บททั้งหมดของ หมอปากร้าย กระหายรัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

เขายืนบังอลิศเอาไว้ซึ่งเธอก็ไม่ได้จะกลัวหมอกิตเลยแม้แต่น้อยและจับแขนหมอภาสเอาไว้ เมื่อหมอกิตโกรธจนหน้าแดงและต้องการคุยกับเธอ“อลิศ พี่ถามว่า….”“ถามตัวเองก่อนเถอะค่ะ ทำไมหมอกิตออกมาจากห้องคนเดียวล่ะคะ”“แล้วจะให้พี่ออกมากับใคร”“ยังจะถามอีกเหรอคะ เมื่อคืนหมอกิตไม่ได้เข้าห้องไปกับจอยงั้นเหรอคะ ที่อลิศกับหมอภาสเห็นพวกคุณแทบจะยืนขี่กันหน้าห้องอยู่แล้ว”“อลิศ!! ทำไมพูดไม่เพราะแบบนี้”“หมอภาสคะ อลิศ…”“เงียบไปเลย เอากระเป๋าเข้าห้องไปก่อน”“ไม่เอาค่ะ อลิศจะพูดกับเขาให้รู้เรื่อง”“ยังไม่ต้อง…หมอกิต อีกยี่สิบนาทีผมกับอลิศจะลงไปคุยกับคุณที่ห้องอาหารก็แล้วกัน เวลานี้น่าจะกินกันครบแล้ว”“ทำไมผมต้อง….”หมอภาสใช้มือกันอลิศเอาไว้จนมิดเพื่อไม่เปิดโอกาสให้หมอกิตได้คุยกับเธออีก สายตาของหมอภาสนิ่งและเยือกเย็นจนหมอกิตไม่กล้าพูดมาก ในเมื่อพวกเขารู้เรื่องของจอยเมื่อคืนแล้ว….“ก็ได้ ผมจะลงไปรอพวกคุณข้างล่าง”หมอกิตเดินผ่านทั้งคู่ไป หมอภาสกันอลิศเอาไว้ไม่ให้เธอมองหน้าหมอกิตได้อีกเพราะเขากลัวว่าเธอจะเผลอร้องไห้ออกมา เขาหันกลับมามองเธอที่ก้มหน้าอยู่ข้างหลังเขา“อลิศ เป็นอะไร….คุณทำอะไรเนี่ย”เขาหันไปและตะคอกค

จู่ ๆ หมอกิตก็หัวเราะออกมาราวกับคนบ้าและหันไปมองหน้าหมอภาสที่ยังนั่งอยู่ตรงข้าม เขาเพียงแค่มองหมอกิตแต่ไม่ได้พูดอะไร“ญานิศา….หึ ฉันน่าจะนึกออกนะ เพราะแบบนี้นายก็เลยตรวจกล้องที่แผนกของฉันด้วยสินะ มิน่าล่ะ”หมอภาสแค่ขยับแว่นเล็กน้อยเท่านั้นก่อนจะหันไปพูดกับเขา“ถ้าหากนายไม่ทำประเจิดประเจ้อและพาเธอไปทำในที่ลับตาคน ต่อให้มีกล้องก็ทำอะไรพวกนายไม่ได้”“นั่นสินะ ฉันนี่มันโง่จริง ๆ อดใจไม่ไหวจนเกิดเรื่องมาขนาดนี้ ฉลาดสู้นายไม่ได้เลยจริง ๆ นึกไม่ถึงเลยว่าชอบเธอมานานขนาดนี้แต่ใครจะคิดว่าไม่ใช่คนง่าย ๆ เลย”“นายพูดอะไรนะ ลองพูดใหม่สิ!!”หมอภาสพึ่งจะเริ่มเปลี่ยนสายตาเป็นโกรธก็ตอนนี้เองเมื่อได้ยินหมอกิตพูดถึงอลิศ“ไม่ต้องตกใจไปหรอก ฉันพยายามเข้าหาเธอทุกทางตอนแรกก็คิดว่าจะเป็นคนสบาย ๆ และเข้าหาง่าย ๆ เพราะเธอเป็นคนแบบนั้น นายก็เห็นนี่ว่าเธอเป็นผู้หญิงแรง ๆ ใครจะคิดว่าจะหวงเนื้อหวงตัวขนาดนั้น น่าเสียดายนะแต่ก็ดีแล้วที่เป็นนายและยังดีที่เธอไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกรวิศให้พวกเราเสียเพื่อน”“ฉันลบไฟล์กล้องวงจรปิดนั่นหมดแล้ว หลักฐานที่โรงพยาบาลก็ไม่มีแล้ว วางใจได้”“ขอบใจนายมาก จากนี้ก็…ฝากดูแลน้องสาวคนนั้น

