LOGINShare
บทที่ 10 ภมรตัวผู้ - 100%
Last Updated:
2024-11-13 21:00:46“พี่จา! ปล่อยม็อทนะ” หญิงสาวมองเขาตาขุ่นขวาง ทั้งไม่ชอบทั้งรังเกียจ แต่ก็ต้องพยายามใช้สติไม่พูดจาอะไรที่เป็นการยั่วยุอารมณ์ของอีกฝ่าย ด้วยรู้นิสัยของจารุวรรธดี มือพยายามแกะท่อนแขนที่โอบรัดรอบกายแน่นราวกับงูเหลือม
“กำลังจะกลับบ้านหรือจ๊ะม็อท ให้พี่ไปส่งไหม”
จารุวรรธก้มหน้าลงมาจนจมูกกับปากเกือบจะสัมผัสกับใบหน้าของหญิงสาว ดีที่ช่อมาลีรีบเอี้ยวตัวหลบได้ทัน กลิ่นสุราที่คละคลุ้งปะปนออกมากับลมหายใจอุ่นร้อน ทำให้เธอรู้ทันทีว่าเขาคงเมาได้ที่แล้ว
ช่อมาลีรีบมองหาตัวช่วยทันที ในใจภาวนาให้เพื่อนในวงออกมาที่ลานจอดรถไว ๆ จะได้หลุดพ้นไปจากเขา
“เฮ้ย! มึงทำอะไรคุณม็อท มึงปล่อยเขาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน” เสียงตะคอกดังจากทางด้านหลัง ทำให้หญิงสาวรู้สึกโล่งใจไปได้เปลาะหนึ่ง ทว่าพอเห็นว่าเป็นใคร กลับเพิ่มความหนักใจให้ถึงสองเท่า
“คุณก้อง!” ช่อมาลีมองคนที่กำลังปรี่เข้ามาจับแขนอีกข้างหนึ่งของเธอไว้อย่างถือสิทธิ์ เขาไม่เพียงแค่จับเฉย ๆ เท่านั้น แต่กลับดึงกระชากอย่างสุดแรงเพื่อให้ตัวเธอหลุดพ้นจากจารุวรรธจนรู้สึกเจ็บแขนไปหมด
“แล้วมึงเป็นใครวะ ถึงม
Related chapters
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 11 เจ้านายจอมเฮี้ยบ - 35%
วันแรกของสัปดาห์แห่งการทำงาน ช่อมาลีเดินเข้าออฟฟิศมาด้วยท่าทางราวกับคนไร้วิญญาณเนื่องจากเมื่อคืนเธอต้องหาวิธีหลบหลีกก้องภพกับจารุวรรธจนเหนื่อย กว่าจะหลุดรอดสายตาของคนทั้งสองมาได้ ปาเข้าไปเกือบตีสาม ได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องรีบตื่นมาทำงานแต่เช้า เพราะส่วนใหญ่วันจันทร์ การจราจรมักหนาแน่นกว่าวันอื่น ๆเมื่อเดินเข้ามาในอาคาร ช่อมาลีสังเกตเห็นพนักงานฝ่ายขายที่ตั้งตัวเป็นแฟนคลับท่านประธานกำลังจับกลุ่มนั่งคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ต่างคนต่างอวดรูปโฉมโนมพรรณของตนเองโดยไม่แคร์สายตาของพนักงานคนอื่น ช่อมาลีเอามือจับกรอบแว่นให้เข้าที่แล้วมองไปทางสาว ๆ กลุ่มนั้นด้วยความอึ้งระคนสงสัย แต่แล้วก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตนเคยพูดอะไรเอาไว้จริงสิ...เราเคยบอกผู้หญิงพวกนั้นว่าท่านประธานชอบผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่นี่นาช่อมาลีไม่แปลกใจเลยที่ผู้หญิงกลุ่มนั้นแต่งตัวแข่งกันราวกับจะไปเที่ยวกลางคืน ชุดเดรสรัดรูปสั้นเต่ออวดเรียวขาขาว ช่วงบนเว้าหน้าเว้าหลังจนเห็นร่องอกวับ ๆ แวม ๆ หนำซ้ำยังประโคมแต่งหน้ากันมาอย่างพิถีพิถันด้วยความมั่นอกมั่นใจเต็มเปี่ยม“เดี๋ยวก็รู้”
Last Updated : 2024-11-14เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 11 เจ้านายจอมเฮี้ยบ - 70%
