All Chapters of Marriage of Convenience with the Billionaire.: Chapter 11 - Chapter 20

KINABUKASAN, bumuti na ang pakiramdam ni Amelia matapos siya malagyan ng IV drip. Dahil 'dun nagpasya siyang pumasok na.Nang aayusin na niya ang mga gamit niya para sa pagpasok sa trabaho, doon lang niya namalayan na wala bag niya at napalitan ng isang mamahaling bag.Eksakto naman ang pagpasok ni Nanay Maris para asikasuhin siya."Nay, nasaan ho ang bag ko?" tanong niya rito."Nasira ang bag mo dahil sa ulan kagabi, Señorita. Kaya nag-utos si Señorito para bilhin ang bagong bag na 'yan," anito na tinuro ang hawak niyang bag.Biglang nakaramdam ng hiya si Amelia.Isang kilalang bag ang binili sa kanya ni Cormac. Isa iyong Channel na nagkakahalaga ng ilang dolyares. Paano niya iyon babayaran sa pamamagitan lang ng sahod niya? Pero wala na yung dati niyang bag kaya wala siyang choice kundi gamitin ang ibinili sa kanya ni Cormac.Pagkatapos niyang maligo at mag-ayos ay bumaba na siya para mag-almusal. Nang matapos, tatawag na sana siya ng taxi gamit ang cellphone niya nang may magsalita

Sa puntong ito, napansin ni Aurora na nakahawak sa braso ni Amelia ang pagkabigla sa mukha nito, ngunit bigla siyang ngumiti. “Oo nga pala, halos makalimutan ko. Parang nag-aral si Jerome noon sa Jurian S University, di ba? Journalism din ang course niya, at siya pa ngang senior ng kapatid ko.”“Ah, oo, tama,” pilit na pinigilan ni Amelia ang kirot sa kanyang dibdib at kunwaring kalmado ang boses. “Matagal ko na rin siyang hindi nakikita.”Dahil sa malamig na tugon ni Amelia, naningkit ang mga mata ni Jerome. “Aurora, may gusto lang sana akong sabihin kay Amelia. Okay lang ba?”Bahagyang nag-iba ang ekspresyon ni Aurora, pero pinanatili nito ang banayad na anyo. “Sige, Jerome. Titingnan ko na lang kung may kailangan ng tulong sa kusina.” Sa isang iglap, naiwan sina Amelia at Jerome sa sala.“Ano, Amelia? Wala ka bang reaksyon na naging bayaw mo ako?” Habang nakatingin nang pababa kay Amelia, may halong sarkasmo ang tono ni Jerome.“Ano bang gusto mong i-react akot? Tatawagin kitang ba

"Sa tingin ko, hindi ko kaya kumain." Sinabi niya, pilit ginagawang maayos ang tono ng kanyang boses. "Kasi may sipon ako, ayokong makahawa ng iba."Saglit na natahimik si Cormac sa kabilang linya bago magtanong, "Nasaan ka ngayon?""Nandito ako sa Sandelian Villa. Ahm... Kumain ka na muna, sabihin mo na lang kay Nanay Maris na magtira ng lugaw para sa akin. Uuwi rin ako kaagad."Pagkatapos sabihin iyon, nanatiling tahimik ang kabilang linya. Nagtaka si Amelia, kaya tiningnan niya ang kanyang telepono at natuklasang namatay ito dahil sa low battery."Diyos ko naman! Bakit naubos ang battery sa ganitong oras?"Pinindot niya ang telepono nang paulit-ulit sa inis, pero hindi pa rin ito bumukas. Napabuntong-hininga siya, halatang na-frustrate."Walang battery ang phone ko... Paano na ako makakauwi nito?"Walang magawa si Amelia kundi alalahanin ang pinakamalapit na bus stop mula sa Sandelian Villa at nagsimulang maglakad papunta roon.Ang problema, naka-high heels siya. Ilang hakbang pa l

Kinabukasan, nagising si Amelia nang mas maaga nang kalahating oras, binuksan ang kanyang laptop, at nagsulat ng resignation letter.Kahit sabihing duwag siya o umiiwas, alam niyang hindi na niya kayang magtrabaho under kay Jerome.Ngunit bago pa man niya ma-print ang resignation letter, nakatanggap siya ng tawag mula sa ospital."Miss Herera? Oo, napansin namin kaninang umaga na may pagbabago sa EEG ng iyong ina, tila may mga senyales na maaaring mapabuti siya.""Ano?" Napuno ng tuwa si Amelia. "Totoo po ba, doc? Magiging maayos na po ba si Mama?""Masasabi lang namin na posible, Miss Herera. Huwag po sana kayong masyadong umasa.""Doc, kahit maliit na pag-asa, sapat na iyon para sa akin. Pakisuyo po, gawin ninyo ang lahat ng makakaya ninyo.""Siyempre, gagawin namin ang lahat, pero..." Medyo nag-atubili ang doc. "Dahil sa mga senyales ng paggaling, susubukan namin ang ibang mga paggamot, ngunit ang gastos nito ay..."Sandaling natigilan si Amelia, pero mabilis din niyang naintindiha

Bahagyang nataranta si Amelia, pero sa labas, sinubukan niyang magpanggap na kalmado. "Sir Enrique, magbabanyo ka rin ba?" tanong niya."Hindi ako pupunta sa banyo," sagot ni Editor-in-Chief Enrique habang papalapit. Humigop siya ng alak at sinabuyan ang mukha ni Amelia ng amoy nito. "Hinihintay talaga kita."Halos masuka si Amelia.Halos kasing edad na ni Editor-in-Chief Enrique ang tatay niya, at nakakahiya na may gana pa itong magsalita ng ganito."Sir Enrique, mahilig ka talagang magbiro," sabi ni Amelia habang pilit na ngumingiti. Unti-unti siyang umatras, nagbabadyang bumalik sa loob ng pambabaeng banyo.Ngunit hindi niya inaasahang hahawakan ni Editor-in-Chief Enrique ang kanyang pulso. "O, Amelia, bakit ka umiiwas? Hindi mo ba ako gusto?"Syempre hindi!Halos mapamura si Amelia, pero naalala niyang kailangan niyang mag-ingat dahil sa kanyang trabaho. Pinilit niyang kumalma. "Sir Enrique, mukhang lasing ka na.""Kahit lasing, madali pa rin kitang maayos, maliit na sirena," sago