กลายเป็นตัวตลกไปโดยสมบูรณ์แล้ว ความทุกข์ทรมานที่นางเผชิญมาตลอดหลายปีทั้งหมดคืออะไร? เ

ราชบุตรเขยลู่เดิมเตรียมใจไว้ก่อนแล้วว่ากลับมาต้องตายแน่ ๆ ถึงอย่างไรภายในใจเขาก็ทราบดี ลู่หมิงฮุยในยามนี้ดุจอาทิตย์กลางเวหา จวนฉู่กั๋วกงในยามนี้ก็รุ่งโรจน์ดุจอาทิตย์กลางเวหาเช่นกัน แม้ว่าเขาจะอาศัยที่หมู่บ้านภูเขาในเมืองเจียงซีอันห่างไกล แต่กระนั้นก็รู้ว่าเมืองหลวงในยามนี้คนที่ได้รับความโปรดปรานที่สุดก็คือเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยและอ๋องฉีผู้เป็นโอรสของเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟย ชินอ๋องโดยทั่วไปปกครองเมืองศักดินา มีองครักษ์คุ้มครองสามหมื่นนายก็นับว่าสูงเทียมฟ้าแล้ว ทว่าอ๋องฉีหรือ? วัยเพียงไม่กี่ขวบปีก็ได้รับแต่งตั้งเป็นอ๋อง ได้รับเมืองศักดินาที่อุดมสมบูรณ์รุ่งเรือง อีกทั้งยังได้รับการเพิ่มกำลังองครักษ์จำนวนห้าหมื่นนายเป็นกรณีพิเศษด้วย ราชบุตรเขยลู่มิใช่สามัญชนคนธรรมดา และเป็นเพราะมีความรู้มาก ดังนั้นเขาจึงเข้าใจดีว่าตนเองกลับมาคราวนี้จะต้องพบอุปสรรคแสนสาหัสแน่ ทว่าเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า การล้างแค้นจะเริ่มเปิดฉากในลักษณะเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้น อาจจะเป็นเพราะเขาห่างราชสำนักมานานเกินไปกระมัง จึงตามไม่ทันแนวทางจัดการปัญหาของหนุ่มสาวสมัยนี้แล้ว? ไฉนเซียวอวิ๋นถิงกับชีหยวนถึงได้คุยเรื่องฆ