“ไปได้ค่ะ ว่าแต่ไปกี่วันแล้วกลับวันไหนคะ” ยังไม่ทันที่พชรจะเอ่ยตอบ จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูรัวสามทีแล้วก็เปิดออกมาอย่างถือวิสาสะ ดูไร้มารยาทจนช่อมาลีอดแปลกใจไม่ได้ที่มีคนแปลกหน้าบุกมาหาท่านประธานถึงห้องทำงานด้านบนอย่างถือสิทธิ์“พี่โอมขา...ทำอะไรอยู่เอ่ย”เสียงแหลมกังวานดังมาจากบานประตูพร้อมกับร่างอรชรอ้อนแอ้นในชุดเดรสรัดรูปสีเปลือกมังคุด ใบหน้าที่สวยด้วยมีดหมอ และโบท็อกซ์เชิดขึ้นเล็กน้อยเมื่อมองเห็นว่าชายหนุ่มไม่ได้อยู่เพียงลำพังในห้อง เรียวปากสีแดงสดงอง้ำขึ้นขณะที่ใช้สายตากวาดมองคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้าพชรหลับตาลงแล้วยกมือขึ้นกุมขมับทั้งสองข้าง ก่อนจะลอบระบายลมหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา เมื่อตัวปัญหาที่เป็นต้นเหตุให้เขาต้องหาเรื่องเดินทางไปต่างจังหวัดบ่อย ๆ เพราะไม่อยากอยู่กรุงเทพฯ ให้ใครบางคนต้องมาคอยวิ่งไล่ตามกำลังมาปรากฏกายอยู่ตรงหน้า คาดไม่ถึงว่าเจ้าหล่อนจะกล้าบุกมาหาเขาถึงบนนี้“มาที่นี่ทำไม นี่มันที่ทำงานของผมนะ!”พชรพูดเสียงเข้มตีหน้ายักษ์ใส่คนที่เพิ่งพรวดพราดเข้ามาด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ ช่อมาลีเห็นท่าไม่ดีจ
Last Updated : 2024-11-14เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 11 เจ้านายจอมเฮี้ยบ -100%
“อุ๊ย! ที่ไหนคะเนี่ย”ช่อมาลีสะดุ้งตื่นขึ้นแล้วก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิมเมื่อเห็นใบหน้าของพชรอยู่ไม่ห่างจากเธอเท่าไร หญิงสาวดันตัวเองไปข้างหลังจนแทบจะจมไปกับเบาะ มองเขาด้วยดวงตาแดงก่ำอย่างคนเพิ่งตื่นนอน“พารากอน” พชรตอบ ก่อนจะขยับตัวกลับไปพิงเบาะตามเดิม“หืม...พารากอน ท่านประธานมาที่นี่ทำไมคะ หรือว่าหิวข้าว”ช่อมาลีพยายามหันเหความสนใจของเขาให้ละไปจากการมองสำรวจใบหน้าของเธอ แค่เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยคู่นั้นก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบแล้ว“ก็...เดินเล่น กินข้าว แล้วก็...หาหนังสนุก ๆ ดูสักเรื่อง ไปกันเถอะ!”พูดจบเขาก็ปลดล็อกรถแล้วก้าวขาออกไปทันที ทำให้ช่อมาลีต้องรีบปลดสายเข็มขัดนิรภัยแล้วก้าวตามลงไป ทว่ามือก็ยังไม่วายหยิบแฟ้มงานติดมาด้วย“จะเอามาทำไมเล่าคุณช่อ เอาไว้ในรถนั่นแหละ จะถือทำไมให้เมื่อย”พชรเดินมาดึงแฟ้มไปจากมือของหญิงสาวแล้วเปิดประตูรถด้านหลังโยนแฟ้มงานเข้าไปวางแหมะอยู่บนเบาะ จากนั้นกึ่งจูงกึ่งลากเธอเข้าไปในห้างสรรพสินค้า“เอ่อ...ท่านประธานคะ ไม่ต้องจูงก็ได้ค่ะ ดิฉันเดินเองได้”ช่อมาลีละล่ำละลักบอกเขาพลาง
Last Updated : 2024-11-14เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 12 ว่าที่คู่หมั้น อภินันทนาการจากคุณแม่ - 35%
เมื่อได้เวลาที่ภาพยนตร์เข้าฉาย พชรพาช่อมาลีเดินเข้ามาในโรงภาพยนตร์ ชายหนุ่มยื่นตั๋วส่งให้พนักงานที่ยืนอยู่ด้านหน้า พนักงานคนนั้นจึงพาทั้งคู่ไปยังที่นั่งตามที่ตนเองได้จองตั๋วเอาไว้ช่อมาลีเบิกตากว้างด้วยความตื่นเต้น เมื่อมองเห็นสภาพของโรงภาพยนตร์ด้านใน ที่นั่งมีน้อยตัวไม่ได้เรียงกันเป็นแพอย่างที่เคยเห็น หนำซ้ำเก้าอี้บุนวมสุดหรูตัวใหญ่ก็ตั้งเป็นคู่ ๆ แยกห่างจากตัวอื่น ๆ เป็นสัดเป็นส่วน ทั้งยังมีผนังกั้นเพื่อความเป็นส่วนตัวของคนที่เข้ามาดูอีกด้วยนี่มันเหมาะสำหรับคู่รักกันมากกว่านะ!