Tous les chapitres de : Chapitre 121 - Chapitre 130

Love Amidst the Danger AriaNgayong linggo na ang paglabas ni Zaprine sa hospital. Gusto niya sa mansion ng parents niya uuwi, pero ang gusto ni Lolo Francisco ay sa mansion nito ito uuwi. Kahit wala pa naaalala si Zaprine, at pati si Lolo Francisco hindi niya maalala. Mas nanaig pa rin ang kagustuhan na sa mansion nito i-uwi si Zaprine. Wala silang nagawa na kahit ang pagsusungit ni Zaprine ay baliwala lang kay Lolo Francisco.Huwag lang niya babastusin si Lolo Francisco at baka masampal ko siya. Kahit pa may mild amnesia ito ay hindi naman pwede na magiging bastos siya sa matanda.Alam ko ang dahilan ni Lolo Francisco kaya sa bahay niya ito iuuwi. Dahil iniiiwas niya si Zaprine sa ina nito. At lalo na sa babaeng makapal ang mukha na isinisiksik na naman ang sarili kay Zaprine. I still never forget what she did. Nakakagigil siya!Magkatabi kami ni Zaprine sa likod ng sasakyan nakaupo, sa harapan naman si Lolo Francisco at ang driver nito. Sa isang sasakyan naman nakasakay ang pamil

Love Amidst the Danger Aria Isang linggo na nagkukulong sa kwarto si Zaprine, simula noong may nangyari sa amin. Ayaw rin niyang makita ang mga bata nagagalit kapag kinukulit siya ng mga bata. Nalulungkot man kami ay inuunawa na lang namin siya kahit nasasaktan ako para sa mga bata. Nawalan sila bigla ng sigla laging matamlay kapag hindi sila pinapansin ng ama nila. Speaking of Zaprine, napalingon kami sa kanya pababa sa hagdan. Nakabihis ito at mukhang may pupuntahan. "Daddy, where are you going po?" tanong ni Zaria. "Stop calling me Daddy, bubwit!" inis na sabi naman nito. "Don't stopping me to call you Daddy, because you are my Daddy, butanding!" ganting sagot rin ni Zaria. Biglang natawa ang matanda. "What? You called me, butanding?" galit na tanong ni Zaprine kay Zaria. "You also called me bubwit, now were even," mataray rin na sagot ni Zaria. Nag activated na ang ugali ni Zaria. Hindi ito makapaniwala sa sagot ng anak niya sa kanya. Hinayaan lang rin siya ng

Love Amidst the Danger AriaNawala ang sigla ng mga bata pagkauwi namin sa mansion nila Daddy. Hindi na sila pala kwento at wala na silang sigla maglaro. Hindi na rin sila malambing at palatawa. Naawa naman ako sa kanila nagbago sila dahil sa Daddy nila. Nasasaktan ako para sa kanila. Kaya tudo paliwanag at pagpapaunawa sa kambal ang ginawa ko. Na dapat hindi sila sad dahil may sakit pa ang ama nila. Isang linggo rin silang walang sigla, matamlay at malungkot.Hindi ko alam kong ano ang nakain ng kapatid ko at niyaya niya kaming mamasyal sa Australia. Ito rin kasi ang palaging tinatanong noon ng kambal kung kelan kami pasyal daw sa Grandpa at Grandma nila sa Australia."Hey guys, do you want to go to Australia?" masayang tanong ni Axeros sa kambal. Pati ang mga ito hindi rin sanay na makitang walang sigla ang mga bata. Hindi na sila nangungulit ng tawag sa Tito nila para lang magkwento sa araw-araw nilang ginagawa. Nalungkot rin bigla ang mga pinsan nila. Damay-damay na ang lahat.

Love Amidst the Danger Zaprine Ako ang nasasaktan ng dahil lang rin sa kagagawan ko. Pinatagal ko pa bago ko na-realise na mali na pala ang ginagawa ko. Nasaktan ko ang mag-iina ko dahil nagpanggap akong may amnesia pa rin. Isang buwan lang no'n ay okay na ako bumalik agad ang ala-ala ko. Pati ang private doctor namin ay nagtataka kung bakit hindi pa bumalik ang ala-ala ko. Well, nilihim ko ang lahat dahil gusto kong i-surprise ang kambal sa birthday nila.Pero mali yata ang paraan ng pagpapanggap ko. Dapat naging dedma lang pero hindi bugnutin. Aria was right, toxic na ang nangyayari sa loob ng mansion. Naging bastos na rin sumagot ang mga bata ng dahil rin sa aking kagagawan. "I'm so dumb, so idiot! Stupid!" inis kong sambit sa sarili ko. Noong umalis na sila sa mansion ay gusto ko silang pigilan, gusto ko silang yakapin ng mahigpit at sabihin na magaling na ako. Kaso napatigil ako sa sinabi ng mga bata at lalo na si Aria. Nasaktan ako sa kagaguhan ko.Mas lalo pa ako nasaktan

Love Amidst the Danger Aria Nauna nang umuwi ang pamilya ko at pamilya ni Zaprine kinabukasan dahil may mga trabaho pa silang naiwan sa Pilipinas. Nagpaiwan na muna kami dito sa Australia dahil sa sunod na araw ay patungo naman kaming Spain sa lugar nila Zaprine. Tuwang tuwa ang grandparents ko sa kambal. Ang daldal nila masyado at nagsumbong pa talaga sila sa nangyari kay Zaprine at yung sagutan nilang mag-aama. Ayaw nila paawat nagpatuloy pa rin silang nagkwento. "Pero mag-good girl po kami ngayon para hindi ma-stress si Mommy po," ani ni Zaria. "Bait na rin po kami, grandma," dagdag pa ni Zamia. "You guys are so adorable, kakagigil!" bulalas ng pinsan ko at pinisil pisil ang pisngi ng mga pamangkin niya. "Ouch! It's hurt po!" pigil ni baby Zaria sa Tita nito. Tinago naman agad ni Zamia ang mukha sa hita ng Grandma niya. Natatawa namang kiniliti ng pinsan ko si baby Zamia. Makulit rin kasi ito palibhasa walang kapatid na babae puro lalaki ang kapatid. Nag-aya si Tita at