Semua Bab The CEO's Love Resurrection: Bab 71 - Bab 80

Tahimik ang opisina sa hapon na iyon, pero sa kabila ng katahimikan, ramdam ni Lennah ang init ng pag-aalala ni Benjamin. Mula nang magkakilala sila, laging naroon si Benjamin—hindi lamang bilang kasamahan, kundi bilang isang kaibigan na handang maglaan ng oras para sa kanya.“Lennah,” bati ni Benjamin habang inilapag ang isang tasa ng kape sa kanyang mesa, “Alam kong abala ka ngayon, pero baka makatulong ito para makapagpahinga ka kahit saglit.”Nagulat si Lennah, ngunit agad siyang ngumiti. “Benjamin, parang sobra ka na sa kabaitan mo. Hindi mo kailangang gawin ito araw-araw.”“Hindi naman ito pahirap sa akin,” sagot ni Benjamin habang umupo sa tabi ng kanyang mesa. “Gusto ko lang siguraduhin na maayos ka. Mukha ka kasing hindi pa nakaka-recover nang husto mula sa mga pinagdaanan mo.”Natigilan si Lennah sa sinabi ni Benjamin. Totoo naman na marami pa siyang iniisip at pilit niyang binubuo ang kanyang sarili, ngunit paano ba nito nalalaman ang b

Sa loob ng maraming gabi, nanatiling gising si Lennah, hindi maalis sa isipan ang mga nagdaang araw. Paulit-ulit niyang tinanong ang sarili kung tama ba ang ginagawa niyang paglayo kay Marcuz. Ngunit sa tuwing naririnig niya ang boses nito sa kanyang alaala, ang sakit ay muling bumabalik—mga pangakong hindi natupad, mga sugat na hanggang ngayon ay hindi pa rin naghilom.Sa kabilang banda, naroon si Benjamin, tahimik ngunit palaging nariyan. Sa bawat oras na nagiging mabigat ang trabaho, naroon ito upang tumulong. Sa tuwing nawawalan siya ng lakas, naroon ang mga biro nitong nagdadala ng bahagyang ngiti sa kanyang labi. Hindi ito nagpupumilit, hindi ito nagmamadali—kundi nariyan lang, handang maghintay.“Bakit nga ba ang hirap magtiwala ulit?” tanong ni Lennah sa sarili habang nakaupo sa kanyang maliit na sala. Sa ibabaw ng mesa ay ang paborito niyang tsaa, ngunit kahit ang aroma nito ay hindi kayang alisin ang bigat sa kanyang dibdib.---Kinabuka

Madaling-araw pa lang ngunit gising na si Marcuz. Nakaupo siya sa harap ng kanyang mesa sa opisina, titig na titig sa isang blangkong papel. Sa kanyang isipan, paulit-ulit ang imahe ni Lennah—ang ngiti nito, ang init ng kanyang boses, at ang sakit sa kanyang mga mata noong huli silang mag-usap. Hindi niya kayang balewalain ang lahat ng iyon. “Hindi pwedeng dito na lang magtatapos ang lahat,” bulong niya sa sarili, sabay hawak sa kanyang noo. Kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Ramon, ang kanyang matagal nang tauhan. “Ramon, gusto kong mag-book ng dinner reservation sa pinakamagandang lugar sa lungsod. Gawin mo ito discreetly. May mahalagang plano ako.” “Agad, Sir,” sagot ni Ramon, bagamat alam niyang may mabigat na dahilan ang boss niya para sa utos na iyon. Si Marcuz ay tahimik na nakatingin sa larawan ni Lennah sa kanyang cellphone. Isang candid na kuha mula sa dating bakasyon nila ang larawan

Tahimik na umupo si Benjamin sa kanyang desk habang iniisip ang mga huling usapan nila ni Lennah. Nararamdaman niya ang bigat sa puso nito tuwing nababanggit si Marcuz. Sa kabila ng kanyang pagiging mahinahon, alam niyang may kailangang gawin. Hindi siya maaaring tumahimik habang patuloy na ginugulo ni Marcuz ang buhay ni Lennah. Isang gabi, habang pauwi mula sa trabaho, nagdesisyon si Benjamin na puntahan si Marcuz. Nakita niya ang sasakyan nito sa labas ng opisina ng Villafuerte Group. Pinili niyang maghintay sa parking area hanggang sa makita niyang lumabas si Marcuz, mukhang pagod. “Marcuz!” tawag ni Benjamin, na ikinagulat ng lalaki. Tumigil si Marcuz, nagtataka kung bakit naroon ang lalaking matagal na niyang naririnig mula kay Lennah. “Benjamin, tama ba? Ano ang ginagawa mo rito?” tanong ni Marcuz, kita sa mukha ang bahagyang iritasyon. Lumapit si Benjamin, matatag ang tindig. “Kailangan nating mag-usa

Ang hapon ay tahimik at malamig, ang ulap ay mabigat sa kalangitan, parang sumasalamin sa bigat ng nararamdaman ni Lennah. Nasa loob siya ng isang maliit na café, ang parehong lugar kung saan minsan niyang nakasama si Marcuz at kung saan nagsimulang umusbong ang kanilang kuwento. Ngunit ngayon, narito siya upang harapin ang dalawang pinakamahalagang lalaki sa kanyang buhay—si Marcuz at si Benjamin. Habang hinihintay ang pagdating ng dalawa, naramdaman niyang nanginginig ang kanyang mga kamay. Pilit niyang kinakalma ang sarili, hinihinga nang malalim ang bawat patak ng kaba. “Panahon na para matapos ito,” bulong niya sa sarili, habang tumitig sa tasa ng kape na hindi niya halos magalaw. Unang dumating si Benjamin, dala ang kanyang maaliwalas na ngiti, ngunit halata ang pag-aalala sa kanyang mga mata. Naupo ito sa harap ni Lennah at tinanong, “Lennah, sigurado ka bang okay ka lang? Mukhang pagod ka.”