ช่อมาลีเหล่ตามองชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายด้วยความสงสัย เห็นประกายตาเต้นระริกอยู่ในหน่วยตาคม ๆ คู่นั้นพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากเพียงนิด ก็รู้ขึ้นมาทันทีว่าเขากำลังหยั่งเชิงเธออยู่“ผมไม่ชอบนั่งดูหนังในเก้าอี้แคบ ๆ น่ะ ขาผมมันยาวคุณก็เห็น แถมเวลาคนที่เข้ามาทีหลังก็มาเดินผ่านหน้าไปมาน่ารำคาญจะตาย ดูแบบนี้แหละสบายดี ผมชอบ”พชรทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้พร้อมกับนอนเอนหลังเหยียดเท้าไปจนสุดด้วยท่วงท่าสบาย ๆ จนหญิงสาวนึกหมั่นไส้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องนั่
Last Updated : 2024-11-15เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 12 ว่าที่คู่หมั้น อภินันทนาการจากคุณแม่ - 70%
“แต่เมื่อวานคุณป้าก็ไม่ขัดข้องไม่ใช่หรือคะ หนูรินว่าถ้าหากคุณป้าเอ่ยปากคำเดียว พี่โอมต้องตามใจคุณป้าแน่นอนค่ะ” รินลดาพูดโดยไม่คิดจะปิดบังความรู้สึกของตนจนทำให้คนสูงวัยอดที่ถามออกไปไม่ได้“หนูรินชอบพี่เขาหรือลูก” ถามแล้วก็มองใบหน้าที่ตกแต่งไว้อย่างปราณีตของหญิงสาว รินลดาแสร้งทำสีหน้าเอียงอายเล็กน้อย หลบสายตาของคนถามก่อนจะอ้อมแอ้มตอบออกมา“ใช่ค่ะคุณป้า ความจริงแล้วหนูรินรู้จักพี่โอมมานานแล้วค่ะ แล้วก็แอบชอบพี่เขาเงียบ ๆ มาตั้งนานแล้ว พอเมื่อวานได้เจอหน้ากัน เอ่อ...”หญิงสาวหยุดพูดเพียงแค่นั้น แล้วก็ก้มหน้าเอียงอายไม่กล้าพูดต่อ หากแต่แววตานั้นกลับซ่อนประกายหมายมาดเอาไว้อย่างเต็มเปี่ยม อย่างไรเสีย เธอก็ต้องคว้าผู้ชายคนนี้มาเป็นของตนเองให้ได้“เอาเถอะ...เดี๋ยวป้าจะคุยกับตาโอมเขาอีกทีแล้วกันนะจ๊ะ”“ขอบคุณค่ะคุณป้า ถ้างั้นหนูรินกลับก่อนนะคะ ไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของคุณป้า สวัสดีค่ะ” รินลดายกมือไหว้นอบน้อมแล้วลุกขึ้นยืน พัชราจึงลุกขึ้นตามเพื่อเดินไปส่งที่หน้าประตู“ฝากความคิดถึงถึงคุณแม่หนูด้วยนะจ๊ะ”“ได้ค่ะคุณป้า หนูรินจะบอกคุณแม่ให้ค่ะ” หญ
Last Updated : 2024-11-15เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 12 ว่าที่คู่หมั้น อภินันทนาการจากคุณแม่ - 100%
ระหว่างที่กำลังจะก้มลงไปดูดน้ำจากแก้วของตนเอง เธอก็ต้องตกใจรีบถอยศีรษะของตนออกมาแทบไม่ทัน เมื่ออยู่ดี ๆ พชรก็ก้มลงมาดูดน้ำจากแก้วของเธอที่กำลังถืออยู่ในมือ และที่สำคัญ เขาดูดหลอดเดียวกันกับเธอเสียด้วย“อืม...รสชาติใช้ได้เลยนะเนี่ย แปลก ๆ ดีเหมือนกันนะ สีเหมือนค็อกเทลมาการิต้าเลย แต่ผมว่าโกโก้ของผมอร่อยกว่า จริงสิ...เดี๋ยวเข้าไปคุยกับผมในห้องหน่อยนะ”พชรยิ้มพรายเต็มวงหน้า แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานของตนไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนอ้าปากค้าง มองแผ่นหลังของเขาจนหายลับเข้าไปในห้อง จากนั้นก็ก้มลงมองที่แก้วน้ำของตนเองสลับกับตวัดค้อนใส่คนที่เพิ่งเดินจากไปหญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้พอดีกับที่มองเห็นหน้าของตนเองในกระจกที่ตั้งเอาไว้ข้างคอมพิวเตอร์ จึงทำให้รู้ว่าตอนนี้ใบหน้าเล็ก ๆ ของตนนั้นสุกปลั่งเห่อร้อนแค่ไหน ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมเขาถึงได้ยิ้มแบบนั้น“คนบ้านี่...