เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 12 ว่าที่คู่หมั้น อภินันทนาการจากคุณแม่ - 100%
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-15 18:30:29ระหว่างที่กำลังจะก้มลงไปดูดน้ำจากแก้วของตนเอง เธอก็ต้องตกใจรีบถอยศีรษะของตนออกมาแทบไม่ทัน เมื่ออยู่ดี ๆ พชรก็ก้มลงมาดูดน้ำจากแก้วของเธอที่กำลังถืออยู่ในมือ และที่สำคัญ เขาดูดหลอดเดียวกันกับเธอเสียด้วย
“อืม...รสชาติใช้ได้เลยนะเนี่ย แปลก ๆ ดีเหมือนกันนะ สีเหมือนค็อกเทลมาการิต้าเลย แต่ผมว่าโกโก้ของผมอร่อยกว่า จริงสิ...เดี๋ยวเข้าไปคุยกับผมในห้องหน่อยนะ”
พชรยิ้มพรายเต็มวงหน้า แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานของตนไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนอ้าปากค้าง มองแผ่นหลังของเขาจนหายลับเข้าไปในห้อง จากนั้นก็ก้มลงมองที่แก้วน้ำของตนเองสลับกับตวัดค้อนใส่คนที่เพิ่งเดินจากไป
หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้พอดีกับที่มองเห็นหน้าของตนเองในกระจกที่ตั้งเอาไว้ข้างคอมพิวเตอร์ จึงทำให้รู้ว่าตอนนี้ใบหน้าเล็ก ๆ ของตนนั้นสุกปลั่งเห่อร้อนแค่ไหน ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมเขาถึงได้ยิ้มแบบนั้น
“คนบ้านี่...ถ้าดูดไปมันจะเหมือนจูบกับเขารึเปล่านะ...ตายแล้ว! คิดอะไรออกไป” ช่อมาลียกมือขึ้นทาบแก้มของตนเอง รู้เลยว่าตอนนี้หน้าร้อนซู่ขนาดไหนเพราะเงาที่สะท้อนออกมาจากกระจกมันฟ้องอยู่ทนโท่
หญิงสาวตัดสิน
บทที่เกี่ยวข้อง
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 13 สามวันสองคืนที่ภูเก็ต - 35%
หลังจากจ่ายเงินค่าแท็กซี่เสร็จเรียบร้อยแล้ว ช่อมาลีก็เดินลากกระเป๋าเดินทางใบไม่ใหญ่นักเข้าไปในสนามบิน หญิงสาวสอดส่ายสายตามองหาบริเวณที่เจ้านายหนุ่มนัดให้ไปเจอกัน เมื่อเห็นจุดนัดหมายจึงรีบลากกระเป๋าไปยังจุดนั้นทันที และพอไปถึงก็เห็นพชรยืนรออยู่ก่อนแล้ว กำลังจะอ้าปากขอโทษที่ตนเองมาช้าก็ต้องตกตะลึงกับลุคใหม่ของเขาวันนี้พชรสวมกางเกงขาสามส่วนแบบกางเกงทหาร เสื้อยืดสีฟ้าอ่อนพอดีตัวคลุมทับด้วยเสื้อเชิ้ตแขนสั้นลายสก็อตสีน้ำเงิน ทรงผมก็ดูแปลกตาไม่หวีเรียบแปล้อย่างเคย แต่กลับหวีปัดขึ้นตามแบบฉบับหนุ่มเคป๊อบที่กำลังฮิต พอมองต่ำลงมาก็เห็นรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงินที่ดูเข้ากันดีกับชุดที่เขาสวมใส่ แม้ว่าจะไม่ใส่ถุงเท้าก็ตามน่าเสียดายที่ช่อมาลีไม่สามารถมองทะลุแว่นกันแดดที่เขาสวมอยู่ได้ มิเช่นนั้นเธอคงจะเห็นสายตาคมกริบที่เฝ้ามองตั้งแต่เธอเดินเข้ามาด้านในอาคารด้วยความพึงพอใจแล้วร่างโปร่งระหงสมส่วนของช่อมาลีอยู่ในชุดกางเกงยีนสีเข้มเข้ารูปกับเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนปล่อยชายเสื้อให้เป็นอิสระ สวมรองเท้าคัตชูส้นเตี้ย ส่งผลให้หญิงสาวดูทะมัดทะแมงน่ามอง แต่ในขณะเดียวกันก็ดูเซ็ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-16เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 13 สามวันสองคืนที่ภูเก็ต - 70%
