บททั้งหมดของ The Billionaire's Contract Bride: บทที่ 81 - บทที่ 90

Panay pa rin ang hikbi ni Lara habang nakaupo siya sa waiting area ng ICU. Kanina pa siya roon, naghihintay sa pagpayag ni Jace na makapasok siya sa mismong silid ni Cristina. She wanted to grieve too. Dahil sa maikling panahon na nakilala niya ang matanda, wala itong ibang ipinakita sa kanyang kundi pawang kabutihan lamang. At maging siyang ay nasasaktan din sa pagpanaw nito.Gusto niya ring umiyak, magdalamhati. Kaya lang… kanina pa siya pinagtatabuyan ni Jace. He gave orders not to be near him. Na kung maari lang siya nitong paglahuin marahil ay kanina pa nito ginawa. At isa ‘yon sa lalong nagpapahirap sa kanya.Mahirap na ngang tanggapin ang pagkawala ni Cristina, ipinagtatabuyan pa siya ng asawa.Mabilis na nagpunas ng luha si Lara nang maramdaman niya ang muling pagtulo niyon sa kanyang pisngi. Ayaw niyang sumuko. Hindi niya susukuan si Jace. Magpapaliwanag siya. Makikiusap. Gagawin niya ang lahat upang magkaayos sila. Gagawin niya ‘yon hindi lang para sa kanya kundi para sa kan

“Good morning, Ma’am!” bati ng empleyada ng LDC na nakasalubong ni Lara.Tipid na ngumiti si Lara, tumango bago muling nagpatuloy sa paglalakad. Nasa lobby ng LDC ang dalaga. Doon siya nagpahatid kay Daniel dahil plano niyang puntahan si Erin sa marketing department at kausapin.Matapos ang nangyaring pagtataboy ni Jace sa kanya sa burol ni Doña Cristina, wala nang mapuntahang iba si Lara. Ayaw niyang umuwi sa bahay ni Jace dahil lalo lamang siyang magmumukmok doon. Bagay na ayaw na niya sanang gawin dahil masakit na ang kanyang mata sa pag-iiyak nang nagdaang araw. And so, he planned to go to the only person in the world she could think of who would listen to her without judgement, her friend Erin.“Good morning, Ms. Lara,” bati ulit ng isa pang empleyado na kalalabas lang sa lift.“G-goodmorning,” bati ng dalaga bago humakbang papasok sa elevator. Nang sumara ang pinto ng lift, napabuga ng hininga si Lara. Hindi siya sanay sa atensyon na ibinibigay sa kanya ng mga dating kaopisina.

“Mrs. Lagdameo, naririnig mo ba ‘ko?” anang pulis na siyang kausap ni Lara.Kanina pa nasa presinto ang dalaga at kasalukuyang kinukuhanan ng statement ng pulis. Subalit tila lumulutang ang isip niya at halos walang makuhang sagot ang pulis sa kanya. Kaya paulit-ulit ang pagtatanong nito. Paulit-ulit din siyang hindi sumasagot.Ang tanging nasa isip ni Lara sa mga oras na ‘yon ay ang katotohanang binalewala siya ni Jace kanina. Gano’n katindi ang galit nito sa kanya? Umabot na sa gano’n na hahayaan siya nitong damputin ng mga pulis upang kwestiyunin?‘My grandson’s love for you is stronger than anything else in this world. I am sure, time will come, he is ready to abandon everything just to be with you.’‘Yon ang sinabi sa kanya ni Cristina noong huli silang mag-usap. Gusto pa sana niyang paniwalaan ‘yon ngayon, patuloy na panghawakan kaya lang…”Nag-angat ng tingin si Lara, mariing pinagsalikop ang mga kamay upang pigilan ang mga luha. “P-pakiulit po ang tanong,” anang dalaga sa gara

Kanina pa mulat si Lara subalit ni hindi magawa ng dalagang bumangon sa kama. Pasado alas otso na ng umaga subalit hindi pa rin siya bumabangon—nakatutok lang ang kanyang mga mata sa bintana kung saan lumalagos ang malakas na buhos ng liwanag mula sa labas ng apartment ni Erin.Umaga na. Nakatulog naman siya kahit paano. Subalit pakiramdam ni Lara, gaya ng mga nakalipas na araw, pagod na siya agad kahit na hindi pa nagsisimula ang kanyang araw.Iyon na ang ikatlong araw ng burol ni Doña Cristina. Ikatlong araw na rin ‘yon mula nang huli niyang makita si Jace. Sinubukan niya itong tawagan upang kumustahin. Subalit, gaya nang dati, hindi nito sinasagot ang kanyang mga tawag o text messages.‘Bakit ba kais tinatawagan mo pa siya? H’wag mo nang tawagan ang asawa mong walang kwenta! Lalo mo lang pinapasakti ang didib mo, Lara. Ang dapat mong gawin ngayon, magpalakas para sa baby mo.’‘Yan ang madalas sabihin ni Erin kay Lara nang nagdaang mga araw tuwing nakikita ng dalaga na tulala ang ka

Tanghali na nang nagising si Larissa. Ikatlong araw na ‘yon na masakit ang kanyang ulo na nagigising. Napapahaba kasi ang tulog niya nitong mga nakaraang araw sa hindi malamang kadahilanan. Pero mabuti na rin ‘yon para mabawasan ng ilang oras ang kanyang pagpapanggap. Naba-badtrip na rin siya minsan kay Carmelita. Wala itong kapagurang magkwento tungkol sa kung anu-anong bagay lalo na kapag halos patulog na siya sa gabi. Alam niyang ito ang misyon, ang paamuin ito at kunin ang loob at tiwala nito. Kaya lang sa higit dalawang linggo niyang pagpapanggap bilang si Larissa, masasabi niyang nagsasawa na siya sa karakter niya bilang apo ng matanda. Hindi naman sana siya makakaramdam nang gano’n kung lagi niyang kasama si Jace. Kaya lang sa pagkamatay ng abuela nito, hindi siya makapag-demand ng oras dito. Tanging sa iilang oras lamang na pagdalaw niya sa burol ni Doña Cristina siya nagkakaroon ng oras kay Jace. At kapag naroon siya’y sinisiguro niyang nararamdaman ng binata ang kanyang p