ถ้าดูดไปมันจะเหมือนจูบกับเขารึเปล่านะ...ตายแล้ว! คิดอะไรออกไป” ช่อมาลียกมือขึ้นทาบแก้มของตนเอง รู้เลยว่าตอนนี้หน้าร้อนซู่ขนาดไหนเพราะเงาที่สะท้อนออกมาจากกระจกมันฟ้องอยู่ทนโท่หญิงสาวตัดสิน
Last Updated : 2024-11-15เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 13 สามวันสองคืนที่ภูเก็ต - 35%
หลังจากจ่ายเงินค่าแท็กซี่เสร็จเรียบร้อยแล้ว ช่อมาลีก็เดินลากกระเป๋าเดินทางใบไม่ใหญ่นักเข้าไปในสนามบิน หญิงสาวสอดส่ายสายตามองหาบริเวณที่เจ้านายหนุ่มนัดให้ไปเจอกัน เมื่อเห็นจุดนัดหมายจึงรีบลากกระเป๋าไปยังจุดนั้นทันที และพอไปถึงก็เห็นพชรยืนรออยู่ก่อนแล้ว กำลังจะอ้าปากขอโทษที่ตนเองมาช้าก็ต้องตกตะลึงกับลุคใหม่ของเขาวันนี้พชรสวมกางเกงขาสามส่วนแบบกางเกงทหาร เสื้อยืดสีฟ้าอ่อนพอดีตัวคลุมทับด้วยเสื้อเชิ้ตแขนสั้นลายสก็อตสีน้ำเงิน ทรงผมก็ดูแปลกตาไม่หวีเรียบแปล้อย่างเคย แต่กลับหวีปัดขึ้นตามแบบฉบับหนุ่มเคป๊อบที่กำลังฮิต พอมองต่ำลงมาก็เห็นรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงินที่ดูเข้ากันดีกับชุดที่เขาสวมใส่ แม้ว่าจะไม่ใส่ถุงเท้าก็ตามน่าเสียดายที่ช่อมาลีไม่สามารถมองทะลุแว่นกันแดดที่เขาสวมอยู่ได้ มิเช่นนั้นเธอคงจะเห็นสายตาคมกริบที่เฝ้ามองตั้งแต่เธอเดินเข้ามาด้านในอาคารด้วยความพึงพอใจแล้วร่างโปร่งระหงสมส่วนของช่อมาลีอยู่ในชุดกางเกงยีนสีเข้มเข้ารูปกับเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนปล่อยชายเสื้อให้เป็นอิสระ สวมรองเท้าคัตชูส้นเตี้ย ส่งผลให้หญิงสาวดูทะมัดทะแมงน่ามอง แต่ในขณะเดียวกันก็ดูเซ็ก
Last Updated : 2024-11-16เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 13 สามวันสองคืนที่ภูเก็ต - 70%
“โว้ว! เจ๋ง ผมเห็นด้วยนะ งานแบบนี้ไม่ค่อยมีใครทำเท่าไร และถ้าเราสามารถทำได้ คนก็จะพูดถึงแต่งานนี้ เราสามารถทำได้ไหมคุณสุชาติ”พชร กระตือรือร้นขึ้นมาทันทีเมื่อธีมงานที่เลขาฯ สาวเป็นคนเสนอนั้นแสนจะถูกใจ“ผมคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาครับ เดี๋ยวผมจะไปดูอีกทีว่าหาดไหนน่าจะเหมาะที่สุด ผมให้ฝ่ายพีอาร์เขาติดต่อพริตตี้เตรียมไว้แล้ว ตอนนี้กำลังฝึกอบรมเกี่ยวกับรถแต่ละรุ่นกันอยู่ครับ” สุชาติตอบเจ้านาย และถามต่ออีกว่า“คุณโอมจะเข้าที่พักก่อน หรือว่าจะไปที่สำนักงานก่อนครับ”“อืม...ไหวไหมคุณช่อ อยากเข้าพักก่อน หรือจะไปสำนักงานเลย”พชรหันมาถามช่อมาลี เพราะไม่อยากให้หญิงสาวอ่อนเพลียจากการเดินทางมากเกินไป แต่ช่อมาลีก็ให้คำตอบเป็นที่น่าพอใจสำหรับเขา“ไปสำนักงานเลยดีกว่าค่ะจะได้ไม่เสียเวลา เสร็จงานจากวันนี้แล้วจะได้เข้าที่พักเลยทีเดียว”“โอเค งั้นเราก็ไปกันเถอะ”พชรหันไปพยักหน้ากับสุชาติ ชายหนุ่มจึงกวักมือเรียกพนักงานให้เข้ามาเช็คบิลค่าอาหาร หลังจากนั้นไม่นาน สุชาติก็พาทั้งคู่นั่งรถมาถึงสำนักงาน หรือโชว์รูมที่ตั้งอยู่บนถนนย่านธุรกิจทันทีที่พชรก
