บทที่ 127

ขณะเดียวกัน กำลังจะเรียกได้เต็มปากเต็มคำว่า ลูกเขยเจ้าสัว หรือ คเชนทร์ เขากับพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ มาทำงานตามปกติในวันที่ 2 หลังจากเกิดเรื่อง แต่มนัสวีไม่ได้มาด้วย เพราะจะอยู่ดูแลแลรับรองเจ้าสัวกับภรรยาช่วย จันทรภาที่บ้าน

ตอนนี้ร่างกายของคเชนทร์เริ่มเจ็บตรงแขน และขามากขึ้นเพราะแผลตึง แต่ที่ไม่แสดงอาการเพราะอยู่กับคนรักจึงแสร้งว่าไม่เป็นอะไร พอมาทำงานก็ต่างคนต่างประคองกันเข้ามาเสียเลย โดยเฉพาะคเชนทร์ที่แสนลักษณ์ต้องประคอง เนื่องจากปวดทำให้เดินกะโผลกกะเผลกนิดหน่อย พนักงานเห็นก็ต่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ แต่ก็ต้องก้มหน้าเมื่อถูกแสนลักษณ์มองเพื่อปราม

และทุกคนก็รู้ในทันทีว่าสายตาแบบนั้นคือมีเสียงออกมาให้เข้าใจว่า อย่ายุ่งเรื่องของเจ้านาย เมื่อใกล้จะเดินมาถึงลิฟต์ อยู่ๆ แม่นักนึกษาฝึกงานตัวดีก็โผล่พรวดเข้ามา พร้อมกับชนคเชนทร์อย่างแรง

“โอ๊ย!” “ว๊าย” หญิงสาวล้มลงไปก้นจ้ำเบ้า ขาแข้งฉีกจากกันจนเกือบจะเห็นอยู่แล้ว ขณะเดียวกันคเชนทร์ก็เซ แต่มีแสนลักษณ์คว้าตัวเอาไว้ทัน

“เชนทร์” พ่อเลี้ยงอุทานด้วยความเป็นห่วง พลางหันมามองที่เด็กสาว และเห็นเป็นคนเดิม ที่ยังไม่แก้ไขนิสัยชอบเดินชนเอ