“โว้ว! เจ๋ง ผมเห็นด้วยนะ งานแบบนี้ไม่ค่อยมีใครทำเท่าไร และถ้าเราสามารถทำได้ คนก็จะพูดถึงแต่งานนี้ เราสามารถทำได้ไหมคุณสุชาติ”พชร กระตือรือร้นขึ้นมาทันทีเมื่อธีมงานที่เลขาฯ สาวเป็นคนเสนอนั้นแสนจะถูกใจ“ผมคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาครับ เดี๋ยวผมจะไปดูอีกทีว่าหาดไหนน่าจะเหมาะที่สุด ผมให้ฝ่ายพีอาร์เขาติดต่อพริตตี้เตรียมไว้แล้ว ตอนนี้กำลังฝึกอบรมเกี่ยวกับรถแต่ละรุ่นกันอยู่ครับ” สุชาติตอบเจ้านาย และถามต่ออีกว่า“คุณโอมจะเข้าที่พักก่อน หรือว่าจะไปที่สำนักงานก่อนครับ”“อืม...ไหวไหมคุณช่อ อยากเข้าพักก่อน หรือจะไปสำนักงานเลย”พชรหันมาถามช่อมาลี เพราะไม่อยากให้หญิงสาวอ่อนเพลียจากการเดินทางมากเกินไป แต่ช่อมาลีก็ให้คำตอบเป็นที่น่าพอใจสำหรับเขา“ไปสำนักงานเลยดีกว่าค่ะจะได้ไม่เสียเวลา เสร็จงานจากวันนี้แล้วจะได้เข้าที่พักเลยทีเดียว”“โอเค งั้นเราก็ไปกันเถอะ”พชรหันไปพยักหน้ากับสุชาติ ชายหนุ่มจึงกวักมือเรียกพนักงานให้เข้ามาเช็คบิลค่าอาหาร หลังจากนั้นไม่นาน สุชาติก็พาทั้งคู่นั่งรถมาถึงสำนักงาน หรือโชว์รูมที่ตั้งอยู่บนถนนย่านธุรกิจทันทีที่พชรก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-16เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 13 สามวันสองคืนที่ภูเก็ต - 100%
แต่ทว่าเสียงจ้วงน้ำอย่างเป็นจังหวะก็ทำให้หญิงสาวต้องหยุดคิด เพราะเสียงนั้นกำลังดึงดูดสองเท้าของเธอให้ต้องก้าวตามไปยังทิศทางที่มาของเสียงภาพของเงือกหนุ่มที่กำลังดำผุดดำว่ายอยู่ในสระว่ายน้ำส่วนตัวท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่ใกล้ลาลับขอบฟ้า โดยมีฉากหลังเป็นดวงอาทิตย์สีส้มที่ทอประกายสาดแสงไปบนท้องทะเลราวกับเป็นน้ำสีทองระยิบระยับช่างเป็นภาพที่น่าดูจนไม่อาจละสายตาได้ จิตใต้สำนึกบอกเธอว่าให้รีบหันหลังแล้วเดินออกมา แต่สมองกลับสั่งการให้สองขาของเธอยืนนิ่งอยู่ที่ขอบสระจนชายหนุ่มรู้ตัว เขาหยุดว่ายแล้วยกแขนทั้งสองข้างขึ้นเท้ากับขอบสระด้านหลัง ตาคมกริบมองมาทางหญิงสาวอย่างเชิญชวน“ลงมาเล่นน้ำด้วยกันไหมคุณช่อ ได้ใส่ชุดที่ผมซื้อให้รึเปล่า”พชรยิ้มกริ่ม ตาทอประกายวาววามจนช่อมาลีสะดุ้ง หญิงสาวเอานิ้วดันกรอบแว่นให้เข้าที่ แล้วเสมองไปทางอื่นก่อนจะละล่ำละลักตอบเขา“ปะ เปล่าค่ะ ดิฉันไม่กล้าใส่หรอก ดิ...ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”หญิงสาวหมุนตัวกำลังจะเดินออกไป แต่เสียงทุ้มจากคนข้างหลังก็หยุดสองขาของเธอเอาไว้เสียก่อน“เดี๋ยวสิครับคุณช่อ” พชรว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-16เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 14 ดอกไม้ หรือผีเสื้อ - 35%
