All Chapters of อีกด้านของนางร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

นายท่านไป๋กับฮูหยินไป๋ตกตะลึงกับความรีบร้อนของฮุ่ยหมิ่น แต่เมื่อรู้เหตุผลที่เขาบอกเรื่องความสามารถของนางอาจจะเข้าตาองค์ชายหรืออ๋ององค์ใดเข้า ก็นับว่าพอจะฟังขึ้นหน่อย"เจ้าคิดดีแล้วหรือหมิ่นเออร์" นายท่านไป๋ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ"ข้าคิดดีแล้วขอรับ หากไม่ได้แต่งนาง ชั่วชีวิตของข้าก็ไม่แต่งกับผู้ใด" ฮุ่ยหมิ่นเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง"ไม่ได้ เช่นนั้นแม่จะรีบจัดการให้เจ้า" ฮูหยินไป๋เรียกสาวใช้ข้างกายให้ไปตามแม่สื่อฝีมือดีของเมืองหลวงมาพบนางโดยด่วน"มีเรื่องอันใดทำให้พี่หญิงรีบร้อนเพียงนั้นเจ้าคะ" ฮูหยินรองที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องโถงก็เอ่ยถามเสียงหวานขึ้น"หึ เจ้ามีเรื่องอันใด" ฮูหยินไป๋เอ่ยถามอย่างไม่สบอารมณ์"โถ่พี่หญิง ข้าได้ยินท่านเรียกหาแม่สื่อก็อยากจะมาช่วยท่านเจ้าค่ะ" "ข้าเพิ่งจะเรียกหา เจ้าก็รู้เรื่องเสียแล้ว ช่างหูตาไวเสียจริง""ท่านพี่" ฮูหยินรองหันไปขอความเห็นใจจากนายท่านไป๋แต่มีหรือนายท่านไป๋จะกล้าช่วยนางต่อหน้าฮูหยินเอกของตน ฮูหยินไป๋บ้านเดิมของนางเป็นถึงจวนแม่ทัพใหญ่ ฮุ่ยหมิ่นจึงได้เลือกเป็นขุนนางบู๊เช่นเดียวกับท่านตาของเขามากกว่าจะเลือกเป็นขุนนางบุ๋นเช่นบิดาบุตรชายของฮูหยินรอง

ฮ่องเต้พระราชทานของรางวัลให้กับคนตระกูลซูมากมายและยังให้ต้าหลางส่งผักผลไม้ที่เขาบอกมาที่วังหลวงอีกด้วย และยกเลิกการเก็บภาษีของเมืองเจียงซวนเป็นระยะเวลาห้าปีเมื่อทั้งสองออกจากท้องพระโรงก็มีขุนนางหลายคนเข้ามาพูดคุย ไม่ว่าจวนใดก็อยากได้ผักผลไม้ตระกูลซูเช่นกันแต่ต้าหลางก็บอกเพียงให้ติดต่อที่เหลาอาหารเฉิงไฉ เพราะเขามอบสิทธิ์ขาดให้นายท่านฉุยไปแล้ว ต้าหลางยังรับปากว่าจะหาที่ปลูกผักที่เมืองหลวงเพื่อให้ทุกจวนได้กินผักผลไม้ของเขาทุกจวน"ซูมี่ใช่หรือไม่" เมื่อคนเริ่มกลับไป นายท่านไป๋ก็เดินเข้ามาหาสองคนพ่อลูก"คารวะท่านใต้เท้าขอรับ/เจ้าค่ะ" สองพ่อลูกตระกูลซูที่มิรู้ว่าผู้ใดก็ทำความเคารพ"ข้าไป๋เหลี่ยง บิดาไป๋ฮุ่ยหมิ่น"เมื่อทั้งสามรู้แล้วว่าใครเป็นใครก็พูดคุยกันไม่มาก นายท่านไป๋ยังบอกให้คนตระกูลซูไปกินข้าวที่จวนของเขาอีกด้วย สองพ่อลูกก็รับปากอย่างดีต้าหลางกับซูมี่ไปรับจางกุ้ยที่ห้องรับรองเพื่อพากันไปที่จวนหลังใหม่ ก็พบว่าภายในห้องพักของจางกุ้ยมีสตรีที่งดงามนั่งอยู่ด้านในกับนางด้วย"กระหม่อมซูต้าหลางถวายบังคมฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ" "หม่อมฉันซูมี่ถวายบังคมฮองเฮาเพคะ" จ้าวกงกงที่บอกทั้งคู่ว่าพระนางคือผ

ฮูหยินไป๋เห็นผักผลไม้ที่ได้มาก็รีบให้บ่าวนำไปทำอาหารเพิ่มให้ทันมื้อเย็นที่ใกล้จะเริ่มตั้งโต๊ะแล้วทันทีฝ่ายสตรีก็แยกตัวมาคุยกันที่ศาลาริมน้ำ ปล่อยให้พวกบุรุษนั่งคุยกันในห้องโถง ฮูหยินไป๋พูดคุยกับสองแม่ลูกตระกูลซูอย่างถูกคอ ยิ่งเห็นผ้าไหมที่นำมาตัดชุดของทั้งคู่ก็ยิ่งสนใจ"ข้าไม่ประหลาดใจเลย หากฮองเฮาจะพอพระทัยผ้าไหมของเจ้า" ฮูหยินไป๋เอ่ยกับจางกุ้ย"หากฮูหยินไป๋ชอบ ข้านำมาด้วยหลายผืนท่านก็เก็บไว้ตัดชุดเถิดเจ้าค่ะ หากไม่พอก็ให้บ่าวไปแจ้งที่จวนของข้า ข้าจะฝากมาให้ท่านอีก" จางกุ้ยก็มิได้หวงของที่มีมากมาย คนที่อยากได้ก็เป็นมารดาของฮุ่ยหมิ่นต่อไปคงจะเป็นบ้านดองของนางเอง"เช่นนั้นข้าไม่เกรงใจเจ้าแล้วนะ" สองคนปิดปากหัวเราะอย่างชอบใจ ฮูหยินรองต่อให้อยากได้มากเพียงใดนางก็ไม่ลดตัวไปขอกับสตรีชาวบ้านแน่ซูมี่รับรู้ทุกการกระทำของฮูหยินรองอยู่ตลอดเวลา แต่ในเมื่อนางยังไม่ได้ทำอันใดที่เป็นการล่วงเกินหรือล้ำเส้นนางกับมารดา ซูมี่จึงมองข้ามไปเสียก่อนเวลาผ่านไปได้ไม่นาน สาวใช้ก็มาตามทั้งหมดให้ไปร่วมรับประทานอาหารที่ห้องโถงหลัก ฮุ่ยหมิ่นเดินออกมารับซูมี่เขาให้นางไปนั่งติดกับเขา วันนี้ไป๋ฮุ่ยหลิงก็อยู่ด้วย

