All Chapters of One Night One Love ❤️ดวงใจรามสูร: Chapter 21 - Chapter 30

เปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหมนะหม่อนไหมได้แต่ถามตัวเองอยู่ในใจด้วยความรู้สึกหวาดหวั่นดวงตากลมโตเอาแต่จ้องมองความใหญ่โตของเขาไม่วางตาเธอตื่นเต้นจนไหล่เกร็งริมฝีปากเม้มแน่นขึ้นเรื่อย ๆขนสันหลังพลันลุกเกรียวอย่างไม่มีสาเหตุ ในขณะที่สายตาวาววับของรามสูรตรึงอยู่ที่นัยน์ตาคู่งามที่ใสซื่อและตื่นกลัวรอยยิ้มมาดมั่นค่อยๆผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลาทำให้หัวใจดวงน้อยของหม่อนไหมยิ่งเต้นระรัว“อื้อ”เสียงครางเบาหวิวหลุดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มเมื่อรามสูรถูไถส่วนหัวเห็ดไปมากับร่องรักสีหวานส่งผลให้น้ำหวานจากดอกไม้งามค่อยๆไหลออกมาชโลมความใหญ่โตจนชุ่มฉ่ำ ก่อนที่รามสูรจะก้มลงจูบกลีบปากจิ้มลิ้มของหม่อนไหมอีกครั้งเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเธอที่กำลังรู้สึกตื่นกลัวให้รู้สึกผ่อนคลาย เพราะตอนนี้เขามาไกลเกินกว่าที่จะถอยหลังกลับได้แล้วเมื่อร่างนุ่มนิ่มหอมหวานละมุนขนาดนี้คนที่ไม่ใช่พระอิฐพระปูนแบบเขาความอดทนอดกลั้นย่อมเท่าศูนย์ปลายลิ้นเร่าร้อนเกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นเล็กของหม่อนไหมอย่างหยอกเย้าจนทำให้เธอหลงเคลิ้มไปกับจุมพิตที่ดูดดื่มจนลืมความตื่นกลัวไปจนหมดสิ้นกว่าจะรู้ตัวความใหญ่โตที่เธอนึกกลัวในทีแรกก็กระแทกเข้ามาภายในค

ใบหน้าหล่อเหลาที่ดูสงบและอ่อนโยนราวกับเด็กน้อยที่กำลังนอนหลับฝันดีดึงดูดให้หม่อนไหมที่ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นยื่นหน้าไปมองใกล้ๆพร้อมระบายยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากเชิญชวนให้มือเรียวบางของเด็กสาวยื่นไปใกล้ๆเพื่อที่จะปัดเส้นผมออกให้แต่ในขณะที่มือของหม่อนไหมกำลังจะแตะลงบนหน้าผากของรามสูรฝ่ามือใหญ่ของคนที่หม่อนไหมคิดว่ากำลังนอนหลับสนิทพลันยกขึ้นกุมมือของเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว“คิดจะลักหลับกันหรือไงเด็กดื้อ”คำพูดหยอกเหย้าของคนข้างกายทำให้หม่อนไหมหน้าง้ำอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่เธอจะพยายามดึงมือออกจากการเกาะกุมของคนข้างกายที่จับมือเธอไม่ยอมปล่อย ถ้าหากเขาคิดว่าเธอกำลังจะลักหลับเขาตอนนี้เขาก็กำลังแต๊ะอั๋งเธออยู่ด้วยการไม่ยอมปล่อยมือเช่นกัน“แล้วนี่คิดจะแต๊ะอั๋งหนูหม่อนหรือไง”“หึ แล้วทำไมพี่ต้องทำแบบนั้นด้วยในเมื่อมากกว่าแต๊ะอั๋งเราสองคนก็ทำด้วยกันมาแล้ว”คำพูดชวนโมโหของรามสูรทำให้หม่อนไหมยกมืออีกข้างทุบลงบนแผงอกกว้างของคนข้างกายเต็มแรงด้วยความหมั่นไส้ซึ่งรามสูรก็ยอมให้หม่อนไหมทุบแต่โดยดีแถมใบหน้าของเขายังพราวระยับไปด้วยรอยยิ้มทั้ง ๆที่กำลังถูกเธอประทุษร้ายอยู่

มหาวิทยาลัย Mสายลมแผ่วพลิ้วพัดเส้นผมเล็กละเอียดดุจใยไหมของเด็กสาวให้พลิ้วไหวทำให้นักศึกษาหนุ่มๆที่กำลังนั่งสนทนาหยอกล้อกันอยู่ต่างเหลียวหลังมามองสาวงามแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์เจ้าของฉายา สวยห้าวตีนที่หนุ่มๆพร้อมใจกันตั้งให้เพราะใบหน้ารูปไข่ที่สวยหวานราวกับภาพวาดนั้นกลับซ่อนความห้าวเอาไว้อย่างมิดชิด “สวยมาแต่ไกลเชียวนะเพื่อนรัก”เตยหอมเอ่ยแซวหม่อนไหมด้วยสายตาพราวระยับเมื่อเธอเดินมานั่งลงบนเก้าอี้ม้าหินอ่อนในขณะที่คนถูกแซวยักไหล่น้อยๆอย่างไม่แยแสเพราะหม่อนไหมเคยชินเสียแล้วกับสายตาของใครหลายๆคนที่คอยจ้องมองเธอทุกครั้งที่เดินผ่าน“ก็สวยทุกวันอยู่แล้วไม่เห็นจะแปลกตรงไหน”คำพูดชวนหมั่นไส้ของเพื่อนสนิททำให้เตยหอมได้แต่มองบนก่อนที่เธอจะขยับเข้ามาใกล้ๆหม่อนไหมที่กำลังเปิดขวดนมและเตรียมยกขึ้นดื่ม“ว่าแต่เมื่อวานแอบไปกินข้าวกับใครมานี่เห็นนะ”พรวดดดดดนมที่เพิ่งดื่มเข้าไปพุ่งตกลงบนโต๊ะม้านั่งทันทีด้วยความตกใจก่อนที่หม่อนไหมจะหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาเพื่อนสนิทอีกสี่คนที่อาจจะกำลังเดินมาที่ม้านั่งประจำของพวกเธอ แต่เมื่อไม่พบใครหม่อนไหมก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกพร้อมกับหันมามองเตยหอมที่ฉีกยิ้มหวานให้

