บททั้งหมดของ One Night One Love ❤️ดวงใจรามสูร: บทที่ 11 - บทที่ 20

ปัจจุบันสนามบินสุวรรณภูมิร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีดำเข้าชุดกับกางเกงขายาวทรงกระบอกโดยใส่ชายเสื้อไว้ด้านในกางเกงปิดท้ายด้วยรองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาดตาเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเดินออกมาจากสนามบินด้วยท่าทีสบายๆ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับลูกรักพระเจ้าชวนให้คนพบเห็นมองมาด้วยความสนใจหลงใหลแต่เจ้าของร่างสูงโปร่งกลับไม่ได้ให้ความสนใจแก่ใครทั้งสิ้นเขาทำเพียงเดินไปเรื่อย ๆ ก่อนที่จะหยุดลงที่หน้ารถคันซุปเปอร์คาร์คันหรูที่จอดเอาไว้ข้างๆสนามบินมุมปากที่เฉยชาพลันยกยิ้มด้วยความพึงพอใจก่อนที่เขาจะเปิดประตูและก้าวขึ้นไปนั่งบนรถพร้อมกับเปิดเพลงรักฟังอย่างสบายอารมณ์ รถซุปเปอร์คาร์คันหรูค่อยๆแล่นออกจากสนามบินด้วยความเร็วสูงราวกับว่าชายหนุ่มที่กำลังเหยียบคันเร่งจนมิดกำลังปลุกมัจจุราชที่กำลังหลับใหลให้ตื่นขึ้นมาอย่างไรอย่างนั้นเลยเป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงที่รถซุปเปอร์คาร์โลดแล่นอยู่บนท้องถนนที่เต็มไปด้วยรถราที่แล่นสัญจรสวนกันไปมาชวนให้วุ่นวายไม่สบายตาอยู่ไม่น้อยจนกระทั่งรถหยุดลงที่หน้าทาวน์เฮ้าส์เล็กๆหลังหนึ่ง หน้าบ้านมีชายชุดดำที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับรามสูรยืนอยู่ก่อนที่เขาจะรีบเปิดประตูลงจากรถไปหยุดย

หลังจากวันนั้นเวลาว่างในแต่ละวันของรามสูรก็มักจะหมดไปกับการวางแผนที่จะขยายสาขาธุรกิจผลิตเครื่องมือแพทย์และยาในต่างประเทศรวมไปถึงธุรกิจผลิตชิ้นส่วนยานยนต์และนำเข้ารถซุปเปอร์คาร์ ธุรกิจที่รามสูรสร้างขึ้นมาด้วยตนเองโดยที่มีบิดาและมารดาคอยให้คำปรึกษาพร้อมทั้งคอยสนับสนุนเรื่องเงินลงทุนที่รามสูรขอให้ท่านทั้งสองทำเป็นสัญญากู้ยืมแทนการให้เปล่าที่เขารู้ดีว่าท่านทั้งสองพร้อมที่จะสนับสนุนเขามากแค่ไหน ซึ่งกำไรมหาศาลจากการลงทุนที่เริ่มจากศูนย์ทำให้รามสูรสามารถใช้หนี้บิดาและมารดาหมดภายในเวลาเพียงสองปีRM GROUP จากบริษัทเล็กๆก้าวสู่บริษัทชั้นนำของโลกภายในเวลาเพียงสองปีจากการบริหารงานของประธานบริษัทอย่างรามสูร พิสิฐกุลวัตรดิลก ทายาทรุ่นที่สองของตระกูลพิสิฐกุลวัตรดิลก เขาไม่ได้ใช้เพียงสมองอันชาญฉลาดที่เรียกได้ว่าเข้าขั้นอัจฉริยะบริหารงานเพียงเท่านั้นหากแต่รามสูรยังสร้างคนให้เหมาะสมกับงานขึ้นมาด้วยซึ่งทุกคนที่เขาได้แต่งตั้งให้เป็นประธานบริษัทแต่ละสาขาในต่างประเทศนั้นล้วนผ่านบททดสอบที่เรียกได้ว่าค่อนข้างโหดทีเดียว“ไหนว่าอยากพักผ่อนก่อนจะเริ่มงานล่ะครับ นี่ตั้งแต่กลับมาผมยังไม่เห็นว่านายจะทำตามที่พูดเลย

ริมฝีปากสีไวน์ของรามสูรประกบปากหม่อนไหมอย่างรวดเร็วก่อนจะกลืนกินเธออย่างบ้าคลั่งปลายลิ้นที่กรุ่นไปด้วยกลิ่นเหล้าราคาแพงหยอกเย้าความนุ่มละมุนของหม่อนไหมอย่างร้อนแรง มือใหญ่ที่กระชากเธอเข้ามาแนบชิดในคราแรกพลันโอบเอวบางของเธอเอาไว้อย่างซุกซน ความร้อนแรงที่แฝงไปด้วยความหวานล้ำทำให้สาวน้อยที่ไร้ซึ่งประสบการณ์ความรักได้แต่ปล่อยให้รามสูรทำตามอำเภอใจอีกทั้งเธอในตอนนี้ไม่สามารถที่จะควบคุมอารมณ์ของตนเองได้เลยแม้แต่น้อย เสียงครางหวานหูที่เผลอหลุดออกมาด้วยความไม่ตั้งใจทำให้ริมฝีปากอวบอิ่มของหม่อนไหมถูกรามสูรครอบครองอีกครั้งและอีกครั้งไม่สิ้นสุด“เสมอกันแล้วนะเธอจูบพี่ ๆ จูบเธอคืนไม่มีใครเสียเปรียบใคร แต่ถ้าเธออยากเอาเปรียบพี่อีกสักครั้งสองครั้งก็ได้นะพี่ยินดีและเต็มใจมาก”เมื่อปล่อยให้หม่อนไหมเป็นอิสระรามสูรก็ยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้าไปใกล้ ๆ แก้มเนียนที่แดงปลั่งราวกับลูกตำลึงสุกน้ำเสียงของเขาแหบห้าวทุ้มต่ำอ่อนโยนดุจธารน้ำไหลระรินผ่านห้องหัวใจดวงน้อยๆของหม่อนไหมให้เต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่“คะ คนบ้าใครเขาอยากจูบพี่กันอีกเล่า”ยามที่เอ่ยประโยคปฏิเสธออกมาใบหน้างดงามของหม่อนไหมแดงจัดหัว

