All Chapters of แสนเถื่อนยอดรัก: Chapter 121 - Chapter 130

“เด็กๆ คะ ท่านเป็นพ่อจ๋าของคุณน้าเจ้าขา สวัสดีนะคะ” เกตุวดีแนะแนะ “สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ” สองแฝดยกมือไหว้พร้อมกัน “ไหว้พระเถอะลูก น่าชังนะเนี่ย ลูกๆ ของพ่อเลี้ยงเหรอจ้ะ”“ค่ะท่าน” “มาสิลูกมานั่งกับตาตรงนี้ ดูการ์ตูนเรื่องอะไร” ท่านถามทั้งสองฝาดพร้อมกับกวักมือเรียก “น้องขอดูการ์ตูนได้ไหมคะ” น้องแสนดีถามขึ้นอย่างเกร็งๆ หวาดๆ “เอาสิ อยากดูเรื่องอะไรจ๊ะ” “ซูโทเปียค่ะ” “เรื่องอะไรนะ ทำไมตาไม่รู้จัก” “แต่พี่รักอยากดูไอรอนแมน” แสนรักแทรกขึ้นเช่นกัน“ให้น้องดูก่อน แล้วพี่รักค่อยดูไอรอนแมน” สองแฝดทะเลาะกันสิทีนี้“หึๆ เอ้าๆ ตาว่าเป่ายิ้งชุบดีไหมลูก ใครชนะได้ดูก่อน ทำเป็นไป เป้ายิ้งชุบ แบบนี้” เจ้าสัวทำให้สองแฝดดู กำมือเป็นค้อน แบนมือเป็นกระดาษ และสองนิ้วเป็นกรรไกร “เป่ายิ้งชุบ ยิ้งชุบ ชุบชุบ” สองพี่น้องเป่ายิ้งชุบไป จนกระทั่งน้องแสนดีเป็นกระดาษชนะ“เย้! น้องชนะ น้องชนะ” น้องกระโดดโล้ดเต้นดีใจ ชูมือขึ้นจนมือไปตวัดโดนหน้าเจ้าสัว“โอ๊ยๆ” “อุ้ย โทษทีค่ะท่าน เด็กๆ เอ่อ...” เกตุวดีรีบแทรกขึ้น ขณะที่เด็กๆ หยุดดีใจ“ไม่เป็นไรลูก ไม่เป็นไร” “ขอโทษค่ะ คุณตาเจ็บตรงไหนคะ แสนดีเป่าให้” “ไม่เป็

จากนั้นทุกคนจึงได้ลงมือรับประทานกันต่อ พร้อมกับบรรยากาศเงียบกริบ ทว่ามีรอยยิ้มจากแม่ยาย ที่ส่งให้กับคเชนทร์เพื่อเป็นการขอบคุณ ในขณะที่เจ้าสัวรับประทานไปพลางก็จุกในหัวใจไปพลาง ระคนไปด้วยความตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก มันถาโถมเข้ามาในหัวใจทั้งหมด ไม่คิดว่าบุตรสาวที่เลี้ยงราวไข่ในหิน จนทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง นอกจากเรียนและทำงานออฟฟิศ วันนี้จะทำอาหารให้พ่อกับแม่ได้รับประทาน และอร่อยด้วย ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ เพราะผู้ชายคนนี้เปลี่ยนบุตรสาวหรือ ท่านคิด เจ้าสัวพยายามกดกลั้นอารมณ์เต็มตื้นเอาไว้ ทว่าทุกคำที่เคี้ยวไปนั้นท่านก็ตาแดงจนไม่กล้าเงยสบตาใคร ภรรยาผู้นั่งอยู่เคียงข้างได้แต่เหลือบมองเป็นระยะ สังเกตเห็นว่าสามีอมยิ้มบางๆ และไม่ได้ใจร้ายอย่างที่ปากพูดออกไปหรอก ท่านแค่อยากจะสัมผัสตัวตนของผู้ชายที่ท่านไม่ได้เลือกให้บุตรสาวเท่านั้นเอง ไม่คิดว่าผลมันจะออกมาเป็นเช่นนี้ จวบจนกระทั่งเวลาผ่านไป มื้อค่ำได้สิ้นสุดลงด้วยความรู้สึกหลากหลาย ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าสัวคิดสิ่งใดอยู่ภายในใจ ยกเว้นภรรยาท่านเพียงคนเดียว เมื่อออกจากห้องอาหาร แสนลักษณ์ก็เชิญท่านไปที่ห้องนั่งเล่นตามมารยาทอีกสักเล็กน้อย“ขอบใจพ่อเลี้

“ฟ้าคงเปิดทางให้เจ้าวิ่งขึ้นรถพี่เชนทร์มั้งคะ ความผิดพลาดในอดีตสอนให้เราเป็นคนใหม่ในวันนี้ เจ้ารักพี่เชนทร์ที่พี่เชนทร์เป็นคนดีแบบปัจจุบันนี้ กับบางคนอดีตแย่ๆ ไม่สามารถสอนอะไรในปัจจุบันได้ ก็คือคนมีกรรม” “พ่อเจ้าคงยังไม่รู้ว่าพี่เคย... เคยไม่ดีมาก่อน”“เราจะไม่พูดถึงอดีตสิคะ เราก้าวข้ามมาแล้ว ถ้าพ่อจะรักก็ต้องรักคนนี้ คนปัจจุบันนี่” เธอบอกพลางเอามือจิ้มที่หน้าอกของเขา“ขอบคุณนะครับ พี่ไม่เคยคิดจะรักใคร จนมาเจอเจ้า” “ทำไมรักเจ้าล่ะ” สิ้นคำเขาก็เอามือเสยผมให้กับเธอ “พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่รู้สิ ความรักไม่มีเหตุผล และถ้าจะรักมันก็ต่อต้านไม่ได้ เหมือนที่เจ้ารักผู้ชายธรรมดาคนนี้” “ธรรมดาที่ไม่ธรรมดา น้องๆ เจ้าพ่อชัดๆ” “ไม่ใช่น้อง ลูกรัก”“หึๆ ค่ะ เอ่อ เจ้าเตรียมอาหารให้พ่อกับแม่ต่อ พี่เชนทร์ไปเตรียมตัวทำงานดีกว่านะคะ” “คงต้องรอท่านออกมาก่อน พี่ถึงจะเข้าไปได้” “อากาศเย็นสดชื่นจังเลยนะคะพ่อ” เสียงของจันทร์จิราดังขึ้น ระหว่างที่คเชนทร์กับจันทรภายังคุยกันอยู่ในครัว นั่นแปลว่าท่านน่าจะออกมาด้านนอกแล้ว คงรู้ว่าคเชนทร์ต้องไปทำงาน “ได้ยินออกมาแล้วแว่วๆ พี่ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน ไปสายเดี๋ย

