All Chapters of The CEO's Love Resurrection: Chapter 61 - Chapter 70

Tahimik ang gabi sa mansyon ng Villafuerte, ngunit sa kwarto ni Lennah ay parang isang bagyong hindi mapakali ang bumabalot sa kanya. Ang kanyang mga mata ay punong-puno ng luha habang tinititigan ang maliit na bag na nasa ibabaw ng kama. Sa tabi nito ay isang piraso ng papel, ang liham na ilang oras na niyang sinusubukang buuin. “Marcuz,” mahina niyang bulong sa sarili habang isinusulat ang mga salitang puno ng sakit at pag-ibig. “Patawad, pero hanggang dito na lang ako.” Mula sa kabilang bahagi ng mansyon, si Marcuz ay nakaupo sa kanyang opisina, ang kanyang ulo ay nakasandig sa mga kamay. Ang boses ng kanyang ama, ang ultimatum nito, at ang malamig na salita ni Nina ay paulit-ulit na naglalaro sa kanyang isipan. Ang bigat ng responsibilidad na nasa kanyang balikat ay hindi na niya kayang buhatin. “Bakit ganito?” bulong niya sa sarili, pilit na tinatago ang panginginig ng kanyang boses. “Bakit hindi ko kayang pagsabayin ang lahat?”

Tahimik na umupo si Lennah sa kanyang mesa, abala sa pag-aayos ng mga papeles at paghahanda para sa isang mahalagang proyekto. Ang mga araw niya sa opisina ay isang tuloy-tuloy na hamon. Hindi lamang dahil sa dami ng trabaho kundi dahil din sa bigat ng kanyang nararamdaman. “Ano ba itong ginagawa ko?” mahinang bulong niya sa sarili habang inaayos ang ilang mga dokumento na parang ayaw sumunod sa kanyang plano. “May problema ba?” biglang boses na nagmula sa kanyang likuran. Napalingon siya at nakita ang isang lalaking may magaan na ngiti. May bahid ng pag-aalala ang kanyang mga mata, ngunit puno rin ito ng kabaitan. “Ako nga pala si Benjamin Cruz,” pakilala nito, sabay abot ng kamay. “Bagong salta rin sa team na ‘to. Mukhang nahihirapan ka diyan, baka gusto mong magpatulong?” Napakunot ang noo ni Lennah, bahagyang nagulat sa kanyang pagiging prangka. “Ah, hindi naman... Medyo marami lang talagang kailangang gawin,” sagot niya. Pilit na itinatago ang kaba sa boses. Ngunit sa kabil

Tahimik ang gabing bumabalot sa malawak na mansyon ng mga Villafuerte. Sa gitna ng malamig na silid, naupo si Marcuz sa kanyang opisina, ang mga mata ay nakapako sa isang lumang larawan. Hawak niya ito nang may pag-iingat, parang natatakot siyang baka masira ito. Ang litrato ay kuha noong masaya pa sila ni Lennah. Isang simpleng araw na naglalakad sila sa parke, walang alalahanin sa mundo, tanging pagmamahal sa isa’t isa. Napabuntong-hininga siya, binaba ang larawan sa mesa, at ikinulong ang mukha sa kanyang mga kamay. Ilang linggo na ang lumipas mula nang umalis si Lennah, at bawat araw na lumilipas ay parang humuhukay ng mas malalim na butas sa kanyang puso. “Nasaan ka na, Lennah?” bulong niya sa hangin, na para bang maririnig siya nito. Sa kalagitnaan ng kanyang lungkot, pumasok si Ramil, ang kanyang pinagkakatiwalaang tauhan, na may dala-dalang folder. “Sir, narito na po ang report ng mga investigator,” sabi ni Ramon habang maingat na inilapag ang folder sa mesa ni Marcuz. A

Abala si Lennah sa pag-aayos ng mga report na kailangang isumite kinabukasan. Sa bawat minuto, tila nauubos ang kanyang enerhiya sa dami ng trabaho. Ngunit, sa kabila ng pagod, napansin niyang mas gumagaan ang kanyang araw kapag nasa paligid si Benjamin. Sa bawat ngiti at biro nito, tila nababawasan ang bigat ng kanyang mga iniisip. “Lennah, kumusta ang progress ng report mo?” tanong ni Benjamin habang papalapit sa kanyang mesa. May dala itong tasa ng kape at ilang snack na nakalagay sa maliit na plato. “Eto, konti na lang. Pero parang pagod na ako,” sagot ni Lennah, pilit na ngumingiti habang inaayos ang salansan ng mga papeles. “Perfect timing,” sagot ni Benjamin, inilalapag ang kape sa tabi ng laptop niya. “Kape muna. Hindi ka makakaisip nang maayos kung gutom ka o kulang ka sa enerhiya.” Napatingin si Lennah sa kanya at bahagyang natawa. “Parang lagi mo akong binabantayan, ha.” “Alam mo naman, kailangang

Maagang gumising si Lennah sa kabila ng pagiging abala sa trabaho ng nakaraang linggo. Pinilit niyang bumangon, ngunit ang bigat sa kanyang dibdib ay tila nag-iiwan ng bakas mula sa kanyang nakaraan. Hindi niya maialis sa isip ang mga nangyari, lalo na ang kanyang unti-unting nararamdaman kay Benjamin. Sa kusina, habang iniinom ang mainit na tsaa, naglalaro sa kanyang isipan ang bawat sandaling kasama si Benjamin sa opisina. Ang bawat ngiti, bawat malasakit na kilos, at ang paraan ng pagsabi nito na nandiyan siya palagi para kay Lennah. “Lennah, ano na naman ang iniisip mo?” tanong niya sa sarili habang iniikot ang kutsarita sa tasa. Napabuntong-hininga siya. Hindi niya maitanggi—unti-unti niyang napapansin ang espesyal na pagtingin ni Benjamin sa kanya. Ngunit paano kung masaktan na naman siya? Paano kung hindi pa siya handa? --- Sa opisina, abala si Lennah sa isang mahalagang project. Habang nagta-type sa k