All Chapters of อีกด้านของนางร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

"หากไม่มีอันใดแล้ว ข้าขอตัวก่อนเจ้าค่ะ" ซูมี่ก้มศีรษะลงแล้วกำลังจะเดินจากไป"ประเดี๋ยวก่อน" ฮุ่ยหมิ่นเรียกรั้งนางไว้"มีอันใดเจ้าคะ""ข้านำเงินมาให้เจ้า ตอบแทนที่เจ้าช่วยข้าในครั้งนั้น" เขาคิดว่านางน่าจะชอบเงินที่สุดแล้ว จากครั้งที่แล้วที่นางเดินออกมาส่งเขา เพราะมารดาของนางบอกว่าเขาจะมอบสินน้ำใจให้"ได้เจ้าค่ะ" ซูมี่แบมือเพื่อขอตั๋วเงินจากฮุ่ยหมิ่นฮุ่ยหมิ่นส่ายหน้าอย่างขบขันก่อนจะหยิบตั๋วเงินห้าพันตำลึงออกมาจากอกเสื้อแล้วมอบให้นาง"คุณชายไป๋ ท่านมาทำการค้าหรือขอรับ" ต้าหลางที่เสร็จเรื่องไม่เห็นซูมี่มาพบตนก็เดินกลับมาดูนาง"คารวะนายท่านซู ข้ามาทำการค้าขอรับ" ซูมี่กลอกตา บิดานางเชื่อเขาจริงหรือว่ามาทำการค้า ทั่วทั้งตัวของเขามีแต่รอบแผลเป็นที่เกิดจากดาบ คนเช่นนี้จะเป็นพ่อค้าได้อย่างไรฮุ่ยหมิ่นเหมือนรู้ว่าซูมี่นางคิดอะไร เขากำมือขึ้นปิดปากเพื่อกระแอมอย่างเก้อเขินที่นางรู้ทันว่าเขาพูดปด"มีที่พักแล้วหรือยังขอรับ" ซูมี่หันไปมองบิดาที่เอ่ยชวนฮุ่ยหมิ่นไปที่เรือนอย่างรวดเร็ว"ยังเลยขอรับข้าเพิ่งจะถึง" ฮุ่ยหมิ่นที่เห็นอาการของซูมี่จึงคิดที่อยากจะแกล้งนาง จึงตอบรับคำเชิญของต้าหลางฮุ่ยหมิ่นให้

คนที่มากับนางคือพี่ชายของนางจางกุ้ยและบุตรชายของเขาที่กำลังประคองบิดามารดาที่แก่ชราแล้วของนางอยู่ด้วย จางกุ้ยเมื่อเห็นมารดาก็รีบเดินเข้าไปหาทันที"ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านมาได้อย่างไรเจ้าค่ะ" จางกุ้ยที่คิดถึงบิดากับมารดาก็รีบเดินเข้าไปหาทั้งคู่ทันที"เหอะ ถ้าหากวันนี้ไม่ว่าจะรู้ได้อย่างไรว่าพวกเจ้าร่ำรวยเพียงนี้" นางไฉ่หงยังคงจีบปากจีบคอพูดบุตรชายคนโตของนางที่ทำงานในเมืองเห็นต้าหลางอยู่ภายในร้าน เมื่อสอบถามชาวบ้านจึงได้รู้ว่าเป็นร้านของเขา จางพานจึงรีบกลับเรือนเพื่อนำเรื่องไปแจ้งท่านพ่อท่านแม่ของตนกว่าจางหูจะเกลี้ยกล่อมให้บิดามารดาเดินทางมาที่บ้านน้องสาวได้ก็นับว่าใช้เวลาอยู่หลายวัน แต่น้องชายคนเล็กอย่างจางโต้ว ไม่ยอมที่จะมาด้วยเพราะเขาจางโต้วอดที่จะรู้สึกผิดกับพี่สาวไม่ได้ เมื่อตอนที่นางบากหน้ามาพบบิดามารดาที่เรือนกลับถูกพี่สะใภ้ไล่ออกจากบ้านอย่างโหดร้าย แต่พอนางตั้งตัวได้กลับกล่าวหาว่านางอกตัญญูซูมี่ที่รู้เรื่องว่าใครมาโวยวายอยู่ที่หน้าเรือนนางก็รีบเก็บเรือนทั้งหลังเข้าไปภายในมิติ ก่อนที่จะนำเรือนที่เป่าเปาสร้างขึ้นเพื่อใช้ในมิติออกมาแทน ท่านป้าเหมยส่ายหน้าให้กับคุณหนูที่กังวลเรื่อ

เมื่อเดินกลับมาที่เรือน ตระกูลจางที่เก็บของกันอยู่ก็ยังมิได้ออกมา ซูมี่เดินตามมารดาเข้าไปที่ห้องของท่านตาท่านยาย ก็เห็นทั้งคู่นั่งร้องไห้อยู่ภายในห้อง"ท่านพ่อท่านแม่ ข้าขอโทษเจ้าค่ะ เรื่องที่ผ่านไปแล้วข้าจะไม่พูดถึงอีก" นางจางกุ้ยเอ่ยขอโทษ"เป็นแม่ที่ผิดต่อเจ้า""ท่านแม่อย่าได้พูดอีกเลยเจ้าค่ะ" นางยอมรับว่าผิดหวังกับคำพูดของมารดาที่เข้าข้างพี่สะใภ้ในวันนี้ แต่ถึงอย่างไรนางก็คือมารดาที่ให้กำเนิด"ท่านพ่อ ท่านเก็บไว้เถิดเจ้าค่ะ นี่คือความกตัญญูสุดท้ายของข้า" ซูมี่ส่งตัวเงินให้มารดาหนึ่งหันตำลึง เพื่อยื่นให้ท่านตาของนาง"พ่อจะรับของเจ้าไว้ได้อย่างไร" ผู้เฒ่าจางดันมือของจางกุ้ยกลับไป"ท่านพ่อรับไว้เถิด ข้าหวังว่าเงินก้อนนี่ท่านจะเก็บไว้ใช้" นางจางกุ้ยมองไปที่มารดาของนางซูมี่แตะแขนมารดาเพื่อเรียกสติ เพราะให้ไปแล้วไม่ว่าหลังจากนี้ ท่านตาของนางจะใช้เรื่องใดก็ไม่เกี่ยวกับพวกนางแล้วผู้เฒ่าจางรับเงินจากมือจางกุ้ยมาเก็บไว้ในอกเสื้อ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นเพื่อกลับเรือนของตน"ท่านพ่อ ท่านแม่ พวกท่านกินข้าวเสียก่อนข้าจะให้เสี่ยวเอ้อไปส่งพวกท่าน" นางจางกุ้ยช่วยประคองมารดาออกจากห้องเพื่อไปกินอาหารทั

