All Chapters of เพทุบายร้ายรัก: Chapter 61 - Chapter 70

พลอยพัดชาอมยิ้มเมื่อเห็นธามตัวเกร็งขึ้นมาทันทีแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ นั่นก็เพราะการกรีดแผ่นหลังของเขาแบบนี้เป็นการกระตุ้นอารมณ์ของชายหนุ่มให้ตื่นเพริด ยิ่งถ้าเธอทำตอนนัวเนียกันอยู่บนเตียง เขาจะแหงนหน้าขึ้นแล้วครางออกมาอย่างลืมตัวเสมอ“แขกของพี่ธามนี่เขาไม่ได้เรียนมารยาทมาหรือคะ เห็นมาทีไรก็มาตอนเที่ยงทุกที เขาไม่รู้หรือไงว่าตอนเที่ยงพนักงานทุกคนก็ต้องพักเที่ยงไปกินข้าวกินปลา”พลอยพัดชาเห็นกนกลดากำหมัดแน่นด้วยสีหน้าไม่พอใจ ยิ่งเห็นร่องรอยบนใบหน้าซึ่งเกิดจากฝีมือของตนครั้งนั้นก็ยิ่งรู้สึกสะใจไม่น้อย ครั้นพอเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างเธอจึงชิงพูดขึ้นก่อนเพราะไม่ต้องการปล่อยให้อีกฝ่ายได้พูด“อ๋อรู้แล้ว ที่มาตอนเที่ยงทุกครั้งก็หมายความว่าเป็นเพราะเขาอยากชวนพี่ไปกินกลางวันด้วยใช่ไหมคะ อุ๊ยตาย ช่างมีความพยายามสูงส่งซะจริ๊ง”“ไม่ใช่เรื่องของเธอ! ฉันมาคุยเรื่องงานกับพี่ธาม”กนกลดาแทบเค้นเสียงพูด สีหน้าแววตามีแต่ความกรุ่นโกรธอัดแน่นเต็มที่ แต่พลอยพัดชากลับไม่สนใจ เธอเปิดฝากล่องข้าวหน้าเนื้อจนกลิ่นหอมของอาหารโชยเข้าจมู

พลอยพัดชาพยักหน้าเพราะเห็นด้วยกับคำพูดของเขา ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“เฮ้อ ตั้งแต่เคยถูกผู้ชายกอดมานะ มีอีตาคนนี้นี่แหละที่พลอยรู้สึกรังเกียจที่สุด”ธามหูผึ่งขึ้นมาทันที จากนั้นก็ชี้หน้าเธออย่างเอาเรื่อง“ยั่วโมโหอีกแล้วนะ เดี๋ยวจะโดน”พลอยพัดชาหัวเราะคิกคัก แล้วถามว่า“ว่าแต่...พี่จะทำอะไรเขาหรือคะ”พลอยพัดชาอดอยากรู้ไม่ได้ แต่มั่นใจว่าคนอย่างธามจะไม่มีการส่งนักเลงไปดักซ้อมกวินภพแน่นอน เพราะเขาไม่ชอบทำอะไรที่เป็นการให้ผลแค่ระยะสั้น คนอย่างเขาถ้าคิดลงมือเล่นงานใคร จะต้องเกิดผลเสียกับอีกฝ่ายในระยะยาว“ก็มันอยากเป็นข่าวนักไม่ใช่หรือ พี่ก็จะจัดให้ไง” ธามหันมายิ้มให้ ก่อนจะจับแก้มของเธอไว้ทั้งสองข้างแล้วดึงเบา ๆ พลางพูดว่า“คราวนี้ก็ยิ้มได้แล้วนะ ลงไปหาเค้กกินแก้เครียดกันดีกว่าเนอะ”หญิงสาวยิ้มออกทันที รู้สึกสมองโล่งขึ้นมาในทันใด อีกทั้งยังรู้สึกว่าหัวใจอุ่นวาบอย่างบอกไม่ถูก เพราะตั้งแต่บิดามารดาจากไป ชีวิตของเธอก็มีแต่น้าจินนี่คอยกางปีกปกป้องเสมอมา แต่ในบางครั

พลอยพัดชาอมยิ้มขณะที่อ่านข่าวเหล่านั้นจากโทรศัพท์มือถือของตน ตอนที่เธอกับจินตวาตีคาดเดาความสัมพันธ์ของกวินภพกับปวีณาเมื่อคราวนั้น เธอยังอดสงสารฝ่ายหญิงไม่ได้ที่ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ราวกับคนที่ทำผิดกฎหมาย แต่มาวันนี้ความสงสารไม่มีเหลืออยู่แล้ว หลังจากที่ได้เห็นภาพและคลิปต่าง ๆ ที่ธามนำมาให้ดู เธอจึงรู้ทันทีว่าสองคนนี้ร่วมมือกัน“จริงสิ พี่ธามให้ใครส่งรูปพวกนั้นให้พวกเพจข่าวหรือคะ ไหนจะพวกที่ไปตอบคอมเมนต์ว่าเป็นคนหมู่บ้านเดียวกับสองคนนั้นอีก เขาเป็นจริง ๆ รึเปล่า แล้วไม่กลัวโดนฟ้องหรือไง”ธามยิ้มอ่อนพลางตอบว่า “จะใครเล่า ก็ยายนาฏไง”พลอยพัดชาเบิกตากว้าง “ยายนาฏหรือ อ้าว! แล้วแอคเคาน์พวกนี้ล่ะ”“เป็นแอคเคาน์สำรองของเพื่อน ๆ เขาที่อเมริกาน่ะ ถ้าคิดจะฟ้องก็เชิญตามสบาย” ชายหนุ่มตอบอย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะตักกุ้งทอดซอสมะขามใส่ในจานข้าวให้หญิงสาวแล้วพูดว่า“กินข้าวเถอะ อย่าไปสนใจข่าวพวกนั้นเลย รอดูฟีดแบ็กที่ตามมาดีกว่า”“พลอยอยากเห็นหน้านายก้าวจริง ๆ ว่าถ้าเห็นข่าวพวกนี้แล้ว