ทันทีที่รามสูรเหยียบย่างเข้ามาภายในโรงหนังที่นั่งแทบไม่เหลือที่ว่างเนื่องจากวันนี้คือรอบฉายรอบแรกของหนังรักชื่อดังที่เขาเคยได้ยินกอหญ้าน้องสาวตัวแสบพูดถึงอยู่บ่อยๆว่าเป็นหนังรักที่ครองใจคนดูทั่วโลก ยกเว้นเพียงเขาคนเดียวสินะที่ไม่ถูกจริตกับหนังรักโรแมนติกเอาเสียเลยแต่บรรยากาศมันคงจะดีกว่านี้ถ้าคนที่มาดูหนังกับเขาคือคนรักไม่ใช่ชายชาตรีอกสามศอกที่ทำหน้าเหมือนลูกแมวขี้อ้อนเพียงเพราะอยากให้เขามาดูหนังด้วย เมื่อคิดมาถึงตรงนี้สองขาที่ก้าวไปข้างหน้าพลันหยุดชะงักก่อนที่รามสูรจะหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับสามหนุ่มที่ยืนขวางรามสูรเอาไว้อย่างเตรียมพร้อมอยู่แล้ว“เปลี่ยนใจตอนนี้ไม่ทันแล้วนะครับเฮีย นี่ครับตั๋วเลขที่นั่ง”ติณที่พูดน้อยที่สุดเอ่ยขึ้นพร้อมกับยัดตั๋วหนังใส่มือของรามสูรที่จิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่เขาจะหันหลังกลับมาอย่างจำใจและเดินนำหน้าสามหนุ่มที่หันมามองหน้ากันยิ้มๆพร้อมกับเดินตามรามสูรไปอย่างรวดเร็ว รามสูรเดินผ่านที่นั่งของหนุ่มๆสาวๆหลายคู่ก็ให้รู้สึกเซ็งอย่างบอกไม่ถูกจนกระทั่งเขาเดินมาถึงที่นั่งดวงตาสีดำเย็นชาพลันประสานเข้ากับดวงตาเป็นประกายอย่างประหลาดใจแกมยินดีและงุนงงไปพ

ร่างสูงของรามสูรที่เดินตามหลังโอมไปเงียบๆเรียกสายตาของหม่อนไหมที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนให้มองตามไปด้วยความสนใจมุมปากของสาวน้อยพลันคลี่ยิ้มละมุนตาพร้อมกับจ้องมองแผ่นหลังกว้างของรามสูรอย่างเบิกบานใจเมื่อเธอได้พบกับเขาอีกครั้งที่นี่ด้วยความบังเอิญ“มึงยิ้มอะไรของมึงว่ะไอ้หม่อน กูเห็นมึงเอาแต่มองไอ้โอมแล้วก็นั่งยิ้มเหมือนคนบ้า ฮันแน่ หรือว่ามึงแอบชอบไอ้โอมอยู่สารภาพออกมาเดี๋ยวนี้นะ”คำแซวของเจย์ทำให้อารมณ์สุนทรีของหม่อนไหมหายไปในชั่วพริบตารอยยิ้มหวานละมุนตาที่น้อยคนนักจะได้เห็นหุบยิ้มลงทันทีอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเพื่อนสนิทของเธอเอ่ยถึงโอมที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเธอมาตลอดทุกครั้งที่เจอหน้ากัน“กูขอคนที่หล่อกว่านี้ได้ไหมวะไอ้เจย์หน้ากวนตีนอย่างไอ้โอมกูชอบไม่ลงจริงๆ”หม่อนไหมหันมาบอกเจย์ที่เอาแต่ยิ้มล้อเลียนเมื่อเห็นเธอจ้องมองโอมไม่วางตา“หล่อกว่าไอ้โอมก็ผู้ชายที่เดินตามหลังมันไงลูกพี่ใหญ่ของพวกไอ้วัตร เอ๊ะ หรือจริง ๆแล้วคนที่มึงแอบมองจะเป็นผู้ชายคนนั้นว่ะ นี่อย่าบอกนะว่ามึงแอบชอบลูกพี่ใหญ่ของศัตรูคู่อริพวกเราอยู่”คำพูดของคินน์ทำให้เพื่อนทุกคนต่างจ้องมองมาที่หม่อนไหมเป็นตาเดียวก่อนที่แก้