เมื่อซูมี่ออกมาจากภายในมิติ นางจางกุ้ยก็เดินเข้ามาหาบุตรสาวในห้องเพื่อนำจดหมายที่ฮุ่ยหมิ่นส่งมานำมาให้ซูมี่ แต่นางจางกุ้ยก็ต้องตกใจเมื่อเห็นซูมี่ที่หายเข้าไปในมิติทั้งวัน ออกมาแล้วมีรูปร่างที่เปลี่ยนไป"มี่เออร์เจ้า" จางกุ้ยแทบไม่อยากเชื่อว่าคนตรงหน้าคือบุตรสาวของนาง เพราะนางงดงามเกินกว่าจะเป็นบุตรสาวของนางได้"ท่านแม่ข้าขอยืมเสื้อผ้าท่านได้หรือไม่" นางจางกุ้ยต้องกลับห้องเพื่อไปเอาเสื้อผ้ามาให้บุตรสาวโม่ลี่ที่เข้ามาช่วยซูมี่เปลี่ยนเสื้อผ้ายังเผลอจ้องมองใบหน้าของคุณหนูอยู่เสียนาน"ข้าว่าข้าต้องไปซื้อเสื้อผ้าเสียใหม่แล้ว" ซูมี่มองชุดมารดาที่นางสวมใส่แล้วถอนหายใจ"คุณหนูจะออกไปข้างนอกจริงหรือเจ้าค่ะ" ซูมี่หันไปมองโม่ลี่อย่างแปลกใจ"หากข้าไม่ไปซื้อด้วยตนเอง ใช่แล้ว ข้านำผ้าออกมาให้ป้าอวี้ตัดให้ก็ได้" ซูมี่เมื่อคิดได้ก็รีบพาโมลี่ออกไปพบป้าอวี้ เพื่อวัดขนาดตัวนางผ้าไหมที่นำมาจากในมิติ มาจากยุคของนาง ความสวยงามและเนื้อผ้าก็ยังละเอียดมากกว่าในยุคนี้นักทุกคนที่นั่งล้อมรอบกองผ้าต่างก็เข้ามาลูบคลำอย่างชอบใจ ซูมี่นางก็ไม่ได้หวงต่างให้ทุกคนเลือกตามที่ตนชอบ โม่ลี่นางก็เลือกที่ถูกใจไปถึงสามพับ ซ

เสี่ยวเจากับเสี่ยวจงกำลังให้ทหารที่มาด้วยช่วยกันลำเลียงหีบยาขึ้นเกวียนเทียมม้าอย่างระมัดระวัง ซูมี่อดที่จะเอ่ยถามถึงเหตุการณ์ทางชายแดนไม่ได้เพราะหากไม่มีสงครามเหตุใดฮุ่ยหมิ่นถึงได้เตรียมยามากมายไว้ถึงเพียงนี้"จะมีสงครามหรือ" "เพียงเตรียมการไว้เท่านั้นขอรับ""แคว้นต้าหาน ส่งสายสืบเข้ามาในแคว้นต้าฉีมากจนผิดสังเกต ท่านแม่ทัพไป๋จึงได้เริ่มเตรียมยาและเสบียงขอรับ" เสี่ยวจงเดินเข้ามาพูดเสียงเบาเพื่อบอกถึงเหตุการณ์ทางชายแดนในยามนี้ให้ซูมี่ฟัง"เช่นนั้นหรือ" ก่อนที่เสี่ยวเจากับเสี่ยวจงจะออกเดินทาง ซูมี่ยังได้ฝากจดหมายไปให้ฮุ่ยหมิ่น เพื่อถามเรื่องจะเกิดสงครามจริงหรือไม่ นางจะได้เตรียมการต่างๆ ไว้ให้พร้อม และหากเขาขาดเหลือสิ่งใด นางก็พร้อมจะยื่นมือเข้าช่วย"เป่าเปา ตำราวิชายุทธ ข้าให้ฮุ่ยหมิ่นยืมได้หรือไม่" ซูมี่เมื่อเข้ามาในมิติก็เอ่ยถามเป่าเปา"ยืมได้เจ้าค่ะ แต่คุณชายไป๋ก็ไม่อาจฝึกจนเทียบเท่าท่านได้ ถึงคุณชายไป๋จะเป็นถึงแม่ทัพ เพราะต้องเปลี่ยนถ่ายไขกระดูกเช่นเดียวกันกับท่านเสียก่อน" ซูมี่ส่ายหัว เรื่องนี้เป็นไปได้ยากเสียแล้วหากจะทำเช่นนั้นฮุ่ยหมิ่นต้องเข้ามาในมิติของนาง เขาจะเดินทางมาที่เจ