Biglang naging tense ang atmosphere sa ward. "Jerome?" Nang makita ni Cormac si Jerome, bahagyang itinaas niya ang kanyang kilay at nagtanong sa hindi inaasahang tono, "Bakit ka nandito?" Malinaw na hindi maitago ni Jerome ang kanyang emosyon tulad ni Cormac. Nang makita ang ekspresyon ni Cormac sa oras na ito, hindi niya maiwasang makaramdam ng kaunting kakaiba, ngunit sumagot pa rin: "May mga lalaki ang umatake sa akin sa opisina ng magazine. Si Amelia ay nasugatan upang protektahan ako, kaya ipinadala ko siya sa ospital." Bumilis ang tibok ng puso ni Amelia. Sinadya ba ito ni Jerome? Bakit pa nito sinabi ang mga bagay na iyon? Hindi ba siya natakot na hindi maintindihan ni Cormac? Kinakabahang tumingin si Amelia kay Cormac, sinusubukang tingnan ang kanyang reaksyon, ngunit ang mga itim na mata ni Cormac ay parang isang napakalamig na lawa, at hindi niya ito makita. Amelia. Para protektahan ako. Bahagyang naging mabigat ang paghing
PAGDATING ni Amelia sa Civil Affairs Bureau, hindi pa dumarating ang lalaking pakakasalan niya.Lumipas na ang kalahating oras mula sa napagkasunduang nilang oras, pero hindi pa rin dumarating ang lalaki. Tatawagan na sana ito ni Amelia nang biglang tumawag ang lalaki."Amelia, sinungaling ka, pinaglaruan ka na’t lahat at niloko noong kolehiyo, ngayon gusto mong humanap ng tapat na lalaki na mapapangasawa? Sinasabi ko sa iyo, mangarap ka!” sabi nito mula sa kabilang linya nang sagutin niya ang tawag."No wonder, kaya ka nag-propose ka ng kasal sa'kin sa loob ng tatlong araw ng date natin. Kung hindi lang sa university mo nag-aaral ang ex-girlfriend ko, muntik na akong magpaloko sayo. Walanghiyang babae! Pweh!" sabi pa nito. Pagkatapos ni'yon ay tumunog ang end call tone tanda na binaba na nito ang tawag.Hindi na nagkaroon pa ng pagkakataon si Amelia para magpaliwanag bago siya nito hinusgahan.Namumutla ang kanyang mga daliri habang hawak ang cellphone niya. Bumuka ang kanyang mga la
MAKALIPAS ang isang oras, lumabas si Amelia mula sa Civil Affairs Bureau dala ang pulang libro na nasa kanyang kamay. Pakiramdam niya sa mga oras na iyon ay para siyang lumulutang dahil tila panaginip lang ang lahat.Hindi niya akalain na magpapakasal siya ng biglaan sa isang lalaki, at sa isang lalaking kakakilala lang niya.Bumaba ang tingin ni Amelia sa marriage certificate at nakita niya sa litratong nandun at sa litarato ay magkatabi silang dalawa ng lalaki. Ang lalaki ay kalmado lang, habang siya naman ay mukhang balisa at hindi mapakali. Sa ibaba naman ng litrato ay nandoon ang pangalan nilang dalawa.Nakakatawang isipin na sa marriage certificate lang niya nalaman ang pangalan ng bago niyang asawa.Cormac Fortalejo.Isang simple ngunit maawtoridad na pangalan, na tumutugma sa pagkatao ng lalaking ito."Amelia Herera?" Nakatingin din ang lalaki sa pulang libro at dahan-dahang binasa ang pangalan ni Amelia.Ang kanyang namamaos na boses ay parang isang balahibo na humahaplos sa
SAGLIT na natigilan si Amelia bago niya napagtanto na ang dahilan kung bakit nagbihis ng maganda si Matet ay dahil sa taong iinterbyuhin nila mamayang hapon at iyon ay ang president ng F Incorporation.Ang F Incorporation ay isang maalamat at matatag na kumapanya sa buong Alta Syudad. Naitatag ang F Incorporation tatlong taon na ang nakalilipas at mabilis na nakilala sa financing industry sa bansa.Sa sumunod na tatlong maikling taon, ang kumpanyang ito ay mabilis na naging isa sa pinakamalaking family business sa bansa, at sa loob ng ilang panahon ay kapantay na ito ng tatlong kilalang kumpanyang matagal nang itinatag sa bansa.Ang presidente ng F Incorporation ay higit na kainte-interisado kaysa sa kumapanya nito mismo.Sa loob ng tatlong taon na iyon ay hindi pa alam ang mga inpormasyon tungkol sa presidenteng ito, ni walang nakakaalam ng buo nitong pangalan at hitsura. Ngunit ito ay hindi nakakaapekto sa pagiging diterminado ng lahat para makilala ang misteryosong pangulo na ito.