Last Updated : 2024-11-16
Latest chapter
เสน่หาผีเสื้อราตรี ตอนพิเศษ - 100%
“ตอนนี้ที่คลับลูกค้าเยอะมากขึ้นกว่าแต่ก่อน เพราะระบบรักษาความปลอดภัย และการคัดกรองพนักงานที่เข้มงวดมากขึ้น ผู้จัดการคลับก็มีสองคน คนหนึ่งดูแล และแก้ปัญหาเกี่ยวกับลูกค้า อีกคนหนึ่งดูแลพนักงานทั้งหมด ฝ่ายบัญชี และจัดซื้อก็ยังใช้พนักงานชุดเก่า มีวงดนตรีที่มาเล่นประจำให้ที่คลับสามวงต่อสัปดาห์ ซึ่งวงบัตเตอร์ฟลายจะเล่นศุกร์เสาร์อาทิตย์เหมือนเดิม แต่เล่นแค่รอบเดียวคือรอบปิดท้าย ส่วนอีกรอบเราจะใช้นักดนตรีจากอีกวงหนึ่งมาเล่นให้ เท่ากับว่าในวันศุกร์เสาร์อาทิตย์จะมีวงดนตรีมาเล่นให้วันละสองวง”“ผมคิดว่าเราน่าจะเพิ่มบาร์ค็อกเทลนะพี่ จัดสักมุมหนึ่งของฮอลล์ มีบาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อสาวสวยเป็นคนผสมเครื่องดื่มให้ตามแต่ที่ลูกค้าต้องการเหมือนตามโรงแรมน่ะ”รชตเสนอความเห็นให้พี่ชาย เขาเคยไปที่คลับหลายครั้งแล้ว และเขาคิดว่าที่คลับควรจะต้องมีบาร์ค็อกเทลเหมือนเมืองนอก หรือตามโรงแรมใหญ่ ๆ เพื่อเป็นอีกทางเลือกหนึ่งให้กับลูกค้า“อืม...ก็น่าสนใจนะ พี่ก็เคยคุยเรื่องการขยายพื้นที่ของซุสกับภีมมันเหมือนกัน เพราะได้ข่าวมาว่าผับที่อยู่ถัดไปจากซุสกำชังจะหมดสัญญาเช่าที่ พี่กับเจ้าภีมเลยคิดว่าจะไปเทก
เสน่หาผีเสื้อราตรี ตอนพิเศษ - 50%
สองปีต่อมาพชรนั่งคิ้วขมวดเป็นปมอยู่หน้าคอมพิวเตอร์พร้อมกับนิ้วมือที่กำลังคีย์ข้อความลงไปอย่างรัวเร็ว สลับกับการรื้อกองเอกสารที่ไร้ระเบียบตรงหน้าอย่างวุ่นวาย เขาจำไม่ได้แล้วว่านั่งอยู่ตรงนี้นานเท่าไรแล้ว รู้แต่ว่าเขาต้องจัดการเอกสารกองนี้ให้เหลือน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วสรุปทุกอย่างใส่ลงในเอ็กเซล เพื่อที่จะได้เอากลับไปทำต่อที่บ้านเขาไม่อยากแบกเอกสารหนาหนักพวกนี้กลับไปด้วย เพราะนอกจากเสี่ยงที่จะสูญหายแล้ว ช่อมาลีก็อาจทนไม่ได้จนต้องลงมือเข้ามาช่วยเขาจัดการกับพวกมันทั้งหมด ซึ่งเขาไม่ต้องการให้เป็นอย่างนั้น เธอเพิ่งคลอดบุตรชายคนแรกให้เขาเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาอยากให้หญิงสาวพักผ่อนเพื่อฟื้นฟูร่างกาย มากกว่าที่จะต้องมาทำงานให้เขาทั้งคู่เข้าพิธีแต่งงานด้วยกันเมื่อปีที่แล้ว และเลิกคุมกำเนิดด้วยการกินยาแต่หันมาใช้วิธีคุมกำเนิดแบบธรรมชาติแทน ตอนที่คุยกัน ช่อมาลียังไม่พร้อมจะตั้งครรภ์ เพราะอยากใช้ชีวิตอยู่กันสองคนแบบนี้ไปก่อน ซึ่งเขาเองก็เห็นด้วย ทั้งที่ตอนแรกเขาอยากมีลูกเร็ว ๆ ให้พ่อกับแม่ได้อุ้มหลานทว่าไม่นานนักความต้องการของเขาก็สัมฤทธิ์
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทส่งท้าย - 100%