และวิธีเล่นงานคนของอีกฝ่ายก็คือการไม่ป้อนงานให้ และบอกกับสื่อหลายสำนักว่าไม่ต้องทำข่าวเรื่องของเขา เพื่อให้ชื่อของกวินภพหายไปจากหน้าจออย่างเงียบ ๆชายหนุ่มนึกถึงทางเลือกที่ปวีณาบอกเขาไว้ก่อนหน้านี้“ก้าวมีสองข้อให้เลือก หนึ่งคือไม่ยอมรับว่าเป็นเรื่องจริง บอกว่าคนในรูปไม่ใช่ก้าวแต่เป็นพี่ชายหรือน้องชายอะไรก็ว่าไป เพราะก้าวในรูปกับก้าวตอนนี้ก็เหมือนกันแค่บางส่วนเท่านั้น และข้อสองคือยอมรับไปเลยว่าจริง แล้วขอร้องให้พี่จินนี่ช่วยปิดเป็นความลับ และช่วยคิดวิธีหาทางออกให้หน่อย”“แล้วปลาคิดว่าก้าวควรเลือกข้อไหน”ใจเขาอยากเลือกข้อแรก แต่ปวีณากลับให้น้ำหนักกับข้อสองมากกว่า“ปลาคิดว่ายอมรับไปเลยดีกว่า ไหน ๆ เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าเราโกหกแล้วมีปัญหาใหม่ตามมาอีก เราก็ต้องหาข้ออ้างโกหกต่อไปไม่จบไม่สิ้น อีกอย่าง ก้าวอย่าลืมนะว่ามีคนเจอปลาตอนไปหาหมอสูติฯ มาแล้วด้วย”“ก้าวกลัวจะโดนพี่จินนี่แบล็กลิสต์เอาน่ะสิ” เขากังวลเรื่องนี้ที่สุด เพราะทุกงานคือเงินทั้งนั้น“พี่จินนี่อาจจะไม่พอใจบ้างก็เป็นเรื

“เฮ้ยบ้า ไม่เอาน่าปลา อย่ามาหึงงี่เง่าไร้สาระสิ ก้าวบอกแล้วไงว่าทำเพื่ออนาคตของพวกเรา อีกหน่อยพอลูกเราคลอดออกมา ปลาจะได้มั่นใจไงว่ายังไงเราก็มีเงินส่งเสียเลี้ยงดูเขาให้เรียนสูง ๆ แน่นอน เชื่อใจก้าวนะปลา เราสู้มาด้วยกันขนาดนี้แล้วก้าวจะทิ้งปลาทำไม ไหนจะลูกอีก เรามีลูกด้วยกันแล้วนะ สำหรับก้าวแล้วปลาคือเมียเพียงคนเดียวของก้าว คนอื่นไม่ใช่จำเอาไว้นะปลา”สุดท้ายปวีณาก็ต้องยอมตามใจกวินภพเช่นเคย เพราะเธอรู้ดีว่าสิ่งใดที่ชายหนุ่มตัดสินใจไปแล้ว เป็นเรื่องยากที่เขาจะเปลี่ยนใจ และเธอเองก็ต้องเป็นคนช่วยเขาวางแผนต่าง ๆ ในการจับไฮโซสาวคนนั้นให้อยู่มือ แม้ว่าในใจจะไม่ยินยอมเพียงใดก็ตามปวีณาหันดูนาฬิกาแขวนผนัง ห้าทุ่มกว่าแล้วแต่กวินภพยังไม่โทรศัพท์มาเล่าว่าคุยกับจินตวาตีแล้วเป็นอย่างไรบ้าง ตอนแรกหญิงสาวคิดจะนั่งรออีกสักพักแล้วค่อยขึ้นนอน แต่เพราะเพิ่งฟื้นจากไข้ ความเครียดและอ่อนเพลียที่สะสมมานานจึงทำให้เธอรู้สึกล้าเต็มที จึงตัดสินใจปิดโทรทัศน์เพื่อเตรียมตัวขึ้นไปนอนบนห้องแต่แล้วจู่ ๆ ขณะที่กำลังปิดบ้านให้เรียบร้อยอยู่นั้น หญิงสาวก็สังเกตเห็นแสงไฟจากหน้ารถคันหนึ่งข