PAKIRAMDAM ni Amelia ay lutang ang isip niya sa mga sandaling iyon. Hindi siya naka-react nang ngitian sila ni Cormac. "Fashion magazine? Please sit down.""Ate Amelia, ano ba ang iniisip mo?"Kung hindi lang siya pinaalalahanan ni Matet na nasa tabi niya ay hindi pa siya babalik sa tamang kaisipan niya. Kurap-kurap na naupo siya sa sofa kasama ni Matet at ng iba pa.Pinagulong naman ni Cormac ang wheelchair palapit sa kanila."Mr. Fortalejo, can we start?" Excited na tanong naman ni Matet. Halatang interisado na itong may malaman tungkol sa lalaki."Please," walang emosyong sagot nito.Hindi man lang tiningnan ni Cormac si Amelia mula umpisa hanggang dulo, na para bang hindi sila magkakilalang dalawa.Dahil sa malayong ugali na pinapakita ni Cormac sa mga oras na iyon, naisip ni Amelia kung ang lalaking kaharap nila ngayon ay kamukha lang ba ng kanyang asawa na si Cormac?Tumikhim si Matet. "Um... Mr. Fortalejo, you are so mysterious that no one even knows your full name. Do you mind
SA SANDALING iyon ay naramdaman ni Amelia ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso.Siya ba ang pinapahula nito? Ano naman kaya ang dapat niyang isagot? Dapat ba niyang sabihin na ikinasal na ito gayong ikinasal naman na sila?Kahit pa walang kasiguraduhan ang sasabihin niya ay kusang buka ang kanyang bibig para sagutin ang tanong nito."Y-you look handsome... I guess... I guess you're married?"Dahil sa sinabi niya ay nakaramdam siya ng pagkakunsensya at hiya at hindi na magawang tumingin pa kay Cormac. Pero mapaisipsiya. Bakit naman siya makokonsensya at mahihiya? Kasalanan ba niya na wala siyang kaalam-alam sa pagkato nito? Isa pa, ito naman ang unang nagkunwaring hindi sila magkakilala.Habang nagtatalo ang sarili at isipan ni Amelia, nakita ni Cormac ang pagbabago ng ekspresyon sa kanyang mukha.Lihim na napangiti si Cormac. Bago pa man maganap ang interview, alam na niya na si Amelia ang isa sa mag-iinterview sa kanya. Nang malaman niya na sa Fashion magazine ito nagtatarabaho ay p
SA MGA oras na iyon, ayaw isipin ni Amelia kung tama nga ba ang nakikita niya na may pagnanasa sa mga mata ni Cormac dahil hiya ang nararamdaman niya sa mga oras na iyon. Ni hindi nga siya naglakad ng loob na tingnan ito.Umalis siya mula sa pagkakaupo sa kandungan nito at nagmamadaling tumakbo papasok sa loob ng banyo.Nang maisara ni Amelia ang pinto, dinama niya ang kanyang dibdib. Parang nasa karera ang puso niya sa sobrang bilis ni'yon. Alam niyang kapag hindi siya umalis sa tabi ni Cormac alam na niya ang pwedeng mangyari.It was almost...Hindi niya mapigilan na matakot kanina pero sa kabila ni'yon ay napaisip siya. Legal na silang mag-asawa ni Cormac kaya wala naman sogurong mali kung meron mang mangyari sa kanilang dalawa. Pero hindi niya maiwasang makaramdam ng takot nang makita niya ang pagnanasa sa mga mata ni Cormac kanina.Isa pa, ito ang ikatlo palang pagkikita nila ng lalaki kaya hindi pa niya makuhang masanay sa mga pangyayari nagaganap sa buhay niya ngayon.Pero kung