พชรพาช่อมาลีมาที่โรงแรมชื่อดังในตัวเมืองภูเก็ต เมื่อจอดรถเสร็จเรียบร้อยเขาก็พาหญิงสาวเข้าไปด้านในโรงแรม แล้วพาขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนสุด พอลิฟต์เปิดออกชายหนุ่มจึงแตะแผ่นหลังของหญิงสาวเบา ๆ เพื่อพาออกไปร้านอาหารกึ่งผับบนนี้มีอยู่สองโซน คือโซนที่นั่งข้างในอาคารกับโซนที่เป็นแบบเปิดโล่งด้านนอก พชรกำลังจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทร. หาผู้จัดการสุชาติ ก็พอดีกับที่เห็นร่างสูงโปร่งของสุชาติเดินเข้ามาหาพอดี“ทางนี้ครับคุณโอม...โอ้โห! คุณช่อมาลี ผมนึกว่าคุณโอมพาสาวที่ไหนมาเสียอีก สวยจนจำเกือบไม่ได้แน่ะ”สุชาติหันไปคุยหยอกล้อกับเลขาฯ สาวของเจ้านายที่ยืนเยื้องไปด้านหลังเล็กน้อย เขาไม่ได้พูดเกินจริงเลยสักนิดเพราะวันนี้หญิงสาวดูสวยแปลกตาไปมาก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพชรถึงได้สั่งให้เขาจองห้องพักหลังนั้นไว้ให้พชรหันไปมองใบหน้าเนียนใสของเลขาฯ คู่ใจ แสงไฟสลัวของที่นี่คล้ายกับแสงไฟที่คลับของเขา ชายหนุ่มชะโงกหน้าเข้าไปถามช่อมาลีใกล้ ๆ เพราะเสียงเพลงที่ดังจนไม่อาจจะคุยกันรู้เรื่อง“หิวรึยังคุณช่อ”ช่อมาลีหันกลับมามองแล้วส่ายหน้าช้า ๆ พร้อมรอยยิ้ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-17เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 14 ดอกไม้ หรือผีเสื้อ - 70%
“ผมกลับก่อนดีกว่าคุณสุชาติ ดื่มเยอะแล้ว พรุ่งนี้มีอะไรต้องทำอีกเยอะ แค่นี้ก็มึนจะแย่” พอพชรบอกอย่างนั้น สุชาติก็ทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยด้วยรู้คอกันเป็นอย่างดีว่าชายหนุ่มนั้นคอแข็งยิ่งกว่าอะไร แต่พอเหลือบไปเห็นเลขาฯ เจ้านายถึงได้รู้ความประสงค์ของเจ้านายหนุ่มทันที“แล้วคุณโอมจะขับรถกลับไหวหรือครับ” สุชาติแสร้งถามเจ้านาย พชรจึงพยักพเยิดไปทางหญิงสาวที่นั่งข้าง ๆ“เดี๋ยวคุณช่อเขาจะขับกลับให้ ผมคงไม่ไหว เกรงว่าจะพาคุณช่อเขาตกทะเลไปเสียก่อน” ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับลุกขึ้นยืนช้า ๆ ช่อมาลีกับสุชาติจึงลุกตาม“เอ้า...ทุกคนครับ เดี๋ยวคุณโอมต้องรีบกลับไปพักผ่อนก่อนนะ”สุชาติเป็นคนหันไปบอกกับพนักงานบนโต๊ะที่กำลังมองมา หลายคนทำหน้าแปลกใจ เพราะตามปกติจะเห็นเจ้านายอยู่ร่วมดื่มด้วยกันจนกว่าร้านจะปิด“ขอบคุณทุกคนมากนะครับที่เลี้ยงต้อนรับ แต่ผมคงต้องขอตัวก่อน เพราะเริ่มมึน ๆ แล้ว ยังไงก็เชิญทุกคนตามสบายเลยนะ แล้วพบกันพรุ่งนี้ครับ”พชรบอกกับทุกคนบนโต๊ะ บรรดาพนักงานจึงลุกขึ้นยืนเพื่อรอส่งผู้เป็นนายตามมารยาท ช่อมาลีหันไปยิ้มให้กับทุกคน ยกมือไหว้ลาผู้อาวุโสกว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-17เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 14 ดอกไม้ หรือผีเสื้อ - 100%
ช่อมาลียืนชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจดึงมือเขาให้ลุกขึ้นนั่ง ทว่าชายหนุ่มกลับกระตุกดึงร่างของเธอจนเสียหลักล้มทับลงไปบนตัวเขาพชรอาศัยความไวจับหญิงสาวพลิกลงไปอยู่ใต้ร่างอย่างรวดเร็วช่อมาลีตกใจเพราะเหตุการณ์เกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาทีโดยที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว และยิ่งงุนงงหนักขึ้นเมื่อได้ยินคำถามจากเขา“เฟรนซ์คิส อร่อยไหมคุณช่อ”นัยน์ตาวับวามหวามหวานของคนตรงหน้าส่งผลให้หญิงสาวใต้ร่างใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าที่ห่างกันไม่ถึงคืบราวกับใช้ลมหายใจเดียวกันนั้นทำเอาหญิงสาวขนลุกวาบขึ้นทั้งตัว“กะ...