All Chapters of Love Amidst the Danger : Chapter 101 - Chapter 110

Love Amidst the Danger "Is it true na may kausap ka sa cellphone mo Doctora Aria at may nag-uutos sa'yo na gawin ang pinag-uutos nila sa'yo? Ang sirain ang imahe ng hospital na ito?" makahulugan na tanong ni Sir Manuel sa akin.Nag-init na naman ang ulo ko dahil ako talaga ang idinidiin nila. Mga masasamang tao talaga ang mga taong ito. Ako pa talaga ang babaliktarin nila."No Sir! Pwede n'yo pong tignan sa CCTV po. I'm innocent and I never do such thing here inside the hospital especially our patients here, Sir," sagot ko naman. Hindi naman ako guilty kaya matapang ko silang tinignan ng walang takot dahil may ebidensya ako."Then explain why you are inside the storeroom?" sabi naman ni Doctor Remirez."Like what I've said earlier, pumasok ako sa loob ng storeroom para tignan kong may mga extra pa na kagamitan, na pwedeng ipalit sa mga lumang kagamitan dito sa loob ng hospital. This hospital is a well known and one of a world class hospital here in the Philippines. Pero bakit hindi m

Love Amidst the Danger AriaPagkapasok ko pa lang sa lobby sa hospital ay may mga reporters ng sumalubong sa akin. 'Kahit sa ganitong oras may mga reporters pa rin?' tanong ko sa isipan ko."Doktora Aria, mas maganda ka pala sa personal po, magandang gabi, Doktora," sabi ng isang reporter habang nakatitig sa akin. Hindi siguro nito akalain na nasa harapan niya ako or I assume nagagandahan siya sa akin."Gusto lang po sana namin kayo mahingan ng kunting katanungan, Doktora Aria," sabi pa ng isa."No! Excuse me! Huwag n'yong guluhin ang fiancee ko. Kung ano man ang sinabi ni Doktor Parker sa inyo ay iyon na 'yon! Huwag n'yo ng guluhin pa ang tahimik kong fiancée," sabay hila na sa'kin ni Zaprine.Pero hindi nagpaawat ang tatlong reporters at sumunod pa nga ang mga ito sa amin. Marami silang mga tanong na gusto ko naman sagutin kaso pinipigilan ako ni Zaprine. May sinenyasan si Zaprine, na kong sino agad naman nagsidatingan ang mga tauhan ni Zaprine. "Magugulo pa yata ang tahimik kong

Love Amidst the Danger AriaNasa kwarto na ako ni Zaprine at tulog pa ito hanggang ngayon. Sinamahan ako ng kapatid ko na magbantay hanggang sa mag-umaga na dito sa hospital."Sana hindi nagpadalos-dalos si Tito Manuel sa mga sinabi niya about sa interview noong nakaraang araw. Hindi niya sana binanggit ang pangalan mo o kahit na ang pangalan ng kawayan nila. Ayan tuloy at napapahamak ka na naman Ate, pati hospital nilusob nila wala talaga silang pinipili na lugar," bakas na naman ang pag-aalala sa boses ng kapatid ko.Bumuntong-hininga ako tama naman ang kapatid ko. Pero tapos na nagpa-interview na si Sir Manuel, nasabi na ang pangalan ko, kahit ang grupo ng kaaway nila. Wala na kaming magagawa pa roon. Kaya nagkaroon ng ganitong engkwentro dahil sa pagkakabuking ko sa gawain ng tauhan ng sendikato dito sa loob ng hospital. "Kanina nga may mga reporters na ng gulo dito dahil gusto nila akong hingan ng pahayag about sa nangyari. Magugulo na naman yata ang tahimik kong buhay," sabi k

Love Amidst the Danger Hindi naman nagreklamo pa ang kambal ng sabihin namin na uuwi na muna kami sa Tagaytay. Pinaliwanag namin ng mabuti para hindi na namn sila mag-iiyak kung sakali. As much as possible ay ayaw na ayaw ni Zaprine na umiiyak ang kambal masakit daw sa dibdib, na nakikita niya ang mga itong umiiyak. "Lolo, Lola, balik rin po kami dito po. Mimiss ko kayo, pati ikaw rin ate Angel. Bay-bay!" kaway ni Zamia. "Ba-bye po sa inyo Lolo at Lola, sa'yo Ate Angel. Dalas po kami mag-call po sa inyo. Tatago ko po phone ni Mommy para lagi ko gamit mag-call sa inyo," hagikhik pa ni Zaria. "Bawal pa kasi kami hawak phone eh. Lolo, tatago ni Mommy yung phone na bigay mo sa amin," nguso na sumbong naman ni Zamia sa Lolo nito. "Laki-laki na nga namin mas laki na kami sa mga lagam po. Tapos ayaw pa kami hawak phone po." nagkunwari naman na malungkot ang mukha ni Zaria. Humalaklak lang naman sila Daddy at Mommy. Hindi talaga nauubusan ng mga salita ang mga batang ito. Sa may bakant

Love Amidst the Danger Zaprine I was instructed to go in the other room. Hindi lang pala basta-basta abandona na ugali ang lugar na ito. Maraming pasikot sikot at maraming mga kwarto. Kinailangan pa naming pasukin ng mga kasama ko ang mga kwarto.Ang ilan sa mga kwarto ay walang pinto ang iba ay meron. Kaya double ingat ang ginagawa naming paglusob sa loob. Kada kwarto ay pinapasok namin. Napatigil kami ng may marinig kaming yapak na malapit sa gawi namin. Nagdahan-dahan kaming pumasok sa walang pinto na kwarto. Sa tabing kwarto sila tumigil sumilip ako at gano'n na lang ang gulat ko ng may akay silang dalawang babae na hubo't hubad na basta na lang itinapon sa loob ng kwarto. Napatiimbagang ako sa nakikita ko. Paglabas nila ay may dala na ulit silang dalawang babae na umiiyak at nagmamakaawa. Pero ang mga gago sinaktan lang ang dalawang kawawang babae. Hindi na ako nakatiis at binaril ko na sila sa ulo. Ayon at tumba agad sila. Naka-silencer naman ang baril ko kaya walang tunog