All Chapters of The CEO's Love Resurrection: Chapter 41 - Chapter 50

Makalipas ang ilang buwan ng tahimik at masayang pagsasama nina Lennah at Marcuz, unti-unting bumalik ang liwanag at kasiyahan sa kanilang tahanan. Simula ng pagkakaroon nila ng pamilya, isang pakiramdam ng kapanatagan ang lumukob kay Lennah. Ramdam niya ang pag-ibig at suporta ni Marcuz sa kabila ng mga pinagdaanan nila. Ngayon, parang sigurado na siya na sa wakas, natagpuan na nila ang tunay na kaligayahan. Isang umaga, habang nagpapahinga sina Marcuz at Lennah sa kanilang sala, isang biglang pagkatok ang bumasag sa kanilang katahimikan. Walang kamalay-malay si Lennah sa malaking pagbabago na naghihintay sa kanila sa likod ng pintuan. Nang buksan ni Marcuz ang pinto, tumambad sa kanila ang isang pamilyar na pigura. Si Nina. Hindi makapaniwala si Lennah sa nakikita. Nakatayo sa kanilang harapan si Nina, malakas ang dating at puno ng tiwala sa sarili. Pero sa likod ng ngiti nito, ramdam ni Lennah ang isang bagay na hindi ni

Nagdaang mga gabi na hindi mapakali si Lennah. Parang wala siyang lugar sa sariling tahanan, nasa gitna siya ng dalawang naglalabanang alon ng damdamin. Habang nakahiga sa kama, tinititigan niya ang kisame, ang bawat sulok ng kanyang isip ay puno ng pagkalito at mabigat na tanong. Ang pag-amin ni Nina na sila ay magkapatid ay parang pagsabog na sumira sa tahimik na mundong nabuo nila ni Marcuz. Mula sa simpleng relasyon nila, naging kumplikado ito sa isang iglap. Ngayon, sa tuwing makikita niya si Marcuz, nararamdaman niya ang sakit at guilt ng patalim na nakatarak sa kanyang puso. “Bakit ito kailangang mangyari?” mahina niyang bulong sa sarili, hinahaplos ang kanyang tiyan na tila sinisiguro ang sariling lakas. Madalas siyang magising sa madaling araw, basang-basa ng pawis, dala ang mga bangungot at mga tanong na hindi niya kayang sagutin. Ramdam niya ang bigat sa kanyang dibdib na parang araw-araw ay lalong bumibigat. ---

Sa pagdaan ng mga araw, unti-unting nagiging mabigat ang simoy ng hangin sa loob ng tahanan nina Marcuz at Lennah. Bawat sulok ng bahay ay may bakas ng tensyon, at ang bawat kilos ay sinusukat, may nagmamasid at naghihintay ng pagkakamali. Si Nina, na ngayon ay naging isang haligi ng galit at pagseselos, ay tahimik pero patuloy na nagtutulak ng mga salitang pumipinsala sa samahan nina Lennah at Marcuz. "Ang saya, ano? Akala ko noon, ikaw ang mangangalaga sa akin, Marcuz," ani Nina habang nagpapanggap na abalang naghuhugas ng plato. Nakaupo si Lennah sa mesa, nagmamasid habang umiikot ang sinasabi ni Nina sa kanyang isipan. Nararamdaman niyang may kahulugan ang bawat patama ni Nina, pero pilit niyang pinipigil ang sarili na sumagot. “Hindi sa lahat ng oras, Nina, magiging tulad ng dati ang lahat,” mahinang sagot ni Marcuz, pilit na pinapakalma ang kanyang boses. Alam niyang ang bawat patutsada ni Nina ay may bahid ng galit a

Habang tumitindi ang tensyon sa tahanan nina Marcuz at Lennah, unti-unting nararamdaman ni Lennah ang bigat ng sitwasyon, hindi lamang sa kanyang isipan kundi pati na rin sa kanyang katawan. Sa kabila ng pag-aalaga ni Marcuz at ang kanyang mga sariling pagsisikap, hindi na niya maikaila ang nararamdamang pagod, hirap sa paghinga, at ang paminsan-minsang pananakit ng kanyang tiyan. Alam niyang kailangan niyang maging matatag, pero sa bawat araw na nagdadaan, parang lalong bumibigat ang bawat hakbang. Isang umaga, habang naghahanda ng almusal, biglang nahilo si Lennah. Napatukod siya sa mesa, pilit na pinapanatili ang balanse. Ramdam niya ang pananakit sa kanyang sikmura na tumitindi sa bawat sandali. “Lennah, ayos ka lang ba?” tanong ni Marcuz na agad siyang nilapitan nang mapansin ang pamumutla nito. Pinilit ni Lennah na ngumiti upang pakalmahin si Marcuz. “Ayos lang ako, Marcuz. Siguro dahil sa stress… at sa pagbubuntis na

Sa harap ng pinto ng kanilang tahanan, bumungad si Don Federico, dala ang malamig na presensyang lagi niyang pinapakita. May anino ng determinasyon at pagkukuwestiyon sa kanyang mga mata. Nakaramdam agad ng kaba si Lennah, pero pinilit niyang ipakita ang kanyang tapang. Alam niyang hindi magiging madali ang bawat pagharap kay Don Federico, pero sa likod ng lahat ng takot, naroon ang pag-asa na paninindigan siya ni Marcuz. Paglapit ni Marcuz sa kanyang ama, ramdam ang bigat ng titig ni Don Federico sa kanya. “Inaasahan ko na sana ay napag-isipan mo na ang lahat ng sinabi ko,” mariing sabi ng kanyang ama. Tumindig si Marcuz nang buong tatag, ramdam ang bawat pagtibok ng kanyang puso na puno ng determinasyon. “Napag-isipan ko na, Papa. Hindi ko iiwan si Lennah.” Napalunok si Lennah sa kanyang narinig, ang kanyang puso ay tumatalon sa pag-asa, habang nakatayo siya sa isang tabi at tahimik na pinagmamasdan ang tagpong iyon. Si M