คฤหาสน์วายุ“ว่ายังไงจ๊ะลูกรักทำไมวันนี้โทรมาหาแม่แก้มแต่เช้าเลย”น้ำเสียงหวานใสของคนปลายสายทำให้รามสูรยิ้มออกมาน้อยๆด้วยความคิดถึงมารดาที่ไม่ได้เจอหน้ากันเกือบสองเดือนหลังจากที่เขาโกหกว่าช่วงนี้กำลังยุ่งอยู่กับการทำงานวิจัยส่งอาจารย์ก่อนที่จะเรียนจบทำให้แก้มใสลดการโทรหาลูกชายลงเหลือเพียงสัปดาห์ละ 2 ครั้งเพราะไม่อยากรบกวนเวลาทำงานวิจัยของลูกชาย“ไม่ได้ยินเสียงแม่แก้มหลายวันแล้วคิดถึงจังเลยครับ”คำตอบของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนทำให้ใบหน้าที่ยังคงความอ่อนเยาว์ของแก้มใสค่อยๆเผยรอยยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเพราะเธอเองก็คิดถึงลูกชายไม่ต่างกัน“แม่แก้มก็คิดถึงพี่รามมากๆครับเมื่อไหร่คนเก่งของแม่แก้มจะกลับเมืองไทยสักทีน้า”คำถามของมารดาทำให้รามสูรเผลอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ด้วยความรู้สึกเสียวสันหลังอย่างไรไม่รู้ถึงแม้ที่ผ่านมาเขาจะโกหกมารดาหลายครั้งแต่มารดาก็มักจะรู้ทันเขาเสมอ ยกเว้นครั้งนี้ที่มารดาไม่ระแคะระคายหรือสงสัยเขาเลยสักนิดหรือมารดากำลังเล่นละครตบตาเขาอยู่นะชื่อเสียงเรื่องการละครของมารดาคุณตาเคยบอกว่าถ้าแม่แก้มใสเลือกเดินสายนักแสดงคงดังเป็นพลุแตก“เดี๋ยวพี่รามก็กลับแล้วครับอีกแค่สองเดือนเอง”

“ตกลงพี่รามจะตามหม่อนทั้งวันเลยใช่ไหมคะ”หม่อนไหมหันมาถามร่างสูงที่เดินตามเธอต้อย ๆไม่หยุดตั้งแต่ช่วงเช้าจนถึงเที่ยงซึ่งตอนนี้เธอกับเตยหอมกำลังเดินไปที่โรงอาหารของคณะเพื่อทานมื้อเที่ยงหลังจากที่วิชาสุดท้ายของภาคเช้าจบลงแล้ว“แน่นอนค่ะ หนูหม่อนไปไหนพี่รามไปด้วย”คำตอบของรามสูรทำให้คนที่แสร้งทำหน้าไม่พอใจในครั้งแรกได้แต่ก้มหน้าลงพร้อมกับอมยิ้มด้วยความดีใจเพราะลึกๆในใจเธอเองก็อยากให้เขาอยู่ใกล้ๆกันแบบนี้ทั้งวัน แต่เธอจะทำให้เขารู้ไม่ได้ว่าความคิดของเธอและความต้องการของเขานั้นตรงกันเมื่อสมการ X และสมการ Y เป็นของคู่กันแล้วทำไมจะต้องแยกจากกันด้วยจริงไหมว้าย!!หม่อนไหมนี่เธอคิดกับพี่มันไปถึงขั้นไหนแล้วเนี่ยปากบอกว่าไม่แต่ทำไมใจถึงได้โหยหาเขามากขนาดนี้“แล้วงานล่ะคะทิ้งมาแบบนี้จะไม่ขาดทุนแย่เหรอคะ”หม่อนไหมเอ่ยถามรามสูรด้วยความเป็นห่วงเพราะเธอเคยได้ยินคืนน์พูดให้เพื่อนๆฟังว่าเขาเปิดร้านนำเข้ารถบิ๊กไบค์จากต่างประเทศและรับซ่อมรถด้วยแต่เขากลับหนีงานมาตามติดเธอแบบนี้แล้วใครจะดูแลร้านกันล่ะ“ถ้าหนูหม่อนเป็นห่วงกลัวว่าพี่จะเสียการเสียงานสนใจไปเป็นเจ้ที่ร้านพี่ไหมคะตำแหน่งนี้พี่ยกให้หนูคนเดียวเลยน้