DAHIL sa pagkabigla niya nakalimutan na niya ang umupo sa hapagkainan. Doon nagtaas ng tingin sa kanya si Cormac."May problema ba?" kunot ang noong tanong nito.Nakita niya ang pagtaas ng isa nitong kilay nang dumapo ang mga mata nito sa kaliwang palasing-singan niya na walang laman. "And where is your wedding ring?"Nakaramdam siya ng hiya, tinago nga niya iyon dahil pakiramdam niya hindi bagay kay Cormac ang binili niyang wedding ring, pero hindi niya akalain na mahahanap nito ang sing-sing na tinago niya.Nahihiyang kinuha niya ang sing-sing na itinago niya bag at agad iyong sinuot. "Pasensya na, mumurahing sing-sing lang ang binili ko."Tumaas ang sulok ng labi nito. "Ayos lang. Maganda nga siya.Hindi alam ni Amelia kung ano ang isasagot niya kay Cormac kaya minabuti na lang niya ang maupo sa katabing upuan na kinaroroonan nito at tahimik lang siyang kumain."Ihahatid na kita sa trabaho mo," anito na tiniklop na ang hawak na peryodiko. Tapos na itong kumain tulad niya."Naku! Hi
Biglang naging tense ang atmosphere sa ward. "Jerome?" Nang makita ni Cormac si Jerome, bahagyang itinaas niya ang kanyang kilay at nagtanong sa hindi inaasahang tono, "Bakit ka nandito?" Malinaw na hindi maitago ni Jerome ang kanyang emosyon tulad ni Cormac. Nang makita ang ekspresyon ni Cormac sa oras na ito, hindi niya maiwasang makaramdam ng kaunting kakaiba, ngunit sumagot pa rin: "May mga lalaki ang umatake sa akin sa opisina ng magazine. Si Amelia ay nasugatan upang protektahan ako, kaya ipinadala ko siya sa ospital." Bumilis ang tibok ng puso ni Amelia. Sinadya ba ito ni Jerome? Bakit pa nito sinabi ang mga bagay na iyon? Hindi ba siya natakot na hindi maintindihan ni Cormac? Kinakabahang tumingin si Amelia kay Cormac, sinusubukang tingnan ang kanyang reaksyon, ngunit ang mga itim na mata ni Cormac ay parang isang napakalamig na lawa, at hindi niya ito makita. Amelia. Para protektahan ako. Bahagyang naging mabigat ang paghing
Nakita rin ng mga tao mula sa ibang magazine na nasa paligid niya ang lalaki na nakakalat habang sumisigaw. Halatang si Jerome ang target ng lalaki. Nang humiwalay ang mga tao, agad niyang binilisan ang kanyang lakad at dumiretso patungo kay Jerome sa gitna, sumisigaw sa hindi gaanong karaniwang salita: "Jerome! Walanghiya kang tarantado ka! Dahil sa'yo wala akong suweldo! Gusto kong mamatay kasama ka!" Si Jerome ay namumuhay ng marangyang buhay mula pa noong bata pa siya. Kahit na siya ay nagpanggap na isang mahirap na bata, siya ay nagpapanggap lamang bilang isang ordinaryong estudyante. Kaya naman, hindi pa siya nakakita ng ganoong eksena. Siya ay ganap na tulala sa oras na ito at walang oras upang mag-react. Nakikita lamang niya ang matalim na punyal na tumutusok sa kanya! Sa kabilang panig, si Amelia, habang sumisigaw, halos hindi nag-iisip, ay sumugod patungo sa lalaki nang napakabilis. Hindi sila magkalayo, at mabilis siyang naabutan ni Amelia. Wal
"Salamat." Mahinang sinabi ni Amelia, nakatingala sa mga bisig ni Cormac, habang kumikinang ang kanyang mga mata, "Mag-o-overtime ako." Naramdaman niya ang malambot na katawan sa kanyang mga bisig, ang mga sulok ng bibig ni Cormac ay hindi maiwasang bahagyang umangat, "Okay, hihintayin kita sa bahay." Tumango si Amelia at lumabas ng sasakyan. Pagkababa ng sasakyan, hindi na siya nagmamadaling bumalik, ngunit nakatayo lang doon, pinapanood ang pag-alis ng sasakyan ni Cormac. Ang temperatura ng lunch box sa kanyang mga bisig ay dumaan sa kanyang damit, napakainit. Parang... Ang yakap ni Cormac ngayon lang. Sa pag-iisip muli sa naganap na yakap kanina, tila ang masarap na amoy ni Cormac ay nananatili pa rin sa kanyang katawan, at hindi napigilan ni Amelia na bahagyang mamula. Okay, okay, sapat na ang pagkahumaling dito. Tinapik ni Amelia ang kanyang mukha at nagmamadaling umakyat. Kahit na siya mismo ay hindi napansin na ang mood na orihinal na
