All Chapters of MAKE YOU MINE : Possesive Boys Series 1: Chapter 21 - Chapter 30

“You can ask your uncle kung nasaan ang bestfriend nya. Uncle Miguel will definitely pretend that his father is in the hospital kaya siya nagpunta ng England but ang totoo andoon siya sa girlfriend niya ngayon. He is just pretending, he fooled you Serenity,” sabi ni Kaiser.Ang mga sinabi ni Kaiser ay parang isang suntok sa sikmura ko. Pero dahil gusto kong makasigurado, tinawagan ko agad si Uncle Azriel."Hello uncle," sabi ko."Oh, bakit napatawag ka?" pagtataka ni Uncle.“I just want to ask, nasaan po si Kuya Miguel?” I asked. Pinipilit kong maging kalmado at hinihiling ko na sana nagsisinungaling lang si Kaiser.“Ah, naku nasa England siya. Umalis siya kahapon at mukhang matatagalan siya doon,” sabi niya.Nakaramdam agad ako ng panghihina. Anupat nailaglag ko ang mga kamay ko at pinatay ko na ang phone ko. Parang sinaksak ang puso ko at narinig ko ang pag-iyak ko.Nanghina ang katawan ko. So all this time, pinapaikot lang niya ako. Parang wala akong kwenta sa kanya. Muli ak

Lumapit siya sa akin, ang tingin niya ay matalim. "You know, sometimes, the best way to connect is to just let go, you know? Really lose yourselves in each other." Bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi ako komportable. Parang nakakulong ako. "Kaiser, dapat siguro pag-usapan pa natin 'to..." Ngumiti siya, isang ngiti na parang alam na alam niya ang ginagawa niya, masyadong excited, masyadong possesive. "Come on, Serenity. Don't be shy. We've been together for so long, there's no need for these walls," he said, his voice dropping to a husky murmur, like a tempting whisper. Lumapit pa siya ng konti, at napahinga ako ng malalim. Inilahad niya ang kamay niya, halos malapit na sa mukha ko, pero umiwas ako, tumalikod. Ang hangin sa pagitan namin ay puno ng tension, parang may harang na hindi ko maalis. Gusto kong magsalita, pero parang na-stuck ang boses ko. Nakita niya ang takot sa mata ko, ang panginginig ng baba ko. Lumiit ang mata niya, parang galit na galit, nawala ang ngiti niya. Mab

"Oh, hey Kaiser," sabi ko. "Si Mark, classmate ko at pinag uusapan namin ang thesis namin." He didn't respond. Nakatingin lang siya sa akin at kay Mark, ang tingin niya ay parang tumutusok. Parang nabibigla ako. Hindi siya nagsalita, pero ang katahimikan ay nagsasalita ng malakas. Ang tingin niya ay puno ng pagdududa, parang inaakusahan na niya ako ng isang bagay. "Bakit ka nakikipag-usap sa kanya? Dapat kasama mo ako," sabi niya, malamig at matalim ang boses "Kaiser, ano ka ba! Nagtatrabaho lang kami sa thesis," I said, feeling a wave of frustration. Umismid s'ya. "Yeah, right. And I'm sure that's all it is." Tumingin siya kay Mark, nakakunot ang noo niya. "Don't think I haven't noticed the way you look at her." Mark looked confused. "Ano ba'ng pinagsasabi mo? I'm just being friendly," he said, his voice calm. "You're just trying to make her fall for you. Just like all the other guys who try to get close to her," Kaiser said, his voice getting louder. "I know your type."

Nasa waiting area ako, nakaupo sa malamig na upuan. Ang amoy ng sampaguita at kanela ay nakakasulasok. Parang hindi ko napapansin ang mga tao sa paligid. Nakatitig lang ako sa kabaong sa harapan ko. Hindi si Mommy 'yan. Hindi siya ang nasa loob ng kabaong na 'yan. Ang Mommy ko, nasa ospital, nagpapagaling. Ang mga tao ay nagkukuwentuhan, nagdadalamhati, nagkukuwentuhan tungkol sa pagkamatay ni Mommy. Pero parang hindi ko sila naririnig. Parang nasa ibang mundo ako, sa isang lugar na hindi ko maintindihan. Nakita ko ang pag-iyak ni Uncle Azriel. Ang mga luha niya ay tumutulo sa kanyang pisngi, na parang nagpapatunay sa katotohanan na hindi na babalik si Mommy. Pero hindi ako naniniwala. Hindi ko kayang paniwalaan. Tumingin ako sa phone ko para ibaling sa iba ang atensyon ko. Wala pa rin. Walang tawag. Walang text. Isang linggo na ang nakalipas, at wala pa rin akong balita kay Kaiser. Ang bawat minutong lumilipas ay parang isang malaking kirot sa aking puso. "Kumain ka muna, kagabi

“Andito na tayo,” sabi ni Uncle, habang minamaniobra niya ang sasakyan sa harap ng school ko.“Salamat, Uncle. Ihahatid mo na lang ba ‘yang mga maleta ko sa lilipatan kong condo?” tanong ko. Ngayon kasi ang lipat ko sa condo na titirhan ko. We decided kasi na mag-rent ako ng condo na mas malapit sa school at sa business area, lalo na’t graduating na ako ng college. Isa pa, mas nadedepress ako sa bahay kapag naalala ko ang pagkamatay ni Mommy. It’s been six months na rin mula noong mawala si Mommy, and until now, nasasaktan pa rin ako kapag namimiss ko siya. Hindi rin kasi biro ang naransan ko dahil iniwan rin ako ng long-term boyfriend ko, and until now, wala rin akong balita sa kaniya.Habang nagmomove-on ako sa kaniya, narealized ko kung gaano kalaki ang epekto ng relasyon namin ni Kaiser sa akin. Nawalan ako ng confidence, at bumama ang tingin ko sa sarili ko. Actually, my uncle is insisting me na mag undergo ng therapy kasi iba raw yung trauma ko sa pagkawala ni Mommy, and at the