ก็...ก็อร่อยดีค่ะ หวาน ๆ เปรี้ยว ๆ” เธอตะกุกตะกักตอบเขาไปพร้อมกับพยายามเอามือผลักอกของเขาให้ออกห่างจากตัว แต่ดูเหมือนจะสูญเปล่าเพราะเขาแทบไม่ขยับเขยื้อน“คุณรู้ไหมว่าทำไมค็อกเทลแก้วนั้นถึงชื่อว่าเฟรนซ์คิส”เสียงทุ้มพูดเบา ๆ ราวกระซิบ ตาคมกริบแต่หยาดเยิ้มของเขามองกวาดไปทั่วใบหน้าจนคนถูกมองรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ ราวกับจะจับไข้ ไม่มีเสียงพูดเปล่งออกมาจากคนใต้ร่าง มีเพียงกิริยาส่ายหน้าเร็ว ๆ เท่านั้นที่บอกแทนค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-17เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 15 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป - 25%
ช่อมาลีตื่นมาตอนเช้าด้วยความรู้สึกไม่ค่อยสดชื่นเท่าไรนัก สาเหตุก็มาจากเรื่องเมื่อคืนที่ทำให้ไม่สามารถหยุดคิดได้จนไม่ได้หลับได้นอนเสียที กว่าจะข่มตาให้หลับลงได้ก็ล่วงเข้าวันใหม่ไปหลายชั่วโมงแล้ว เธอเอื้อมหยิบโทรศัพท์มือถือที่โต๊ะข้างเตียงเพื่อดูเวลา พอเห็นว่าใกล้แปดโมงเช้าจึงค่อย ๆ ยันกายลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างอ้อยอิ่ง บิดขี้เกียจไปมาสามสี่ทีจากนั้นจึงเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวหญิงสาวออกมานั่งเล่นที่เก้าอี้อาบแดดริมสระว่ายน้ำ สมองไพล่คิดไปถึงแต่เรื่องเฟรนซ์คิสจากเขา อดกังวลไม่ได้ว่าหากเจอหน้ากันวันนี้จะทำหน้าอย่างไรดี จะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือควรจะทำอย่างไร รู้แต่ว่าตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกไปเสียทุกอย่าง ความรู้สึกหลากหลายที่กลุ้มรุมในตอนนี้กำลังบีบอัดหัวใจจนรู้สึกได้ว่าเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องช่อมาลีนอนทอดสายตาแน่นิ่ง ทัศนียภาพของท้องทะเลยามสายที่สวยงามเบื้องหน้ากลับไม่สามารถดึงดูดให้เธอรู้สึกตื่นเต้นได้“อ้าวคุณช่อ มานั่งอยู่นี่เองหรอกหรือ...โอย...ปวดหัวชะมัดเลย”เสียงพชรทักขึ้นจากด้านหลังจนคนถูกเรียกสะดุ้งเล็กน้อย ช่อมาลีหันไปมอง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 16 แผนล่อซื้อ! - 25%
ช่อมาลีลากกระเป๋าเดินคู่มากับพชรออกมาจากอาคารผู้โดยสาร เห็นชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร. หาใครบางคน จึงนึกขึ้นได้ว่าเธอเองก็ยังไม่ได้เปิดโทรศัพท์ เพราะปิดเครื่องไว้ตั้งแต่อยู่ที่สนามบินภูเก็ต ป่านนี้เพื่อนในวงคงโทร. มานัดหมายเรื่องแผนการเล่นดนตรีคืนนี้แน่นอน พอนึกได้จึงหยิบมันออกมาจากกระเป๋าสะพายข้างตัวแล้วกดเปิดเครื่อง“คุณช่อกลับพร้อมกันนะ เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้าน ผมโทร. เรียกให้คนที่บ้านเอารถมารับตั้งแต่อยู่ภูเก็ตแล้ว” พชรหันมาบอกหญิงสาวแล้วมองหาคนที่ตนเรียกให้มารับ“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดิฉันกลับเองดีกว่า เกรงใจ” ช่อมาลีอ้อมแอ้มปฏิเสธเขา แต่พชรก็ยังยืนกรานจะไปส่งให้ได้“เกรงใจอะไรกันเล่า เถอะน่า...จะได้ไม่ต้องเปลืองค่าแท็กซี่ อ้าว! โน่นไงมาพอดี” ชายหนุ่มพยักพเยิดไปทางชายวัยกลางคนที่กำลังเดินเข้ามาหา เมื่อมาถึงเขาก็ยื่นกุญแจรถให้พชร ชายหนุ่มจึงหยิบเอาธนบัตรใบสีเทายื่นส่งให้ไปหนึ่งใบ จากนั้นก็ยืนคุยกันสักพัก ชายคนนั้นหันมายิ้มให้เธอแล้วเดินจากไป“อ้าว...แล้วเขาจะไปไหนล่ะคะ” ช่อมาลีมองตามหลังของคนที่เอากุญแจรถมาส่งให้“ผมให้เงินเขานั่งแท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18