“ฝึกงานที่นี่เป็นยังไงบ้าง ดีไหม” “ก็ดีค่ะท่าน” เธอตอบด้วยน้ำเสียงเล็กๆ“ไอ้ที่บอกๆ ไปนี่คงไม่เข้าหู” คเชนทร์ว่าจนเธอหน้าเสียแล้วจะว่าด้วยเรื่องอะไรเนี่ย“เอ่อ ท่านหมายความว่ายังไงคะ” “ฉันดุผู้จัดการเธอไปแล้วหนึ่งยกนี่เนอะ หรือสองยก ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลง” “เอ่อคือ หนูก็ไม่ได้ทำอะไรผิด แค่เรื่องแต่งตัว ไม่ได้ทำให้การทำงานด้อยลงเสียหน่อย” เธอเถียงเสียอย่างนั้น ขณะที่เขาอ่านๆ แล้วก้มหน้าเซ็นจนกระทั่งเสร็จ แล้วส่งคืนแฟ้ม“งั้นเหรอ” สิ้นคำยียวนเขาก็มองตั้งแต่เนินอกขึ้นไปบนใบหน้า“เผื่อไม่รู้ ว่าพ่อเลี้ยงน่ะมีภรรยาแล้ว มีลูกอีกสอง” คเชนทร์อยากจะบอกนานแล้วตั้งแต่เห็นเธออ่อยแสนลักษณ์ แต่เธอก็อ่อยเขาด้วยนั่นแหละ“เอ่อ หนู หนู ไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย” เธอตอบแบบอึกอักทันที ทว่าสายตาเนี่ยแพรวพราวมาก ทำไมเขาจะมองไม่ออกเขาผ่านอะไรมาขนาดนี้แล้ว พ่อเลี้ยงเองก็มองออกเช่นกัน“หึๆ เอางี้ ยังพอมีเวลา เพิ่งจะฝึกได้ถึงเดือนไหม หรือว่าถึงแล้ว”“ถะ ถะ ถึงแล้วค่ะ” “ก็ไม่นานนะ น่าจะพอมีเวลาหาที่อื่นสำรอง” “เอ่อท่านพูดแบบนี้หมายความว่า” เธอถามด้วยความตกใจทันที“เดี๋ยวจะให้คุณวีพิจารณาอีกที ภรรยาพ่อเลี้ยงน

ขณะที่คเชนทร์ก้มกราบแทบเท้าท่าน เห็นเช่นนี้แล้วอยู่ๆ ท่านกลับจุกอยู่ในอก พูดอะไรไม่ออก น้ำตาเจ้ากรรมดันปริ่มตรงขอบตาเสียอย่างนั้น จันทร์ จิรายิ้มอย่างอ่อนโยน ในขณะที่เจ้าสัวอึ้งมือสั่นกระทั่งคเชนทร์เงยหน้าขึ้น“ผมกราบขอขมาครับ ในการกระทำที่ได้ล่วงเกินไปทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นทางกายหรือว่าทางใจ รวมถึงเรื่องที่ผมกับเจ้าขาอยู่ด้วยกัน กราบขอโทษที่อาจทำให้ผิดหวัง ที่ผมอาจจะทำให้เจ้าขา มีความสุขหรือสุขสบายน้อยกว่าที่ผ่านมา” คเชนทร์ตัดใจกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มและหม่นเล็กน้อย เงยหน้ามองสบตาเจ้าสัวภากรเป็นหลัก ซึ่งท่านฟังดังนั้นแล้วได้สูดหายใจเข้าลึกๆ เบือนสายตาไปทางอื่นนิดหน่อย ขณะที่ภรรยาท่านต้องกุมมือเอาไว้“เธอกล้ามาก” ท่านกล่าวสั้นๆ หยุดเอาไว้เพียงชั่วครู่แล้วจึงเอ่ยต่อ“กล้าหาญทำในสิ่งที่ผู้ชายหลายคนไม่กล้าทำ คือนั่งอยู่ตรงนี้ คิดว่ามันไม่ง่ายใช่ไหม” “ครับ ไม่ง่าย แต่ผม... คนไม่มีอะไร ไม่เคยมีใครให้ก้มกราบแบบนี้ คิดอะไรผมก็ทำ พิธีรีตองมากว่านี้ก็ไม่เป็น ทื่อๆ แข็งๆ อาจไม่ประทับใจ แต่มันออกจากหัวใจของผม”“ไม่ได้ต้องการประทับใจ ไม่คิดว่าจะเห็นเธอมานั่งคุกเข่าตรงนี้พ่อนักเลง” เจ้าสัวหันมากล