อาหารมาส่งแล้ว หมอภาสจึงเรียกอลิศมากินข้าวและจัดยาให้เธอกิน ไม่นานเขาก็ขอตัวไปอาบน้ำและเดินกลับเข้ามาในห้องนอนที่เธอนอนขดตัวอยู่กับถุงประคบร้อนที่เขาทำเอาไว้ก่อนอาบน้ำ“ปวดมากเลยเหรอ”“ค่ะ ปกติไม่ได้ปวดมากขนาดนี้”“คงเพราะ…หักโหมไปน่ะแล้วเจอสภาวะที่จะเป็นประจำเดือนพอดี หรือจะให้ฉีดยาแก้ปวดหน่อยไหม”“ไม่เอาค่ะ นอนพักก็น่าจะดีขึ้น คุณหมอคะ…มานอนกอดอลิศหน่อยสิคะ”“ไม่ปวดเหรอ ยิ่งกอดก็ยิ่งจะปวดนะ เอาถุงน้ำร้อนมาผมจะเอาไปเปลี่ยนให้ เดี๋ยววัดไข้หน่อย”เธอยกถุงน้ำร้อนส่งให้เขาอีกครั้ง เมื่อเขาเปลี่ยนน้ำร้อนมาให้แล้วเธอก็ขดตัวและซุกตัวเข้าหาเขาทันที เมื่อมองเธอในตอนนี้แล้วก็ไม่ได้ต่างกับลูกแมวเชื่อง ๆ ตัวหนึ่งเลย เขาวัดไข้ให้เธออีกครั้ง“ไข้ลดแล้วเหลือแค่ปวดท้องใช่ไหม จิบน้ำอุ่นหน่อย”“ไม่เอาแล้วจิบจนลวกปากไปหมดแล้ว อยากนอนพักแล้วค่ะ”“ปกติปวดแบบนี้ทุกครั้งเลยไหม วันไหนว่างน่าจะไปตรวจหน่อยนะ”“หมอจะตรวจให้อลิศเหรอคะ”“ผมเป็นหมอศัลยกรรม ไม่ใช่หมอสูติฯเอาไว้ไปโรงพยาบาลแล้วตรวจอีกทีเดี๋ยวผมจะหาคิวของคุณหมอให้ นอนพักเถอะเดี๋ยวจะปิดไฟให้”“แล้วพรุ่งนี้หมอต้องไปที่โรงพยาบาลแต่เช้าเลยเหรอคะ”“ใช่ มี

