All Chapters of เสน่หาผีเสื้อราตรี: Chapter 31 - Chapter 40

“เลี้ยวซ้ายตรงแยกหน้านะคะ” เสียงหวาน ๆ บอกกำกับทิศทางอยู่ด้านข้าง ทำเอาชายหนุ่มนั่งยิ้มกริ่ม เวลานี้ไม่ว่าเธอจะพาเขาไปขึ้นเขาลงห้วยที่ไหน เขายอมทั้งนั้นชายหนุ่มหมุนพวงมาลัยเลี้ยวซ้ายตามที่ช่อมาลีบอกเมื่อถึงสี่แยกไฟแดง จากนั้นจึงเอื้อมไปกดปุ่มเปิดเครื่องเสียงในรถเพื่อสร้างบรรยากาศ เมื่อเห็นว่ามันเงียบจนเกินไป รอยยิ้มค่อย ๆ ผุดพรายขึ้นเต็มวงหน้าเมื่อมองเห็นป้ายไฟของโรงแรมม่านรูดวิบ ๆ วับ ๆ ตั้งเด่นท้าทายสายตาอยู่ริมทาง ถ้าเขาจำไม่ผิด โรงแรมม่านรูดของที่นี่จะมีธีมห้องให้เลือกว่าอยากได้แบบไหน ไม่ว่าจะเป็นใต้ทะเล ในป่า อวกาศ หรือธีมแบบยุคหกศูนย์ก็มีให้เลือก ชายหนุ่มไม่รอช้าตบไฟเลี้ยวแล้วขับชิดซ้ายทันที“เลี้ยวเข้าไปในนี้เลยค่ะ”เสียงหวานของหญิงสาวบอกให้เขาเลี้ยวเข้าไปในโรงแรมม่านรูดตรงหน้า พชรรู้สึกกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ความอ่อนเพลียเพราะอดนอนนั้นปลิวหายไปพร้อมกับอารมณ์วาบหวามที่กำลังจะเกิดขึ้นแล่นพล่านเข้ามาแทนที่ เขาเลี้ยวมาตามที่เธอบอก เห็นพนักงานวิ่งมาโบกไม้โบกมือให้เลี้ยวเข้าไปตามช่องว่างที่มีผ้าม่านผืนโตรูดไปกองไว้ด้านหนึ่ง ระหว่างที่กำลังจะหมุนพวงมาลัยเลี้ยวขว

หลังจากจ่ายเงินค่าอาหารเสร็จ สองหนุ่มสาวจึงพากันเดินย่อย อาหารในตลาดนัดกลางคืน พชรยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา สี่ทุ่มยี่สิบแล้ว ยังมีเวลาอีกสักพักที่จะอยู่กับหญิงสาวข้างกาย อารมณ์ที่อยากจะพาเธอขึ้นเตียงเริ่มเจือจางลงไป เหลือทิ้งไว้แต่ความรู้สึกพิเศษที่แม้แต่ตัวเขาเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าคืออะไร เขารู้แต่ว่าเขามองเธอเปลี่ยนไป และเขาอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้พชรหยุดยืนที่หน้าร้านขายของเก่าร้านหนึ่ง เขายกมือขึ้นแตะข้อศอกของม็อทเบา ๆ เป็นการบอกให้เธอรู้ว่าเขาจะแวะร้านนื้ ชายหนุ่มเดินเข้าไปด้านใน ก้มลงมองไฟแช็กดูปองท์สีทองหม่นสไตล์วินเทจอย่างสนใจ เจ้าของร้านเห็นดังนั้นจึงรีบปรี่เข้ามาหยิบไฟแช็กยื่นส่งให้อย่างกระตือรือร้น“ดูปองท์ของแท้เลยครับพี่ สภาพใช้น้อย พี่ลองเปิดฟังเสียงได้เลยครับ เสียงป๊อง...ยังเพราะพริ้งอยู่เลย” ชายหนุ่มวัยประมาณยี่สิบปลาย ๆ พูดเชียร์สินค้าไม่หยุดปากพชรยื่นมือไปรับไฟแช็กมาแล้วทดลองเปิดฟังเสียงดู มุมปากยกยิ้มขึ้นอย่างพึงพอใจ จับมันพลิกซ้ายพลิกขวาเพื่อตรวจดูสภาพ ก่อนจะทดลองจุดดู ประกายตาฉายชัดถึงความพึงพอใจไม่น้อย“เท่