บทล่าสุด
เสน่หาผีเสื้อราตรี ตอนพิเศษ - 100%
“ตอนนี้ที่คลับลูกค้าเยอะมากขึ้นกว่าแต่ก่อน เพราะระบบรักษาความปลอดภัย และการคัดกรองพนักงานที่เข้มงวดมากขึ้น ผู้จัดการคลับก็มีสองคน คนหนึ่งดูแล และแก้ปัญหาเกี่ยวกับลูกค้า อีกคนหนึ่งดูแลพนักงานทั้งหมด ฝ่ายบัญชี และจัดซื้อก็ยังใช้พนักงานชุดเก่า มีวงดนตรีที่มาเล่นประจำให้ที่คลับสามวงต่อสัปดาห์ ซึ่งวงบัตเตอร์ฟลายจะเล่นศุกร์เสาร์อาทิตย์เหมือนเดิม แต่เล่นแค่รอบเดียวคือรอบปิดท้าย ส่วนอีกรอบเราจะใช้นักดนตรีจากอีกวงหนึ่งมาเล่นให้ เท่ากับว่าในวันศุกร์เสาร์อาทิตย์จะมีวงดนตรีมาเล่นให้วันละสองวง”“ผมคิดว่าเราน่าจะเพิ่มบาร์ค็อกเทลนะพี่ จัดสักมุมหนึ่งของฮอลล์ มีบาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อสาวสวยเป็นคนผสมเครื่องดื่มให้ตามแต่ที่ลูกค้าต้องการเหมือนตามโรงแรมน่ะ”รชตเสนอความเห็นให้พี่ชาย เขาเคยไปที่คลับหลายครั้งแล้ว และเขาคิดว่าที่คลับควรจะต้องมีบาร์ค็อกเทลเหมือนเมืองนอก หรือตามโรงแรมใหญ่ ๆ เพื่อเป็นอีกทางเลือกหนึ่งให้กับลูกค้า“อืม...ก็น่าสนใจนะ พี่ก็เคยคุยเรื่องการขยายพื้นที่ของซุสกับภีมมันเหมือนกัน เพราะได้ข่าวมาว่าผับที่อยู่ถัดไปจากซุสกำชังจะหมดสัญญาเช่าที่ พี่กับเจ้าภีมเลยคิดว่าจะไปเทก
เสน่หาผีเสื้อราตรี ตอนพิเศษ - 50%
สองปีต่อมาพชรนั่งคิ้วขมวดเป็นปมอยู่หน้าคอมพิวเตอร์พร้อมกับนิ้วมือที่กำลังคีย์ข้อความลงไปอย่างรัวเร็ว สลับกับการรื้อกองเอกสารที่ไร้ระเบียบตรงหน้าอย่างวุ่นวาย เขาจำไม่ได้แล้วว่านั่งอยู่ตรงนี้นานเท่าไรแล้ว รู้แต่ว่าเขาต้องจัดการเอกสารกองนี้ให้เหลือน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วสรุปทุกอย่างใส่ลงในเอ็กเซล เพื่อที่จะได้เอากลับไปทำต่อที่บ้านเขาไม่อยากแบกเอกสารหนาหนักพวกนี้กลับไปด้วย เพราะนอกจากเสี่ยงที่จะสูญหายแล้ว ช่อมาลีก็อาจทนไม่ได้จนต้องลงมือเข้ามาช่วยเขาจัดการกับพวกมันทั้งหมด ซึ่งเขาไม่ต้องการให้เป็นอย่างนั้น เธอเพิ่งคลอดบุตรชายคนแรกให้เขาเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาอยากให้หญิงสาวพักผ่อนเพื่อฟื้นฟูร่างกาย มากกว่าที่จะต้องมาทำงานให้เขาทั้งคู่เข้าพิธีแต่งงานด้วยกันเมื่อปีที่แล้ว และเลิกคุมกำเนิดด้วยการกินยาแต่หันมาใช้วิธีคุมกำเนิดแบบธรรมชาติแทน ตอนที่คุยกัน ช่อมาลียังไม่พร้อมจะตั้งครรภ์ เพราะอยากใช้ชีวิตอยู่กันสองคนแบบนี้ไปก่อน ซึ่งเขาเองก็เห็นด้วย ทั้งที่ตอนแรกเขาอยากมีลูกเร็ว ๆ ให้พ่อกับแม่ได้อุ้มหลานทว่าไม่นานนักความต้องการของเขาก็สัมฤทธิ์
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทส่งท้าย - 100%