Naroon si Jerome, may hawak na isang bento, malinaw na pupunta siya sa pantry upang initin ito sa microwave. Hindi niya inaasahang makakasalubong si Amelia, kaya't saglit siyang natigilan.Agad namang lumamig ang ekspresyon ni Amelia. Walang sinabi, agad siyang tumalikod upang umalis, ngunit mabilis siyang pinigilan ni Jerome."Amelia!"Hindi siya huminto at patuloy na naglakad palabas, ngunit biglang hinawakan ni Jerome ang kanyang pulso, dahilan upang mapilitang huminto at lumingon. Sa harapan niya, nakita niya ang malamlam na ekspresyon ni Jerome."Amelia," madiin ang tono ni Jerome, may bahid ng inis sa kanyang mukha. "Tinatawag kita, hindi mo ba ako narinig?""Narinig kita," malamig na sagot ni Amelia. "Pero wala akong balak makinig."Tila tinamaan si Jerome sa sagot ni Amelia. Lalong humigpit ang hawak niya sa pulso ng babae, hindi niya napigilang ilabas ang inis sa kanyang boses."Galit ka pa rin? Tungkol ba ito sa nangyari sa handaan?" Pilit niyang pinakalma ang sarili. "Alam
Narinig ni Amelia ang sinabi ni Cormac at napatingin siya rito nang masama, pero wala naman siyang magagawa sa sitwasyong iyon kaya pinili na lang niyang magpalit ng damit.Kagabi, naghanda rin si Nanay Maris ng damit para sa kanya bago siya umuwi.Matapos silang ikasal ni Cormac, ipinamili siya nito ng maraming bagong damit, pero dahil masyadong mamahalin at elegante ang mga iyon, hindi niya madalas isuot. Pakiramdam niya kasi ay masyadong marangya ang mga iyon para sa kanya.Isa sa mga iyon ang damit na hinanda ni Nanay Maris—isang simpleng sundress na bagama’t mukhang ordinaryo, ay halatang mamahalin ang tela at disenyo. Nang isuot niya ito, mas lalong lumutang ang mahinhing ganda niya.Ang tanging problema lang ay dahil sundress ito, hindi natakpan ang marka sa kanyang leeg.Wala siyang dalang concealer, kaya ginamitan na lang niya ito ng foundation upang kahit papaano ay matakpan, saka siya bumaba kasama si Cormac.Pagdating nila sa hapag-kainan, nadatnan nila sina Cornel, Domini
Kung naging katulad lang sana ni Amelia si Aurora—kung kaya niyang mahalin ang sarili niya nang lubusan at gawin ang kahit ano para sa sarili niya—gaano kaya kaganda ang buhay niya…Sa isang saglit ng pag-aalinlangan, napailing si Jerome at sinabing, "Kalimutan na natin ito ngayon, pero sa susunod, huwag mo nang gagawin ang ganito nang hindi ako kinokonsulta, okay?"Nang marinig iyon, nagliwanag ang mukha ni Aurora sa tuwa at agad na niyakap si Jerome. "Siyempre hindi na!" Masaya niyang sagot. "Jerome, ang bait mo talaga sa akin."Tinitigan ni Aurora si Jerome, at biglang kumislap ang kanyang mga mata. Umayos siya ng upo, at sa mapanuksong tinig ay sinabi, "Jerome, simula nang bumalik tayo sa bansa, parang matagal na nating hindi nagagawa ‘yun..."Sandaling natigilan si Jerome.Tanging ilaw mula sa lampshade ang nagbibigay liwanag sa kwarto, kaya’t bahagyang madilim ang paligid. Sa malabong liwanag, tila naghalo ang mukha ni Aurora sa imahe ng isang taong nasa kanyang alaala.Dahan-da