“ใช่ นอกเสียจากว่าแกจะทำพิรุธให้เขาจับได้เอง” ว่านพูดเสริมขึ้นมาทันที คริสซึ่งเป็นหัวหน้าวง ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าใกล้ได้เวลาเต็มทีจึงบอกกับเพื่อนในวงด้วยท่าทางเป็นงานเป็นการ“ประชุมกันดีกว่าพวกเรา อีกสิบห้านาทีขึ้นเวทีแล้ว” พชรเดินฮัมเพลงขึ้นมาที่ออฟฟิศด้านบน พอเขาเปิดประตูเข้าไปก็เห็นสารวัตรหนุ่มกำลังยืนมองลงไปที่ฮอลล์ด้านล่างอย่างสำรวจตรวจตราตามประสาผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ พอได้ยินเสียงเปิดประตู เขาทำเพียงหันหน้ากลับมามองแล้วก็หันกลับไปตามเดิม พชรจึงเดินเข้าไปหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟา“ไอ้ภีมล่ะครับพี่พล”“รับรองแขกสาว ๆ อยู่ข้างล่างนั่นแหละ โน่นไง” สารวัตรหนุ่มชี้ไปยังโซฟารูปครึ่งวงกลมที่ภีมพลนั่งแนบชิดกันอยู่กับอรอิน หม้ายสาวไฮโซทรงเสน่ห์ พชรจึงลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปยืนข้าง ๆ เพื่อจะได้ดูให้ถนัดยิ่งขึ้น ครั้นพอเห็นว่าสาวที่ภีมพลกำลังนัวเนียอยู่นั้นเป็นใคร ก็หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีและพึงพอใจ“บ๊ะ...ไอ้ภีมนี่มันรู้ใจผมจริง ๆ”พชรรู้ดีว่าอรอินเข้าหาเขาเพราะเรื่องอะไร ยิ่งเขากับเธอมีอะไรกันแล้ว เจ้าตัวก

วันแรกของสัปดาห์แห่งการทำงาน ช่อมาลีเดินเข้าออฟฟิศมาด้วยท่าทางราวกับคนไร้วิญญาณเนื่องจากเมื่อคืนเธอต้องหาวิธีหลบหลีกก้องภพกับจารุวรรธจนเหนื่อย กว่าจะหลุดรอดสายตาของคนทั้งสองมาได้ ปาเข้าไปเกือบตีสาม ได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องรีบตื่นมาทำงานแต่เช้า เพราะส่วนใหญ่วันจันทร์ การจราจรมักหนาแน่นกว่าวันอื่น ๆเมื่อเดินเข้ามาในอาคาร ช่อมาลีสังเกตเห็นพนักงานฝ่ายขายที่ตั้งตัวเป็นแฟนคลับท่านประธานกำลังจับกลุ่มนั่งคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ต่างคนต่างอวดรูปโฉมโนมพรรณของตนเองโดยไม่แคร์สายตาของพนักงานคนอื่น ช่อมาลีเอามือจับกรอบแว่นให้เข้าที่แล้วมองไปทางสาว ๆ กลุ่มนั้นด้วยความอึ้งระคนสงสัย แต่แล้วก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตนเคยพูดอะไรเอาไว้จริงสิ...เราเคยบอกผู้หญิงพวกนั้นว่าท่านประธานชอบผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่นี่นาช่อมาลีไม่แปลกใจเลยที่ผู้หญิงกลุ่มนั้นแต่งตัวแข่งกันราวกับจะไปเที่ยวกลางคืน ชุดเดรสรัดรูปสั้นเต่ออวดเรียวขาขาว ช่วงบนเว้าหน้าเว้าหลังจนเห็นร่องอกวับ ๆ แวม ๆ หนำซ้ำยังประโคมแต่งหน้ากันมาอย่างพิถีพิถันด้วยความมั่นอกมั่นใจเต็มเปี่ยม“เดี๋ยวก็รู้”

“อุ๊ย! ที่ไหนคะเนี่ย”ช่อมาลีสะดุ้งตื่นขึ้นแล้วก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิมเมื่อเห็นใบหน้าของพชรอยู่ไม่ห่างจากเธอเท่าไร หญิงสาวดันตัวเองไปข้างหลังจนแทบจะจมไปกับเบาะ มองเขาด้วยดวงตาแดงก่ำอย่างคนเพิ่งตื่นนอน“พารากอน” พชรตอบ ก่อนจะขยับตัวกลับไปพิงเบาะตามเดิม“หืม...พารากอน ท่านประธานมาที่นี่ทำไมคะ หรือว่าหิวข้าว”ช่อมาลีพยายามหันเหความสนใจของเขาให้ละไปจากการมองสำรวจใบหน้าของเธอ แค่เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยคู่นั้นก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบแล้ว“ก็...เดินเล่น กินข้าว แล้วก็...หาหนังสนุก ๆ ดูสักเรื่อง ไปกันเถอะ!”พูดจบเขาก็ปลดล็อกรถแล้วก้าวขาออกไปทันที ทำให้ช่อมาลีต้องรีบปลดสายเข็มขัดนิรภัยแล้วก้าวตามลงไป ทว่ามือก็ยังไม่วายหยิบแฟ้มงานติดมาด้วย“จะเอามาทำไมเล่าคุณช่อ เอาไว้ในรถนั่นแหละ จะถือทำไมให้เมื่อย”พชรเดินมาดึงแฟ้มไปจากมือของหญิงสาวแล้วเปิดประตูรถด้านหลังโยนแฟ้มงานเข้าไปวางแหมะอยู่บนเบาะ จากนั้นกึ่งจูงกึ่งลากเธอเข้าไปในห้างสรรพสินค้า“เอ่อ...ท่านประธานคะ ไม่ต้องจูงก็ได้ค่ะ ดิฉันเดินเองได้”ช่อมาลีละล่ำละลักบอกเขาพลาง