“ต้องยังงี้สิ ไปกันเถอะ” พชรโอบไหล่พาช่อมาลีเข้าไปในงาน ซึ่งการจัดงานนั้นเป็นแบบเปิดโล่งริมชายหาด รถสปอร์ต และยนตรกรรมสุดหรูจอดเรียงรายกันบนหาดทราย โดยมีพริตตี้สาวสวยในชุดบิกินีคาดช่วงล่างด้วยผ้าบาติกมัดย้อมคลุมจนถึงเข่าโดยมัดปมไว้ที่สะโพกอีกข้างหนึ่งเพื่ออวดเรียวขาวับแวมยืนให้คำอธิบายเกี่ยวกับสมรรถนะต่าง ๆ อยู่ข้างรถตลอดทั้งวันจะมีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทย และชาวต่างชาติแห่กันเข้ามาดูรถหรูไม่ขาดสาย บ้างก็มาเพื่อถ่ายรูปสาวสวยที่ยืนข้างตัวรถ บ้างก็มาเพื่อขอทดลองนั่งด้านใน และก็เป็นอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งจบงานในวันสุดท้าย หรือวันที่สามของการจัดงาน ซึ่งสิ่งที่ทำให้ท่านประธานยิ้มไม่หุบเลยนั่นก็คือยอดจองรถที่ทะลุเป้าหมายจากที่วางเอาไว้ถึงสองร้อยเปอร์เซ็นต์ ถือเป็นการตอบรับจากลูกค้าที่ดีมาก“ผมขอดื่มให้กับทุกคนสำหรับงานมินิมอเตอร์โชว์ในครั้งนี้ และขอขอบคุณพวกคุณทุก ๆ คนที่ทำให้งานในครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดี แทบจะเรียกว่าดีมากจนเกินเป้าหมายที่ผมวางไว้ด้วยซ้ำ ขอบคุณมากครับ”พชรลุกขึ้นยืนตอนที่พูด คนอื่น ๆ จึงลุกขึ้นตามไปด้วยพร้อมกับยกแก้
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทส่งท้าย - 70%
“เฮ้ย! อะไรเนี่ย แปลว่าที่พูดไปเมื่อกี้นี่ฟังไม่รู้เรื่องใช่ไหมคุณ”ช่อมาลีวางช้อนและส้อมลงทันที สองตาตวัดมองไปยังคนหน้าไม่อายตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง แต่คนถูกมองหาได้เกรงกลัวไม่ เขากลับหัวเราะคิกคักพลางจ้องคนสวยหน้าบึ้งด้วยแววตาเป็นประกายราวกับถูกอกถูกใจนักหนา“โอเค...ไม่ลุกใช่ไหม...ได้”ช่อมาลีคลี่ยิ้มเยือกเย็นส่งให้พร้อมกับทำท่าจะคว้าเอาแก้วน้ำส้มที่วางอยู่ตรงหน้า แต่ทว่าไม่ไวพอเท่าชายหนุ่มที่เอื้อมมาคว้าไปได้ก่อนพร้อมกับดื่มน้ำส้มแก้วนั้นเสียเองจนหมดแก้วไปต่อหน้าต่อตาช่อมาลีลุกพรวดขึ้นทันที ตั้งใจไว้ว่าจะไปแจ้งเจ้าหน้าที่ของทางโรงแรมให้มาลากเขาออกไป พอดีกับที่พชรรีบเดินเร็ว ๆ กลับมาที่โต๊ะด้วยท่าทางเอาเรื่องเพราะเห็นแฟนสาวกำลังถูกคุกคาม“มีอะไรรึเปล่าม็อท” พชรถามหญิงสาวแต่สายตาจ้องเขม็งไปยังแผ่นหลังของชายหนุ่มที่มาก้อร่อก้อติกแฟนสาว จนเมื่อเดินมาถึงโต๊ะ และได้มองหน้าของผู้ชายคนนั้นชัด ๆ จากสายตากรุ่นโกรธก็เปลี่ยนเป็นเบิกกว้างขึ้นทันที“อ้าวเฮ้ย! เจ้าอาร์ต นี่แกกลับมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”พชรพูดเสียงไม่เบานักเพราะความประหลาดใจที่เห็นน
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทส่งท้าย - 35%