Kung ikukumpara sa tahimik na kwarto ni Amelia, napaka-tense ng atmosphere sa kabilang kwarto ng lumang mansyon ng pamilya Fortalejo.Pumasok si Jerome sa kwarto na namumula ang mukha. Agad siyang sinalubong ni Aurora na nakasuot na ng silk lace pajamas. Yumakap ito sa braso niya at malambing na nagsabi, "Jerome, saan ka ba galing? Kanina pa kita hinihintay matapos kong maligo."Sa ilalim ng dim na ilaw, mas lalong lumitaw ang kagandahan ni Aurora. Ang malambot nitong dibdib ay bahagyang dumidiin sa braso ni Jerome.Ngunit kahit nasa tabi na niya ang kagandahan, nanatili itong walang pakialam. Malamig ang boses nang tanungin si Aurora, "Aurora, may gusto ka bang ipaliwanag sa akin?"Bahagyang nagulantang si Aurora, "I-I-ipaliwanag? Anong ibig mong sabihin, Jerome?""Tungkol sa mga litrato kanina," madiing sabi ni Jerome, nawawalan na ng pasensya. "Sino ang nagbigay sa'yo ng karapatang ipakalat ang mga litratong iyon ni Amelia?"Nanlumo si Aurora."Jerome… ikaw… baka naman nagkakamali
Ang nangyari dalawang taon na ang nakalilipas ay ang pinakamasamang bangungot para kay Amelia. At hindi lang ito dahil nawala sa kanya ang pinakamahalagang bagay nang isang iglap. Sa gabing iyon, tila nawasak ang kanyang pagkatao.Matagal bago siya naka-recover. Hindi niya nagawang makalapit sa sinumang lalaki; kahit ang simpleng pakikipagkamay ay nagbibigay sa kanya ng takot.Kahit pa unti-unti na siyang bumabalik sa dati, inakala niyang kaya na niyang tanggapin si Cormac. Pero nang mapunta na sila sa sitwasyon, tila biglang tumanggi ang kanyang katawan.Nang makita niyang nagiging malamig muli ang tingin ni Cormac, napuno si Amelia ng matinding pagkailang at guilt. Siguradong iniisip ni Cormac na nagda-drama siya, hindi ba? Kasal na sila, nagkasundo na rin naman sila, pero sa huling sandali, tinanggihan niya ito.Sino bang lalaki ang hindi masasaktan sa ganito?Napaisip si Amelia. Gusto niyang bumawi. Kaya dahan-dahan siyang lumapit kay Cormac, yumakap sa kanyang leeg, at kusang hin
Amelia ay natigilan.Gagawin namin ngayong gabi?!Bago pa siya makareact sa gulat, biglang sumigaw si Cornel nang malakas. "Kyel!"Bumukas ang pinto ng study, at mabilis na pumasok ang matandang butler."Kyel, dali! Dalhin mo na sina Amelia at Cormac sa kwarto." Hindi mapigilan ni Cornel ang ngiti sa kanyang mukha. "Doon sa kwartong 'yon!"Nataranta si Amelia. Wala na siyang pagkakataong magtanong kung anong kwarto ang tinutukoy nito, dahil bago pa siya makapagsalita, hinila na siya palabas ng study ng butler. Habang naglalakad palabas, rinig pa rin niya ang malakas na halakhak ni Cornel.Dinala si Amelia sa ikatlong palapag, sa harap ng isang kwarto. Bago sila pumasok, sinabi ni Kyel sa mahinahong boses, "Kayong dalawa lang ng pangalawang batang master ang nandito sa floor na 'to, kaya malaya kayong gawin ang gusto niyo. Wala rin kayong dapat ipag-alala, walang makakarinig o manggugulo sa inyo."Nanlaki ang mata ni Amelia sa narinig. Alam niya ang gustong ipahiwatig ni Kyel, kaya nam