ซูมี่เดินตามหลังฮุ่ยหมิ่นเข้าไปด้านใน คนทั้งหมดเหมือนเห็นนางก็หันมามองอย่างแปลกใจ ฮุ่ยหมิ่นพาซูมี่เข้าไปในห้องบรรทมโดยไม่สนสายตาของผู้ใด"เจ้าเป็นผู้ใด เข้ามาได้อย่างไร" กุ้ยเฟยหันมาตวาดเสียงแหลมใส่ซูมี่"คุณหนูซูหรือ" ฮองเฮาหันมามองซูมี่ด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มซูมี่หันไปถวายบังคมให้ฮองเฮา ก่อนที่จะเดินเข้าไปหยุดที่ข้างเตียงของฮ่องเต้ กุ้ยเฟยและองค์ชายรองพยายามจะไล่นางออกไป แต่ฮุ่ยหมิ่นและหยางกงกงก็มาขัดขวางพวกเขาไว้"ฮองเฮาท่านให้ผู้อื่นออกไปก่อนได้หรือไม่เจ้าค่ะ" สิ้นเสียงของซูมี่กุ้ยเฟยก็กรีดร้องออกมาอย่างไม่ยินยอม"พวกเจ้าจะก่อกบฏ หรือ" นางร้องออกมาเสียงดัง พร้อมทั้งตะโกนแจ้งบิดาของนางที่อยู่ด้านนอก"คำกล่าวหาของพระสนมหม่อมฉันมิอาจรับไว้ได้ แต่ถ้าพระสนมจะขัดขวางไม่ให้หม่อมฉันช่วยฝ่าบาทก็ต้องมาดูว่าผู้ใดที่คิดจะก่อกบฏ " มีหรือที่ซูมี่นางจะยอม นางมิได้ทำอันใดผิด นางจะยอมได้อย่างไร"เจ้า เจ้า" กุ้ยเฟยจ้องมองซูมี่อย่างโกรธแค้น"พานางออกไป" ฮองเฮาตรัสให้องครักษ์พาตัวทุกคนออกจากห้องไป ภายในห้องจึงเหลือเพียงฮองเฮา หยางกงกง ฮุ่ยหมิ่นและซูมี่เท่านั้นซูมี่นางให้เสี่ยวไป๋นำผลไม้ชุบชีวิตมาให้

ยามค่ำคืนมีผู้บุกรุกเข้ามาในจวนหลังใหม่ของตระกูลซู เพราะเสี่ยวเหอกับเสี่ยวคังที่อยู่ในห้องกับนางทำให้รู้ว่าภายในเรือนมีผู้บุกรุกซูมี่ที่ยังมิได้เข้านอนก็รีบไปที่ห้องของบิดามารดา แล้วพาพวกเขาเข้าไปด้านในมิติ รวมถึงบ่าวในเรือนทั้งหมดด้วยเพราะเรือนของบ่าวอยู่ใกล้กับเรือนหลักนางจึงพาคนทั้งหมดเข้าไปในมิติได้อย่างรวดเร็ว ซูมี่เรียกฟาไฉกับฟูไฉออกมาจากในมิติ แต่เสี่ยวไป๋กับเสี่ยวเฮยดันตามออกมาด้วย"เจ้าหลบอยู่ด้านในเรือนอย่าได้ออกมา" ซูมี่สั่งเสี่ยวไป๋กับเสี่ยวเฮย เพราะหากมีคนหลุดรอดออกไปจากเรือนของนางแล้วนำเรื่องที่นางมีสัตว์ป่าอยู่ในเรือนออกไปพูดคงไม่เกิดผลดีกับนางแน่ แล้วนางยังไม่รู้ว่าผู้บุกรุกเป็นผู้ใด มาด้วยเรื่องอันใดซูมี่กระโดดขึ้นไปบนหลังคาเพื่อสังเกตการณ์ ผู้บุกรุกเข้ามาอย่างเงียบเฉียบนางมองดูก็รู้ว่าเป็นมือสังหารมาเพื่อเอาชีวิตคนตระกูลซูเป็นแน่ เพราะมากันถึงห้าสิบนายก่อนที่มือสังหารจะเข้ามาถึงเรือน ซูมี่กระโดดลงไปด้านล่างเพื่อเผชิญหน้ากับพวกมือสังหาร"ผู้ใดส่งเจ้ามา" ซูมี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย"มิต้องรู้ว่าผู้ใด ในเมื่อวันนี้ตระกูลซูต้องสิ้นชื่อ เจ้าจะอยากรู้ไปเพื่ออันใด