ช่อมาลีค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาทีละนิด แล้วก็ปิดตาลงไปเมื่อภาพตรงหน้าปรากฏเป็นแผงอกหนั่นแน่นของใครบางคน เธอตั้งสติแล้วลืมตาขึ้นมามองใหม่อย่างไม่ค่อยแน่ใจในสายตาของตนเองเท่าไรนัก ตาคู่สวยเบิกกว้าง ใบหน้าเริ่มเห่อร้อนขึ้นมาเป็นริ้ว ๆ เมื่อความทรงจำแสนวาบหวามเมื่อคืนย้อนกลับเข้ามาสู่ความทรงจำอีกครั้งช่อมาลีค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองคนตัวโตที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างสบายใจ วางท่อนแขนหนัก ๆ พาดไว้ที่เอวของเธอพร้อมกับเสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ หญิงสาวผงกศีรษะขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อมองใบหน้าของเขาให้เต็มสองตา เพราะในเวลาปกติ เธอไม่อาจมองเขานาน ๆ ได้ตั้งแต่รู้ตัวว่าคิดกับเขาไม่เหมือนเดิมใบหน้ายามหลับของพชรแลดูอ่อนโยนไม่มีพิษมีภัย เครื่องหน้าลงตัว อย่างผู้ชายที่จัดว่าหน้าตาดี เขาไม่ใช่คนหล่อชนิดที่ว่าเห็นครั้งแรกแล้วต้องตะลึงมองเหมือนคริส เพื่อนในวงดนตรี แต่เขาก็จัดว่าเป็นผู้ชายที่ดูดีมีเสน่ห์อย่างหาตัวจับได้ยาก โดยเฉพาะนัยน์ตาเจ้าเล่ห์คู่นี้ที่ตวัดมองมาแต่ละครั้งก็สามารถทำให้ใจแทบละลายได้ แล้วไหนจะรอยยิ้มมุมปากแสนกระชากใจนั่นอีกเล่าที่สะกดสาว ๆ มานักต่อนักแล้ว ไม่เว้นแม้กระท
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 24 แรงดึงดูด - 100%
ชายหนุ่มรัดร่างหญิงสาวไว้จากด้านหลัง แล้วดันให้เธอเดินหน้าไปยังเตียงนอนหลังใหญ่ที่อยู่กลางห้อง แต่เจ้าหล่อนกลับพยศรั้งตัวเองไว้ไม่ยอมเดินไปตามเขา พชรจึงตัดสินใจช้อนตัวขึ้นอุ้มเสียเลย“คุณโอมขา ม็อทขอโทษที่โกหก ก็ม็อทอยากว่ายน้ำนี่นา”หญิงสาวกระถดตัวหนีเมื่อพชรวางเธอลงบนเตียง จนเสื้อคลุมหลุดลุ่ยอวดผิวขาวนวลเนียนตัดกับสีแดงของบิกินี่ตัวจิ๋ว“อยากว่ายก็ว่ายไปสิครับ ผมไม่ได้หวงสักหน่อยนี่นา สระว่ายน้ำที่นี่จะคุณหรือผมใช้ได้ก็เหมือนกันนั่นแหละ” ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อมองเห็นหยดน้ำจากเส้นผมที่เปียกลู่ของเธอกำลังไหลผ่านซอกแคบระหว่างภูเขาย่อม ๆ สองลูกให้ตายเถอะ! เขาอยากใช้ปากและลิ้นเช็ดตัวเธอให้แห้งจริง ๆ“ถ้าม็อทว่ายตอนคุณโอมอยู่ อย่างกับว่าม็อทจะได้ว่ายสบาย ๆ งั้นแหละ ก็คุณน่ะชอบมาหาเศษหาเลยกับม็อทเรื่อยเลย”ช่อมาลีบ่นงอดแงดพลางเอาหมอนมากอดไว้เพื่อบังร่างเกือบเปลือยของตนเองเมื่อเห็นสายตาราวกับจะกลืนกินของเขาพชรหลุดขำหัวเราะร่า ก่อนจะอาศัยจังหวะที่เธอเผลอกระโดดเข้าตะครุบตัวหญิงสาวแล้วกอดเอาไว้แน่น ช่อมาลีดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอ
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 24 แรงดึงดูด - 75%
พชรพูดพลางโอบหญิงสาวไว้หลวม ๆ มือเขาแตะอยู่บริเวณแผลที่เริ่มตกสะเก็ดหลายรอยนั่นอย่างทะนุถนอม“ม็อทก็ไม่รู้ค่ะว่าต้องนานแค่ไหน แต่คุณโอมเบื่อง่าย ม็อทก็แค่กลัวโดนหลอกฟันแล้วทิ้งน่ะ” หญิงสาวแกล้งพูดติดตลก แต่ในใจคิดอย่างนั้นจริง ๆ พลางเอื้อมมือไปหยิบเสื้อที่กองอยู่ที่พื้นขึ้นมาสวมใส่“นี่แน่ะ คิดมากไปได้ เห็นผมเลวร้ายขนาดนั้นเชียว”ชายหนุ่มแจกมะเหงกลงที่กลางกระหม่อมของหญิงสาวไม่แรงนัก ก่อนจะหอมแก้มหนัก ๆ แล้วรั้งตัวเธอให้นอนราบลงมาก่ายเกยกับร่างเขาบนเก้าอี้อาบแดดตัวเดียวกัน“อ้าว...นี่คุณโอมไม่รู้ตัวเลยหรือคะว่าตัวเองน่ะดูเพลย์บอยมากแค่ไหน” ช่อมาลีนอนเอาแก้มแนบกับแผงอกเขา ฟังเสียงหัวใจที่กำลังเต้นเป็นจังหวะอยู่ข้างในนั้นอย่างปลื้มปริ่ม“คุณรักม็อทตรงไหนคะ เมื่อก่อนตอนที่คุณเจอม็อทแรก ๆ คุณก็ทำท่าจะลากม็อทขึ้นเตียงอย่างเดียวเลย ตอนเป็นเลขาฯ คุณก็ชอบมาหยอกนั่นหยอกนี่เหมือนหมาหยอกไก่”“คุณรู้รึเปล่าว่าผมกับไอ้ภีมจะมีกฎอยู่ข้อหนึ่งนั่นก็คือ ไม่กินไก่วัด แต่คุณทำให้ผมต้องแหกกฎครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ว่าคุณจะเป็นคนไหน ผมไม่อยากยอมรับตัวเองด้วยซ้ำว่าผม