“อลิศ มาตั้งแต่เมื่อไหร่”เธอมองไปที่กล่องข้าวที่เธออุตส่าห์ทำด้วยตัวเองมาเพื่อเขาแต่กลับถูกทิ้งไปในถังขยะ เธอตั้งคำถามกับตัวเองก่อนจะเดินขึ้นมาหลังจากที่ฟังเรื่องราวจากจอย ตอนแรกเธอไม่คิดจะเชื่อทั้งหมด“เราอยากจะเตือนอลิศอีกเรื่อง”“อะไรเหรอ แต่เราบอกจอยไว้ก่อนนะว่าไม่ต้องห่วงว่าเราจะกลับไปหาหมอกิตเพราะจบก็คือจบ”“ไม่ใช่ ไม่ใช่เรื่องของพี่กิต แต่เป็น…เรื่องแพน”“แพนงั้นเหรอ”อลิศมองหน้าหมอภาสและเดินเข้าไปใกล้ ๆ เขาพร้อมกับหันไปมองกล่องข้าวที่พึ่งถูกทิ้งลงไปในถังขยะ“ข้าวของอลิศมันไม่อร่อยหรือว่ามันทำผิดอะไรเหรอคะหมอถึงได้โยนทิ้งถังขยะแบบนี้”“อะไรนะ กล่องข้าวนี่ เป็นของคุณงั้นเหรอ”“คุณหมอคะ คุณพูดอะไรแปลก ๆ นะคะ ถ้าไม่ใช่อลิศแล้วจะเป็นของใครล่ะคะ หรือว่าในโรงพยาบาลนี้ยังมีคนอื่นที่ทำอาหารมาส่งให้คุณหมอโดยที่คุณหมอไม่ได้บอกอลิศอีก”“อลิศ ฟังก่อนนะ คือเรื่องนี้ไม่ใช่อย่างที่….”“ก๊อก ก๊อก ขออนุญาตค่ะคุณหมอ”เสียงของพยาบาลเดินนำคนอีกสามคนเดินเข้ามาซึ่งอลิศคุ้นเคยเป็นอย่างดีเพราะพึ่งคุยกับจอยเรื่องของเธอมาเมื่อครู่นี้เอง“แพน!!”“อลิศ มาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ”“แพน เพื่อนเหรอลูก”ผู้หญิงส

“หมอบ้า!!”เขายกตัวเธอขึ้นมาและวางอย่างเบามือลงที่เตียงนุ่ม ๆ และเริ่มจูบเธออีกครั้ง มือนุ่มของเธอล้วงไปลูบแท่งแกร่งกลางกายของหมอหนุ่มที่กำลังครางในลำคอเพราะสัมผัสของเธอ มือของเขาบีบเคล้นไปที่เนินอกจนมันล้นออกตามร่องนิ้วมือของเขา“อ๊าา หมอคะ นั่นจะทำ อะไร อ๊าา”“ก็บอกแล้วไงว่าจะ "กิน" เตรียมตัวให้ดีคืนนี้ผมจะไม่ให้คุณพักจนกว่าผมจะกินจนอิ่ม"“อ๊าา หมอ อลิศ…เสียวจัง อ๊าา มันวูบวาบ อ๊าา หมอ!! เสียว อึ๊ยยย”เขากระดกลิ้นรัวอยู่ตรงหน้าร่องสวาทนั้นจนเธอแอ่นตัวขึ้นสูง ดูท่าว่าเขาจะมาถูกทางแล้ว เธออ่อนไหวมากจริง ๆ เมื่อลิ้นของเขาเริ่มดันเข้าไปข้างในอลิศก็เสร็จไปก่อนแล้ว เขารู้ได้ทันทีเพราะน้ำที่ไหลออกมาทางร่องนั้นไหลเขาปากของเขา“อ๊าา เสียว!! หมออย่าแกล้งแบบนี้ อ๊าาา”เขาไม่แกล้งเธออีกเพราะความต้องการของเขาก็ยังไม่หมดเช่นกันเมื่อเห็นเธอเสร็จไปแล้วเขาก็ไม่รอช้าที่จะสอดใส่เข้าไปในทันทีและเริ่มกระแทก อลิศโก่งตัวมารับเขาจนสะโพกเธอลอย เขาจับเอาไว้อย่างรู้ทันและเริ่มกระแทกถี่ ๆ“หมอ…อ๊าาา”เขาจับเธออุ้มลงมา ขาสองข้างของอลิศตวัดเกี่ยวรอบเอวเขาเอาไว้เมื่อเขายกทั้งตัวเธอและกระแทกลงมา อลิศเกร็งและจิกนิ้