All Chapters of PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1) : Chapter 221 - Chapter 230

Chapter 222Habang abala kami sa pagkukwento kay Ethan, biglang bumukas ulit ang pinto at sumulpot sina Jace, Eralyn, at Jenny."Lolo! Lola! Ano ‘yan? Kwentuhan nang walang paalam?" reklamo ni Jace habang nakapamewang.Napatawa ako at tinapik ang ulo ni Ethan. "Aba, mukhang may nainggit."Sumampa agad si Eralyn sa kama at sumiksik sa tabi ni Heart. "Dapat patas! Kung may kwentuhan, dapat lahat kasali!""Oo nga po, Lolo!" sabay na sabi ni Jenny at Jace, saka tumalon sa kama na parang walang bukas.Napapailing na lang si Heart habang nakatawa. "Ang aga-aga, mga apo ko, ang likot-likot n’yo na!"Niyakap ni Jenny ang Lola niya. "Kasi po excited kami! Ang dami nating gustong marinig na kwento! Lalo na tungkol sa first honeymoon n’yo!"Nagkatinginan kami ni Heart, tapos napangiti. "Naku, mukhang kailangan nating i-edit ang ibang parte, Mahal," biro ko."Bakit po, Lolo?" tanong ni Jace, nakakunot-noo. "May secret mission po ba kayo noon?"Napatawa si Heart. "Wala namang secret mission, pero

Chapter 224Napabuntong-hininga ako pero hindi mapigilan ang mapangiti. Tumayo ako at niyakap si Heart. "Mahal, mukhang hindi lang honeymoon ang magiging busy natin, kundi pati pagbabantay sa mga makukulit nating apo."Ngumiti si Heart at hinaplos ang pisngi ko. "At hindi mo ba napapansin? Mas masaya kapag makulit ang pamilya natin."Napatingin ako sa paligid, sa masasayang mukha ng aming mga anak at apo. Tama siya. Sa dami ng pinagdaanan namin ni Heart, ito ang pinakadakilang regalo—isang pamilya na puno ng tawanan, pagmamahal, at walang katapusang saya.At sa tingin ko, magiging isa itong trip na hindi namin makakalimutan.Napatingin kaming lahat sa may kumatok ng pintuan sa aming silid ni Heart. "Ma'am, Sir. Ready na ang almusal," wika sa kasambahay namin."Yehey! Kain na!" sigaw ni Ethan habang mabilis na tumalon mula sa kama."Lolo, Lola, gutom na kami!" dagdag ni Eralyn habang hinahawakan ang tiyan niya na kunwaring kumukulo.Napatawa ako habang tumayo, tinulungan kong bumaba sa

Chapter 226Jimmie POV"Mom! Mom!" sigaw ko habang sinalo ang katawan ni Mom nang bigla siyang mawalan ng malay."Code Blue! Dalawang pasyente na ang critical!" sigaw ng isang nurse habang mabilis na dinala si Dad sa ICU at si Mom naman ay agad na inasikaso ng mga doktor.Nakahawak lang ako sa kamay ni Mom, hindi alintana ang panginginig ko. Si Kiera, Sarah, at Jammie ay hindi mapakali, habang ang mga bata naman ay tahimik na umiiyak sa tabi ni Uncle Jean.Lahat kami ay nasa isang malaking bangungot."Kuya... ano'ng gagawin natin?" mahina pero nanginginig na tanong ni Sarah.Tumingin ako sa ICU kung saan inililipat si Dad. Hindi ko alam ang sagot. Hindi ko alam kung paano namin haharapin ito.Lumingon ako kay John, na nasa tabi ni Jenny habang nanginginig sa takot. Siya ang dahilan kung bakit nadisgrasya si Dad—pero hindi niya ginusto ito. Hindi kasalanan ni John ang nangyari. Nawala ang preno ng sasakyan kaya sila naaksidente.Niluhuran ko si John at hinawakan ang balikat niya. "John

Chapter 228 Napangiti ako sa lambing ng aking apo. Alam kong kahit mahina pa si Brandon, mararamdaman niya ang pagmamahal ng kanyang pamilya. "Jammie, Keira, ihatid niyo na sila sa bahay. Siguraduhin mong makapagpahinga ka, lalo't malaki na ang tiyan mo," bilin ko. "Yes, Mom," sagot ni Jammie bago inalalayan si Keira palabas kasama ang kanilang panganay na kambal anak. Habang pinagmamasdan kong lumabas sila, muli akong napatingin kay Brandon. Hinawakan ko ang kanyang kamay at marahang hinaplos ito. "Mahal, bumangon ka na ha? Hindi pa tapos ang kwento natin." At sa unang pagkakataon, naramdaman kong bahagyang gumalaw ang kanyang mga daliri sa aking palad.Napasinghap ako sa gulat. Hindi ako sigurado kung totoo ang naramdaman ko o isang ilusyon lamang ng aking pagnanais na magising siya. Muling hinaplos ng hinlalaki ko ang likod ng kanyang kamay, at doon ko muling naramdaman—bahagyang paggalaw ng kanyang mga daliri."Brandon…" halos pabulong kong tawag sa kanya, puno ng pag-asa at

Chapter 230 Pagdating namin sa nursery room, tahimik kaming pumasok. Naroon si Kiera, nakahiga sa kama, bagamat halatang pagod ay may ningning sa kanyang mga mata habang nakatingin sa tatlong maliit na anghel na nasa crib sa tabi niya. "Mommy!" halos sabay na tawag ni Jenny at John bago patakbong lumapit sa kama. Marahang niyakap ni Jenny ang ina, habang si John naman ay maingat na hinawakan ang kamay nito. "Hello, my babies," bulong ni Kiera habang tinitingnan ang kanyang tatlong anak. "Eto na ang mga bagong miyembro ng pamilya natin." Si Jammie, hindi na maitago ang tuwa, marahang itinuro ang tatlong sanggol. "Siya si Jacob Brandon Flores, ang panganay. Ang pangalawa naman si Jaden Bryce Flores, at ang bunso, si Jared Blake Flores." Napatango ako at hindi ko mapigilan ang mapangiti. "Magaganda ang mga pangalan nila, apo. Sigurado akong magiging matitibay at mabubuting lalaki rin sila balang araw." Napakagat-labi si Jenny habang pinagmamasdan ang tatlong baby boys. "Grabe,