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 24 แรงดึงดูด - 50%
สัปดาห์หน้าต้องไปภูเก็ตกับเขาอีก ไม่รู้ว่าจะเอาตัวรอดจากเขาได้สักแค่ไหนกัน เห็นเขาชอบหาเศษหาเลยกับเธอบ่อย ๆ ก็ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าเขาหวังเพียงแค่อยากเชยชมเรือนร่างของเธอรึเปล่า และถ้าถึงวันที่เธอเพลี่ยงพล้ำไปกับเขาจริง ๆ เขาจะยังปฏิบัติกับเธอเหมือนเดิมไหม หรือว่าได้แล้วก็เลิกใส่ใจเพราะหมดความตื่นเต้น หมดความน่าค้นหา ระยะเวลาที่คบกันก็น้อยนิดเหลือเกินจนไม่สามารถสร้างความมั่นใจอะไรได้เลยตั้งแต่ลงจากเครื่องมา พชรก็เอาแต่เกาะกุมมือของช่อมาลีไว้ตลอดเวลาจนหญิงสาวคร้านจะขัดขืนกับเขา เพราะรู้ดีว่าเขาไม่มีทางฟังแน่นอน ทว่าพอมาเห็นสายตากึ่งล้อเลียนของผู้จัดการสุชาติที่มารอรับที่สนามบินแล้วก็อดเขินขึ้นมาไม่ได้“สวัสดีครับคุณโอม คุณช่อมาลี เชิญทางนี้เลยครับ”สุชาติยิ้มแย้มแจ่มใส แกล้งทำเป็นไม่เห็นมือที่สอดประสานกันของสองหนุ่มสาว และใบหน้าแดงระเรื่อของช่อมาลี ก่อนจะเดินนำไปที่รถของตน“ตกลงเรื่องที่ผมให้ทำได้เรื่องว่ายังไงบ้างคุณสุชาติ”พชรถามขึ้นเมื่อเดินมาถึงรถแล้วเปิดประตูให้ช่อมาลีขึ้นนั่งที่เบาะหลัง ส่วนตนก็ย้ายไปนั่งด้านหน้าค
เสน่หาผีเสื้อราตรี บทที่ 24 แรงดึงดูด - 25%
“ที่รัก เข้ามาหาผมหน่อยสิ”เสียงจากอินเตอร์คอมที่ดังขึ้นบนโต๊ะ ทำให้ช่อมาลีกระวีกระวาดออกจากห้องแคนทีนโดยด่วน หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบ ๆ แล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก โชคดีที่ไม่มีใครขึ้นมาจนได้ยินประโยคเมื่อครู่ มิเช่นนั้นเธอได้ดังกระฉ่อนไปทั่วบริษัทในเรื่องการใช้เต้าไต่แน่ ๆ ซึ่งแหล่งปล่อยข่าวก็ไม่ใช่ใครที่ไหน พวกสาว ๆ แฟนคลับของท่านประธานสุดหล่อนั่นเอง“ท่านประธานคะ อย่าเรียกอย่างนี้ในที่ทำงานได้ไหม เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้าจะทำยังไงคะ” ช่อมาลีเปิดประตูเข้าไปถึงก็ยืนเท้าสะเอวบ่นให้เขาทันทีเธอบอกเขาไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไรแล้ว แต่ดูเหมือนเขาไม่สนใจจะทำตามเลยแม้แต่น้อย ซ้ำร้ายไปกว่านั้นเขาไม่สนใจสายตาของพนักงานทั้งบริษัทอีกด้วย เพราะไม่ว่าเขาจะไปไหนมักจะหนีบเธอไปด้วยเสมอ อย่างเช่นเวลาออกมากินมื้อกลางวันที่ร้านอาหารแถวบริษัท เขาก็มักจะคว้ามือของเธอไปจับจูงต่อหน้าต่อตาคนอื่นเป็นประจำ บางคราวก็โอบเอวโอบไหล่แม้ว่าเธอจะปรามเขาไปหลายครั้งแล้วก็ตาม“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ก็คุณเป็นที่รักของผมนี่ ผมอยากเรียกคุณอย่างนี้นี่นา...มานี่เลย มาส่งส่วยซะดี ๆ”
