Lahat ng Kabanata ng Marriage of Convenience with the Billionaire.: Kabanata 61 - Kabanata 70

Nakita rin ng mga tao mula sa ibang magazine na nasa paligid niya ang lalaki na nakakalat habang sumisigaw. Halatang si Jerome ang target ng lalaki. Nang humiwalay ang mga tao, agad niyang binilisan ang kanyang lakad at dumiretso patungo kay Jerome sa gitna, sumisigaw sa hindi gaanong karaniwang salita: "Jerome! Walanghiya kang tarantado ka! Dahil sa'yo wala akong suweldo! Gusto kong mamatay kasama ka!" Si Jerome ay namumuhay ng marangyang buhay mula pa noong bata pa siya. Kahit na siya ay nagpanggap na isang mahirap na bata, siya ay nagpapanggap lamang bilang isang ordinaryong estudyante. Kaya naman, hindi pa siya nakakita ng ganoong eksena. Siya ay ganap na tulala sa oras na ito at walang oras upang mag-react. Nakikita lamang niya ang matalim na punyal na tumutusok sa kanya! Sa kabilang panig, si Amelia, habang sumisigaw, halos hindi nag-iisip, ay sumugod patungo sa lalaki nang napakabilis. Hindi sila magkalayo, at mabilis siyang naabutan ni Amelia. Wal

Pagkatapos ng ilang sandali ng katahimikan, bahagyang ibinuka ni Cormac ang kanyang manipis na labi. Akala ni Amelia ay tatanungin siya muli. Siya ay labis na kinakabahan na hindi niya alam kung paano sasagot, ngunit ayaw niyang marinig itong bumulong: "Magpahinga ka nang mabuti. Hihilingin ko kay Nanay Maris na maglaga ng sopas ng manok para sa iyo." Natigilan si Amelia at tumingala kay Cormac. Nagtataka siya kung bakit bigla itong huminto sa pagtatanong sa kanya, ngunit hindi niya inaasahan na tinakpan ng malaking kamay ni Cormac ang kanyang mga mata. "Matulog ka na. Kung mayroon ka, sabihin mo sa akin kapag nagising ka na." Napakababa ng boses ni Cormac, na para bang ang pinakamagandang boses ay tumawid sa kanyang pandinig. Si Amelia ay umiinom ng mga pangpawala ng sakit noon, at ngayon ay medyo inaantok na siya, kaya tumango siya at pumikit ng masunurin. Para sa ilang kadahilanan, tila sa tuwing kasama niya si Cormac, palagi siyang nakatulog nang n

Hindi inaasahan ni Amelia na bigla itong itatanong ni Cormac. Sagoit siyang natigilan bago muling nagsalita. "Hindi naman ako masyadong nag-iisip noon. Gusto ko lang pigilan yung lalaki. Hindi ko akalain na baliw na baliw siya na aatakehin niya ako." Naningkit ang mga mata ni Cormac, ngunit hindi pa rin siya umimik. "Gayunpaman, sa pagkakataong ito, mainam din ang pagliligtas kay Jerome." Tila biglang may naisip si Amelia, at kumislap ang kanyang mga mata. "At least sa ganitong paraan, hindi ko nararamdaman na may utang ako sa kanya." Pagkatapos ay itinuon ni Cormac ang kanyang mga mata kay Amelia, "May utang sa kanya?" "Oo." Tumango si Cormac, "Noong nag-aaral ako, talagang mahigpit ang tuition. Nag-a-apply ako para sa mga scholarship at nagtatrabaho ng part-time, at lihim na tinulungan ako ni Jerome." Siya ay pinalaki ng kanyang tiyahin na si Vilma mag-isa. Noon pa man ay mahina ang kalusugan nito, lalo na noong siya ay nasa kolehiyo, hindi nito nat

Kung siya ay talagang isang makasarili na gold digger na ibebenta ang lahat para sa pera, bakit siya ay manindigan para sa kanya sa isang mapanganib na oras? Hindi kaya nagkaroon siya ng hindi pagkakaintindihan sa nakalipas na dalawang taon? Nakaramdam ng labis na inis si Jerome. Nang maisip niya na maaaring hindi niya maintindihan si Amelia, bahagyang natuwa siya, ngunit naramdaman din niya na imposible lang ito. Pagkatapos ng tatlong minutong paghihirap, sa wakas ay kinuha niya ang kanyang telepono at nag-dial ng numero. "Hello, ako ito." Matapos makonekta ang tawag, malamig na sinabi ni Jerome, "Pakiusap, tulungan mo akong suriin ang isang bagay, suriin ito nang maigi, gusto ko ang katotohanan." Pagkauwi mula sa ospital, naligo si Amelia at sa wakas ay naramdaman niyang naalis na niya ang amoy ng disinfectant sa ospital. Nakahiga siya sa kama, agad siyang nakaramdam ng antok. Hindi niya gusto ang mga ospital, kaya hindi siya makat

Nang makitang namumula si Amelia, biglang na-cute-tan si Cormac at nagtaas ng kilay, "Alin?" "Paano kung 'ilipat mo' ang mga iyon..." Ang boses ni Amelia ay lumambot at lunamlam, at ang kanyang ulo ay halos bumagsak sa lupa. Tumawa si Cormac at itinaas ang baba ni Amelia gamit ang kanyang hintuturo, "Hindi ako nagsasalita ng walang kapararakan, dapat ako ang gumagalaw, o... gusto mo bang subukan?" "Hindi... hindi na kailangan..." Biglang tumalon si Amelia na parang maliit na daga na hinuhulaan ng iba ang buntot, at tumakbo sa closet, "Well... maliligo na ako, bye!" Habang sinasabi niya iyon, galit na galit na inilabas ng kanyang kaliwang kamay ang bath towel at nagmamadaling tumakbo papasok ng banyo. Nang makarating siya sa banyo, nakita ni Amelia ang kanyang pulang mukha sa salamin. Damn it. Hindi maiwasan ni Amelia na takpan ang mukha sa inis. Amelia, bakit napaka inutil mo? Nagbiro lang si Cormax sa iyo, at napakalakas ng reaksyon mo