Lahat ng Kabanata ng Marriage of Convenience with the Billionaire.: Kabanata 51 - Kabanata 60

Nakita siya sa litrato. Namumula ang mukha niya, magulo ang damit, nagkalat ang buhok, at nakahiga sa pagitan ng mga futon. Kitang-kita ang malagkit na ekspresyon sa kanyang mukha.Kahit walang nakalantad na hindi dapat makita, ang namumulang mukha at kilos niya ay sapat para mag-isip ng hindi maganda ang sinumang makakakita nito.Kahit maging abo ang mga larawang ito, tiyak na makikilala pa rin ni Amelia ang mga ito.Mga litrato ito mula dalawang taon na ang nakalilipas — mga larawan na ginamit ni Jerome noon para pagdudahan siya.Mabilis niyang iniwas ang tingin, pero nang muling bumaling ang kanyang mga mata kay Jerome, hindi na pagkabigla ang naroon kundi matinding galit — galit na mahirap itago.Alam niyang galit si Jerome sa kanya dahil sa maling akala nitong pinagtaksilan niya ito noon. Ngunit hindi niya inakala na magagawa nitong ilabas ang mga larawang iyon sa harap ng lahat sa isang pormal na party tulad nito.Handa ba talagang sirain ni Jerome ang buong pagkatao niya?Kahit

Narinig iyon mula kay Cormac, bahagyang nakahinga nang maluwag si Amelia, saka sumunod sa matandang tagapamahala at naglakad patungo sa study sa ikalawang palapag.Ang study ni Cornel ay may antigong istilo, mabango ang amoy ng sandalwood, at nang pumasok si Amelia, parang nagkaroon siya ng pakiramdam na bumalik sa nakaraan.Nakapagpalit na ng robe ang matanda at nakaupo sa likod ng desk. Simula nang pumasok siya sa silid, nakatutok na agad ang matalim nitong tingin sa kanya.Sinubukan ni Amelia na huwag kabahan, lumapit siya sa desk at magalang na nagsabi, "Sir Cornel.""Ano ang tawag mo sa akin?" tanong ni Cornel na may awtoridad sa boses.Natigilan si Amelia at hindi agad naka-react."Dahil kasal ka na kay Cormac, dapat tawagin mo akong 'Lolo,'" paliwanag ni Cornel nang may bahagyang pasensya nang makita niyang hindi ito naintindihan ni Amelia. Ngunit sa dulo, may halong pang-aasar ang boses nito, "Talagang malayo ang pagkakaiba niyo ng kapatid mong si Aurora. Isa, halos hindi maka

Ang nangyari dalawang taon na ang nakalilipas ay ang pinakamasamang bangungot para kay Amelia. At hindi lang ito dahil nawala sa kanya ang pinakamahalagang bagay nang isang iglap. Sa gabing iyon, tila nawasak ang kanyang pagkatao.Matagal bago siya naka-recover. Hindi niya nagawang makalapit sa sinumang lalaki; kahit ang simpleng pakikipagkamay ay nagbibigay sa kanya ng takot.Kahit pa unti-unti na siyang bumabalik sa dati, inakala niyang kaya na niyang tanggapin si Cormac. Pero nang mapunta na sila sa sitwasyon, tila biglang tumanggi ang kanyang katawan.Nang makita niyang nagiging malamig muli ang tingin ni Cormac, napuno si Amelia ng matinding pagkailang at guilt. Siguradong iniisip ni Cormac na nagda-drama siya, hindi ba? Kasal na sila, nagkasundo na rin naman sila, pero sa huling sandali, tinanggihan niya ito.Sino bang lalaki ang hindi masasaktan sa ganito?Napaisip si Amelia. Gusto niyang bumawi. Kaya dahan-dahan siyang lumapit kay Cormac, yumakap sa kanyang leeg, at kusang hin

Kung naging katulad lang sana ni Amelia si Aurora—kung kaya niyang mahalin ang sarili niya nang lubusan at gawin ang kahit ano para sa sarili niya—gaano kaya kaganda ang buhay niya…Sa isang saglit ng pag-aalinlangan, napailing si Jerome at sinabing, "Kalimutan na natin ito ngayon, pero sa susunod, huwag mo nang gagawin ang ganito nang hindi ako kinokonsulta, okay?"Nang marinig iyon, nagliwanag ang mukha ni Aurora sa tuwa at agad na niyakap si Jerome. "Siyempre hindi na!" Masaya niyang sagot. "Jerome, ang bait mo talaga sa akin."Tinitigan ni Aurora si Jerome, at biglang kumislap ang kanyang mga mata. Umayos siya ng upo, at sa mapanuksong tinig ay sinabi, "Jerome, simula nang bumalik tayo sa bansa, parang matagal na nating hindi nagagawa ‘yun..."Sandaling natigilan si Jerome.Tanging ilaw mula sa lampshade ang nagbibigay liwanag sa kwarto, kaya’t bahagyang madilim ang paligid. Sa malabong liwanag, tila naghalo ang mukha ni Aurora sa imahe ng isang taong nasa kanyang alaala.Dahan-da

Naroon si Jerome, may hawak na isang bento, malinaw na pupunta siya sa pantry upang initin ito sa microwave. Hindi niya inaasahang makakasalubong si Amelia, kaya't saglit siyang natigilan.Agad namang lumamig ang ekspresyon ni Amelia. Walang sinabi, agad siyang tumalikod upang umalis, ngunit mabilis siyang pinigilan ni Jerome."Amelia!"Hindi siya huminto at patuloy na naglakad palabas, ngunit biglang hinawakan ni Jerome ang kanyang pulso, dahilan upang mapilitang huminto at lumingon. Sa harapan niya, nakita niya ang malamlam na ekspresyon ni Jerome."Amelia," madiin ang tono ni Jerome, may bahid ng inis sa kanyang mukha. "Tinatawag kita, hindi mo ba ako narinig?""Narinig kita," malamig na sagot ni Amelia. "Pero wala akong balak makinig."Tila tinamaan si Jerome sa sagot ni Amelia. Lalong humigpit ang hawak niya sa pulso ng babae, hindi niya napigilang ilabas ang inis sa kanyang boses."Galit ka pa rin? Tungkol ba ito sa nangyari sa handaan?" Pilit niyang pinakalma ang sarili. "Alam