“ต้องยังงี้สิ ไปกันเถอะ” พชรโอบไหล่พาช่อมาลีเข้าไปในงาน ซึ่งการจัดงานนั้นเป็นแบบเปิดโล่งริมชายหาด รถสปอร์ต และยนตรกรรมสุดหรูจอดเรียงรายกันบนหาดทราย โดยมีพริตตี้สาวสวยในชุดบิกินีคาดช่วงล่างด้วยผ้าบาติกมัดย้อมคลุมจนถึงเข่าโดยมัดปมไว้ที่สะโพกอีกข้างหนึ่งเพื่ออวดเรียวขาวับแวมยืนให้คำอธิบายเกี่ยวกับสมรรถนะต่าง ๆ อยู่ข้างรถตลอดทั้งวันจะมีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทย และชาวต่างชาติแห่กันเข้ามาดูรถหรูไม่ขาดสาย บ้างก็มาเพื่อถ่ายรูปสาวสวยที่ยืนข้างตัวรถ บ้างก็มาเพื่อขอทดลองนั่งด้านใน และก็เป็นอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งจบงานในวันสุดท้าย หรือวันที่สามของการจัดงาน ซึ่งสิ่งที่ทำให้ท่านประธานยิ้มไม่หุบเลยนั่นก็คือยอดจองรถที่ทะลุเป้าหมายจากที่วางเอาไว้ถึงสองร้อยเปอร์เซ็นต์ ถือเป็นการตอบรับจากลูกค้าที่ดีมาก“ผมขอดื่มให้กับทุกคนสำหรับงานมินิมอเตอร์โชว์ในครั้งนี้ และขอขอบคุณพวกคุณทุก ๆ คนที่ทำให้งานในครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดี แทบจะเรียกว่าดีมากจนเกินเป้าหมายที่ผมวางไว้ด้วยซ้ำ ขอบคุณมากครับ”พชรลุกขึ้นยืนตอนที่พูด คนอื่น ๆ จึงลุกขึ้นตามไปด้วยพร้อมกับยกแก้
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทส่งท้าย - 70%
“เฮ้ย! อะไรเนี่ย แปลว่าที่พูดไปเมื่อกี้นี่ฟังไม่รู้เรื่องใช่ไหมคุณ”ช่อมาลีวางช้อนและส้อมลงทันที สองตาตวัดมองไปยังคนหน้าไม่อายตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง แต่คนถูกมองหาได้เกรงกลัวไม่ เขากลับหัวเราะคิกคักพลางจ้องคนสวยหน้าบึ้งด้วยแววตาเป็นประกายราวกับถูกอกถูกใจนักหนา“โอเค...ไม่ลุกใช่ไหม...ได้”ช่อมาลีคลี่ยิ้มเยือกเย็นส่งให้พร้อมกับทำท่าจะคว้าเอาแก้วน้ำส้มที่วางอยู่ตรงหน้า แต่ทว่าไม่ไวพอเท่าชายหนุ่มที่เอื้อมมาคว้าไปได้ก่อนพร้อมกับดื่มน้ำส้มแก้วนั้นเสียเองจนหมดแก้วไปต่อหน้าต่อตาช่อมาลีลุกพรวดขึ้นทันที ตั้งใจไว้ว่าจะไปแจ้งเจ้าหน้าที่ของทางโรงแรมให้มาลากเขาออกไป พอดีกับที่พชรรีบเดินเร็ว ๆ กลับมาที่โต๊ะด้วยท่าทางเอาเรื่องเพราะเห็นแฟนสาวกำลังถูกคุกคาม“มีอะไรรึเปล่าม็อท” พชรถามหญิงสาวแต่สายตาจ้องเขม็งไปยังแผ่นหลังของชายหนุ่มที่มาก้อร่อก้อติกแฟนสาว จนเมื่อเดินมาถึงโต๊ะ และได้มองหน้าของผู้ชายคนนั้นชัด ๆ จากสายตากรุ่นโกรธก็เปลี่ยนเป็นเบิกกว้างขึ้นทันที“อ้าวเฮ้ย! เจ้าอาร์ต นี่แกกลับมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”พชรพูดเสียงไม่เบานักเพราะความประหลาดใจที่เห็นน
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทส่งท้าย - 35%
ช่อมาลีค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาทีละนิด แล้วก็ปิดตาลงไปเมื่อภาพตรงหน้าปรากฏเป็นแผงอกหนั่นแน่นของใครบางคน เธอตั้งสติแล้วลืมตาขึ้นมามองใหม่อย่างไม่ค่อยแน่ใจในสายตาของตนเองเท่าไรนัก ตาคู่สวยเบิกกว้าง ใบหน้าเริ่มเห่อร้อนขึ้นมาเป็นริ้ว ๆ เมื่อความทรงจำแสนวาบหวามเมื่อคืนย้อนกลับเข้ามาสู่ความทรงจำอีกครั้งช่อมาลีค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองคนตัวโตที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างสบายใจ วางท่อนแขนหนัก ๆ พาดไว้ที่เอวของเธอพร้อมกับเสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ หญิงสาวผงกศีรษะขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อมองใบหน้าของเขาให้เต็มสองตา เพราะในเวลาปกติ เธอไม่อาจมองเขานาน ๆ ได้ตั้งแต่รู้ตัวว่าคิดกับเขาไม่เหมือนเดิมใบหน้ายามหลับของพชรแลดูอ่อนโยนไม่มีพิษมีภัย เครื่องหน้าลงตัว อย่างผู้ชายที่จัดว่าหน้าตาดี เขาไม่ใช่คนหล่อชนิดที่ว่าเห็นครั้งแรกแล้วต้องตะลึงมองเหมือนคริส เพื่อนในวงดนตรี แต่เขาก็จัดว่าเป็นผู้ชายที่ดูดีมีเสน่ห์อย่างหาตัวจับได้ยาก โดยเฉพาะนัยน์ตาเจ้าเล่ห์คู่นี้ที่ตวัดมองมาแต่ละครั้งก็สามารถทำให้ใจแทบละลายได้ แล้วไหนจะรอยยิ้มมุมปากแสนกระชากใจนั่นอีกเล่าที่สะกดสาว ๆ มานักต่อนักแล้ว ไม่เว้นแม้กระท
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 24 แรงดึงดูด - 100%
ชายหนุ่มรัดร่างหญิงสาวไว้จากด้านหลัง แล้วดันให้เธอเดินหน้าไปยังเตียงนอนหลังใหญ่ที่อยู่กลางห้อง แต่เจ้าหล่อนกลับพยศรั้งตัวเองไว้ไม่ยอมเดินไปตามเขา พชรจึงตัดสินใจช้อนตัวขึ้นอุ้มเสียเลย“คุณโอมขา ม็อทขอโทษที่โกหก ก็ม็อทอยากว่ายน้ำนี่นา”หญิงสาวกระถดตัวหนีเมื่อพชรวางเธอลงบนเตียง จนเสื้อคลุมหลุดลุ่ยอวดผิวขาวนวลเนียนตัดกับสีแดงของบิกินี่ตัวจิ๋ว“อยากว่ายก็ว่ายไปสิครับ ผมไม่ได้หวงสักหน่อยนี่นา สระว่ายน้ำที่นี่จะคุณหรือผมใช้ได้ก็เหมือนกันนั่นแหละ” ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อมองเห็นหยดน้ำจากเส้นผมที่เปียกลู่ของเธอกำลังไหลผ่านซอกแคบระหว่างภูเขาย่อม ๆ สองลูกให้ตายเถอะ! เขาอยากใช้ปากและลิ้นเช็ดตัวเธอให้แห้งจริง ๆ“ถ้าม็อทว่ายตอนคุณโอมอยู่ อย่างกับว่าม็อทจะได้ว่ายสบาย ๆ งั้นแหละ ก็คุณน่ะชอบมาหาเศษหาเลยกับม็อทเรื่อยเลย”ช่อมาลีบ่นงอดแงดพลางเอาหมอนมากอดไว้เพื่อบังร่างเกือบเปลือยของตนเองเมื่อเห็นสายตาราวกับจะกลืนกินของเขาพชรหลุดขำหัวเราะร่า ก่อนจะอาศัยจังหวะที่เธอเผลอกระโดดเข้าตะครุบตัวหญิงสาวแล้วกอดเอาไว้แน่น ช่อมาลีดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอ
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 24 แรงดึงดูด - 75%
พชรพูดพลางโอบหญิงสาวไว้หลวม ๆ มือเขาแตะอยู่บริเวณแผลที่เริ่มตกสะเก็ดหลายรอยนั่นอย่างทะนุถนอม“ม็อทก็ไม่รู้ค่ะว่าต้องนานแค่ไหน แต่คุณโอมเบื่อง่าย ม็อทก็แค่กลัวโดนหลอกฟันแล้วทิ้งน่ะ” หญิงสาวแกล้งพูดติดตลก แต่ในใจคิดอย่างนั้นจริง ๆ พลางเอื้อมมือไปหยิบเสื้อที่กองอยู่ที่พื้นขึ้นมาสวมใส่“นี่แน่ะ คิดมากไปได้ เห็นผมเลวร้ายขนาดนั้นเชียว”ชายหนุ่มแจกมะเหงกลงที่กลางกระหม่อมของหญิงสาวไม่แรงนัก ก่อนจะหอมแก้มหนัก ๆ แล้วรั้งตัวเธอให้นอนราบลงมาก่ายเกยกับร่างเขาบนเก้าอี้อาบแดดตัวเดียวกัน“อ้าว...นี่คุณโอมไม่รู้ตัวเลยหรือคะว่าตัวเองน่ะดูเพลย์บอยมากแค่ไหน” ช่อมาลีนอนเอาแก้มแนบกับแผงอกเขา ฟังเสียงหัวใจที่กำลังเต้นเป็นจังหวะอยู่ข้างในนั้นอย่างปลื้มปริ่ม“คุณรักม็อทตรงไหนคะ เมื่อก่อนตอนที่คุณเจอม็อทแรก ๆ คุณก็ทำท่าจะลากม็อทขึ้นเตียงอย่างเดียวเลย ตอนเป็นเลขาฯ คุณก็ชอบมาหยอกนั่นหยอกนี่เหมือนหมาหยอกไก่”“คุณรู้รึเปล่าว่าผมกับไอ้ภีมจะมีกฎอยู่ข้อหนึ่งนั่นก็คือ ไม่กินไก่วัด แต่คุณทำให้ผมต้องแหกกฎครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ว่าคุณจะเป็นคนไหน ผมไม่อยากยอมรับตัวเองด้วยซ้ำว่าผม
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 24 แรงดึงดูด - 50%
สัปดาห์หน้าต้องไปภูเก็ตกับเขาอีก ไม่รู้ว่าจะเอาตัวรอดจากเขาได้สักแค่ไหนกัน เห็นเขาชอบหาเศษหาเลยกับเธอบ่อย ๆ ก็ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าเขาหวังเพียงแค่อยากเชยชมเรือนร่างของเธอรึเปล่า และถ้าถึงวันที่เธอเพลี่ยงพล้ำไปกับเขาจริง ๆ เขาจะยังปฏิบัติกับเธอเหมือนเดิมไหม หรือว่าได้แล้วก็เลิกใส่ใจเพราะหมดความตื่นเต้น หมดความน่าค้นหา ระยะเวลาที่คบกันก็น้อยนิดเหลือเกินจนไม่สามารถสร้างความมั่นใจอะไรได้เลยตั้งแต่ลงจากเครื่องมา พชรก็เอาแต่เกาะกุมมือของช่อมาลีไว้ตลอดเวลาจนหญิงสาวคร้านจะขัดขืนกับเขา เพราะรู้ดีว่าเขาไม่มีทางฟังแน่นอน ทว่าพอมาเห็นสายตากึ่งล้อเลียนของผู้จัดการสุชาติที่มารอรับที่สนามบินแล้วก็อดเขินขึ้นมาไม่ได้“สวัสดีครับคุณโอม คุณช่อมาลี เชิญทางนี้เลยครับ”สุชาติยิ้มแย้มแจ่มใส แกล้งทำเป็นไม่เห็นมือที่สอดประสานกันของสองหนุ่มสาว และใบหน้าแดงระเรื่อของช่อมาลี ก่อนจะเดินนำไปที่รถของตน“ตกลงเรื่องที่ผมให้ทำได้เรื่องว่ายังไงบ้างคุณสุชาติ”พชรถามขึ้นเมื่อเดินมาถึงรถแล้วเปิดประตูให้ช่อมาลีขึ้นนั่งที่เบาะหลัง ส่วนตนก็ย้ายไปนั่งด้านหน้าค
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 24 แรงดึงดูด - 25%
“ที่รัก เข้ามาหาผมหน่อยสิ”เสียงจากอินเตอร์คอมที่ดังขึ้นบนโต๊ะ ทำให้ช่อมาลีกระวีกระวาดออกจากห้องแคนทีนโดยด่วน หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบ ๆ แล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก โชคดีที่ไม่มีใครขึ้นมาจนได้ยินประโยคเมื่อครู่ มิเช่นนั้นเธอได้ดังกระฉ่อนไปทั่วบริษัทในเรื่องการใช้เต้าไต่แน่ ๆ ซึ่งแหล่งปล่อยข่าวก็ไม่ใช่ใครที่ไหน พวกสาว ๆ แฟนคลับของท่านประธานสุดหล่อนั่นเอง“ท่านประธานคะ อย่าเรียกอย่างนี้ในที่ทำงานได้ไหม เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้าจะทำยังไงคะ” ช่อมาลีเปิดประตูเข้าไปถึงก็ยืนเท้าสะเอวบ่นให้เขาทันทีเธอบอกเขาไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไรแล้ว แต่ดูเหมือนเขาไม่สนใจจะทำตามเลยแม้แต่น้อย ซ้ำร้ายไปกว่านั้นเขาไม่สนใจสายตาของพนักงานทั้งบริษัทอีกด้วย เพราะไม่ว่าเขาจะไปไหนมักจะหนีบเธอไปด้วยเสมอ อย่างเช่นเวลาออกมากินมื้อกลางวันที่ร้านอาหารแถวบริษัท เขาก็มักจะคว้ามือของเธอไปจับจูงต่อหน้าต่อตาคนอื่นเป็นประจำ บางคราวก็โอบเอวโอบไหล่แม้ว่าเธอจะปรามเขาไปหลายครั้งแล้วก็ตาม“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ก็คุณเป็นที่รักของผมนี่ ผมอยากเรียกคุณอย่างนี้นี่นา...มานี่เลย มาส่งส่วยซะดี ๆ”
